the dark knight
کاربر سایت
امشب بیکارم، نقد می نویسم :d
Dungeon ni Deai wo Motomeru no wa Machigatteiru Darou ka
این انیمه رو راستش در شروع فصل امید زیادی بهش نداشتم، ولی در طول فصل و با پیشنهاد های دوستان شروع کردم. به طور خلاصه این انیمه نشون میده اینکه شخصیت ها کلیشه ای باشن اصلا دلیلی بر بد بودن داستان نیست :d
سبکش که سبک جدیدا متداول شده MMORPG هست ولی خوب یک سری تفاوت هایی داره. مثل بقیه سیاهچال و غیره داره ولی "بازی" نیست و واقعا زندگی یه عدست، برای همین فاکتور "گیر افتادن تو دنیا" که مثلا توی Log Horizon یا SAO هست رو نداره و همه با اختیار جونشونو به خطر میندازن :d
شخصیت های این انیمه از نظر من جالب ترین بخشش هستن، و میشه گفت اکثرشون (مخصوصا بانوان) خیلی تمیز با یکی از کلیشه هایی انیمه ای مطابق هستن. البته این ماجرا اصلا نمیشه گفت باعث افت این انیمه شده. همین کلیشه ها خیلی خوب در اومدن و دیدنشون لذت بخشه (اگه اینو بذارید کنار شخصیت های کلیشه ای Owari no Seraph، میبینید که همین کلیشه ها می تونه داستان رو نابود کنه.)
داستان در کل افت و خیز زیاد داره ولی تا حد زیادی قابل پیش بینیه، و اگه به لطف مبارزات قشنگش نبود این می تونست بهش ضربه بدی بزنه. یه نکته دیگه هم درباره داستان این که من کلا از تم harem خیلی خوشم نمیاد و این انیمه هم تا حد زیادی این سبکو داره. البته از اسمش معلومه ولی اگه همین یکم کمتر بود یا شخصیتای مذکر تو داستان بیشتر بودن خیلی بهتر می شد :d
در کل از این فصلش راضی بودم، به طرفدارای کارای اکشن توصیه میشه.
کلا تم روانشانسی و مردم شناسی برای من تو انیمه ها خیلی جذابه، و این انیمه از معدودی هست که اینو داره. مطمئن نیستم فن سابی که من ازش انیمه رو می گرفتم (هاریبل ساب) کارش بد بوده، یا واقعا دیالوگای این انیمه کلا برای گیج کردن مخاطب گفته میشه
به گونه ای که من از حساس ترین دیالوگ های این انیمه چیز زیادی جز Beating around the bush دستگیرم نشد
داستان کلی رو اگه رابطه سه شخصیت اصلی در نظر بگیریم، میشه گفت این فصل نسبت به فصل قبل بیشتر تمرکز بر روی همین بود تا کارایی که براشون پیش میاد.
گرافیک و ویژگی های بصری طبیعتا پیشرفت کرده بود، ولی خوب داستانش...
اگه فصل اولو دیدن پیشنهاد میشه، اگر ندیدن بعد از دیدن فصل اول فک کنم طبق توصیه آقا آریا بهتره همون لایت نوول رو بخونیم...
به مناسبت اومدن فصل سوم، بلاخره فصل 2 رو دیدم. نمی دونم نویسنده یا کارگردانش کیه ولی هرکی هست دمش گرم :d یه کار کمدی عالی که شاید همیشه ادمو نخندونه، ولی لبخند زدن در هنگام دیدنش قطعیه :d
داستان که مثل فصل اول درباره چندتا روانیه که دور هم جمع شدن و یه کافی شاپ رو می گردونن، و همه مدل مشکلی از پدوفیلیا خفیف(!) تا سادیسم و اندروفوبیا رو بینشون دارن. تعامل همین افراد باهم گاها صحنه های رمانتیک و اشکی و اکثرا خنده داری رو به وجود میاره که دیدنش بر هر انیمه بینی واجبه.
بنده در کل مدال عاقل ترین شخصیت رو به ساتو-سان میدم، و تحملش رو می ستایم :d
دیدن این انیمه به همه توصیه میشه!
