Cage: تفرقه انداز بودن یعنی اینکه شما دارید کاری معنی دار انجام میدهید.

[Gojira]

Cage: تفرقه انداز بودن یعنی شما دارید کاری معنی دار انجام میدهید.

دیوید کیج CEO شرکت Quantic Dream، معروف است که مرز بین بازی و واقعیت را از بین ببرد و یا جدالهایی با بازی های خود درست کند. بخاطرینکه به نظرش، "او دارد کاری معنی دار و مهم انجام می دهد."

​

او در مصاحبه با OPM میگوید تفرقه انداز بودن را دوست دارد،چون در غیراینصورت، هدف چیست؟

او گفت":

برای من، سوال اصلی اینست که: ما می خواهیم بازی ها چه باشند؟ آیا اسباب بازی هستند، فقط برای سرگرمی هستند یا وسیله ای برای لذت و پامپ آدرنالین،اشکالی ندارد، من به نظر شما احترام میگذارم. یا ما فکر میکنیم که بازیها میتوانند یکمی بیشتر باشند، در واقع زنده باشند و چیزی را بیان کنند؟"

او ادامه داد:"

فیلمها و کتاب هایی وجود دارد که مرا عوض کرده و به من چیزی یاد داده است، ولی به نظر میرسد که بازی ها فقط برای لذت و لحظه های خوب هستند، بعد شما کنسول خود را خاموش کرده و همه چیز را فراموش میکنید. بازی ها میتوانند چیزی به شما بگویند، مثل کتابها و فیلمهای بی نظیر،آنها می توانند تغییراتی را در شما ایجاد کنند، هرچه قدر که کوچک باشد؛مثل شخصیتتان یا نحوه ای که دنیا و مردم را می بینید. آیا بازیها می توانند مهری را در ذهن شما ایجاد کنند تا زمانی که شما دستگاه خود را خاموش می کنید هنوز در حال تفکر باشید؟ آیا واقعا آنها میتوانند چیزی را در ذهن شما بکارند؟"

او گفت:"

من امیدوارم که هر روز بازیهای بیشتری بوجود بیایند تا چیزی را بیان کنند و کمی معنی دار شوند. بازیها در صحبت کردن در مورد چیزهای متفاوت خجول هستند، بیشتر آنها در مورد کشتن هیولاها،از بین بردن موجی از دشمن ها و نجات دادن دنیا و ... هستند. تعداد کمی از بازیها در مورد دنیای واقعی، مردم واقعی، رابطه بین آنها، احساساتشان و شور و هیجان زندگی صحبت میکنند"
و من امبدوارم که بازیهای بیشتری بوجود بیایند تا شجاعت صحبت کردن در مورد شهوت و هوس، سیاست و رابطه بین انسان ها را داشته باشند."

با توجه به صحبت های کیج، این تم های Mature در بازی جدید او یعنی Beyond: Two Souls رایج است، که ما امیدواریم که گیمران این تم ها را در سفر خود با Jodie از کودکی تا بزرگسالی "احساس" و تجربه کنند.

بازی Beyond: Two Souls به صورت انحصاری در 8 اکتبر برای PS3 عرضه میشود.

منابع

 

[Sɯαsƚikα]

یعنی اینقدر دیگه پست های بعضی افراد معلوم الحال برام عادی شده وقتی صحبت کیج می شه اصلا نمی خونم پست ها رو

نظرات دوستان رو بخون فقط پست های اون افراد معلوـم الحال رو نخون :d
الد اشکان :arrowu:
کوجیما الیا کازان ـه صنعت گیمـه از این بعد باید یهودا صداش بزنین
در کل دیوار کوتاه تر از این بدبخت پیدا نمیکنن - نیل خودمون هـم بهش گیر داده :d

 

[T7T]

دوست گرامی الگوش سال قبل عنوان بهترین بازی سال رو گرفت

اقا ما عقب موندیم بهریتن بازی سال یادم رفت چی بود جدی یادم رفته

اصلا دیوید قفس یک بازیساز که بازیهاش فروش زیادی نداره و هیچی بلد نیست من قفل کردم الان کجای حرفش اشتباهه !!! نمیگیم هیولا نکشیم مثل کاری که بازی infamous کرد قهرمان یا ضد قهرمان باش اما خودت انتخاب کن !!!!
چرا نباید کمی احساسات واقعی انسانها در بازیها باشه تنها چیزی که در هر بازی میبینیم اینکه طرف قدرت مطلق هست و ما شکستش میدیم !!!! BIOSHOCK یا ALAN WAKE درسته توی هر دو باز هم کشت و کشتار بود اما واقعا بازیهای لذت بخشی نبودن ؟

