حاجیمون تارانتینو بدون اینکه خنده‌اش بگیره گفته:
«من فوت فتیش نیستم، فقط زاویه خوبیه.»
View attachment animation.gif.mp4
«من فوت فتیش نیستم، فقط زاویه خوبیه.»
View attachment animation.gif.mp4
Changed_Man 50
کاربر سایت
همون رباتای تلگرام استفاده کنید لینک میدندوباره همه سایتای معرفو دانلود فیلم رو بستن... دامنه جدید رو به ثانیه می زنن...
ربات دنیای سریال
من اینو استفاده میکنم بقیه ام اگه چیزی میشناسن بگن
barneysawyer
کاربر سایت
درسته !!!. استاد خبر نداره ماشالله خودش نمونه عملی برای توصیف فوت فتیشیسم به افرادیه که تو باغ نیستنحاجیمون تارانتینو بدون اینکه خنده‌اش بگیره گفته:
«من فوت فتیش نیستم، فقط زاویه خوبیه.»
View attachment 304599
پ.ن : استاد حالا بگیم تو فیلم های خودتون به اسم زاویه دوربین ماست مالی کردید . سکانس معروفتون با بانو سلما هایک در فیلم از شام تا بام دیگه زاویه نیستا
آخرین ویرایش:
rpg321
کاربر سایت
آلخاندرو گومس کارگردان فیلم "Sound of Freedom" میگوید ربط دادن داستان این فیلم به تئوری توطئه «کیو اِنان» باعث میشود که ارزش کاری که ما انجام داده‌ایم پایین بیاید و این موضوع من را واقعا ناراحت میکند.
Disney 23
کاربر سایت
حاجیمون تارانتینو بدون اینکه خنده‌اش بگیره گفته:
«من فوت فتیش نیستم، فقط زاویه خوبیه.»
View attachment 304599
راست گفته خوب فوت فتیش نیست ، فوت اسلیوه
یعنی من موندم راجع به چیز دیگه ای نبود اعلام نظر کنه تو این بلبشو
پ.ن : من عاشق کوئنتین و فیلماشم
Red Sox
کاربر سایت
تیزر تریلر فیلم جدید زک اسنایدر، Rebel Moon، در نمایشگاه Gamescom امسال به نمایش گذاشته میشه.
بیاین یکبار برای همیشه، قبول کنیم صنعت سینما فرسخ ها از صنعت بازی جلوتره
درسته بخاطر ویدیو گیم اینجا جمع شدیم ولی نمیشه منکر این حقیقت شد. حتی امسال، که یکی از بهترین سال ها برای ویدیوگیم در 10 سال گذشته هستش باز هم در مقابل سینما کم میاره، حالا بقیه سالها بماند.
تقریبا یک ماه و نیم پیش فیلم Troy 2004 رو دوباره بعد چندین سال با پدرم (یادمه اولین بار هم وقتی 6،7 ساله بودم با پدرم دیدم) نشستیم دوباره این فیلم رو دیدیم.
چقدری این فیلم بدون ایراد و خوب درست شده. تقریبا میشه گفت تنها فیلمی هستش که از Mthos یا همون افسانه ها به شکل واقع گرایانه استفاده کرده. داستان درباره Achilles جنگجوی یونانی هستش، مادرش Thetis که الهه هستش و بهش میگه "میتونی به Trova نری و اینجا بمونی و زندگی خوبی داشته باشه (زندگی عادی) ولی اگه بری تو ترووا میمیری ولی در عوض جاودانه میشی و اسمت رو تا هزاران سال همه در یادشون نگه میدارن.
حقیقتا فیلم هر شخصیتی که درش هست، یک نوع شخصیت رو داره به تصویر میکشه. Agamemnon پادشاه یونان که اون هم مثل Achilles میخواد بعد مرگش ازش به عنوان بزرگ و قدرتمند ترین فرمانروا یاد بشه، Agamemnon حتی بعد مرگ برادرش بیشتر خوشحال میشه که بهونه ای هست برای به خاک و خون کشیدن Troy. پاریس، شاهزاده Troy هم عاشق همسر Menelaus و اون رو با خودش به Troy آورده. برادر و پدر پاریس هم چون بالاخره پسر و برادرش هست با کارش مخالفن و خب اون رو نمیتونن تقدیم Agamemnon و Menelaus کنن و طرف پاریس رو میگیرن.
