PlayStation Death Stranding

Spoiler

بررسی بازی Death Stranding



​

Spoiler

Death Stranding یک بازی اکشن سوم شخص با تاکید بر ارتباطات ، توسط KOJIMA PRODUCTIONS توسعه داده شده و بصورت انحصاری توسط Sony Interactive Entertainment برای PS4 منتشر خواهد شد . این اولین بازی توسط Hideo Kojima می باشد که پس از انحلال Kojima Productions در سال 2015 به عنوان شرکت تابعه Konami و اصلاح آن به عنوان یک استودیوی مستقل در E3 2016 برای سونی اعلام شد .
هیدئو کوجیما اعلام کرد : DS از تعریف سنتی اکشن و نقش آفرینی که در بازیهای دیگر قابل مشاهده است پا را فراتر خواهد گذاشت ، " با Death Stranding می خواهم گام بعدی ، آینده بازی را طوری با گیم پلی و داستان سرایی شکل دهم که فراتر از فرمت های این ژانر است " ، این موضوع ثابت می کند Death Stranding قطعا عنوانی جاه طلبانه است و مانند هر چیزی که توسط کوجیما خلق شده ، قبلا انجام نشده است . همچنین در نمایشگاه TGS 2016 اعلام شد DS یک بازی جهان باز با عناصر آنلاین خواهد بود .

Kojima Productions در حال کار با Guerilla Games در زمینه توسعه Death Stranding است ، بازی از موتور بسیار قدرتمند DECIMA بهره میبرد ، همه چیزهایی که ما تاکنون در تریلر دیده ایم ، مستقیم بر روی PS4 PRO اجرا شده است .

Spoiler

داستان بازی در آینده‌‌ای جریان دارد که اتفاقی هولناک کشور آمریکا را به بخش‌های مختلف تقسیم کرده ، در بخشی از تریلر نقشه‌ای را می‌بینیم که ظاهراً آمریکا را پس از تجزیه نشان می‌دهد . در بالای نقشه نیز کلمه ی Bridges دیده می‌شود که احتمالاً به جایی اشاره داشته که سم برای آن کار می‌کند .
در اوایل تریلر می‌بینیم که رئیس جمهور آمریکا وضعیت سلامتی خوبی ندارد و روی تختی مخصوص بیماران در داخل اتاق دراز کشیده است. او از سم می‌خواهد که به آن‌ها برای بازسازی آمریکا کند . این اتفاق یا خاطره ای از گذشته بوده یا یکی از اولین اتفاقاتی خواهد بود که پس از شروع بازی شاهدش هستیم .
سم به طور حتم تنها آدم مهمیه که در کاخ سفید ، به او برای نجات بشر نیاز مبرم دارند ، در بخشی از تریلر می‌بینیم که یک پلاک را در دست گرفته و چندین سکانس جنگی عجیب و زیبا نیز وجود دارد . دیگر نکته مهم تریلر، اشاره به شهری با نام اج نات بود که احتمالاً یکی از مکان‌های بسیار مهم در آینده ی آخرالزمانی Death Stranding محسوب می‌شود .
یک گروه تروریستی با نام هومو دیمن وجود دارد ، که ظاهراً شخصیت‌های منفی که تاکنون با آن‌ها دیدار داشتیم ، از اعضای آن بوده‌اند ، دیگر دشمن سم در طول داستان ، هیولاهای نامرئی با نام بی تی ها هستند که اطلاعات چندانی از آن‌ها نداریم . تنها چیزی که می‌دانیم این است که باعث بارش باران مرگباری می شوند .
در تریلر سم با اتصال کودک به خود ، طی فرآیند ناخوشایندی ، بنظر میتواند با بعد دیگر اتصال پیدا کند .

شخصی‌سازی بخشی مهم از گیم‌پلی Death Stranding خواهد بود ، مسیریابی در محیط‌ها بخش عمده‌ای از تجربه بازی را شامل می‌شود و بازیکن می‌تواند از آیتم‌های مختلفی مانند نردبان ، قلاب برای صخره نوردی و تبر یخ نوردی استفاده کند ، همچنین به نظر می‌رسد بازیکن در مسیریابی آزادی عمل داشته و می‌تواند برای عبور از موانع سر راه ، به دلخواه از گزینه‌های مختلف استفاده کند . برای مسیرهای طولانی ، میتوان از وسایل نقلیه برای طی کردن مسیرها استفاده نمود .
در تریلر سم از یک نوع موتور پیشرفته با نورهای درخشان آبی استفاده می کند ، وسایل نقلیه دیگری نیز در تریلر مشاهده شد ، سم احتمالاً می‌تواند از انواع وسیله‌ها برای تسریع در حرکت استفاده کند .

مبارزات بازی کمی دور از انتظار و مقداری عجیب بود ، بنظر بهترین گزینه بازیکن در هنگام مواجهه با نیروهای دشمن فرار کردن است و برای شرایط خاص نیز تعدادی مکانیزم مبارزه تن به تن در نظر گرفته شده است . همچنین در یکی از صحنه‌های مبارزه ، سم از یک کیف دستی به عنوان سلاح خود استفاده کرد . با توجه به این موضوع ، احتمالاً بازیکن می‌تواند با تعامل با محیط و استفاده از آیتم‌های مختلف برای صدمه زدن به دشمنان خود بهره ببرد .

لیست سلاح‌های بازیکن در بخشی از تریلر شامل اسلحه گرم می‌شد ، حتی برای مدت کوتاهی نیز شاهد تیراندازی بودیم . به نظر نمی‌رسد که درگیری‌های مسلحانه اهمیت بالایی در بازی داشته باشد و احتمالاً در برخی از مراحل بازیکن مجبور به استفاده از سلاح‌های گرم خواهد شد . اگر هم اجباری در کار نباشد ، استفاده از اسلحه احتمالاً برای موارد بسیار خاص در نظر گرفته شده است .

سیستم ردیابی که در تریلر شاهدش بودیم ، می‌تواند با ارسال نوعی موج سونار ، تصویری از آیتم‌ها و به طور کلی اشیا ارزشمند قرار گرفته در محیط اطراف را نشان دهد . دیگر ویژگی سیستم ردیابی ، نشان دادن ردپای یک نوع موجود شکارچی و نامرئی بود که با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شد .

در بخش‌هایی از تریلر کوله پشتی سم صداهایی تولید می‌کرد ، ظاهراً این صداها برای یک نوع سیستم هشدار دهنده بود که لباس سم به آن‌ مجهز است .

سونی پس از انتشار تریلر تایید کرد این بازی دارای حالت آنلاین Travelers خواهد بود که به بازیکن اجازه می‌دهد تا مسیرهای طی شده ، تجهیزات و مناطق امن خود را با دیگران به اشتراک بگذارد ، در بازی چیزی به نام «مرگ» وجود ندارد و پس از دست دادن جان خود تنها باید برای بازگشت از آن طرف (Other Side) تلاش کنید .

دستبندهای سم به عنوان نوار سلامتی از آبی به زرد و از زرد به قرمز تغییر رنگ میدهند مانند نوار نورانی DS4

نسخه های مختلف بازی

تمامی آیتم‌های پیش خرید ، با پیشرفت‌های بازیکن در طول بازی در دسترس هستند .

تریلر سوم :

Spoiler

Spoiler

تحلیل تریلر سوم :

Spoiler

​

اولین چیزی که ما در تریلر میبینم یک پوشش گیاهیست که به سرعت در حال رشد و مرگ است ! ، نورمن که ما آن را در بازی به نام سم میشناسیم مسیری که جهان طی کرده را توضیح میدهد ، انفجاری که زمان ، فضا و زندگی را به همان اندازه که ما از آن اطلاع داریم شرح میدهد ، تئوری بیگ بنگ ، ولی در کلماتش به یک انفجار دیگر ( انفجاری که آخرین ماست) ، که ماهیت نامشخصی دارد اشاره میکند . این انفجار منظور جنگ هسته ای نیست ، کلیت بازی شبیه به اثر نئون گونزیس می باشد ، دنیایی که در معرض نابسامانی و فاجعه زیست محیطی قرار گرفته است ، میتوان مثالی آورد ؛ جهان ساختگی Evangelion که خدایانی دارد با نهادهای عظیم ، که قادر به اشکال مختلف ویرانی مانند سلاح هسته ای هستند . این موجودات اغلب برای ترور و یا سایر بلایای طبیعی طراحی و تفسیر می شوند . اما اکنون ما از خودمان جلوتر هستیم !
سم و دو مرد بی نام در یک حادثه ، زخمی بیدار میشوند ، بر روی شلوار سم نامی به چشم میخورد که ممکن است مربوط به یک سازمان یا نقش او باشد ، یا یک حامی ، آن دو نفر به عنوان گروه خلبانی "CORPSE DISPOSAL TEAM 6" شناخته می شوند که ممکن است توضیح دهد آنها چه کارهایی را با جسدی که جمجمه زرد دارد انجام می دهند . ما از تریلر قبل متوجه شدیم مدس رهبری تیمی از جنگجویان جنگ جهانی دوم رو بر عهده دارد ، کسی یا چیزی که قادر به جان بخشیدن بدن بی جان آنها می باشد . ولی هدف آنها هنوز مشخص نیست .

​

زمانی که مرد تلاش میکند همکارش را از زیر ماشین بیرون بکشد ، آنچه که میتوانیم از گیم پلی انتظار داشته باشیم را مشاهده خواهیم کرد ؛ هشدار ربات در زمانی که خطر (موجودات نفتی ! ) نزدیک شماست ، چیزی که جالب است در این مورد ، این روبات نیس که متوجه موجودات می شود ، کودک آنها را شناسایی میکند ، زمانی که کودک را رها میکند ، روبات غیر فعال میشود ! و قدرتش را از دست میدهد ، دستبندها به عنوان نوار سلامتی از آبی به زرد و از زرد به قرمز تغییر رنگ میدهند مانند نوار نورانی DS4 ، ماهیتی که تا الان شرح داده ام فقط قسمتی کوچک از یک راز بزرگتر است .

​

ایده ی موجودات نامریی بنظر ساده است ، در اینجا بجای بی حرکت ماندن ، خود را درگیر اتفاقات می کنند ، گودال نفت توسط یک شخصیت شناور کنترل می شود ، تلاش برای بدست آوردن شخصیت مجروح ، درحال حاضر ما میدانیم آنها می خواهند مردم زنده بمانند ، پس از مرگ ، شخصیت را رها می کنند .
در این مرحله تریلر شکل کلاسیک مرموز به خود میگیرد ،
حرکات دست و اشاره ای که آن شخص مرموز انجام میدهد با حرکات مدس در تریلر اول یکسان است ، لباس او بسیار شبیه به Chico در MGSV مییاشد . و بنظر می آید او نسخه ی پیشرفته تر روبات را در اختیار دارد .

