خب Psycho-Pass هم تموم شد. به شدت خوب و خوش ساخت بود. داستان خیلی خوب که عالی روایت شد، شخصیتهای فوقالعاده قوی که به بهترین شکل بهشون پرداخت شده بود مخصوصا کوگامی و ماکیشیما. حقیقتا ماکیشیما بهترین شخصیت منفی (!) بود که تا الان دیده بودم بین تمام انیمههایی که تا امروز تجربه کردم. البته به نظرم شخصیتش اینقدر ساده نبود که بشه به این راحتی نسخه پیچید واسش. قسمت ۱۱ و پایانش قطعا نقطه عطف این انیمه بود که تازه باعث میشه به موضوع اصلی از یه جهت دیگه هم نگاه کنی و دیگه اجازه نمیده راحت قضاوت کنی در مورد اینکه چی درسته و چی غلطه. ازین قسمت به بعد همینجوری بهتر و بهتر میشه همه چی. البته ۱۰ قسمت اول هم خیلی خوب و جذاب بود. شروعش گنگ بود و نمیشد فهمید که دقیقا چه خبره اما وقتی داستان رو بگیری دیگه سخته که بکوب دنبال نکنیش! این وسط تضادی که آکانه سونموری درگیرش بود خیلی عجیب و جالب بود. اینکه احساسش یه چیزی میگفت و منطقش یه چیز دیگه ولی جالبه همچنان میتونست سایکو-پس خودش رو کنترل کنه. شخصیت کاگاری رو هم خیلی دوس داشتم. یه آدم کله خر و بامزه و بامرام. ولی تو اون تیم بعد از کوگامی، تومومی ماسائوکا رو از همه بیشتر دوس داشتم. قشنگ نماد "دود از کُنده بلند میشه" بود. به شدت شخصیت باحال و دوس داشتنی داشت. نوبوچیکا گینوزا خیلی ذوب شده در سیستم بود و هیچ جوره هم شُل نمیکرد! در آخر هم اسمی بیارم از ۲عزیز دل یایویی کونیزوکا و شیون کارانوموری

تجربه خیلی خوب و متفاوتی بودو البته خوب شد که متوجه شدم تو سبک مرموز و معما و کاراگاهی هم انیمه خفن داریم. خیلی دوس دارم بدونم چه بر سر سیستم میاد تو سیزنای بعدی اما بچهها اینقدر بد گفتن و تاکید کردن سراغ ادامش نرو که حتی بهش فکرم نمیکنم. ولی خب ادامه دادنش قطعا سخت بود با همین کیفیت و جذابیت پس دوستان ظاهرا لطف کردن و مورد عنایت قرار دادن انیمه رو. ولی چیزی که هست دنیای انیمه خیلی جذاب و خوبه. قطعا انیمههای هستن که من ۱دقیقه هم نمیتونم تحملشون کنم ولی خب ازون ور نمونههایی هم هستن که از سریالها هم برام جذابتر بودن و کاملا خوشحالم که وقت گذاشتم دیدمشون. این مسیر ادامه خواهد داشت

اینو هم یادم رفت بگم. این جاپونیها استعداد عجیبی تو خلق شخصیتهای قوی دارن. قبلا هم گفتم خیلیا انیمه رو جدی نمیگیرن و تصورشون اینه که یه مشت کرکتر آب دوغ خیاری دور هم جمع میشن و مسخره بازی درمیارن که البته مقصر هم نیستن چون تصویر اولیهای که باهاش مواجه میشن (عکس و گیف و اینجور چیزا) چندان جذب کننده نیستن. من خودمم همینجوری فکر میکردم تا اینکه Fate/Zero دیدم و کلا نگاهم عوض شد! با دیدن ماکیشیما و کوگامی یادم افتاد که اینو بگم. نکته بعدی هم صداگذارای وحشتناک خوبشون هستن! یعنی یه جور عجیبی خوبن اینا در حدی که یک لحظه دوبله انگلیسی رو میشنوی از زندگی سیر میشی

واقعا صدای تکتک شخصیتا به بهترین شکل انتخاب میشن و چقدر هم صداگذار خفن دارن. مشخصه همیشه دستشون بازه برای انتخاب گزینههای مناسب. نکتهی آخر هم در مورد نویسندگی و دیالوگایی که برای شخصیتا مینویسن خیلی خیلی خوب و خفنن! Psycho-Pass در کنار F/Z ازین نظر برام بهترین بودن. با جملاتی که میگن قشنگ ذهن آدم رو درگیر میکنن. توی سایکو که چقدر نقل قول از شخصیتای معروف دنیای واقعی میارن که آدم مشتاق میشه بره کتاباشونو بخونه ببینه دیگه چی گفتن

کلا خیلی کار درستن بچههای انیمه ساز جاپون
موفق باشیم.