فیلم جزییات زیبایی داره، در آغاز فیلم این Odysseus هستش که Achilles رو متقاعد میکنه تا برای یونان و Agamemnon بجنگه، و همینطور ایده هدیه اسب تروجان رو میده. در آخر فیلم زمانی که Achilles میمیره و میسوزوننش Odysseus میگه:
"If they ever tell my story let them say that I walked with giants."
"Men rise and fall like the winter wheat, but these names will never die."
"Let them say I lived in the time of Hector, tamer of horses."
"Let them say I lived in the time of Achilles. "
یعنی یکجورایی میدونسته این جنگ و همه کسانی که چه درش کشته و زنده موندن، اسم این افراد ابدی خواهد شد، و از خودش هم به عنوان کسی که در کنار Achilles و Hector جنگیده یاد میکنه.
و در آخر هم Credit پایانی Remember Me با صدای Josh Groban.
فیلم دومی که چند هفته پیش دیدم Bedazzled 2000 هستش. این فیلم رو هم بیشتر از 10 سال پیش دیده بودم ولی اسمش یادم نبود.
Elliot شخصیت اول فیلم از یه دختری خوشش میاد و یجورایی سعی میکنه خودش رو Cool نشون بده تا اون دختره بهش پا بده (حتی پیش همکارانش هم سعی میکنه خودش رو فان جلوه بده) ولی خب آدما ساده نیستن و میفهمن Elliot اصلا اهل چیزی که نشون میده و میگه نیست.
همون اوایل با Devil آشنا میشه و قراردادی رو با Elliot میبنده که 7 آرزوی Elliot رو میتونه برآورده کنه در ازای روح اون. Elliot شش آرزو رو در راستای تغیر خودش و تبدیل شدن یه شخص دیگه ای میکنه تا اون دختره اون رو پسنده، ولی هیچکدوم جواب نمیده و اواخر فیلم ناامید میشه و از Devil دلخور که چرا هیچکدوم جواب نمیده و اون هم حتی کمکی نمیکنه.
نمیخوام بیشتر از این جزییات رو تایپ کنم(برای خودم هم خسته کنندست)، ولی این فیلم 2 تا درس نکته مهم داشت. اول اینکه نباید خودت رو بخاطر رضایت دیگری به هر شکلی تغیر بدی، دوم آدما از دور چون باهاشون آشنا نیستیم فکر میکنیم خیلی خفن و بی ایراد هستن ( در طول فیلم نشون داده میشه اون دختر به اون شکلی Elliot تصور میکنه نیست).
حالا اینارو چرا گفتم!؟
خلاصه مطلب این دو فیلم، فیلم های متوسط رو به بالایی هستن، شاهکار سینما نیستن ولی متوسط به بالا چرا. جالب اینجاست ما همچین روایت/شخصیت پردازی و داستانی رو در صنعت گیم نمیبینیم.( به غیر از Naughty Dog و Rockstar Games ). شمارو نمیدونم ولی من شخصا هرچقدر سنم بالاتر میره و بیشتر کتاب/رمان/ فیلم میبینم بیشتر به این نتیجه میرسم صنعت بازی هیچ وقت به سینما و تاثیری گذاری مثلا بهترین رمان ها در ژانر های مختلف نمیرسه. این هم بماند اکثر کارگردان های سینما مثل کوجیما سعی میکنن از سینما ایده بگیرین ولی باز هم سطح کاریشون با سینما نمیرسه. میخواستم American Psycho رو هم تو این لیست قرار بدم که خیلی طولانی میشد. خلاصه اینارو نمیگفتم نمیشد، امیدوارم کرینج یا حوصله سربر نبوده باشه.
درسته بخاطر ویدیو گیم اینجا جمع شدیم ولی نمیشه منکر این حقیقت شد. حتی امسال، که یکی از بهترین سال ها برای ویدیوگیم در 10 سال گذشته هستش باز هم در مقابل سینما کم میاره، حالا بقیه سالها بماند.
تقریبا یک ماه و نیم پیش فیلم Troy 2004 رو دوباره بعد چندین سال با پدرم (یادمه اولین بار هم وقتی 6،7 ساله بودم با پدرم دیدم) نشستیم دوباره این فیلم رو دیدیم.
چقدری این فیلم بدون ایراد و خوب درست شده. تقریبا میشه گفت تنها فیلمی هستش که از Mthos یا همون افسانه ها به شکل واقع گرایانه استفاده کرده. داستان درباره Achilles جنگجوی یونانی هستش، مادرش Thetis که الهه هستش و بهش میگه "میتونی به Trova نری و اینجا بمونی و زندگی خوبی داشته باشه (زندگی عادی) ولی اگه بری تو ترووا میمیری ولی در عوض جاودانه میشی و اسمت رو تا هزاران سال همه در یادشون نگه میدارن.