​

زمانی که موجودات برای مقابله می آیند ، میبینیم که او نوزاد را به سم منتقل میکند ، و به او میفهماند قبل از تلاش برای کشتن خود ، آن را اجرا کند ! ، در مورد این صحنه یک چیز جلبه توجه میکند ، همه چیز جز سم در هوا شناور است ! . در اوج تریلر ، با موجودی عظیم مانند مارینت ، سم مواجه میشود ، که سیم یا طنابهایی از او آویزانه ، پس از انفجار بنظر می آید سم به سوی دیگری هدایت میشود ، اینجاست که ایده ی جنگ هسته ای ، با فاجعه ی از هم گسیخته شدن واقعیتهای ما شکل میگیرد ، و در بسیاری از داستانها محبوبیت دارد .

در زیر آب ما یک خالکوبی بر روی دست راست سم میبینیم که بنظر نماد شیطان است ، علامتی به صورت مختصر در قفسه سینه ظاهر و ناپدید می شود ، در اطراف او همه چیز تغییر میکند ، همه چیز آهسته شناور می شود ، موجودی غول پیکر نمایان ، و تمام ماهیها به سمت بالا می روند .
در داخل سم دوم ! ما تنها یک کودک میبینیم ، بخش C اول تیزر به این معنی است که آنچه در اینجا مشاهده می کنیم قبل از اینکه کودک در نهایت از او خارج شود اتفاق می افتد .
یکی از نظریه های محبوب ، نشان می دهد نوزادان کلون ، صاحبان آنها هستند ! که می توانند مکانیک مرگ و تولد را از کلون خود بازیابی کنند .

​

مدس در کنفرانس Tokyo Comic Con امسال با IGN ژاپن مصاحبه داشت و نشان داد که شخصیت ها "دوبعدی" همانند سایر بازی های کوجیما هستند.

مدس گفت: "شما باید این شخصیت ها را به شیوه های مختلف در طول بازی ببینید ، که ممکن است در برخورد با کلونی های جدید هر شخصیت ، در نسل ها و دوره های زمانی اشاره کند ! .

پس از دنباله زیر آب ، سم بر روی سطح بیدار میشود ، و سرانجام آن دسته از tardigrades ی که قبلا دیدیم را مشاهده خواهیم کرد ، این فقط یک رویا نیست .

و آن 5 شخصیت مرموز از جنگجویان اتمی ..

​

تحلیل و بررسی ویدئوی چهارم

Spoiler

زیرنویس فارسی تریلر ششم

​

 

[Lions Gate]

بازی کردن به صورت افلاین خیلی به تجربه بازی لطمه میزنه ؟ تو این اوضاع قرنطینه سونی هم فاز گرفت اکانت منو 1 ماه بن کرد به نظرتون صبر کنم اکانتم اوکی بشه بازی کنم یا برم تو کارش ؟

 

[Dinosaur]

بازی کردن به صورت افلاین خیلی به تجربه بازی لطمه میزنه ؟ تو این اوضاع قرنطینه سونی هم فاز گرفت اکانت منو 1 ماه بن کرد به نظرتون صبر کنم اکانتم اوکی بشه بازی کنم یا برم تو کارش ؟

نظرات متفاوته، ولی به نظر من Death Stranding آفلاین و آنلاین دو تا بازی متفاوت هستن!
من آدم آنلاین‌بازی نیستم و توی کل این نسل اگه GTS رو در نظر نگیریم (که اون رو هم خیلی آنلاین نزدم)، بقیه‌ی بازی‌ها رو شاید روی هم ۱۰ ساعت هم آنلاین بازی نکرده باشم ولی Death Stranding رو از اول تا آخر آنلاین رفتم، به جز یه مدت کوتاهی که امکان آنلاین شدن نبود و بازی انقدر متفاوت شد که موقتاً ولش کردم تا دوباره بعداً بتونم آنلاین بشم.
دوستان میگن این سبک از آنلاین قبلاً توی Soulsborne هم بوده، ولی به نظرم تفاوت زیادی وجود داره بین آنلاین اینا. مثلاً خودم Soulsborne رو در مجموع هر چهار نسخه شاید فقط ۴،۵ بار آنلاین شده باشم، چون به نظرم حالت آفلاینش اتمسفر به شدت خفن‌تری داره و لذت مبارزه با باس‌ها و پیروزی در حالت تک‌نفره هم خیلی بیشتر از اینه که فله‌ای بریزیم سر اون بدبخت، ولی DS بحث دیگری‌ست و آنلاین >>>>>>> آفلاین. یعنی کلاً حس و حال کمک کردن به مردم و کمک گرفتن از اون‌ها به قدری لذت‌بخشه و البته توی گیم‌پلی تأثیر مستقیم داره که نباید به آفلاین فکر کرد.

