BioShock: The Collection

دروود؛

امروز یعنی 13 سمپتامبر 2016، مجموعه بایوشاک شامل سه بازی BioShock، BioShock 2 و BioShock Infinite به همراه تمامی DLC هایی که برای این عناوین ساخته شده (مهمترین اونها Burial at the Sea و Minerva's Den هست)، منتشر شد.
هر سه بازی با بهبود گرافیکی و بهبود بافت ها باز سازی شده اند و هر سه در 1080p و 60fps اجرا می شوند.

Spoiler: تریلر معرفی

قیمت این مجموعه که مجموع ارزش محتویاتش بیش از 100 دلار تخمین زده شده است، 59.99 دلار می باشد.

 

[soltanmasoud]

خوشحالم که از شماره دو خوشت اومده ، بازی مظلومی ـه فقط چون کن لوین کارگردانش نبوده مورد هیت قرار گرفت سالها .
نمیدونم اینفینیت رو بازی کردی یا نه انشالا که قبلا بازی کردی و خوشت اومده ولی اگه بازی نکردی و الان بعد بازی کردن یک و دو میری سراغش سعی کن سطح توقعت رو خیلی بیاری پایین چون خبری از اتمسفر خفن و Antagonist به یاد موندنی نیست و گیم پلی و شوتینگ هم به نسبت شماره یک و دو تو دیواره. اینو گفتم که آمادگی‌ش رو داشته باشی اگرم قبلا بازی کردی ( قبل از تجربه magic شماره یک و دو) که احتمالا خوشت اومده بوده .

داداش اینفینیت بازی نکرده از چشمش ننداز ، بهترین بازی تاریخه

 

[Scαrface]

داداش اینفینیت بازی نکرده از چشمش ننداز ، بهترین بازی تاریخه

اگه بازی نکرده خواستم یه جوری بهش بگم که رفت بازی کرد تو ذوقش نخوره چون با اینکه اینفینیت خیلی هم عالیه ولی قابل مقایسه با شماره 1 نیست و از سلاح و آپگرید های خفن و کرکترهای منفی با ایدیولوژی های فلسفی عمیق و اتمسفر درگیرکننده خبری نیست دیگه .

 

[stanley]

خوشحالم که از شماره دو خوشت اومده ، بازی مظلومی ـه فقط چون کن لوین کارگردانش نبوده مورد هیت قرار گرفت سالها .
نمیدونم اینفینیت رو بازی کردی یا نه انشالا که قبلا بازی کردی و خوشت اومده ولی اگه بازی نکردی و الان بعد بازی کردن یک و دو میری سراغش سعی کن سطح توقعت رو خیلی بیاری پایین چون خبری از اتمسفر خفن و Antagonist به یاد موندنی نیست و گیم پلی و شوتینگ هم به نسبت شماره یک و دو تو دیواره. اینو گفتم که آمادگی‌ش رو داشته باشی اگرم قبلا بازی کردی ( قبل از تجربه magic شماره یک و دو) که احتمالا خوشت اومده بوده .

جدی!؟ برام عجیبه بایوشاک ٢ مورد هیت واقع شده باشه! این بازی بجز کلیت داستانی و شخصیت ها از هر لحاظ به نسبت شماره ی یک پیشرفت داشت. و این دو موردم یجوری سلیقه ایه و اتفاقا من پسندیدم که اومدن توی شماره ی دوم به بیگ ددی ها و لیتل سیستر ها پرداختن چون واقعا پتانسیل خیلی زیادی داشتن که یه داستان احساسی خوبی ازش بسازن که همینطور هم شد.
همینطور که بالاتر گفتم اینفینیت رو زمان عرضه بازی کردم. گیم پلی اش رو یادم نمیاد چه فرق هایی با دوتا نسخه داشت ولی فضاسازیش رو یادمه رو ابرها بود کلا بایوشاک ها اون موقع بازی مورد علاقم نبودن از لحاظ داستانی هم فقط پلات تویست اخرش رو تا حدودی یادمه چون همون موقع پشمام ریخته بود ولی خب اصلا یادم نیست چی بود چی شد کی به کی بود. فکر کنم یه دوتا dlc خوب هم داره که اونو هم خیلی دوست دارم بازی کنم.

 

[uriel]

اگه بازی نکرده خواستم یه جوری بهش بگم که رفت بازی کرد تو ذوقش نخوره چون با اینکه اینفینیت خیلی هم عالیه ولی قابل مقایسه با شماره 1 نیست و از سلاح و آپگرید های خفن و کرکترهای منفی با ایدیولوژی های فلسفی عمیق و اتمسفر درگیرکننده خبری نیست دیگه .

