فصل قبل رسما من هیچ چیزی رو ندیدم
شدید درگیر سربازی بودم و کلا هفته ای به زور دو روز میومدم خونه و اونم جنازه ام می رسید خونه واقعا!!
دیگه این هفته آخری هم که اومدم خواستم بگم گور بابای انیمه فصلی، بریم یه سری کارهای قدیمی تر رو ببینیم
ولی نمیدونم چی شد. این خلاصه داستان Secrets of Silent Witch رو دیدم. گفتم باحال میزنه، شخصیت اولشم بامزه است. کیه که دلش نخواد یه انیمه کوتاه و بامزه از یه جادوگر OP ولی خجالتی ببینه که سعی داره خودشو قاطی بچه دبیرستانی ها تو آکادمی خرمایه ها جا بزنه. اصن ستینگ این جور انیمه ها برای من ساخته شده.

این جوری شد که من با عملا کمترین انتظار ممکن انیمه ای رو شروع کردم که نه تنها لایت ناول خیلی خوبی داره بلکه کارگردان انیمه اش هم کارگردان کونوسوبا است.
یه جورایی Silent Witch به خاطر عدم تحقیق خودم برام به سورپرایز فصل تبدیل شد
Silent Witch قصه یه دختر به شدت خجالتی، کم رو و لکنتی به اسم مونیکا اورت ـه که یه گوشه کشور یه کلبه ای داره و زندگی خودشو دور از شهر و مردم می کنه. و این که یکی از هفت جادوگر قدرتمند کشور هم هست

بهش میگن جادوگر سکوت. ولی این خانم کوچولوی قدرتمند ما نمیتونه زیاد تو این عزلت آرامش بخش اش بمونه و برخلاف عموم ماموریت هایی که بر مبنی از بین بردن هیولاها و تهدیدات مرزیه (و خیلی ساکت همه رو انجام میده

) این بار یه ماموریت سری میگیره که به عنوان دانش آموز به آکادمی اشراف زاده ها نفوذ کنه و به صورت نامحسوس وظیفه محافظت از شاهزاده دوم کشور که اون جا مشغول تحصیله رو برعهده بگیره. مونیکای بدبخت هم قبول می کنه و از تنهایی خوشایندش وارد یه محیطی میشه که دقیقا هر چی داره غیر از تنهایی
داستان به وضوح داستان یه انیمه کمدیه. شخصیت اول به شدت بامزه است و شخصیت های فرعی هم به شدت بامزه اند. از این لحاظ انیمه رسالت خودشو کامل انجام میده. با کمدی استثنایی ای طرف نیستیم. ولی Silent Witch به نوبه خودش خنده داره.
نکته ای که من رو سورپرایز کرد اینه که چقدر این انیمه .... گریه دار هم هست!!
نکته قوت Silent Witch و چیزی که بیشتر از همه منو سورپرایز کرد، لایه لایه تراژدی ایه که هر شخصیت رو تشکیل میده، مخصوصا خود مونیکا رو. مونیکا دقیقا تو تیپ شخصیت هاییه که هر قسمت اشک شون لب مشک شونه و زار و زار گریه می کنن. منتهی داستان به طرز معجزه آسایی یه کاری می کنه که باهاش بتونی همزاد پنداری که هیچی، خودت هم گریه کنی! طبیعتا نمیخوام چیزی رو اسپویل کنم ولی مونیکا به عنوان شخصیت اصلی واقعا درجه یکه و شخصیت های فرعی هم به نوع خودشون خوب داستان رو حول محورش شکل میدن (مخصوصا تو قسمت هایی مثل قسمت 7 و قضیه قطره چشم و...)
مورد دیگه هم این که واقعا کارگردانی و موسیقی انیمه عالیه. حال ندارم توضیح بدم، ولی ببینید می فهمید.
اورآل با این که این فصل این همه انیمه خوب داشتیم، خوشحالم یه کار و تنها یه کار که شانسی شروع کردم این قدر سورپرایزم کرد و بهم چسبید
