چرا یک عده اصرار دارند که در فیلمهای اکشن حتماً باید شاهد دیالوگهای فلسفی و پرطمطراق باشند؟ یک «ماتریکس» و پکیج «نولانیسم» را دستتان گرفتهاید و تاریخچه ژانر اکشن را به پیش و پس از «ماتریکس» و «نولانیسم» تقسیم میکنید؟ اصل ارشد روایت در سینمای اکشن همان Visual Storytelling است؛ به بیان دیگر، توصیف صحنه در فیلمنامه فیلم اکشن در اولویت قرار دارد. فیلمنامهنویس «جان ویک 4» در توصیف صحنههای نبرد عالی کار کرده است؛ او دلیل خود را برای اینکه کیانو ریوز تنها 380 کلمه دیالوگ دارد، ابراز میکند. «استوریبرد» هم تعیینکننده است؛ «مدمکس: جاده خشم» یک استوریبرد بسیار غنی دارد؛ شاید اسکار کمی به سینمای اکشن بیمیل باشد اما همان استوریبرد میتوانست نامزد بهترین فیلمنامه اقتباس شود.دنبال منطق در «جان ویک» میگردید؟ آیا به جهانسازی آن دقت نکردهاید؟! «جان ویک» یک اکشن سورئال است.
در این دو قسمت پایانی «ماموریت غیرممکن» گفتوگو شاخی نمیبینیم! بخشی از فیلمنامه John Wick 3 را برایتان به اشتراک میگذارم:
در این دو قسمت پایانی «ماموریت غیرممکن» گفتوگو شاخی نمیبینیم! بخشی از فیلمنامه John Wick 3 را برایتان به اشتراک میگذارم:
آخرین ویرایش: