Multi Platform Clair Obscur: Expedition 33

Developer: Sandfall Interactive
Publisher: Kepler Interactive
Genre: Turn-based RPG
Release Date: 24 April 2025
Platforms: Playstation 5،XBOX
Series،PC


​

• سازنده بازی استودیوی فرانسوی Sandfall Interactive هست. بیشتر اعضای اصلی استودیو از سازنده های باتجربه و سابق اوبیسافت و همینطور از طرفداران بازی های jrpg قدیمی مثل Persona، Final Fantasy و Kingdom Hearts هستند.​
• داستان و ستینگ بازی برگرفته شده از دوران Belle Époque در فرانسه جریان دارد. هر سال زنی بیدار میشود و عددی نفرین شده را بر روی مقبره تی نقاشی میکند و تمام افراد با سن اون عدد ناپدید و به خاکستر تبدیل میشوند. هر سال این عدد کوچکتر میشه. در بازی شما به عنوان "Expedition 33"وظیفه دارید قبل از اینکه زن نقاش بیدار بشه و عدد 33 رو‌ نقاشی کنه اون رو نابود کنید و برای همیشه این چرخه مرگ و نفرین رو بشکنید.​
• سبک بازی به گفته سازنده ها "Reactive turn-based RPG" که با ترکیب المان های مبارزات اکشن و ریل تایم با سیستم نوبتی قدیمی یجورایی نسخه تحول یافته بازی های jrpg قدیمی هست. در بازی میشه ضربات دشمن ها رو بصورت ریل تایم dodge، parry و یا counter کرد و همینطور با نگه داشتن ریتم ضربات کمبو ایجاد کرد و نقاط ضعف دشمن ها بصورت آزاد مورد هدف قرار داد.​
• پارتی بازی از شش نفر تشکیل شده. تجهیزات، مهارت ها و قابلیت های تمام اعضای پارتی قابل ارتقا هست. کرکترهای که در تریلر معرفی بازی دیدیم Gustave که یک معمار، Sciel یک جنگجو، Lune یک محقق و‌ جادوگر و Maelle که با 16 سال سن جوانترین عضو‌ گروه هست.​
• موتور گرافیکی بازی Unreal Engine 5 هست.​

تریلر معرفی:

View attachment Clair Obscur_ Expedition 33 _ Reveal Trailer.mp4​

 

[bataraf]

آره دقیقا.البته رو دشمنای معمولی معمولا روتیشن کامل نمیشه و سریع میمیرن ولی روی باسها میشه پیاده کرد.
پیشنهاد میکنم خودت بیلد درست کنی خیلی آسونه فقط کافیه توضیحات اسپل ها و پیکتوس ها و سلاحها رو بخونی و در کنار هم قرار بدی میشه یه بیلد.نصف لذت بازی اینه خودت بیلدت رو درست کنی.بیلد تو این بازی خیلی راحته مثلا در مقابل بازی ای مثل poe یا دیابلو اصلا بیلد به حساب نمیاد.اگه poe بازی کرده باشی تازه میفهمی بیلد یعنی چی

آخه ملت یجوری اینا رو با هم ترکیب می کنن عقل جنم نمی رسه یهو می بینی طرف خیلی سریع می کشه
بار اولمه همچنین چیزایی رو در یه بازی می بینم به این صورت

 

[m.d.makan]

آخه ملت یجوری اینا رو با هم ترکیب می کنن عقل جنم نمی رسه یهو می بینی طرف خیلی سریع می کشه
بار اولمه همچنین چیزایی رو در یه بازی می بینم به این صورت

آره خب اسکیل ها همدیگه رو کامل میکنن.
مثلا Verso یه اسکیل Powerfull میزنه که همه باف شن و بعد اگه اسلحه Maell رو بگیری (Medalum) ، مبارزات رو تو حالت Virtou که بالاترین استایل اتکش هست شروع میکنی.
یه اسکیل هم داره که تو حالت ویرچو باهاش اتک بدی دوباره تو همین حالت میمونه.
این وسط Ciel هم میتونه خفن Maelle رو باف کنه و یا حتی برای خودش بازی کنه و دمیج خیلی بالا بزنه.