هرکس ارزش جواب دادن ندارد دوستان جوش نزنید

 

[Trunks]

فیلمها و کتاب هایی وجود دارد که مرا عوض کرده و به من چیزی یاد داده است، ولی به نظر میرسد که بازی ها فقط برای لذت و لحظه های خوب هستند، بعد شما کنسول خود را خاموش کرده و همه چیز را فراموش میکنید. بازی ها میتوانند چیزی به شما بگویند، مثل کتابها و فیلمهای بی نظیر،آنها می توانند تغییراتی را در شما ایجاد کنند، هرچه قدر که کوچک باشد؛مثل شخصیتتان یا نحوه ای که دنیا و مردم را می بینید. آیا بازیها می توانند مهری را در ذهن شما ایجاد کنند تا زمانی که شما دستگاه خود را خاموش می کنید هنوز در حال تفکر باشید؟ آیا واقعا آنها میتوانند چیزی را در ذهن شما بکارند؟"

این فکر کنم کل زندگیش داشته CoD بازی میکرده که انقدر عقب افتاده فکر میکنه. دستش هم به بازیهایی مثل Final Fantasy یا MGS نخورده که حرف از تفکر و یاد گرفتن میزنه.

 

[Muse]

این فکر کنم کل زندگیش داشته CoD بازی میکرده که انقدر عقب افتاده فکر میکنه. دستش هم به بازیهایی مثل Final Fantasy یا MGS نخورده که حرف از تفکر و یاد گرفتن میزنه.

رفیق منظورشو درست متوجه نشدی ! نمیگه تو بازیای دیگه احساسات نیست میگه شما بعد یه مدت فراموش میکنی همه چیزو راجع بهشون چون احساسات مهمترین عامل توشون نیست ! بله یه شاهکار مثل بایوشاک احساس داره داستان فوق العاده هم داره ولی طرز فکر کسی یا زندگی کسی رو تغییر نمیده و احساسات کسی رو بعد ۱ سال به بازی نمیگیره ! وقتی شما شخصیتو میبینی , زندگی کردنشو , احساس کردنشو , دوست داشتنش و ... رو اون موقع اون شخصیت روت اثر میذاره و برات مهم میشه و دیگه از یادت نمیره ! میخوای یه مثال ساده برات بزنم ؟! توی FF یا همون MGS چند بار باختی و کشتنت ؟ چند بار شده اسنیک توی جریان بازی بمیره و تو ناراحت بشی ؟! بازی رو load میکنی تا داستان بازی رو جلو ببری نه واسه اینکه اسنیک مرده و تو ناراحتی ! ولی شخصا توی Heavy Rain وقتی بار اول بازی کردم و Ethan رو به کشتن دادم با اینکه میتونستم ادامه بدم اما load کردم از اول اون قسمت چون این شخصیت برای من مهم بود , گور بابای بقیه ی داستان ethan که من دوس داشتن بچه هاش رو دیدم , عذاب کشیدنشو دیدم و عذاب وجدانشو ... مرد پس من از اول میرم و اینبار زنده نگهش میدارم ! این احساس و این ارتباط رو توی بازی هیچ بازیسازی جز کیج نمیشه تجربه کرد ...

 

[bardia_b]

این حرفش در مورد دنیای رئال و موقعیت های واقعی رو قبول ندارم خیلی از رمان ها و فیلم ها و... هستن که ممکنه شرایط محیطی شون تخیلی باشه ولی صد برابر خیلی از عناوین آدم رو به تفکر وادار می کنن تاثیراتشون هم کاملا همیشگیه.

 

[SV69]

کلا این آدمو دوست دارم کارش 20 :bighug:

 

[benjohn]

ایشون از مسیر اصلی صنعت گیم منحرف شدن..خوشحالم که هیچ بازی سازی از ایشون الگو نمیگیره و خوشحالم که بازی هاش فقط برای یک کنسول عرضه میشه..