 

[king of north]

داشتم به این فکر میکردم که چقدر جالب و عجیبه که کوجیما چطور میتونه دنیای خودشو پیش بینی کنه . به نظرم علم جهان بینی و خرد جمعیش از خیلی از سیاسیت مدارا بالاتره.!!!
حالا اینکه خط فکریش چقدر خریدار داره و دلیل نفوذ و محبوبیت این فرد در روس و بلاروس رو چیه جای بحث داره

 

[Ludens]

داشتم به این فکر میکردم که چقدر جالب و عجیبه که کوجیما چطور میتونه دنیای خودشو پیش بینی کنه . به نظرم علم جهان بینی و خرد جمعیش از خیلی از سیاسیت مدارا بالاتره.!!!
حالا اینکه خط فکریش چقدر خریدار داره و دلیل نفوذ و محبوبیت این فرد در روس و بلاروس رو چیه جای بحث داره

یعنی بازی اگه تأخیر میخورد و الان میومد استقبال ازش 6 برابر بیشتر بود. قشنگ ملتی که بازیش کردن میفهمن حس و حال الانمون چقدر شبیه بازیه... جریان روسیه و اینکه چرا اونورا کوجیما انقد طرفدار داره هم انگار به یه میم قدیمی برمیگرده.

 

[GZ454]

داشتم به این فکر میکردم که چقدر جالب و عجیبه که کوجیما چطور میتونه دنیای خودشو پیش بینی کنه . به نظرم علم جهان بینی و خرد جمعیش از خیلی از سیاسیت مدارا بالاتره.!!!
حالا اینکه خط فکریش چقدر خریدار داره و دلیل نفوذ و محبوبیت این فرد در روس و بلاروس رو چیه جای بحث داره

کی این حرفو زده که تونسته آینده رو پیش بینی کنه عجب حرفهایی میزنین کلی مطلب درباره این موضوع تو سایتها و کتابها و فیلمها هس و کوجیما هم چون خوره ی این چیزا است این ایده ها رو آورده تو بازیش این که بگیم اولین کسی هس که این حرفو زده جای بسی شگفتی هس ماجرای mgs2 هم همینه دقیقا

 

[king of north]

کی این حرفو زده که تونسته آینده رو پیش بینی کنه عجب حرفهایی میزنین کلی مطلب درباره این موضوع تو سایتها و کتابها و فیلمها هس و کوجیما هم چون خوره ی این چیزا است این ایده ها رو آورده تو بازیش این که بگیم اولین کسی هس که این حرفو زده جای بسی شگفتی هس ماجرای mgs2 هم همینه دقیقا

شاید منظورمو بد انتقال دادم ولی منم نمیگم طرف نوستراداموسه اما در انتقال فکر و بینش تو مدیوم گیم از همه جلوتره .
حتی اگه بخواد در حد ایده باقی بمونن که میدونیم مطلقا اینطور نبوده.

 

[GZ454]

شاید منظورمو بد انتقال دادم ولی منم نمیگم طرف نوستراداموسه اما در انتقال فکر و بینش تو مدیوم گیم از همه جلوتره .
حتی اگه بخواد در حد ایده باقی بمونن که میدونیم مطلقا اینطور نبوده.

درسته

 

[Ehsan95_76]

بازی به قدری منو تحت تاثیر خودش قرار داده که انگار یکی اومده یه مشت زده تو صورتم و همینجوری گیج میزنم، این چه گیم‌پلی شاهکاریه دیگه! اینقدر درگیر کننده و چفت و بست دار اخه؟! اینهمه با پای پیاده اینور اونور میرم، بگو یه ثانیه خسته شده باشم، دنیایی که ساخته شده، اینقدر پرداخته شده هست که ثانیه ای نیست که به توی بازی به چیزیش فکر نکنم!، یعنی تا حالا همچین حسی رو نداشتم واقعا، همه اش منتظر next big thing ام، منتظر یه منظره زیبا، یه رویارویی استرسی با BTها، یه آهنگی که بیاد آرومم کنه. یه story beat که به کشف بازی بیشتر کمک کنه بهم، یه ماموریت که یه چیزی به گیم‌پلی اضافه کنه.
حقیقتا وقتی از جادوی کوجیما حرف میزدن دوستان، من میگفتم بزرگنمایی هست و امکان نداره، ولی به چشم خودم دارم میبینم، بازی اینقدر پر از استعاره از دنیای خودمون هست و اینقدر جهان بینی خودشو قشنگ وارد داستان و روایت و دنیای بازی کرده که من نمیدونم چطوری اینارو کنار هم گذاشته!.
اخه لامصب چطوری میتونی رفتن توی کوه و ساعت ها پیاده روی بدون هیچ چیز به ظاهر جذابی رو اینطوری در بیاری که بشه یکی از به یادموندنی ترین خاطراتم!
جوری که بازی رو ساخته، حداقل برای من به چیزی، بازی ، اثری هنری، هرچیزی که میشه اسمش رو گذاشت، دیگه حداقل برای مدت زیادی نمیتونم به هر بازی بگم خوب، وقتی همچین چیزی وجود داره، من خودم مثلا اساسین اودیسه رو دوست داشتم، ولی وقتی مقایسه میکنم و کنار هم قرار میدم، این کجا و بازی های یوبی سافت کجا، هر دو بازی هستن ولی یکی صرفا میاد میگه بیا برو چند ده ساعتی سرگرم شو بعدشم تموم، ولی اینجا کوجیما قطعا دغده ای و پیامی داره و در همین راستا میاد همه المان های بازی رو در راستای چیزایی که بهش باور داره میسازه، اینقدر اجزا قشنگ و دقیق کنار هم قرار گرفتن که اون وحدت بین شون دیوانه کننده است.
بازی همون قدر که توی اشل یه بازی AAA هست، همون حسی رو میده که دیزاینر، توی اتاق خودش، دست تنها داره یه چیزی رو خلق میکنه. وقتی آزادی داشته باشی و از قید و بند بوروکراسی شرکت ها آزاد باشی، میتونی اوج خلاقیتت رو نشون بدی،
من وارد داستان، شخصیت ها، روایت، اسکریپت و موضوعات و تم های بازی نشدم که زیاد طولانی نشه، ولی دوست دارم درباره بازی بیشتر حرف بزنم، چون ارزشش رو داره و اینقدر محتوای با کیفیت داره که بشه ساعت ها حرف زد درباره اش. اگه حوصله ام بیاد حتما بازم درباره اش مینویسم.