حقیقتا فیلم هر شخصیتی که درش هست، یک نوع شخصیت رو داره به تصویر میکشه. Agamemnon پادشاه یونان که اون هم مثل Achilles میخواد بعد مرگش ازش به عنوان بزرگ و قدرتمند ترین فرمانروا یاد بشه، Agamemnon حتی بعد مرگ برادرش بیشتر خوشحال میشه که بهونه ای هست برای به خاک و خون کشیدن Troy. پاریس، شاهزاده Troy هم عاشق همسر Menelaus و اون رو با خودش به Troy آورده. برادر و پدر پاریس هم چون بالاخره پسر و برادرش هست با کارش مخالفن و خب اون رو نمیتونن تقدیم Agamemnon و Menelaus کنن و طرف پاریس رو میگیرن.
فیلم جزییات زیبایی داره، در آغاز فیلم این Odysseus هستش که Achilles رو متقاعد میکنه تا برای یونان و Agamemnon بجنگه، و همینطور ایده هدیه اسب تروجان رو میده. در آخر فیلم زمانی که Achilles میمیره و میسوزوننش Odysseus میگه:
"If they ever tell my story let them say that I walked with giants."
"Men rise and fall like the winter wheat, but these names will never die."
"Let them say I lived in the time of Hector, tamer of horses."
"Let them say I lived in the time of Achilles. "
یعنی یکجورایی میدونسته این جنگ و همه کسانی که چه درش کشته و زنده موندن، اسم این افراد ابدی خواهد شد، و از خودش هم به عنوان کسی که در کنار Achilles و Hector جنگیده یاد میکنه.
و در آخر هم Credit پایانی Remember Me با صدای Josh Groban.
فیلم دومی که چند هفته پیش دیدم Bedazzled 2000 هستش. این فیلم رو هم بیشتر از 10 سال پیش دیده بودم ولی اسمش یادم نبود.
Elliot شخصیت اول فیلم از یه دختری خوشش میاد و یجورایی سعی میکنه خودش رو Cool نشون بده تا اون دختره بهش پا بده (حتی پیش همکارانش هم سعی میکنه خودش رو فان جلوه بده) ولی خب آدما ساده نیستن و میفهمن Elliot اصلا اهل چیزی که نشون میده و میگه نیست.
همون اوایل با Devil آشنا میشه و قراردادی رو با Elliot میبنده که 7 آرزوی Elliot رو میتونه برآورده کنه در ازای روح اون. Elliot شش آرزو رو در راستای تغیر خودش و تبدیل شدن یه شخص دیگه ای میکنه تا اون دختره اون رو پسنده، ولی هیچکدوم جواب نمیده و اواخر فیلم ناامید میشه و از Devil دلخور که چرا هیچکدوم جواب نمیده و اون هم حتی کمکی نمیکنه.
نمیخوام بیشتر از این جزییات رو تایپ کنم(برای خودم هم خسته کنندست
)، ولی این فیلم 2 تا درس نکته مهم داشت. اول اینکه نباید خودت رو بخاطر رضایت دیگری به هر شکلی تغیر بدی، دوم آدما از دور چون باهاشون آشنا نیستیم فکر میکنیم خیلی خفن و بی ایراد هستن ( در طول فیلم نشون داده میشه اون دختر به اون شکلی Elliot تصور میکنه نیست).حالا اینارو چرا گفتم!؟
خلاصه مطلب این دو فیلم، فیلم های متوسط رو به بالایی هستن، شاهکار سینما نیستن ولی متوسط به بالا چرا. جالب اینجاست ما همچین روایت/شخصیت پردازی و داستانی رو در صنعت گیم نمیبینیم.( به غیر از Naughty Dog و Rockstar Games ). شمارو نمیدونم ولی من شخصا هرچقدر سنم بالاتر میره و بیشتر کتاب/رمان/ فیلم میبینم بیشتر به این نتیجه میرسم صنعت بازی هیچ وقت به سینما و تاثیری گذاری مثلا بهترین رمان ها در ژانر های مختلف نمیرسه. این هم بماند اکثر کارگردان های سینما مثل کوجیما سعی میکنن از سینما ایده بگیرین ولی باز هم سطح کاریشون با سینما نمیرسه. میخواستم American Psycho رو هم تو این لیست قرار بدم که خیلی طولانی میشد.
خلاصه اینارو نمیگفتم نمیشد، امیدوارم کرینج یا حوصله سربر نبوده باشه.
!!!Hahaha, NOبیاین یکبار برای همیشه، قبول کنیم صنعت سینما فرسخ ها از صنعت بازی جلوتره
VICE
Gold User
قیاس عجیبهبیاین یکبار برای همیشه، قبول کنیم صنعت سینما فرسخ ها از صنعت بازی جلوتره
درسته بخاطر ویدیو گیم اینجا جمع شدیم ولی نمیشه منکر این حقیقت شد. حتی امسال، که یکی از بهترین سال ها برای ویدیوگیم در 10 سال گذشته هستش باز هم در مقابل سینما کم میاره، حالا بقیه سالها بماند.
سینما از ابتدا در کنار بخش سرگرمی برای مخاطب به فیلم داستان اضافه کرد.
در اصل راس ابتدایی یک فیلم فیلمنامه و دیالوگ های یک فیلم هست ، که دلیلش بر میگرده به پیش زمینه سینما که تئاتر هست
خود تئاتر هم لرمیگرده به نمایش و رُمان
جلو های ویژه و کارگردانی و............. اولویت های بعدی به حساب میاد
ولی صنعت گیم در ابتدا فقط با سرگرمی شروع کرد و با گذشت سال ها و قدرت گرفتن کنسول ها که با کم کردن محدودیت ها که ضعف مهمی در ساخت یک اثر به حساب میاد تا حدودی این خلاء رو پر کردن
مورد بعدی ساخت فیلم نیاز به یک سری آیتم و ابزار ابتدایی داره ولی ساخت بازی شما باید در کنار اون ابزار vision از دنیای کامپیوتر و قدرت پردازشی و برنامه نویسی سر در بیاری
در عمل سازنده باید با یک دنیای مجازی سر و کار داشته باشه که برخلاف فیلم و سینما شما باید مثل یک نقاش از صفر رو یک صفحه سفید شروع کنی
عامل بعدی هزینه ساخت هست
تا نسل پیش هزینه ساخت توجیه پذیر بود ولی الان با افزایش هزینه تولید ساخت یک بازی بیش از 200 م دلار هزینه داره
و یک سرمایه گذار شاید با برآورد هزینه ساخت و مدت زمان درگیری سرمایه در این نسل شاید بیشتر تمایل داشته باشه که به جای صنعت گیم روی صنعت سینما سرمایه گذاری کنه
باید منتظر موند و دید با پیشرفت AI چه در زمینه ساخت و چه در نقش حضور به عنوان هوش مصنوعی به عنوان NPC با دیالوگ های بی پایان و آزادی عمل در روایت داستان و با کاهش هزینه ها به دلیل استفاده از AI شاید نسل بعد بشه
عملا گیم و سینما رو با هم قیاس کرد
rpg321
کاربر سایت
صنعت سینما چه زمانی ؟؟ زمان هیچکاک یا کوبریک یا لینچ یا زمان دیزنی و نتفلیکس و ....
صنعت سینما قدمتش خیلی از بازی ها بیشتره وتکنولوژی بازی ها از نزدیک دهه 90 شروع کرد به پیش رفتی که بشه درش درستو و حسابی داستان سرایی کرد. مگه نه بازی هواپیما جنگی آتاری معلومه که حرفی در داستان سرایی نداشته.
ولی در اواسط دهه نود با آمدن عناوینی مثل ff6 , ff7و ... star ocean و اون شاهکار Shenmue و bulder gate و Planescape: Tormentو در ادامه سه گانه هیلو و سه گانه بایوشاک و سه گانه مس افکت و.....
هزاران visual novel و jrpg و بازی های درامی و تعاملی مثل عناوین دیوید کیج و ....
هرچه جلو تر می ریم صنعت بازی پیشرفته تر میشه و غنی تر ولی سینما افت می کنه روز به روز. تو الان فیلم جدید ایندیا جنزو با آنچارتد 4 مقایسه کن ببین کدوم بهترن و یا بازی تلو که روایت های سینمایی رو بهتر از خود سینما نشون میده. و یا سلطان میازاکی که با دمونز سولز سبک جدیدی از روایت داستان معرفی کرد. بازی های ویچر هم که کلاس درس اقتباس از روی رمان است آخرین اثر در این سطح در سینما فکر کنم ارباب حلقه های پیتر جکسون بود. کوجیما هم که بهتره نگم از اون بینش سیاسیش در بازی ها . عناوین وحشت با سایلنت هیل و Alone in the Dark و سیرن و ... که حجت رو تمام کردن.