کلا بستگی داره مین کرکتر رو کی در نظر بگیری که وظیفه دمیج اصلی زدن روی دوش کی باشه.
چون Maelle قویترینه خب خیلی از ترکیبها بر اساس اون چیده میشه ولی حتما Lune هم خیلی خوبه و حتی Ciel یا Verso.

کلا ترکیب خیلی میشه زد ، طوری که چند ده میلیونی دمیج بزنی و همه رو وان شات کنی.
ولی به نظرم نرو دنبال دمیج های میلیونی زدن و بازی رو بیش از حد آسون کردن.
تمام لذت بازی از بین میره.

تو حالت معمولی و حتی بدون گرایند به راحتی میشه دشمنها رو با بازی تیمی انداخت.

بازی رو که تموم کردی و ماموریت جانبی ها رو همینطور برو دنبالش ، مخصوصا برای نیوگیم پلاس که اوج لذت این کارها اونجاست.
مثل سولزبورن/لایک ها.

 

[♥aditore♥]

من opening اول بازی رو دیدم گفتم از لحاظ روایت داستان قابل قیاس با bioshock هست اون زمان شاید اغراق آمیز بود برای بازی که فقط نیم ساعت تجربه کردم همچین نظری بدم.
الان اواخر بازی هستم و دقیقا یاد سال 2013 افتادم زمانی که همه از داستان و قصه گویی بایوشاک شگفت زده شده بودیم و در موردش صحبت میکردیم.
در کنار alan wake 2 به نظرم بهترین داستان سرایی رو در بین بازی ها این نسل داره و حتی یکی از بهترین قصه گویی ها تاریخ صنعت گیم.
expedition 33 تا الان بهترین بازی نسل برام بوده.
این قصه گویی رو من از یکی مثل کن لوین انتظار داشتم این خلاقیت و نوآوری در گیم پلی و مبارزات را از تیمی مثل from software انتظار داشتم این لول دیزاین و ستینگ رو از کسی مثل میازاکی انتظار داشتم.
باید خوشحال باشیم در عصری هستیم که میتونیم همچین شاهکاری رو تجربه کنیم.

من که تازه اواسط بازیم همین الانش رفت تو تاپ 5 بازی های عمرم. همچین کات سینای قشنگی رو از زمان ویچر 3 تا الان ندیده بودم مخصوصا یجا هست اصن نمیشه در موردش حرف نزد میذارم تو اسپویل اکت 2

Spoiler: اسپویل Act 2

اونجا که تو اکت دوم Renoir رو شکست میدیم جلوتر Maelle و الیسیا باهم رو به رو میشن، Maelle ازش اسمشو میپرسه یا میگه تو کی هستی ولی هیچ جوابی نمیگیره. بجاش موسیقی که داره پخش میشه خواننده اسم آلیسیا رو همون لحضه واسه پلیر میگه. حالا اینکه تایتل اون موسیقی هم آلیسیاست و اصن اون صحنه از قبل فایت تا آخرش بیشتر در مورد آلیسیا بود و آشنا کردن پلیر با اون شخصیته بحثش طولانیه ولی خلاصه اوج سینماست این کرستوفر نولانم همچین حرکتی نزده تاحالا

 

[Big Band]

بیلد Standhal + Medalum مائل نرف شد

 

[Khashayar91]

بیلد Standhal + Medalum مائل نرف شد

نرف کردن بیلد و آیتم و غیره تو بازی آفلاین، واقعا بی‌معنیه.

 

[m.d.makan]

نرف کردن بیلد و آیتم و غیره تو بازی آفلاین، واقعا بی‌معنیه.