 

[Bahram]

همیشه قبل از تجربه بازی با خودم میگفتم چقدر death stranding باید خسته کننده و حوصله سر بر باشه، اما الان که تمومش کردم واقعا ناراحتم که چرا تموم شده. قطعا یکی از عجیب ترین و بهترین تجربه ها بود. داستان بازی هم یک چیز عجیب و غریب بود واقعا. کلا یک لول بالاتر از تمام بازی هایی که تو این نسل تجربه کردم.

 

[Dinosaur]

دوستانی که از Death Stranding خوششون اومده، حتماً یه سر به تریلر بازی SnowRunner بزنن.
بازی یه سری وسایل نقلیه جالب مثل کامیون و جیپ و اینا در اختیارتون می‌ذاره و باید از دل دشت و بیابون و کوه و یخبندون رد بشین و مأموریت‌های مختلف رو انجام بدین. سازنده‌ش چند سال قبل بازی مشابهی مثل MudRunner رو هم داشته، ولی الآن اومدن برای SnowRunner یه تریلری ساختن که به طرز عجیبی شبیه تریلرهای DS هست و همین قضیه هم باعث شده یه عده مثل من رو کنجکاو کنن که ببینیم جریان چیه. در نهایت هم دیدن تریلر همانا و عاشق شدن بنده همانا!


رفتم دیدم MudRunner روی PS Now هم موجوده و برم سراغش ببینم چیه. فقط حجمش خیلی عجیبه! من از اونایی نیستم که حجم برام زیاد مهم باشه، ولی این حجمش کلهم ۹۰۰ مگ هست که با آپدیت‌هاش به ۳ گیگ می‌رسه.

 

[Robin Hood]

دوستانی که از Death Stranding خوششون اومده، حتماً یه سر به تریلر بازی SnowRunner بزنن.
بازی یه سری وسایل نقلیه جالب مثل کامیون و جیپ و اینا در اختیارتون می‌ذاره و باید از دل دشت و بیابون و کوه و یخبندون رد بشین و مأموریت‌های مختلف رو انجام بدین. سازنده‌ش چند سال قبل بازی مشابهی مثل MudRunner رو هم داشته، ولی الآن اومدن برای SnowRunner یه تریلری ساختن که به طرز عجیبی شبیه تریلرهای DS هست و همین قضیه هم باعث شده یه عده مثل من رو کنجکاو کنن که ببینیم جریان چیه. در نهایت هم دیدن تریلر همانا و عاشق شدن بنده همانا!


رفتم دیدم MudRunner روی PS Now هم موجوده و برم سراغش ببینم چیه. فقط حجمش خیلی عجیبه! من از اونایی نیستم که حجم برام زیاد مهم باشه، ولی این حجمش کلهم ۹۰۰ مگ هست که با آپدیت‌هاش به ۳ گیگ می‌رسه.

ماد رانر همینه حجمش بگیر نگران نباش! فقط یه مقدار اعصاب خورد کن میشه وقتی ماشین سنگین تو گل و لای گیر میکنه چون دنده سبک و سنگینش داستان داره باید صبر و حوصله پیشه کنی البته افرادی که مچ DS رو خوابوندن فکر کنم از عهده اینم برمیان

 

[barneysawyer]

این بازی یک تجربه نابه برای کسانی که دید عمیق به بازی ها دارند . بازی واقعا فوق العاده است .هرچند شروع کندی داره و اوایل بازی دیالوگ ها و گفت و گو ها کمی پیچیده به نظر میان ولی هرچی می گذره قطعات پازل در کنار هم قرار می گیرن و سوال ها یکی یکی جواب داده میشن . بازی از اپیزود سوم به بعد جون می گیره . و بعد کم کم به اوجی میرسه که گیمر نمی تونه لحظه ای بهش فکر نکنه و طوری تمام میشود که گیمر با کمال میل به ادامه گشت و گذار در بازی راغب میشود . بر خلاف نظر خیلی افراد سطحی بازی دارای گیمپلی جذاب و متفاوتیه . کافیه فقط قلق اش دستتون بیاد تا نه تنها خسته نشید بلکه از گشت و گذار در بازی و سر و کله زدن با دشمنان لذت ببرید البته در این میان بعضی وقت ها برخی دلیوری ها روی اعصاب میرن ولی گیمر به خاطر پیگیری داستان با سختی هاش کنار میاد . بهترین استفاده از بازیگران هالیوودی رو میشه در این اثر دید . کوجیما که عاشق سینماست جمعی از بهترین هارو دور هم جمع کرده نه برای جذب مخاطب بلکه برای این که بیشتر تاکیدی باشه بر سینمایی بودن این بازی به خصوص نورمن ریداس و مدس میکلسن که در صدر لیست قرار دارن هردو در این اثر کولاک می کنن. کوجیما در این بازی اش مثل تارانتینو میاد المان های مورد علاقه اش از کتاب ها و فیلم ها و ... رو باهم ترکیب می کنه و اثری اریجینال خلق میکنه . با این که داستان کلی کلیشه ای است ولی به خوبی به اون پیچیدگی می بخشد . گرافیک بازی فوق العاده است و با این که بخش زیادی از محیط بازی در مناطق با بافت نسبتا یکنواخت می گذره در گوشه و کنار محیط لوکیشن های زیبایی نیز به چشم می خورد . مبارزات بسیار جذاب هستند. با این که اکثرا رندوم هستن ولی واقعا طراحی باس ها و مبارزات عالی است . موسیقی یکی دیگر از المان های فوق العاده این بازی است . گویا دعوت از نیکلاس وایندیگ رفن کارگردان مشهور دانمارکی برای حضور در بازی صرفا حضور فیزیکی اش نبوده . رفن به خصوص در فیلم درایو اش به خوبی نشون داده بود میداند چگونه به جای دیالوگ با تصویر و موسیقی بیننده رو درگیر کنه .
یکی دو تا نکته ی جالب به چشمم خورد در بازی که خالی از لطف نیست البته این ها فکت نیستن صرفا نکات مشابه بود که با توجه به خوره بودن کویجما بعید نیست واقعیت داشتن باشن