منم خوشحالم شما فن مايكرويي بيشتر خوشحال ميشدم اگه اصلا تو كار گيم نبودي
]فرض كنيم ايشون چهار روز ديگه يه بازي مولتي بسازن بعد هم بفرمايند كه كينكت تو حلقم عجب چيزيه اونوقت نظرات شما در مورد استاد شنيدنيه

 

[Trunks]

رفیق منظورشو درست متوجه نشدی ! نمیگه تو بازیای دیگه احساسات نیست میگه شما بعد یه مدت فراموش میکنی همه چیزو راجع بهشون چون احساسات مهمترین عامل توشون نیست ! بله یه شاهکار مثل بایوشاک احساس داره داستان فوق العاده هم داره ولی طرز فکر کسی یا زندگی کسی رو تغییر نمیده و احساسات کسی رو بعد ۱ سال به بازی نمیگیره ! وقتی شما شخصیتو میبینی , زندگی کردنشو , احساس کردنشو , دوست داشتنش و ... رو اون موقع اون شخصیت روت اثر میذاره و برات مهم میشه و دیگه از یادت نمیره ! میخوای یه مثال ساده برات بزنم ؟! توی FF یا همون MGS چند بار باختی و کشتنت ؟ چند بار شده اسنیک توی جریان بازی بمیره و تو ناراحت بشی ؟! بازی رو load میکنی تا داستان بازی رو جلو ببری نه واسه اینکه اسنیک مرده و تو ناراحتی ! ولی شخصا توی Heavy Rain وقتی بار اول بازی کردم و Ethan رو به کشتن دادم با اینکه میتونستم ادامه بدم اما load کردم از اول اون قسمت چون این شخصیت برای من مهم بود , گور بابای بقیه ی داستان ethan که من دوس داشتن بچه هاش رو دیدم , عذاب کشیدنشو دیدم و عذاب وجدانشو ... مرد پس من از اول میرم و اینبار زنده نگهش میدارم ! این احساس و این ارتباط رو توی بازی هیچ بازیسازی جز کیج نمیشه تجربه کرد ...

فکر کنم شماها دقیقا طوری برداشت کردید که کیج میخواسته!
ببینید اینکه شما بشینید و غرق یه داستان بازی بشید هنر نیست. ایشون اومده حرف از یاد گرفتن و بیاد موندن زده. هر فاینال فانتزی که تجربه میشه، آخرش معمولا پر از احساسات تموم میشه و بازیباز رو با یه خروار فکر و خاطره تکراری نشدنی رها میکنه. متال گیر 3 اشک همه رو در میاره. نه بخاطر یه داستان کلیشه ای مثل HR، بلکه یه صحنه احترام گذاشتنه بیگ باس به باس قشنگ تو ذهن بازیباز میمونه.

بازیهای RPG هم مرگ شخصیت ها توش تاثیر داره. مشکل اینه که کیج 2 تا بازی مثال گرفته و به سطحی ترین شکل ممکن داره این صنعت رو نقد میکنه. در حالی که ماها متال گیر داریم، فاینال فانتزی داریم، شاهکارهای Elder Scroll داریم و صدها بازیه دیگه. بچه های اینجا هیچ کدوم POKeMON باز نیستند. ولی حسی که بین تو و پوکمونت شکل میگیره میتونه خیلی عمیق تر باشه تا اینکه صرفا یه سری اعمال از پیش تعیین شده انجام بدی و اسمش رو بذاری واقعه گرا و انتخاب.

همین ناتی داگ، یه The Last of Us ـش تک تک حرف های این آدم ( به نظر من احمق ) رو میبره زیر سوال. چرا؟ چون توی بازی برات عناصری هست که مهمه. با اینکه میدونی اول و آخر بازی دست تو نیست، ولی بازم غرق فضاش میشی. در حالی که یه گیم پلی فوق العاده هم تجربه میکنی و بازی صرفا یه سری QTE ـه مضخرف نیست.

