
شماره قبلش هم همینطور بوده اول فقط برای پی سی و سوییچ اومده و بعد یک سال برای بقیه کنسول ها، چیز جدیدی نیست.اقا این بازی چرا یهو انحصاری شد؟سوییچ هایجکش کرد! اصلا چرا باید انحصاری باشه.

نه اینطوری نیست.من هیچ تجربه ای از سبک روگ لایک ندارم، فقط میدونم هر بار یه مسیر تکراری روبازی میکنیم و قویترمیشیم و برمیگردیم از اول، اونقدر تکرار میشه تا اونقدر قوی میشیم تا بازی رو تموم میکنیم، یعنی دائماً باید یه صحنه تکراری رو بازی کنیم هر بار که میمیریم؟ خیلی حوصله سر بر نمیشه؟ بعد یعنی بر فرض محال کسی اونقدر بازیش خوب باشه که اصلا نمیره یک ضرب میتونه بازی رو تا آخر بره؟ هیچ سیوی نیست توی بازی؟
نه اینطوری نیست.
اصلا چرخه گیم پلی بازی روی این بنا شده که شخصیتت هر بار بمیره و برگردی به هاب بازی و اون رو قوی تر کنی و ران بعدی رو شروع کنی.
اما این وسط موارد جدید رو یاد میگیری و قوی تر از دفعه قبل برمیگردی.
مثل سری سولزبورن/لایک که اصلا مردن جزو لوپ گیم پلیه ، اینجا هم اینطوره.
Hades هم روگلایته و به نسبت روگلایک خیلی در دسترس تره.
وقتی میمیری پیشرفت و ارتقاهای شخصیتت (در نسخه اول زاگروس و تو نسخه دوم ملینویی) ، بخش های داستانی و... حفظ میشن و بازی به جلو حرکت میکنه.
تو هر ران هم میتونی یه بیلد جدید بسازی ، مثلا دفعه قبل که رسیدی به فلان باس و جواب نگرفتی و مردی ولی دفعه بعد یه بیلد دیگه میبندی که بتونی بندازیش.
فقط بدون که بازی اینطور نیست که تکراری باشه و هربار که مردی باید از اول شروع کنی.
این نگاه برای دوستانی که با سبک آشنایی ندارن عادیه(هممون اینطور فکر میکردیم) ولی خب بدون که کاملا اشتباست.
مثل سولزبورن/لایکها هر بار مردن و از اول شروع کردن از جذابیتهای بازیه و اصلا اعتیاد بهش از همینجا شروع میشه.
این بازی خیلی جذابه ، همینطور دنیا و شخصیتهاش ، داستان پشت بازی و...
کمی بازی کنی کاملا دستت میاد.
ممنون از توضیحاتت. ریترنال هم همین حالته؟ برای شروع یه بازی که زیاد سخت نباشه و جذاب باشه کدوم مناسبه؟ اگر اشتباه نکنم یه بازی هم اسمش dead cell بود و تو همین سبک بودنه اینطوری نیست.
اصلا چرخه گیم پلی بازی روی این بنا شده که شخصیتت هر بار بمیره و برگردی به هاب بازی و اون رو قوی تر کنی و ران بعدی رو شروع کنی.
اما این وسط موارد جدید رو یاد میگیری و قوی تر از دفعه قبل برمیگردی.
مثل سری سولزبورن/لایک که اصلا مردن جزو لوپ گیم پلیه ، اینجا هم اینطوره.
Hades هم روگلایته و به نسبت روگلایک خیلی در دسترس تره.
وقتی میمیری پیشرفت و ارتقاهای شخصیتت (در نسخه اول زاگروس و تو نسخه دوم ملینویی) ، بخش های داستانی و... حفظ میشن و بازی به جلو حرکت میکنه.
تو هر ران هم میتونی یه بیلد جدید بسازی ، مثلا دفعه قبل که رسیدی به فلان باس و جواب نگرفتی و مردی ولی دفعه بعد یه بیلد دیگه میبندی که بتونی بندازیش.
فقط بدون که بازی اینطور نیست که تکراری باشه و هربار که مردی باید از اول شروع کنی.
این نگاه برای دوستانی که با سبک آشنایی ندارن عادیه(هممون اینطور فکر میکردیم) ولی خب بدون که کاملا اشتباست.
مثل سولزبورن/لایکها هر بار مردن و از اول شروع کردن از جذابیتهای بازیه و اصلا اعتیاد بهش از همینجا شروع میشه.
این بازی خیلی جذابه ، همینطور دنیا و شخصیتهاش ، داستان پشت بازی و...
کمی بازی کنی کاملا دستت میاد.
آره Dead cells هم خداست ولی Hades حتما بازی بهتر و پالیش شده تریه.ممنون از توضیحاتت. ریترنال هم همین حالته؟ برای شروع یه بازی که زیاد سخت نباشه و جذاب باشه کدوم مناسبه؟ اگر اشتباه نکنم یه بازی هم اسمش dead cell بود و تو همین سبک بود
پایان های بازی اضافه شده قبلا تموم میکردی به صفحه ثابت میومد الان ادامه داستانو نشون میده.نسبت به early access فرق خیلی خصای کرده ؟