چیزی که جالبه داستان اکثر آثار شاخص بازی ها اورجینال هستن ولی سینما نه. سینمای الان که دیگه بهتره نگم هر منتقد سینمایی هم مخالفه بهش بگید بره فیلم نامه بازی جدید 3 bulder gate رو براش چاپ کنن ولی بهش بگید زیاد میشه حدود چند هزار صفحه و بعدش ازش بپرسید آخرین اثر اورجینالی که در سینما ساخته شد و نزدیک این سطح بود از داستان سرایی بود چه زمانی بود بهتون قول می دم تا چند ماه از خونش بیرون نیاد
. آثار الان و در حال حاضر صنعت سینما هیچ حرفی نمی تونه مقابل بازی های الان داشته باشن .
10 روز پیش ریلیز شده
خبر خوب برای نوستالژی بازها.گفتم که از دست ندید.
خبر خوب برای نوستالژی بازها.گفتم که از دست ندید.
homayoon k2
کاربر سایت
Sepi_60
کاربر سایت
بدون شک این بدترین قیاسی بوده که تابحال در این فروم مشاهده کردمبیاین یکبار برای همیشه، قبول کنیم صنعت سینما فرسخ ها از صنعت بازی جلوتره
درسته بخاطر ویدیو گیم اینجا جمع شدیم ولی نمیشه منکر این حقیقت شد. حتی امسال، که یکی از بهترین سال ها برای ویدیوگیم در 10 سال گذشته هستش باز هم در مقابل سینما کم میاره، حالا بقیه سالها بماند.
تقریبا یک ماه و نیم پیش فیلم Troy 2004 رو دوباره بعد چندین سال با پدرم (یادمه اولین بار هم وقتی 6،7 ساله بودم با پدرم دیدم) نشستیم دوباره این فیلم رو دیدیم.
چقدری این فیلم بدون ایراد و خوب درست شده. تقریبا میشه گفت تنها فیلمی هستش که از Mthos یا همون افسانه ها به شکل واقع گرایانه استفاده کرده. داستان درباره Achilles جنگجوی یونانی هستش، مادرش Thetis که الهه هستش و بهش میگه "میتونی به Trova نری و اینجا بمونی و زندگی خوبی داشته باشه (زندگی عادی) ولی اگه بری تو ترووا میمیری ولی در عوض جاودانه میشی و اسمت رو تا هزاران سال همه در یادشون نگه میدارن.
حقیقتا فیلم هر شخصیتی که درش هست، یک نوع شخصیت رو داره به تصویر میکشه. Agamemnon پادشاه یونان که اون هم مثل Achilles میخواد بعد مرگش ازش به عنوان بزرگ و قدرتمند ترین فرمانروا یاد بشه، Agamemnon حتی بعد مرگ برادرش بیشتر خوشحال میشه که بهونه ای هست برای به خاک و خون کشیدن Troy. پاریس، شاهزاده Troy هم عاشق همسر Menelaus و اون رو با خودش به Troy آورده. برادر و پدر پاریس هم چون بالاخره پسر و برادرش هست با کارش مخالفن و خب اون رو نمیتونن تقدیم Agamemnon و Menelaus کنن و طرف پاریس رو میگیرن.
فیلم جزییات زیبایی داره، در آغاز فیلم این Odysseus هستش که Achilles رو متقاعد میکنه تا برای یونان و Agamemnon بجنگه، و همینطور ایده هدیه اسب تروجان رو میده. در آخر فیلم زمانی که Achilles میمیره و میسوزوننش Odysseus میگه:
"If they ever tell my story let them say that I walked with giants."
"Men rise and fall like the winter wheat, but these names will never die."
"Let them say I lived in the time of Hector, tamer of horses."
"Let them say I lived in the time of Achilles. "
یعنی یکجورایی میدونسته این جنگ و همه کسانی که چه درش کشته و زنده موندن، اسم این افراد ابدی خواهد شد، و از خودش هم به عنوان کسی که در کنار Achilles و Hector جنگیده یاد میکنه.
و در آخر هم Credit پایانی Remember Me با صدای Josh Groban.
فیلم دومی که چند هفته پیش دیدم Bedazzled 2000 هستش. این فیلم رو هم بیشتر از 10 سال پیش دیده بودم ولی اسمش یادم نبود.