 

[benjohn]

فکر کنم شماها دقیقا طوری برداشت کردید که کیج میخواسته!
ببینید اینکه شما بشینید و غرق یه داستان بازی بشید هنر نیست. ایشون اومده حرف از یاد گرفتن و بیاد موندن زده. هر فاینال فانتزی که تجربه میشه، آخرش معمولا پر از احساسات تموم میشه و بازیباز رو با یه خروار فکر و خاطره تکراری نشدنی رها میکنه. متال گیر 3 اشک همه رو در میاره. نه بخاطر یه داستان کلیشه ای مثل HR، بلکه یه صحنه احترام گذاشتنه بیگ باس به باس قشنگ تو ذهن بازیباز میمونه.

بازیهای RPG هم مرگ شخصیت ها توش تاثیر داره. مشکل اینه که کیج 2 تا بازی مثال گرفته و به سطحی ترین شکل ممکن داره این صنعت رو نقد میکنه. در حالی که ماها متال گیر داریم، فاینال فانتزی داریم، شاهکارهای Elder Scroll داریم و صدها بازیه دیگه. بچه های اینجا هیچ کدوم POKeMON باز نیستند. ولی حسی که بین تو و پوکمونت شکل میگیره میتونه خیلی عمیق تر باشه تا اینکه صرفا یه سری اعمال از پیش تعیین شده انجام بدی و اسمش رو بذاری واقعه گرا و انتخاب.

همین ناتی داگ، یه The Last of Us ـش تک تک حرف های این آدم ( به نظر من احمق ) رو میبره زیر سوال. چرا؟ چون توی بازی برات عناصری هست که مهمه. با اینکه میدونی اول و آخر بازی دست تو نیست، ولی بازم غرق فضاش میشی. در حالی که یه گیم پلی فوق العاده هم تجربه میکنی و بازی صرفا یه سری QTE ـه مضخرف نیست.

مثل اينكه شما هم مثل خود من jrpg بازي
دوست عزيز زماني هم كه اولين بار فاينال فنسي ساخته شد خيليا همين حرفا رو در موردش ميزدن اما خوب حق با اونا نبود متاسفانه شما زياد گويا ادونچر بازي نميكني اگر مثل من تمام دوران زندگي با pc adventure گذشته بود ميدونستي كه واقعا كاراي اين آدم شاهكاره حالا من به اختصاصياي سونيش كاري ندارم شما برو omikrom: nomad soul رو دريمكست بازي كن واقعا دنيايي كه اين آدم ميسازه سرشار از حس درآميختگيه
من خودم رشتم ادبيات بوده وقتي از لحاظ شخصيت پردازي به كاراكتر هايي كه اين آدم خلق كرده نگاه ميكنم ميبينم همشون پرسوناژاي فوق العاده اي دارن كه پيش از اين تو بازي ديده نميشد يعني اين آدم اومده هنر و ادبيات رو وارد بازي كرده الان نظرياتي وجود داره كه ميگه بايد به بازي هاي ويدئويي به مثابه ي هنر نگاه بشه اتفاقا اين دسته براي اثبات حرفاشون HR و Shadow of the colossus رو مثال ميزنن بهر حال من اين حرفا رو به شما زدم چون احساس كردم آدم پري هستي و فقط روش نگاه كردنت غلطه

 

[Trunks]

مثل اينكه شما هم مثل خود من jrpg بازي
دوست عزيز زماني هم كه اولين بار فاينال فنسي ساخته شد خيليا همين حرفا رو در موردش ميزدن اما خوب حق با اونا نبود متاسفانه شما زياد گويا ادونچر بازي نميكني اگر مثل من تمام دوران زندگي با pc adventure گذشته بود ميدونستي كه واقعا كاراي اين آدم شاهكاره حالا من به اختصاصياي سونيش كاري ندارم شما برو omikrom: nomad soul رو دريمكست بازي كن واقعا دنيايي كه اين آدم ميسازه سرشار از حس درآميختگيه
من خودم رشتم ادبيات بوده وقتي از لحاظ شخصيت پردازي به كاراكتر هايي كه اين آدم خلق كرده نگاه ميكنم ميبينم همشون پرسوناژاي فوق العاده اي دارن كه پيش از اين تو بازي ديده نميشد يعني اين آدم اومده هنر و ادبيات رو وارد بازي كرده الان نظرياتي وجود داره كه ميگه بايد به بازي هاي ويدئويي به مثابه ي هنر نگاه بشه اتفاقا اين دسته براي اثبات حرفاشون HR و Shadow of the colossus رو مثال ميزنن بهر حال من اين حرفا رو به شما زدم چون احساس كردم آدم پري هستي و فقط روش نگاه كردنت غلطه