من جزو اون دسته هستم که اتفاقا از اینفینیت به مراتب بیشتر لذت بردم. اتفاقا پختگی ایدئولوژی لوین و منطق بازیسازیش توی infinite به نمایش در میاد

 

[milad3d]

اینجوری که دوستان لطف کردن و تعریف کردن من دلم میخواد دوباره تجربش کنم...بیشتر از ده سال گذشته و الان داستانش دقیق خاطرم نیست..
ولی اتمسفرش هنوز هم تو ذهنمه

 

[stanley]

خب معشوقه ی جدیدم ... خانوم ها و اقایان الیزابث
قبل از اینکه راجع به بایوشاک اینفینیت صحبت کنم مختصر بگم که Minerva's Den خیلی dlc خوبی بود. داستان سر راست و جذابی داشت و نکته ی جالب اینکه رپچر چقدر پتانسیل بالای داستان گویی داره که توی همون فضا و لور اینقدر زیبا هم داستان سیاسی فلسفی داشتیم ، هم احساسی داشتیم و هم توی این dlc به این جذابی به تاثیر تکنولوژی پرداختن و یک داستان بقولی سای-فای رومنس داشتیم. واقعا کیف کردم. از این که بگذریم و اما الیزابث ... فعلا اویل بازیم و بگم که بابا اینا چقدر خفنن! با اینکه قبلا بازی رو رفته بودم اصلا یادم نمیومد ارت دیزاین بازی اینقدر عالی باشه. البته نه اینکه بگم بهتر از بایوشاک های قبلیه که یک امر سلیقه ایه و میشه راجع بهش صحبت کرد و میشه هر دوتا رو خیلی دوست داشت همینطور که من فضای سردو تاریکو تنهای بایوشاک های قبلی رو خیلی دوست دارم منتها تفاوتی که حداقل تا اینجا از این بازی نسبت به دو نسخه ی قبل احساس کردم اینه که توی اینفینیت کارگردانی بازی خیلی به چشم میاد و بازی برخلاف بایوشاک های قبلیش که تمرکز کاملش روی گیم پلی بود اینجا این تمرکز رو تا حدودی برداشته و صحنه های کارگردانی شده ای رو جلوی گیمر قرار میده که فارغ از درگیر شدن با گیمپلی از گرافیک هنری بازی، محیط و ارت دیزاین لذت ببرن که البته این قضیه میتونه یکم برای اونهایی که گیم پلی محور هستند ناامید کننده باشه درنتیجه این قضیه گرافیک هنری بازی توی این بازی خیلی تو چشم تره و اینجوریه که توی هر صحنه ای که وارد میشید لعنتی انگار داری توی یک تابلوی نقاشی زیبا و خیالی قدم میزنی! مثلاً شما این صحنه ی ورود به کلومبیا رو بیاد بیارید که از پشت پنجره میبینید

یا مثلا ورودی شهر رو که ساختمانها چقدر سورئال توی فضا معلق هستن

یا صحنه های دیگه که با نقاشی های شکوهمند طرف میشید یا یک منظره خارق‌العاده میبینید و توش قدم میزنید بدون اینکه با کسی درگیر بشید! البته گان پلی بازی بنظرم خیلی بهتر از دو نسخه قبلیه ولی تا اینجا درکل گیم پلی خیلی ساده داره جلو میره. چیزی که از این بازی خیلی داره خوشم میاد اینه که سازنده این جسارت رو داشته تمام اون فضاسازی دو نسخه ی قبلی رو کنار بزنه و این روح جدید رو به کالبد بایوشاک بدمه که باعث میشه حداقل من تا به اینجا یک تجربه ی کاملا جدید داشته باشم و برخلاف بقیه بازی ها که ممکن بود بخاطر این تغییر زیاد اتمسفر بازی احتمالا خیلی ناامید بشم اصلا نشدم. چراکه بنظرم میرسه بایوشاک فراتر از فضا و محیط هست، بایوشاک داستان ایده ها و ایدئولوژی هاییه که بشر مدام سعی داره جامعه ای رو بر اون اساس شکل بده ، ارمانشهری رو بسازه که بر اساس اون تفکر بهترین شکل زیستن برای ادمها میتونه رقم بخوره و هر بار هم ما داریم نتیجه ی این نظام حکومتی و شکست ایدئولوژی ها رو به طرق گوناگون میبینیم چه در گذشته و چه حالا. بنظرم بایوشاک شکل کلی ، اغراق شده و نقادانه ی این نوع تفکره.
خب فعلا این مقدمه رو از بازی داشته باشید تا برم ادامه همراهیم رو با الیزابث داشته باشم جدی الیزابث چه شخصیت پردازی خوبی داشته تا اینجا اصلا فراموش کرده بودم! چه دیالوگ های خوبی با بوکر رد بدل میکنن و عکس العملش با محیط وقتی ازادانه قدم میزنید هم خیلی جالبه. پسر هیچی از بازی یادم نمیاد و این خیلی خوبه