Dungeon ni Deai wo Motomeru no wa Machigatteiru Darou ka
سبکش که سبک جدیدا متداول شده MMORPG هست ولی خوب یک سری تفاوت هایی داره. مثل بقیه سیاهچال و غیره داره ولی "بازی" نیست و واقعا زندگی یه عدست، برای همین فاکتور "گیر افتادن تو دنیا" که مثلا توی Log Horizon یا SAO هست رو نداره و همه با اختیار جونشونو به خطر میندازن :d
شخصیت های این انیمه از نظر من جالب ترین بخشش هستن، و میشه گفت اکثرشون (مخصوصا بانوان) خیلی تمیز با یکی از کلیشه هایی انیمه ای مطابق هستن. البته این ماجرا اصلا نمیشه گفت باعث افت این انیمه شده. همین کلیشه ها خیلی خوب در اومدن و دیدنشون لذت بخشه (اگه اینو بذارید کنار شخصیت های کلیشه ای Owari no Seraph، میبینید که همین کلیشه ها می تونه داستان رو نابود کنه.)
داستان در کل افت و خیز زیاد داره ولی تا حد زیادی قابل پیش بینیه، و اگه به لطف مبارزات قشنگش نبود این می تونست بهش ضربه بدی بزنه. یه نکته دیگه هم درباره داستان این که من کلا از تم harem خیلی خوشم نمیاد و این انیمه هم تا حد زیادی این سبکو داره. البته از اسمش معلومه ولی اگه همین یکم کمتر بود یا شخصیتای مذکر تو داستان بیشتر بودن خیلی بهتر می شد :d
در کل از این فصلش راضی بودم، به طرفدارای کارای اکشن توصیه میشه.
Yahari Ore no Seishun Love Come wa Machigatteiru Zoku
بعد از دیدن فصل اولش نسبتا برای دیدن این فصل مشتاق بودم ولی نمی دونم چرا این فصلش زیاد به دلم ننشست.
کلا تم روانشانسی و مردم شناسی برای من تو انیمه ها خیلی جذابه، و این انیمه از معدودی هست که اینو داره. مطمئن نیستم فن سابی که من ازش انیمه رو می گرفتم (هاریبل ساب) کارش بد بوده، یا واقعا دیالوگای این انیمه کلا برای گیج کردن مخاطب گفته میشه
به گونه ای که من از حساس ترین دیالوگ های این انیمه چیز زیادی جز Beating around the bush دستگیرم نشد داستان کلی رو اگه رابطه سه شخصیت اصلی در نظر بگیریم، میشه گفت این فصل نسبت به فصل قبل بیشتر تمرکز بر روی همین بود تا کارایی که براشون پیش میاد.
گرافیک و ویژگی های بصری طبیعتا پیشرفت کرده بود، ولی خوب داستانش...
اگه فصل اولو دیدن پیشنهاد میشه، اگر ندیدن بعد از دیدن فصل اول فک کنم طبق توصیه آقا آریا بهتره همون لایت نوول رو بخونیم...
Working`!!
واقعا کار سختیه که ادم یه انیمه درباره 10-12 نفر درست کنه که هرکدوم از یک لحاظ روانی باشن :d
به مناسبت اومدن فصل سوم، بلاخره فصل 2 رو دیدم. نمی دونم نویسنده یا کارگردانش کیه ولی هرکی هست دمش گرم :d یه کار کمدی عالی که شاید همیشه ادمو نخندونه، ولی لبخند زدن در هنگام دیدنش قطعیه :d
داستان که مثل فصل اول درباره چندتا روانیه که دور هم جمع شدن و یه کافی شاپ رو می گردونن، و همه مدل مشکلی از پدوفیلیا خفیف(!) تا سادیسم و اندروفوبیا رو بینشون دارن. تعامل همین افراد باهم گاها صحنه های رمانتیک و اشکی و اکثرا خنده داری رو به وجود میاره که دیدنش بر هر انیمه بینی واجبه.
بنده در کل مدال عاقل ترین شخصیت رو به ساتو-سان میدم، و تحملش رو می ستایم :d
دیدن این انیمه به همه توصیه میشه!
:d 
یعنی شیزو سان 
)
Google