چند روز پیش فیلم Shirley رو دیدم. داستان فیلم درباره آخرین سالهای زندگی شرلی جکسون است. بازی ها بی نظیر است و الیزابت ماس هم متد اکتینگ سرگذشت نیمه را با معجون «مدنس» ایفا می کند. ولی مشکل اصلی فیلم دقیقا همان چیزی که فیلم کاپون داشت؛ تشخیص خیال از واقعیت! سردرگم کننده هست و واقعا نمی دانم که بعضی اوقات قصه در ذهن پریشان شرلی است و یا حقیقت است. دوربین هم بد است. فقط نمای نزدیک در تمام سکانس ها دیده می شود. کلوز آپ ها از چهره ها که زیادش تهوع آور می شود. فیلم زجر آوری است حتی بیشتر از کاپون!