اگه میدیدی چه دمیج های خرکی میشه زد و همه باسها رو وان شات کرد این رو نمیگفتی.
الان سولز بورن/لایک ها رو اگه بالانس نکنن همچنان این بازیها جذاب میمونن؟
بازی باید چالش داشته باشه و این بیلدها و سوراخ سنبه هایی که ملت پیدا میکنن بازی رو از حالت بالانس خارج میکنه ، باید فیکس بشن.

 

[HalfLife G]

من اوایل اکت 2 هستم.
بازی عالیه ولی یه ایراداتی هم داره بنظرم که قابل تامل هم هست و دوستان هم خیلی نمی پردازن بهش:

1-نبود مپ تو هر منطقه آزار دهندس و شما هی مسیر رو گم میکنی. درسته تو بازیهایی مثه سولز بورن ها هم این مساله هست ولی طراحی یونیک و معماری مشخص این بازی باعث میشه منطقه رو زود یادت بمونه. ولی اینجا محیط تکرارشونده همیشه یاعث گمراهیت میشه
2-تو خیلی از بازیهای نوبتی چون شما هر بار جونت پر میشه لازم نیس جزییات نبرد رو بدونی، ولی اینجا مثلا یه دشمن رو می بینی و باهاش وارد نبرد میشی بعد نبرد که شروع میشه می بینی ای بابا 3 نفرن که اینا
3-مپ بزرگ بازی قشنگه و یه ادای دین به سری ff هست ولی حرکت کند کرکترها داخل مپ و نیاز به فارم، رفت و امد رو کسل کننده میکنه و یه وقت فابل توجهی تلف میشه سر این مسیله.

به جز این موارد(که البته مورد اول مهمترینشونه) بازی عالیه و بشدت لذتبخش و باحاله مخصوصا سیستم داج و پری که به یه بازی نوبتی اضافه کردن و یه حس هیجان و تحرک به مبارزات داده

.

 

[Big Band]

نرف کردن بیلد و آیتم و غیره تو بازی آفلاین، واقعا بی‌معنیه.

انصافا این دیگه میلیاردی داشت دمیج میزد حقش بود

 

[ashe]

اگه میدیدی چه دمیج های خرکی میشه زد و همه باسها رو وان شات کرد این رو نمیگفتی.
الان سولز بورن/لایک ها رو اگه بالانس نکنن همچنان این بازیها جذاب میمونن؟
بازی باید چالش داشته باشه و این بیلدها و سوراخ سنبه هایی که ملت پیدا میکنن بازی رو از حالت بالانس خارج میکنه ، باید فیکس بشن.

دقیقا من با همین کار simon که سخترین باس بازیه را با ۲ ضرب زدم اصلا هم اجازه ندادم حمله کنه

 

[Khashayar91]

اگه میدیدی چه دمیج های خرکی میشه زد و همه باسها رو وان شات کرد این رو نمیگفتی.
الان سولز بورن/لایک ها رو اگه بالانس نکنن همچنان این بازیها جذاب میمونن؟
بازی باید چالش داشته باشه و این بیلدها و سوراخ سنبه هایی که ملت پیدا میکنن بازی رو از حالت بالانس خارج میکنه ، باید فیکس بشن.

انصافا این دیگه میلیاردی داشت دمیج میزد حقش بود

آقا بزنن. اصلا کل بازی رو نیم ساعته تموم کنن. خودشون اینطور خواستن. خودشون این راهکار رو پیدا کردن که فلان کاری رو بکنی، عجب چیزی می‌شه.
واقعا بی‌معنیه بازم. به هیچکس صدمه نمی‌رسونه که فلانی باس رو دو ضربه زده یا ۴۵ دقیقه و ۳۳ ثانیه روش درگیر بود

حالا یک نمونه دیگه که یادم اومد، حرکت دزدی کردن و گلد ندادن توی بالدرز گیت ۳ بود که مثلا توی کیسه خودت می‌ریختی و پولی نمی‌دادی. این رو برداشتن فیکس کردن! چرا خب، بابا بذار راحت باشیم

 

[dark souls]

در دنیایی که بازی ها بلاک باستری سر گرافیک پر زرق و برق تر و جزئیات بیشتر با یکدیگر در حال رقابت هستند و تقریبا اکثر بازی ها بزرگ از یک فرمول موفق و بدون ریسک برای جذب مخاطب بیشتر و فروش استفاده میکنن بازی clair
obscure برخلاف جهت بازی ها مطرح روز شنا میکنه و یکی از بهترین بازی ها تاریخ رو عرضه میکنن.
اگر به داستان ها و پلات ها توییست وار مثل silent hill 2 ، alan wake 2 و bioshock علاقه دارید قطعا داستان سرایی اکسپیدیشن شما رو شگفت زده خواهد کرد قصه گویی و داستان اکسپیدیشن بار دیگر قدرت و خلاقیت قصه گویی هنر هشتم به رخ آثار سینمایی جهان میکشه و این پرچم در این مدیوم برافراشته میکنه.
در این دنیا با آنتاگونیست ها و شخصیت هایی پیچیده ، زنده، باورکردنی و آسیب پذیر با پرداختی فوقالعاده همراه خواهید شد همراهانی که مثل قهرمانان دنیای بازی ها دیگر نامیرا نیستن و برای هدف مقدس و والا خود تا آخرین لحظه می جنگند.
داستان سرایی و شخصیت پردازی این بازی رو میشه به عنوان نقطه پیک و کلاس درسی برای این صنعت در نظر گرفت.
داستان بازی از شروع اولین لحظات تا آخرین لحظه مدام ذهن مخاطب رو با توییست ها ، لحظات درام ، حقایق باور نکردنی و فلسفی درگیر میکنه و با یک روایت جدی ، بحث برانگیز و تامل برانگیز بین مرز مرگ و زندگی ،خیال و واقعیت ، دروغ و حقیقت طرف هستیم.
دنیای اکسپیدیشن یکی از زیباترین جهان هایی هست که در یک بازی ویدیویی تا به امروز خلق شده تابلوهای نقاشی زنده که با چاشنی سورئال و پاردوکس ها هنرمندانه به دستان نقاشی ماهر رنگ آمیزی شدند.
البته استفاده از قدرت ها UE5 و استفاده از تکنیک ها مثل لومن و ننایت به خلق و زیبایی این دنیا کمک زیادی کرده.
برای رندر چهاره شخصیت ها از تکنولوژی Meta human آنریل انجین پنج استفاده شده که کمک به خلق چهره ها زنده ، با احساس و دوست داشتنی در این بازی کرده خیلی وقتها دوست داشتم فقط به منوی بازی برم و چهره این کارکترها رو با لباس ها و هیر کات ها متنوع ببینم.
برای خلق دنیای expedition ، لول دیزاین و گیم پلی بازی از عناوینی مثل سری final fantasy ، persona،
lost odyssey و عناوین سولز لایکی مثل sekiro shadows die twice و elden ring الهام گرفته شده.
گیم پلی بازی ترکیبی از عناوین turn based و jrpg با المان ها ریل تایم اکشن مثل parry, dodge و counter attack هست که منجر به خلق یکی از بهترین سیستم ها مبارزات در این سبک شده.
وجود پیکتوس ها و سلاح ها متنوع به همراه ارتقا قدرت کارکترها منجر به شخصی سازی و بیلدسازی مدل ها مختلفی شده میتونید بیلد دفاعی و یا تهاجمی بسازید بازی تو این زمینه آزادی عمل گسترده ای در اختیار پلیر گذاشته.
اکسپلوریشن بازی هم به لطف لول دیزاین و نقشه سندباکس بازی عالی از آب دراومده.
از جادوی موسیقی و صداگذاری بازی هم نمیشه گذشت شاید به جرات بشه گفت یکی از زیباترین ملودی هایی که تا حال در این مدیوم خلق شدن رو
می تونیم در این بازی گوش بدیم ملودی ها سایلنت هیلی و گوش نواز گیتار ،تا ملودی آروم و رمانتیک که با پیانو و ملودی ها هیجان انگیز که با گیتار الکتریک در دل مبارزات نواخته میشن.
اکت ویسینگ کارکترها هم باور پذیر و عالی کار شده.
در کل expedition 33 نشون داد بدون نیاز به تیم ها توسعه چندصد نفری و یا هزار نفری و بودجه ها کلان چندصد میلیون دلاری و بدون نیاز به ده ها سال میشه یک اثر جاودانه ، زیبا و فراموش نشدنی خلق کرد اثری که به قول کارگردان بازی خلقش در یک استودیو بزرگ ممکن ده ها سال طول بکشه.
چه طرفدار سبک rpg , jrpg و turned base باشید یا نباشید من این اثر به همه گیمرها توصیه میکنم اثری که برا من بهترین بازی نسل و در پنج بازی تاپ زندگیم قرار میگیره.
امتیاز من 10/10.

 

[Farh@d]

یعنی با ترکیب Standhal و Last Chance راحت رو هر باس چند صد میلیون کریتیکال میشد برنی

 

[stanley]

این medalum تا من بدست اوردم پدرم درامد کلا بدست اوردنش دوتا راه داشت یا اوایل بازی میتونی بدست بیاری که اسون ولی من نمیدونستم و گذاشتمش برای اکت ٣ که اینقدر اون دشمنی که باید میزدمش تا بهم بده سخت بود که یک روز فقط درگیر این بشر بودم! فلذا فعلا بازی اپدیت نمیکنم و لذت میبرم از این قدرت

 

[m.d.makan]

1-نبود مپ تو هر منطقه آزار دهندس و شما هی مسیر رو گم میکنی. درسته تو بازیهایی مثه سولز بورن ها هم این مساله هست ولی طراحی یونیک و معماری مشخص این بازی باعث میشه منطقه رو زود یادت بمونه. ولی اینجا محیط تکرارشونده همیشه یاعث گمراهیت میشه

انصافا اصلا مپ نمیخواد.
هر منطقه تقریبا یه مسیر خطی سرراسته و با منطقه دیگه کاملا از لحاظ تم ، رنگ بندی و... متفاوته.
به نظرم هنوز چون اوایلشی کمی دستت نیومده.

2-تو خیلی از بازیهای نوبتی چون شما هر بار جونت پر میشه لازم نیس جزییات نبرد رو بدونی، ولی اینجا مثلا یه دشمن رو می بینی و باهاش وارد نبرد میشی بعد نبرد که شروع میشه می بینی ای بابا 3 نفرن که اینا

کلا بازیهای نوبتی JRPG همینطورن ، تا وقتی وارد فاز مبارزه نشدی تعداد دشمن رو نمیشه مطمئن بود.

3-مپ بزرگ بازی قشنگه و یه ادای دین به سری ff هست ولی حرکت کند کرکترها داخل مپ و نیاز به فارم، رفت و امد رو کسل کننده میکنه و یه وقت فابل توجهی تلف میشه سر این مسیله.

مپ بزرگ در ادامه راحت تر میتونی بری ، این بر اساس طراحیه.
خودت جلوتر متوجه میشی.

صرفا نه اینکه بازی کامل باشه و بخوام ایراداتش رو بپوشونم ولی انصافا این سه تا مورد رو که لیست کردی جزو ضعفهاش نیست.

طراحی بازی و منطقه به منطقه کردن و نبود فست تراول بین اونها برگشتن به مناطق قبلی رو تو اوایل بازی وقت گیر میکنه ولی به مرور خیلی سریع تر میشه
ادامه بده ، هنوز مونده.

این بازی ادای دین به JRPGها و مخصوصا فاینال فانتزیهاست.
اصلا خیلی از نکاتش از همون ففهای قدیمی عینا کپی پیست شده به اضافه اینکه خیلی از نکات منفیش رو هم حذف کرده.
مثل رندوم انکونترها ، گرایند کردن زیاد و...

یه ایراد هم بخوام بگیریم از داستان بازی و روایتش اینه که بازی خیلی نکات رو سر میپره که برسه به اصل مطلب.
مثلا من اصلا نمیدونستم جستچرالز چی هستن و چرا Lune اینقدر برای دیدنشون هیجان داره؟
یا اصلا Esquie کی بوده و چرا همه از قبل میشناسنش؟
یا حتی تو پرولوگ بازی گماژ ، نقاش و... خیلی سریع اتفاق میفتن.

البته به نظرم این توجیه داره.
بازی برای اینکه پلیر خیلی زودتر به قلاب نوک بزنه و درگیر بازی بشه ، یکسری نکات رو پرت کرده جلوتر که بعدا پلیر که با بازی همراه شد کم کم باهاش کنار بیاد و حین مکالمات خودش آشنا بشه.
الان که نوشتم نمیدونم درسته که بگیم این جزو ضعف بازیه یا نه ولی در هر صورت اوایل بازی اگه پلیر کمی گیج بشه و ندونه که چرا اینطور شد پس حتما باید جزو نقطه ضعف به حساب بیاد.
حتما خب در ادامه بازی توضیحاتی میده و پلیر با همه چی آشنا میشه ولی مشخصا تو یکسری از نکات خودم هنوز احساس غریبه بودن میکنم چون پیش زمینه ای براشون ندارم.
======================

بخوام به لیست خوبیهاش اضافه کنم که شاید تو این تاپیک در موردش کمتر صحبت شده بازی خیلی خوب بازیگرها و صداگذاریهاشونه.
از Jennifer English که مثل بالدورزگیت جای یه شخصیت صحبت میکنه که از ثانیه اول پلیر رو همراه خودش میکنه و با صدا و لحن زیباش دل آدم رو میبره.
یا اندی سرکیس که فوق العاده جای رنویر بازی کرده و قابل باورش کرده.

همشون واقعا عالی بودن و حق بزرگی به گردن بازی دارن .
اگه بازی اینقدر جذابه سهم قابل توجهیش مدیون بازی این افراده.

 

[bataraf]

من اوایل اکت 2 هستم.
بازی عالیه ولی یه ایراداتی هم داره بنظرم که قابل تامل هم هست و دوستان هم خیلی نمی پردازن بهش:

1-نبود مپ تو هر منطقه آزار دهندس و شما هی مسیر رو گم میکنی. درسته تو بازیهایی مثه سولز بورن ها هم این مساله هست ولی طراحی یونیک و معماری مشخص این بازی باعث میشه منطقه رو زود یادت بمونه. ولی اینجا محیط تکرارشونده همیشه یاعث گمراهیت میشه
2-تو خیلی از بازیهای نوبتی چون شما هر بار جونت پر میشه لازم نیس جزییات نبرد رو بدونی، ولی اینجا مثلا یه دشمن رو می بینی و باهاش وارد نبرد میشی بعد نبرد که شروع میشه می بینی ای بابا 3 نفرن که اینا
3-مپ بزرگ بازی قشنگه و یه ادای دین به سری ff هست ولی حرکت کند کرکترها داخل مپ و نیاز به فارم، رفت و امد رو کسل کننده میکنه و یه وقت فابل توجهی تلف میشه سر این مسیله.

به جز این موارد(که البته مورد اول مهمترینشونه) بازی عالیه و بشدت لذتبخش و باحاله مخصوصا سیستم داج و پری که به یه بازی نوبتی اضافه کردن و یه حس هیجان و تحرک به مبارزات داده

.

من نوبتی زیاد بازی نکردم. نزدیک 30 ساعت دو نسخه پرسونا بازی کردم و توی هر دو هم مورد 2 بودش
و یه نکته ای که از اینترنت دیدم قضیه اینه که مسیر های اصلی با لامپ اینا مشخص می شن، یعنی می دونید باید کجا برید پس اونجا نمی رید