آولا بحث من حرف های و چرت پرت های دیوید کیج هست. نه بازی های سابقش. مثالم هم هوی رین بود چون نزدیک ترین اثرش از نظر زمانی به حرفاش همین هوی رین هستش. دوما شما چه هنری توی هوی رین میبینید؟ بعد اونوقت با شاهکار SotC مقایسه اش میکنید؟ بازی های Team ICO ( دوتای پلی استیشن 2 رو منظورمه ) تک تکشون شاهکار هستن. یه تابلو نقاشی که باهات حرف میزنه.

هوی رین صرفا یه بازی با داستان فوق العاده کلیشه ای بود. تنها چیزی که من رو مجبور به تموم کردنش این بود که فقط ببینم داستان به کجا ختم میشه. این بازی نه هیچ عنصر ماجراجویی داره ( یا اگه داره دست رو باز نمیذاره واسه پیدا کردنش ) و نه چیز جدیدی رو خلق کرده. فارنهایت به مراتب بازی بهتری بود.

در ثانی حرف من بازی های کیج نیست الان. حرف ها و این نظراتشه که قبل از عرضه هوی رین بوده. حالا هم که Beyond داره میاد، مسلما باید از این بیانیه های مضخرف و چرت بده تا خودش رو بالاتر از بقیه نشون بده. جدا میخوام ببینم یه آدمی مثل کیج که بازی ها رو فقط یه سرگرمی سطحی که به کشتن و پریدن ختم میکنه دستش به بازیهایی که محوریت داستان بالایی دارن و تاثیر احساسی میذارن یا هزارتا بازی دیگه خورده که این حرفا میزنه یا فقط یه سری هارو پرچم کرده تا چرت و پرت هاش رو به خورد ملت بده؟

 

[benjohn]

آولا بحث من حرف های و چرت پرت های دیوید کیج هست. نه بازی های سابقش. مثالم هم هوی رین بود چون نزدیک ترین اثرش از نظر زمانی به حرفاش همین هوی رین هستش. دوما شما چه هنری توی هوی رین میبینید؟ بعد اونوقت با شاهکار SotC مقایسه اش میکنید؟ بازی های Team ICO ( دوتای پلی استیشن 2 رو منظورمه ) تک تکشون شاهکار هستن. یه تابلو نقاشی که باهات حرف میزنه.

هوی رین صرفا یه بازی با داستان فوق العاده کلیشه ای بود. تنها چیزی که من رو مجبور به تموم کردنش این بود که فقط ببینم داستان به کجا ختم میشه. این بازی نه هیچ عنصر ماجراجویی داره ( یا اگه داره دست رو باز نمیذاره واسه پیدا کردنش ) و نه چیز جدیدی رو خلق کرده. فارنهایت به مراتب بازی بهتری بود.

در ثانی حرف من بازی های کیج نیست الان. حرف ها و این نظراتشه که قبل از عرضه هوی رین بوده. حالا هم که Beyond داره میاد، مسلما باید از این بیانیه های مضخرف و چرت بده تا خودش رو بالاتر از بقیه نشون بده. جدا میخوام ببینم یه آدمی مثل کیج که بازی ها رو فقط یه سرگرمی سطحی که به کشتن و پریدن ختم میکنه دستش به بازیهایی که محوریت داستان بالایی دارن و تاثیر احساسی میذارن یا هزارتا بازی دیگه خورده که این حرفا میزنه یا فقط یه سری هارو پرچم کرده تا چرت و پرت هاش رو به خورد ملت بده؟

در مود شخصيت پردازي توي كاراش صحبت كردم شما از گيم پلي ميگي. حالا اگه شما از گيم پلي خوشت نيومده جدا ولي از نظر داستان پردازي كاراش بينظيره البته مثالم بلا موضوعه اما شكسپير هم بخواي حساب كني اونجور كه شما حساب كني كاراش كليشه ايه