بازسازی گرافیکی نسخه ریمیک رو دوست داشتم، تا حد زیادی به ورژن اصلی وفادار بود، هرچند که به نظرم مسافت ها انگار کوتاه تر شدن و مقایس شهر کوچیک تر شده بود و خیلی سریع ازین طرف شهر به اون طرفش میشد رفت!
مهم ترین نقطه قوت گرافیک بازی، به نظرم نورپردازیش بود که خیلی فضای طبیعی به شهر میداد، مخصوصا توی شب، بازتاب نورها از سطح زمین و چراغ ماشین ها فوق العاده بود.
گیم پلی بازی هم ارتقای خوبی پیدا کرده بود و ازون حالت منسوخ و خشک نسخه اصلی بازی بیرون اومده بود، قابلیت تنظیم میزان حساسیت پلیس های شهر هم قابلیت خوبی بود که اضافه شد و میشه پلیس هارو ازون حد دست و پاگیر نسخه اصلی درآورد، اما گان پلی بازی رو زیاد دوست نداشتم و شوتینگ با موس با aim assist خاموش بعضی وقتا واقعا عذاب آور بود.
اما برسیم به داستان، موسیقی متن و وفاداری به اون اتمسفر نسخه اصلی!
چه توی مدیوم سینما و حالام چند مدتی گیم ها، معمولا طرفدارای دو آتیشه یه اثر قدیمی از بازسازی اون راضی نمیشن، چون به دلایلی یک ذهنیت خوب ازون اثر توی ذهنشون باقی مونده که هر تغییری توی اونا باعث بهم خوردن اون خاطرات میشه و طرفدارارو ممکنه ناراضی کنه.
اولین چیزی که منو توی ریمیک خـــیلی ناراضی کرد، تغییر موسیقی متن بازی بود، به نظرم همیشه موسیقی متن تاثیر خیلی زیادی بر اون حس و حال و نحوه ارتباط ما با یه فیلم یا یه صحنه از گیم داره و توی نسخه ریمیک به جز اون تم اصلی بازی که توی منوی اصلی نسخه ارجینال پخش میشد (توی شروع نسخه ریمیک هم پخش شد) بقیه موسیقی متن به طور کامل عوض شد، کاری به این ندارم که این کار باید انجام میشد یا نه ولی به هر حال من توی خیلی از صحنه ها اون ارتباطی رو که باید، برقرار نکردم و موسیقی متن نسخه ریمیک فرسنگ ها از موسیقی متن نسخه اصلی عقب تر بود.
راجع به تغییر چهره ها هم که قبلنا زیاد صحبت شده، من نوعی که با اون چهره های قبلی خاطره داشتم با چهره های جدید نتونستم ارتباط بگیرم
از لحاظ داستانی و بازسازی اون فضای اصلی، بعضی جاها این نسخه بهتر بود و بعضی جاها هم عقب تر
مثلا ما توی نسخه اصلی، سارا رو فکر میکنم فقط یکبار دیدیم (اونم موقع س*کس) و پرداخت بسیار ضعیفی هم داشت، اما توی نسخه ریمیک به این کاراکتر بیشتر پرداخته شد و حتی سازنده ها پارو فراتر گذاشتن و توی مرحله اسکورت سارا! اونو یه دختر قوی و مستقلم سعی داشتن نشون بدن در تضاد با اون حالت damsel in distress نسخه اصلی. کلا کات سین های زیادی توی نسخه ریمیک اضافه شد که جاش توی نسخه اصلی خالی بود.
از طرفی خیلی جاها نسخه ریمیک توی بازسازی فضاها خیلی ضعیف عمل کرد، به طور مثال انتهای مرحله اول بازی جایی که سم میخواست پول خسارت تاکسی تام رو بهش بده، واقعا مقایسه کنید اون اون استرسی که نسخه اصلی ایجاد میکرد رو با نسخه ریمیک، مرحله آخر بازی رو که اصلا راجع بهش صحبت نکنم واقعا اون فضا کجا و این کجا، بعضی جاهام ریزه کاری های داستان تغییرات بدی کرده بود که حالا به خاطر اسپویل نمیگم
ضرباهنگ بازیم شاید ازونجایی که دیگه در آستانه دهه سوم قرن بیست و یکم هستیم و هیچ کس حوصله و وقت نداره! به طور کلی بسیار سریع تر و فشرده تر شده بود، بین مراحل، امکان گشت زنی و فعالیت های جانبی توی شهر نبود که جای بسی تعجب داشت (در شرایطی که بازی اصلی که مال 20 سال پیش بود، اپن ورلد بود)، چون شما یک فضای اپن ورلد رو برای بازی تعریف کردی اما روایت اونو به صورت خطی پیش میبری که باعث هدر رفتن پتانسیل بالای لاست هون شد. البته با توجه به ریمیک بودن بازی و احتمالا محدودیت زمان/بودجه احتمالا چیزی دیگه ای هم انتظار نمیرفت.
در نهایت باید بگم نسخه ریمیک مافیا یادآور دورانیه که به دلیل محدودیت های گرافیکی و فنی، روایت داستانی جایگاه بالایی بین سازنده ها داشت و نسخه ریمیک هم با همه کمبودها و مشکلاتش تونست دستی به سر و روی این اثر ماندگار بکشه و فرصتی رو برای تجربه ـش به گیمرای جدیدی بده که دیگه سمت بازیای قدیمی نمیرن.
Google