ادامه...
جنگ چهارم شرکت ها یا The fourth Corporate war :
جنگ چهارم شرکت ها در ابتدا در اواخر ۲۰۲۱ و به صورت نوعی مسابقه تجاری بین دو شرکت بهره برداری از منابع دریایی CINO و OTEC و با هدف کنترل شرکت سوم یعنی IHA شروع شد. نزاع بین این ۲ شرکت تند بود و بعد از برخی تقابلات مالی سخت، کم کم خشونت هم بین این شرکت بالا گرفت. در این تقابل، OTEC با استخدام Militech جهت پشتیبانی امنیتی، دست بالاتر رو پیدا کرد گرچه در طرف مقابل هم CINO دست به استخدام Arasaka زد. (راجب این ۲ نیروی امنیتی هم قبلا توضیحات رو داده سایبرپانک و تو خود بازی هم حضور دارن) به این ترتیب جنگ چهارم شرکت ها که فاز اولش به عنوان "Ocean War" شناخته میشه، آغاز شد.
طبق روال معمول جنگ های شرکت ها، اولین اقدامات صورت گرفته در این جنگ هم ترور برخی مدیران رده میانی یکی از شرکت ها و دزدیده و سپس افشا کردن برخی اطلاعات محرمانه شرکت ها از سوی رقیبشون بود. هر دو شرکت دست به استخدام netrunner هایی برای حمله به بانک های اطلاعاتی و اطلاعات سهام طرف مقابل زدن. اما زمانی که یوروبانک موفق شد به نوعی معاهده صلح بین دو طرف اصلی درگیر دست پیدا کنه، این بار جنگ بین شرکت های امنیتی تحت قرار داد اونا یعنی Arasaka و Militech بود که بالا گرفت. این درگیری های جدید که در سال ۲۰۲۲ شدت گرفت به عنوان "Shadow war" معروف هستش و به عنوان مرحله دوم از جنگ سراسری شرکت ها شناخته میشود.
در طی این مرحله ها درگیری ها سخت تر و خشن تر بودن. مزدور ها و edgerunner ها دست به حملات مستقیم علیه سران شرکت ها میزدن و عملیات های نظامی علیه مراکز تحقیقاتی و نظامی دو طرف انجام میشد. با وجود ماهیت چنین درگیری هایی، مهم ترین بخش این جنگ در این مرحله، در نت رخ میداد. جایی که نت رانر های مزدور و شرکتی دست به آزاد کردن نسل های جدیدی از ویروس ها و برنامه های مخرب علیه طرف مقابل میزدند. بسیاری از این برنامه ها تا مدت ها پس از مرگ خالقینشون همچنان به عملیات ادامه میدادن که نتیجه این مسئله، تاریک و خطرناک ماندن بخش های بزرگی از شبکه جهانی نت بود. در جون ۲۰۲۲ هر دو شرکت امنیتی به این نتیجه رسیدن که دیگه مراعات کردن و خط قرمز داشتن در این جنگ دلیلی نداره و به این صورت جنگ به سومین مرحله خودش رسید که به "Hot War" معروف هستش.
در این مرحله جنگ بین این شرکت ها که عملا قدرتی برابر با قوی ترین دولت های دنیا، اما بدون محدودیت به جغرافیای خاص داشتن، به یک درگیری نظامی تمام عیار تبدیل شد. در این زمان بود که شهر ریودوژانیرو در برزیل که یکی از کانون های مهم جنگ بود، عملا به یک مخروبه تبدیل شده و جمعیت شهر یا کشته شدند یا تبدیل به پناهجو. تجارت جهانی کاملا مختل شده بود مسیر های مبادلاتی فاقد هرگونه امنیت بودن. دزدی مرسولات تجاری بدون هیچ مانع مهمی رشد کرده بود و امنیتی در تبادلات تجاری دیده نمیشد. در این زمان NetWatch سعی در حفط امنیت فضای نت میکرد اما عملا درمقابل حجم بالای نابودی سرور ها و بانک های اطلاعاتی و مقابله با سیل برنامه های مخرب که فضای شبکه جهانی نت رو آلوده میکردن، ناتوان بود. اینترنت به اون مفهومی که امروزه میشناسیم، یه آسانی درحال مرگ بود.
سرانجام برخی دولت های وقت، برای جلوگیری از نابودی هرچه بیشتر، وارد عمل شدن و با مقصر دانستن مستقیم این ۲ شرکت،حمایت خودشون از شرکت هارو دریغ کرده و مراکز این شرکت ها که بعد از جنگ های سخت، عملا قدرت و توان مقابله نداشتن رو به نفع خودشون مصادره کردن. دولت مستقل کالیفرنیای جنوبی، مراکز هر دو شرکت در لوس انجلس رو تصاحب کرد و تگزاس و برخی دولت های اروپایی هم همین مسیر رو ادامه دادند. برج Arasaka در نایتسیتی، اخرین مرکز این شرکت در امریکا بود که توسط یک سلاح تاکتیکال اتمی و توسط یک گروه مزدور ناشناس، از بین رفت. برخی منابع از "گروه آتلانتیک" که شامل افرادی مثل روگ، مورگان بلکهند و جانی سیلورهند میشد به عنوان گروه اصلی پشت پرده عملیات نابودی برج Arasaka نام میبردن ولی نهایتا چیزی اثبات نشد. مورگان و جانی بعد از نابودی برج Arasaka دیگه هرگز دیده نشدن و روگ هم به دفعات دست داشتنش در این واقعه رو تکذیب کرد. درنهایت و در پی فشار های دولت وقت ژاپن، Arasaka در سال ۲۰۲۳ شکست رو پذیرفت و Militech جشن پیروزی گرفت اما هردو شرکت تا حدود زیادی آسیب های جبران ناپذیر دیده بودن و قدرتشون به شدت کاهش پیدا کرده بود.
View attachment 158429