Elliot شخصیت اول فیلم از یه دختری خوشش میاد و یجورایی سعی میکنه خودش رو Cool نشون بده تا اون دختره بهش پا بده (حتی پیش همکارانش هم سعی میکنه خودش رو فان جلوه بده) ولی خب آدما ساده نیستن و میفهمن Elliot اصلا اهل چیزی که نشون میده و میگه نیست.
همون اوایل با Devil آشنا میشه و قراردادی رو با Elliot میبنده که 7 آرزوی Elliot رو میتونه برآورده کنه در ازای روح اون. Elliot شش آرزو رو در راستای تغیر خودش و تبدیل شدن یه شخص دیگه ای میکنه تا اون دختره اون رو پسنده، ولی هیچکدوم جواب نمیده و اواخر فیلم ناامید میشه و از Devil دلخور که چرا هیچکدوم جواب نمیده و اون هم حتی کمکی نمیکنه.
نمیخوام بیشتر از این جزییات رو تایپ کنم(برای خودم هم خسته کنندست
حالا اینارو چرا گفتم!؟
خلاصه مطلب این دو فیلم، فیلم های متوسط رو به بالایی هستن، شاهکار سینما نیستن ولی متوسط به بالا چرا. جالب اینجاست ما همچین روایت/شخصیت پردازی و داستانی رو در صنعت گیم نمیبینیم.( به غیر از Naughty Dog و Rockstar Games ). شمارو نمیدونم ولی من شخصا هرچقدر سنم بالاتر میره و بیشتر کتاب/رمان/ فیلم میبینم بیشتر به این نتیجه میرسم صنعت بازی هیچ وقت به سینما و تاثیری گذاری مثلا بهترین رمان ها در ژانر های مختلف نمیرسه. این هم بماند اکثر کارگردان های سینما مثل کوجیما سعی میکنن از سینما ایده بگیرین ولی باز هم سطح کاریشون با سینما نمیرسه. میخواستم American Psycho رو هم تو این لیست قرار بدم که خیلی طولانی میشد.
بیشتر منظور من از بعد داستان، شخصیت پردازی و اون موضوعی که میخواد به مخاطب برسونه هستش.
خیلی از کسایی که برتر بودن سینما نسبت به ویدیوگیم رو قبول ندارن موقع تجربه بازی براشون "گیم پلی" اولویت بیشتری داره تا داستان و شخصیت پردازی، و بعد تجربه بازی واقعا اگه از طرف درباره داستان بپرسی توضیحی نداره و کلا به کلمه "خیلی خفن" بود بسنده میکنه.
تقریبا آخرین ویدیو گیم با داستان ترس روان شناختی واقعا تو مدیوم تاثیرگذار بوده باشه Silent Hill 2 هستش که ازش 22 سال گذشته. از آخرین ویدیو گیم با تم کمدی هم GTA V که برمیگرده به 10 سال پیش. آخرین بازی Action Adventure که واقعا شمارو میخکوب کنه Uncharted 4 (2016) برمیگرده به نسل پیش. در 10 سال گذشته هم صرفا دو بازی بوده که باعث شده کسایی که گیمر نیستن صنعت بازی رو جدی بگیرن (RDR2 و TLoU).
یک مثال دیگه من اواخر سال پیش Knives Out 2019 و Glass Onion: A Knives Out Mystery 2022 رو دیدم و هردو تو سبک جنایی،معمایی/ کمدی با یه عالمه Twist داستانی که بیننده رو درگیر میکنه. با خودم گفتم چقدر خوب میشد ما بازی با این حجم از Production value تو صنعت بازی داشتیم.
درکل به نظرم صنعت بازی هیچوقت "از منظر داستان و روایت" به سینما نمیرسه. یادمون هم نره این صنعت بازی هستش که یه نگاهش همیشه به سینماست نه برعکس.
عزیزمبدون شک این بدترین قیاسی بوده که تابحال در این فروم مشاهده کردم
اینجا فروم گیمینگ هستش و کاملا عادیه به نظرت "بدترین قیاس" بوده باشه.
وقتی یک شخصی مثل Kojima میاد George Miller (کارگردان Mad Max ) رو گاد خطاب میکنه، همین نشون میده صنعت سینما کجاست و بازی کجا. هنوز بماند شما خودت بری فیلمای George Miller رو ببینی احتمالا بگی مزخرفن.
کاربرانی که این گفتگو را مشاهده می‌کنند
Google