Spoiler: دث استرندینگ

1.اولین سکانسی که ما با هارتمن روبرو می شویم در آزمایشگاه اش دراز کشیده . آزمایشگاه دارای چندین چراغ نئونی و ترکیب نور آبی و صورتی است . نکته ای که به نظر ادای دین کوجیما به وندینگ رفن کارگردانی است که نقش هارتمن رو بازی می کنه . این کارگردان علاقه وافری به استفاده از نور های نئونی و ترکیب رنگ آّبی و صورتی دارد .
2.خود هارتمن باز هم رفرنس جالبی دارد . این کاراکتر یکی از وراج ترین کاراکتر های بازیه و اکثر مواقع در حال توضیح دادن کامل مسائل است . درحالیکه تضاد طنز آمیزی با کاراکتر و پرسونای رفن کارگردان دارد . هرچقدر هارتمن با توضیح سرو کار دارد رفن کمترین علاقه را به دیالوگ نویسی برای کاراکتر هایش دارد .
3.دل تورو که نقش ددمن را بازی می کند کارگردانی است که آثار دارک و فانتزی اش زبان زد خاص و عام است . از تاثیری که بر کوجیما در ترکیب المان های وحشت و تاریک و نگاه سمپاتیک به منشا هیولاها و تاریکی داخل بازی گذاشته بگذریم استفاده از ایده ی شباهت کاراکتر اش با فرانکشتین رفرنسی دیگر است چرا که دل تورو قبلا در مصاحبه هایش از علاقه اش به کاراکتر فرانکشتین صحبت کرده
4.کاراکتر هارتمن و حالت کوکی وار اش که مدت کمی بیدار است و ثانیه شمار دارد و لحظاتی که در حال استراحت است و موسیقی پخش می شود یادآور کاراکتر کرونن در فیلم هلبوی دل تورو است . کاراکتی که دل تورو گفته بود ورژن سینمایی اش را تحت تاثیر یکی از کاراکتر های متال گیر کوجیما ساخته است
5.زنجیر ها و سیم خاردار هایی که تارعنکبوت وار کاراکتر کلیفورد رو در دوزخ نگه میدارن و همزمانی اش با نمایش عروسک نوزدای که به جای مو از سرش میخ در آمده رفنرسی جالب به فیلم دوزخ آفرین و کاراکتر اصلی مشهورش پین هد دارد
6.سکانسی که کلیفورد می خواهد از آزمایشگاه فرار کند و اسلحه جان را می گیرد لباسش و استایل اسلحه یادآور کاراکتر مشهور فیلم بلید رانر ریک دکارد است

برای من تاثیر گذاری دراماتیک و درگیر کنندگی گیم از نظر احساسی و البته المان های سینمایی مهم ترین عامل در سنجش یک بازی است . و با تمام احترامی که برای همه بازی های فوق العاده این نسل قائل هستم به دور از هرگونه جوگیری حالا که دیگه به پایان این نسل نزدیک هستیم , اگر بخوام یک بازی رو به عنوان بازی برتر این نسل انتخاب کنم , بدون شک دث اسرندینگه .

 

[Ehsan95_76]

خوانش/یادداشت اول: مرثیه ای برای آمریکای چند پاره

کوجیما همیشه ناظری مشتاق درباره آمریکا بوده، شرایطش به عنوان ابرقدرت جهانی و اینکه خود کشور در سطح جهان چگونه به نظر می‌آید. بزرگنمایی نیست که در بازی های قبلی سری MGS، پیش بینی‌هایی کم و بیش درستی درباره صحنه سیاسی دنیا بوده، در DS هم به همین صورت است.

در آینده نچندان دوری که بازی ترسیم کرده، کشوری به نام "ایالات متحده آمریکا" به چشم نمیخورد و به جایش با نام "شهرهای متحد آمریکا" شناخته میشود. کار بازیکن به عنوان Sam Porter Bridges این است که این شهرهای از هم دور افتاده را دوباره به هم، از طریق Chiral Network متصل کند و دوباره آمریکا را به کشوری واحد و یکدست بدل کند.

​

این جدا افتادگی آمریکا و تبدیل شدنش به شهرهای دور افتاده، به ظاهر بیشتر در داستان های علمی تخیلی دیستوپیایی می‌ماند، اما باید بدانیم که همین الان نیز این اتفاق در حال افتادن است. بیشتر از 30 سال است که آمریکا از مشکل پخش شدن منابع و ثروت به صورت یکسان رنج میبرد، اما این ماجرا همان قدر که درباره جدا افتادگی بین مناطق شهری و روستایی است، به همان میزان هم درباره فقیر و ثروتمند است. بیشتر ثروت و منابع در آمریکا، عمدتا در ابر شهرهای معروف آن و حاشیه آن ها توزیع شده، اما این داستان به ظاهر خوش آب و رنگ در قلب آمریکا و مناطق روستایی سرابی بیش نیست.

شهرهای کوچک و متوسط، امروزه به اسم "مناطق قربانی" (Sacrifice Zone) شناخته میشوند. در این شهرها سرمایه گزاری اقتصادی کمی صورت میگیرد و جمعیت نیز با مشکلات عدیده مثل مشکل بهداشت و درمان و آلودگی محیط زیستی رها شده اند؛ بحران آب در شهر فلینت ایالت میشیگان و نیوآرک در ایالت نیوجرسی، صنایع و کارخانه های رها شده در آپالاچیا و خصوصا در میانه غربی (Midwest)، زیر ساخت های در حال نابودی که باعث طوفان های سهمگین در تگزاس، لوئیزیانا و ایالت های نزدیک خلیج مکزیک که سابقه نداشته، همه و همه خبر از بیماری بزرگتری در سطح ملی میدهند.

​

مناطق بزرگ فراموش شده آمریکا، به حال خود رها شده اند و باید خود فکری به حال وضع مشیعتی بکنند و همه اینها باعث افزایش بی رویه مصرف الکل و اپیدمی مواد مخدر در این مناطق شده و به اصطلاح به اینها نام "مرگ از روی ناچاری" (Death of Despair) می‌گویند و به همین خاطر، امید به زندگی در میان آمریکایی ها، برای سومین سال پیاپی با سقوط همراه بوده و به نظر بدون توقف نیز به پیش میرود.

اینگونه آمارها را معمولا در در مواقعی مثل آلان و شیوع اپیدمی ها یا فجایع طبیعی بزرگ (طوفان کاترینا) شاهد هستیم، اما همه این واقعیت ها اکنون به زندگی آمریکایی ها چسبیده و جزوی از زندگی روزانه آنها شده و باعث فرو ریختن جوامع مدنی در مناطق شده و در نتیجه، شهرها به صورت جزیره مانند و نطقه نقطه در آمدند و دور از هم افتاده اند. امروز، آمریکایی ها بیشتر مریض میشوند، کمتر خوش حال و بیشترا از هر زمانی از هم جدا افتاده اند. درست است که سیاست و اختلاف نظرها یکی از علایم هستند ولی مشکل بسیار عمیق تر از زور آزمایی های بین جناح ها مختلف سیاسی است. اگر کمی بیشتر به اخبار دقت کنیم، میبینیم که از هرجای کشور خبر از نابودی زیرساخت ها به گوش میرسد.

​

حالا به Death Stranding از این زاویه نگاه کنیم، دنیایی گه کوجیما تصور کرده، درست مثل تعاریفی است که قبلا بیان شد. شهرهای متحد آمریکا در حال پایه ریزی روی کشوری ویران است که سیاست مدارانی مریض، پا به سن گذاشته (رییس جمهور بریجت) دارد. سم در جایی میگوید:

کار آمریکا تمومه، بریجیت، تو دیگه رییس جمور آشغالدونی هم نیستی.

و روایت، ماموریت برای به هم پیوستن این شهرهای جدا افتاده که کشور را تکه پاره کرده، مرثیه است برای دوباره و بازسازی آمریکا به عنوان کشوری متحد. کوجیما در مصاحبه ای با گیم اینفور گفته بود:

DS درباره آمریکاست، اما من میخوام مردم درباره خود کشور و اسمش فکر نکنن، بلکه درباره شرایط و وضعیت کنونی اش تفکر کنن.

 

[GZ454]

خوانش/یادداشت اول: مرثیه ای برای آمریکای چند پاره

کوجیما همیشه ناظری مشتاق درباره آمریکا بوده، شرایطش به عنوان ابرقدرت جهانی و اینکه خود کشور در سطح جهان چگونه به نظر می‌آید. بزرگنمایی نیست که در بازی های قبلی سری MGS، پیش بینی‌هایی کم و بیش درستی درباره صحنه سیاسی دنیا بوده، در DS هم به همین صورت است.

در آینده نچندان دوری که بازی ترسیم کرده، کشوری به نام "ایالات متحده آمریکا" به چشم نمیخورد و به جایش با نام "شهرهای متحد آمریکا" شناخته میشود. کار بازیکن به عنوان Sam Porter Bridges این است که این شهرهای از هم دور افتاده را دوباره به هم، از طریق Chiral Network متصل کند و دوباره آمریکا را به کشوری واحد و یکدست بدل کند.

View attachment 137964​

این جدا افتادگی آمریکا و تبدیل شدنش به شهرهای دور افتاده، به ظاهر بیشتر در داستان های علمی تخیلی دیستوپیایی می‌ماند، اما باید بدانیم که همین الان نیز این اتفاق در حال افتادن است. بیشتر از 30 سال است که آمریکا از مشکل پخش شدن منابع و ثروت به صورت یکسان رنج میبرد، اما این ماجرا همان قدر که درباره جدا افتادگی بین مناطق شهری و روستایی است، به همان میزان هم درباره فقیر و ثروتمند است. بیشتر ثروت و منابع در آمریکا، عمدتا در ابر شهرهای معروف آن و حاشیه آن ها توزیع شده، اما این داستان به ظاهر خوش آب و رنگ در قلب آمریکا و مناطق روستایی سرابی بیش نیست.

شهرهای کوچک و متوسط، امروزه به اسم "مناطق قربانی" (Sacrifice Zone) شناخته میشوند. در این شهرها سرمایه گزاری اقتصادی کمی صورت میگیرد و جمعیت نیز با مشکلات عدیده مثل مشکل بهداشت و درمان و آلودگی محیط زیستی رها شده اند؛ بحران آب در شهر فلینت ایالت میشیگان و نیوآرک در ایالت نیوجرسی، صنایع و کارخانه های رها شده در آپالاچیا و خصوصا در میانه غربی (Midwest)، زیر ساخت های در حال نابودی که باعث طوفان های سهمگین در تگزاس، لوئیزیانا و ایالت های نزدیک خلیج مکزیک که سابقه نداشته، همه و همه خبر از بیماری بزرگتری در سطح ملی میدهند.

View attachment 137965​

مناطق بزرگ فراموش شده آمریکا، به حال خود رها شده اند و باید خود فکری به حال وضع مشیعتی بکنند و همه اینها باعث افزایش بی رویه مصرف الکل و اپیدمی مواد مخدر در این مناطق شده و به اصطلاح به اینها نام "مرگ از روی ناچاری" (Death of Despair) می‌گویند و به همین خاطر، امید به زندگی در میان آمریکایی ها، برای سومین سال پیاپی با سقوط همراه بوده و به نظر بدون توقف نیز به پیش میرود.

اینگونه آمارها را معمولا در در مواقعی مثل آلان و شیوع اپیدمی ها یا فجایع طبیعی بزرگ (طوفان کاترینا) شاهد هستیم، اما همه این واقعیت ها اکنون به زندگی آمریکایی ها چسبیده و جزوی از زندگی روزانه آنها شده و باعث فرو ریختن جوامع مدنی در مناطق شده و در نتیجه، شهرها به صورت جزیره مانند و نطقه نقطه در آمدند و دور از هم افتاده اند. امروز، آمریکایی ها بیشتر مریض میشوند، کمتر خوش حال و بیشترا از هر زمانی از هم جدا افتاده اند. درست است که سیاست و اختلاف نظرها یکی از علایم هستند ولی مشکل بسیار عمیق تر از زور آزمایی های بین جناح ها مختلف سیاسی است. اگر کمی بیشتر به اخبار دقت کنیم، میبینیم که از هرجای کشور خبر از نابودی زیرساخت ها به گوش میرسد.

View attachment 137968​

حالا به Death Stranding از این زاویه نگاه کنیم، دنیایی گه کوجیما تصور کرده، درست مثل تعاریفی است که قبلا بیان شد. شهرهای متحد آمریکا در حال پایه ریزی روی کشوری ویران است که سیاست مدارانی مریض، پا به سن گذاشته (رییس جمهور بریجت) دارد. سم در جایی میگوید:



و روایت، ماموریت برای به هم پیوستن این شهرهای جدا افتاده که کشور را تکه پاره کرده، مرثیه است برای دوباره و بازسازی آمریکا به عنوان کشوری متحد. کوجیما در مصاحبه ای با گیم اینفور گفته بود:

تا پنج ماه پیش شبیه ساز پیاده روی حالا همه دارن ازش تعریف میکنن ازش نمیدونم چه خبره واقعا

 

[barneysawyer]

تا پنج ماه پیش شبیه ساز پیاده روی حالا همه دارن ازش تعریف میکنن ازش نمیدونم چه خبره واقعا

یک بخشی اش اینه که وضعیت بازار خرابه . خیلی ها صبر کرده اند یکم جو بازی فروکش کنه قیمت اش معقول بشه بعد بخرن . یک بخشی اش هم اینه بازی طولانیه
هر کس گفته شبیه ساز پیاده روی احتمالا کلا گیم بازی نکرده بود یا نوب بوده یادمون هم نره این مزخرفات رو یک سری فن بوی راه انداختن که کلا فقط دنبال ترول کردن ان چه اون هایی که روز اول فکر می کردن انحصاری کنسول رقیبشونه و سوختن چه اون هایی که مثلا خودشون رو طرفدار کنسول لانچ بازی معرفی می کردن و وقتی خبر شنیدن بازی اش قراره برا یک پلتفرم دیگه بیاد جلز و ولز کردن . چون همه بازی هارو میشه شبیه ساز یک چیزی حساب کرد .
اگه به خاطر این میگن که کل بازی باید پیاده روی کرد که البته وسایل نقلیه هم هست و هدفی پشتش نیست و گیمپلی از نظرشون یک نواخته همه بازی ها همینه . کال آف و شوتر ها هم به خصوص آنلاینشون شبیه ساز ران ان گانه . هیچ هدفی نیست فقط یک مد رو پشت سر هم بازی می کنیم ولی طرفدار داره و جای تعجبی هم نیست .