حالا که فصل رو به اتمامه ما هم نظرمون رو در مورد کارهایی که دیدیم بگیم
Bleach: The Thousand Year War Season 2
این فصل با این که کاراکتر محبوبم (کوروتسوچی
) درخشش خیلی بالایی داشت (I mean Literally
) ولی بازم محتوای اقتباس شده یکی از ضعیف ترین بخش های مانگاست. توضیحش هم خیلی اسپویلری میشه چون ربط داره به ساختار مبارزات و جوری که کوبو از پس هایپ کردن شخصیت های منفی و مثبت اش برنمیاد و همشون یه جورایی خیلی تک حرکته متلاشی میشن. به نظرم تو این بخش استثنائاً انیمه حتی بعضی جاها ضعیف تر از مانگا بود و ایمپکت کمتری داشت
انیمیشن و موسیقی البته طبق معمول خداوندگاری. مخصوصا موسیقی...اوففف. بریم ببینیم در ادامه چجوری گندها انتهایی این آرک رو جمع می کنند
Mushoku Tensei Season 2 - Part 1
من آرک آکادمی رو وقتی رمان میخوندم شدید دوست داشتم به خاطر فضای آرامش بخشی که داشت و روندی که با کاراکترهای عجیب و غریب آشنا می شدی. رومنس شدیدا قشنگی هم داره. ولی خب بدبختی انیمه تو این آرک برخلاف فصل قبلی که یه سر و گردن بالاتر از رمان بود (با وجود حذفیات اش) این جا قشنگ یه سر و گردن پایین تر بود و اون حس نابی رو نداشت. با این وجود نامردیه دوباره از موسیقی و این بار از بکگراند آرت های این انیمه تعریف نکنیم که واقعا جزو بهترین های حال حاضر فصل اند. یه جور عجیبی خوبن. و واو کایانو آی یه تنه با صداپیشگی اش این آرک رو برای من یکی دو سطح برد بالاتر.
Zom100: The Bucket List of Dead
حقیقت تلخیه که بعضی موقع ها لقمه ای که استودیوها برای خودشون برمیدارن از چیزی که باید بزرگتر میشه و تهیه کننده و همه زیرش میزائن. البته یه بخش عمده اش تقصیر شرکت هایی مثل Aniplex و Kadokawa است. (بیشتر انیپلکس
البته این مورد رو نمیدونم کدومه) ولی خب در کل Zom 100 خیلی انیمه فانیه. اگه جدیش نگیری پر سناریوهای احمقانه و کاراکترهای عجیب غریبه. هیچ وقت نمیشه بهش از یه کار "خیلی خوب" بالاترش آورد چون کلا جدی گرفتن اش از بعد اپیزود اول کار سختیه ولی باز دیدنش فانه و به نظرم شخصیت اول به طور احمقانه مثبت اندیش تو یه محیط آخرالزمانی در هر صورت ایده بامزه و باحالیه و دیر خسته کننده میشه. این یکی از اون انیمه هاییه که از بس کارگردانی و Aesthetic و مخصوصا طراحی شخصیت هاش بهتر از مانگاست که اصلا نمیشه بعد دیدنش برگشت و مانگا رو ادامه داد از بس از این رو به اون رو میشه.
My Happy Marriage
دیگه از این شوجو تر نمیتونست انیمه شوجو وجود داشته باشه. انگار که یه Boy's Repellant داشته باشه انیمه. ولی بازم کار خوبیه. البته من فقط 6 قسمت دیدم تا الان. بقیشم همین روزها ببینم. ولی کلا روایت زیر و رو شدن زندگی میو با این که خیلی بار دراما اش زیاده بازم شیرینه. Male Lead داستان که شوهر داستان و کودو سان باشه به نظرم بزرگترین نقطه ضعف انیمه بود. خیلی خشک و تک وجهی به نظر میرسید تا جایی که من دیدم. فعلا خیلی زوایای مختلف کاراکترش غیر از کودره بودنش رو ندیدیم. کیفیت انیمه واقعا خوبه و به نظرم بهترین اوپنینگ فصل رو داشت.
Jujutsu Kaisen Season 2
امیدوارم ندیدن فیلمش بعدا به تجربه ام خیلی صدمه ای نزنه. ولی در کل تا 7 قسمتی که دیدم همه چیز خوبه غیر از داستان. کلا داستان اوته به نظرم. هیچ شخصیتی، هیچ پلات لاینی و هیچ فکشنی برای آدم جذاب نیست. ولی خب موسیقیو کارگردانی و انیمیشن و طراحی شخصیت ها و... همه این قدر خوبن که میشینی می بینی همش رو
. شنیدم آرک شیبویا خیلی خوب میشه. گذاشتم یخورده بیاد همش رو با هم ببینم. تا این جا با اکراه راضیم
===============================================
لول فکر کردید فقط قراره در مورد انیمه های فصل بنویسم
زرشک
وقت طومار مانگاست
...
..
.
البته... نه خیلی طومار. چون خود مانگا به نسبت خیلی کوتاهه
Rokujou Hitoma no Majo Life
27 Chapters
Slice of Life/Comedy
Rokujou Hitoma no Majo Life یا همون "زندگی ساحره ها تو یه اتاق شش تاتامی" یه کار Slice of Life بامزه در مورد دو تا جادوگر به اسم Madge و Lilica است که تو دنیایی زندگی می کنند که جادوگرها به عنوان یه شغل حرفه ای کاملا شناخته شده اند. ولی خب مثل هر شغلی، جادوگری و ساحره بودن هم یه سری سلسله مراتب داره و این دو تا ساحره بامزه ما از قضا چون تازه شروع کارشونه به عنوان دو تا ساحره رده C تو آزانس سرویس دهی ساحره ها کار می کنند. خلاصه داستان قصه این دو تاست که چطوری با هر قصه و چپتر سعی می کنن تو کارهایی که بهشون محول میشه موفق باشن و همزمان تلاش کنن معروف تر هم بشن.
یه چند تا خوبی داره این مانگا. اولیش اینه که خیلی کوتاهس. با این که هر چپتر 30 40 صفحه است و به سنبت چپترهای کلفتی اند. ولی خود مانگا زیر 30 چپتر جمع میشه و خیلی بیشتر از حدش واینمیسته معطل کنه وقتتون رو. این مخصوصا برای سری های Slice of Life زیاد اتفاق می افته. حاجی اسم ژانر هست دیگه Slice of Life. نیومدم کل هیکل Life ات رو ببینم که 200 چپتر از پشت مبارک تولید می کنی
دومیش اینه که آرت استایل و طراحی شخصیت ها به شدت بامزه و باحالن. Akitaka از الان جزو اون اسم هاییه که من روش قسم میخورم. کارش تو پنل بندی، طراحی شخصیت و بکگراند و تلفیق همه عناصر مانگا با هم در عین نگه داشتن سادگی اش واقعا محشره و خوندن کارهاش خیلی آسونه. اخیرا من خیلی دچار این مشکل شدم که میخوام یه مانگا بخونم این قدر کامپوزیشن و کلا قالب بندی صفحه ها و نسبت متن به تصویر بده که چشمام سریع خسته میشه. Rokujou Hitoma no Majo Life اصلا همچین مشکلی رو نداره
شخصیت ها بهترین مورد این کار اند. Madge یه ساحره فرقه کلاسیسم ـه رسما
. تو دوره ای که جادوگرها واسه معروف شدن رو اوردن اکثرا به کارهای آیدول طوری و اینا. Madge شدیدا این طرز تفکر رو داره که ساحره ها باید مثل قدیم ندیم ها کلاه لبه دار به سر کنن و با معجون های شگفت انگیز ملت رو نجات بدن. از یه طرف رفیقش لیلیکا این قدر بنیان جادو به هیچ جاشه که جادوی اصلیش پروجکت کردن یه چوب بیسبال جادویی تو دستاشه... همین
بعد این دو تا خیلی از لحاظ انگیزه با هم تو تضاد اند. Madge دوست داره هر چی سریعتر پله های ترقی رو طی کنه و با مسیر خودش جادوگر معروفی شه ولی Lilica صرفا میخواد روزهای خوش اش رو با Madge بگذرونه
آروم آروم تو داستان ولی این شخصیت ها رشد می کنند و داستان خیلی خوب خودشو بلده جمع کنه
شخصیت های فرعی هم خیلی خوبن. از خواهرهای جفت شخصیت اصلی ها بگیر تا اون ماهیگیر بدخلقی که دلش بعد دیدن تلاش این دخترها نرم میشه. قصه های هر کدوم از چپترها و روایت شون هم به شدت دوست داشتنیه و یه اتمسفر دلگرم کننده ای داره که بزرگترین نقطه قوت ژانر Slice of Life به حساب میاد. فقط یه مورد که رو مخ بود این بود که مانگا یه جوری Tone زده بود من هر وقت میخوندمش فکر می کردم موهای Madge قهوه ایه. بعد هر وقت تو صفحه رنگی ها میدیدم سرمه ایه می ریختم به هم
با تصورم جور در نمیومد
به صورت کلی اگه مانگای SoL با آرت استایل خفن. کمدی خوب و اتمسفر به شدت دوست داشتنی میخواید که سریع هم تموم شه. این کار دقیقا کاریه که باید بخونید.
وقتی هم ازتون نمیگیره.
کار راحت الحلقومیه