من چند وقتی میشه بازی رو تموم کردم هی میخوام بیام اینجا پست بدم یه اتفاقی میافته که نمیشه. هرچند که دیره دیگه. :d
متن زیر شامل نکاتی در مورد جریان بازی و همچنین پایان آن میباشد.
البته یه اسپویل کوچیک هم در مورد Prison Break داره که فکر نکنم کسی ندونتش. :d
راستی یه تشکری هم خواستم از آریا بابت مقاله ای که در مورد دنیای ME قبل ریلیز بازی نوشته بود بکنم. به هر حال باعث شد چیزایی که نمیدونستم رو بفهمم و ME3 رو با تسلط بیشتر (بر روی داستان) شروعش بکنم. :d
متن زیر شامل نکاتی در مورد جریان بازی و همچنین پایان آن میباشد.
البته یه اسپویل کوچیک هم در مورد Prison Break داره که فکر نکنم کسی ندونتش. :d
خوب بازی فراتر از اون چیزی بود که انتظارشو داشتم. گیم پلی پیشرفت خوبی داشت و قابلیت های جدیدی که بهش اضافه شده بودن بازی رو متنوع تر کرده بود. اما مهمترین پیشرفت بازی (به نظر من) که مربوط به موسیقی و همچنین داستان بازی بخصوص در مورد شخصیت پردازیش بود. موسیقی که دیگه نیازی به توضیح نداره و در یک کلمه شاهکاره. اما شخصیت پردازی که نسبت به دو شماره قبلی پیشرفت فوق العاده ای داشت. به قدری این شخصیت پردازی خوب بود که من که تو شماره قبل از میراندا و جیکوب متنفر بودم در این شماره ازشون خوشم میومد. برای مثال : حتی با دیدن گرانت (در ME2 ازش خوشم نمیومد) که بدنش خونی بود و تو صحنه قبل فکر میکردم مرده خیلی خوشحال شدم. از مردن موردین هم خیلی ناراحت شده بودم.
یک نکته دیگر پرداخت بهتر شخصیت و احساسات شپرد مذکر بود. توی ME2 برادرم با شپرد مونث بازی میکرد. منم بعضی وقتا میشستم و بازی کردنشو نگاه میکردم. میدیدم همون دیالوگی رو که من قبلا با شپرد مرد زده بودم رو شپرد زن بسیار طبیعی تر و با احساس تر میگفت. ولی برعکس تو این شماره شپرد مرد بسیار جدی تر و با احساس تر بود. که این هم در کنار شخصیت پردازیش پیشرفت خوبی بود.
اما پایان بازی که یکی از مسخره ترین پایان ها تو کل عمرم بود. این صحنه رو این عکسی که آریا گذاشته بود به خوبی میتونه نشون بده. :d دقیق دقیق. از بس پایانش مسخره بود که یک هفته افسردگی داشتم. (تو عمرم دوبار از پایان یه چیزی به این شدت افسرده شده بودم اولی Prison Break و دومی این. اولی از شدت ناراحتی و دومی از شدت مسخرگی و مات موندن !!!
) البته ناراحتیم از این نبود که شپرد مرد چون چند ماه پیش از ریلیز بازی که خبری اومده بود و گفته بودن ممکنه پایان بازی ناراحت کننده باشه شپرد رو مرده گذاشته بودمش. بلکه از دلیل و کلا مسخره بازی احمقانه پایانش حرصم گرفته بودم. الان دیگه سعی میکنم پایانشو فراموش بکنم. ME3 برای من در صحنه ای که شپرد و اندرسون نشسته بودن و زمین رو تماشا میکردن تموم شد.
یک نکته دیگر پرداخت بهتر شخصیت و احساسات شپرد مذکر بود. توی ME2 برادرم با شپرد مونث بازی میکرد. منم بعضی وقتا میشستم و بازی کردنشو نگاه میکردم. میدیدم همون دیالوگی رو که من قبلا با شپرد مرد زده بودم رو شپرد زن بسیار طبیعی تر و با احساس تر میگفت. ولی برعکس تو این شماره شپرد مرد بسیار جدی تر و با احساس تر بود. که این هم در کنار شخصیت پردازیش پیشرفت خوبی بود.
اما پایان بازی که یکی از مسخره ترین پایان ها تو کل عمرم بود. این صحنه رو این عکسی که آریا گذاشته بود به خوبی میتونه نشون بده. :d دقیق دقیق. از بس پایانش مسخره بود که یک هفته افسردگی داشتم. (تو عمرم دوبار از پایان یه چیزی به این شدت افسرده شده بودم اولی Prison Break و دومی این. اولی از شدت ناراحتی و دومی از شدت مسخرگی و مات موندن !!!
) البته ناراحتیم از این نبود که شپرد مرد چون چند ماه پیش از ریلیز بازی که خبری اومده بود و گفته بودن ممکنه پایان بازی ناراحت کننده باشه شپرد رو مرده گذاشته بودمش. بلکه از دلیل و کلا مسخره بازی احمقانه پایانش حرصم گرفته بودم. الان دیگه سعی میکنم پایانشو فراموش بکنم. ME3 برای من در صحنه ای که شپرد و اندرسون نشسته بودن و زمین رو تماشا میکردن تموم شد.
البته شاید هم نباشه ، چون 2،3 تا از هم تیمی ها که توی یه سیاره ناشناخته پیاده شدن و بقیه هم توی زمین هستن. 
Google