دمو رو بازی کردم و... از سطح انتظارم بالاتر بود!
در درجه اول که خب واقعاً بازی کپی بیشرمانهای از Soulsborne و مخصوصاً Bloodborne هست و در این شکی نیست!
ولی به نظرم اگه از این زاویه بهش نگاه نکنیم، چیز بدی نیست و اتفاقاً میتونه سرگرمکننده باشه. یعنی توی حدود ۲۰،۳۰ دقیقهای که بازی کردم، ازش راضی بودم و رفت توی لیست انتظارم.
از اونجایی که Lies of P بیشتر شبیه یه ماد برای Bloodborne هست (فکر کنم اگه ازشون شکایت کنن، دادگاه به نفعشون رأی بده!
)، از نظر گیمپلی هم با وجود بعضی ویژگیهای متفاوت، به طور کلی خیلی به اون شباهت داره و همین قضیه باعث شده کیفیت بدی نداشته باشه. مطمئناً نه در سطح بازیهای FromSoftware، ولی در نوع خودش به نیاز آدم نسبت به این جور کلونها در فقدان بازیهای اصلی جواب میده. از نظر هنری/گرافیکی/انیمیشنی هم چیز خوبیه و البته دوباره مثل گیمپلی این حس رو میده که با ماد طرف هستیم! یعنی از کاشی کف خیابون تا مدل نورپردازی و انیمیشنها و... انگار از توی کدهای Bloodborne کِش رفته شدن!
مثلاً Bloodborne یه انیمیشنی داره که وقتی «جون اضافه!» نداریم و الکی دکمهش رو میزنیم اجرا میشه و همون انیمیشن اینجا هم وجود داره!
یا کالسکههایی که توی سطح شهر ریختن و سگهایی که کنارشون هستن، از اونجا کوچ کردن به اینجا، بدون هیچ خجالت و شرمساری!
البته متأسفانه در کنار کپی کردن ویژگیهای مثبت Soulsborne، بدترین ویژگی این سری یعنی نداشتن قابلیت توقف وسط بازی هم به Lies of P ارث رسیده و اواخر مبارزه با باس بودم که زنگ خونه به صدا در اومد و اسنپ برای همسایه نون(!) آورده بود و اشتباهی زنگ اینجا رو زده بود (بار اول و دوم هم نیست!
). منم اعصابم انقدر خورد شد که دیگه بازی رو ول کردم و نمیدونم بعد از باس چی میشه، ولی خود باس بد نبود و مدل حرکات و موسیقی و اینا، ورژن ملایمتری از Souldborne بود.
در مجموع اگه بقیه جاهای بازی هم این مدلی باشه، به نظرم تجربه بدی نیست و با سطح انتظار مناسب (نه چیزی در حد شاهکارهای FromSoftware) میشه ازش لذت برد. البته این چیزی از تقلیدی بودن بازی کم نمیکنه ولی خب وقتی به اصل جنس دسترسی نداریم، جایگزینش هم که باشه بد نیست.