Multi Platform Alan Wake II

Alan Wake II​

This story is a monster. And monsters wear many faces.

پس از 11 سال انتظار سرانجام Remedy Entertainment در طی مراسم The Game Awards 2021 با انتشار تریلر سینماتیک از Alan Wake 2 رونمایی کرد.
بعد از نمایش تریلر Alan Wake 2 سم لیک خالق و نویسنده بازی اعلام کرد که Alan Wake 2 اولین عنوان در سبک وحشت و بقای استودیو Remedy خواهد بود. Sam Lake در ادامه بیان کرد که در حین توسعه قسمت اول همزمان بر روی Alan Wake 2 هم کار میشده، و در طول این سالیان بارها ایده ها و کانسپت دنیای Alan Wake 2 تغیر کرده که هر بار بهتر از ایده قبلی در مسیر مثبتی تغیر کرده. Sam Lake در ادامه افزود، در طی 10 سال گذشته Remedy Entertainment بر روی هر پروژه ای که کار کرده اند همیشه مشتاقانه با یک تیم اصلی کوچک در حال توسعه Alan Wake 2 بوده. از آنجایی Control 2019 و Alan Wake در یک جهان جریان دارند بسته الحاقی AWE دنیای Alan Wake و Control را به هم متصل کرد و اشاره هایی به Alan Wake 2 شد. Sam Lake همچنین اعلام کرد برای لذت بردن از Alan Wake 2 نیازی به تجربه عناوین قبلی (Control و Alan Wake) نیست، ولی کسانی که مشتاق باشند با تجربه عناوین قبلی با پس زمینه Alan Wake 2 بیشتر آشنا خواهد شد. در حالیکه قسمت اول Alan Wake المان های "ترس" داشت ولی یک بازی اکشن ماجراجویی بود، Alan Wake 2 اولین ساخته survival horror ( وحشت و بقا) Remedy Entertainment خواهد بود به گفته Sam Lake عنوان Alan Wake 2 برداشت آنها از ژانر وحشت بقا است که نوید یک تجربه خاص و محصر به فرد را میدهد.
Sam Lake در نهایت اعلام کرد که در تابستان سال 2022 اطلاعات بیشتری از بازی به اشتراک گذاشته خواهد شد.
Alan Wake 2 در سال 2023 برای کنسول های نسل 9( PlayStation 5, Xbox Seris X/S) و PC منتشر خواهد شد.

تاپیک آپدیت خواهد شد...
​

• معرفی Alan Wake 2 در مراسم The Game Awards 2021​
• یاد داشتی از Sam Lake درباره Alan Wake 2​
• تریلر گیمپلی Alan Wake 2 (همراه با تاریخ انتشار 17 October)​
• اطلاعاتی از پروتاگونیست جدید (Saga Anderson) در Alan Wake 2​
• داستان 1 Alan Wake (خطر اسپویل)​

 

[stanley]

٩ ساعت بازی رو رفتم. گرافیک و اتمسفر بازی واقعا بینظیره. المان هایی که از سری رزیدنت اویل وام گرفتن و با دنیایی که سم لیک ساخته، تلفیقش خیلی خوب در اومده. داستان بازی و ارتباط دو دنیایی که باهم ساختن خیلی عالی دراوردن. از طرفی بخاطر پیچیدگی داستانی بخش mind place واقعا ایده ی جالب و بدرد بخوره ای که حسابی به فهم داستان و روندش کمک میکنه. ( من به گمونم این روش چسبوندن کاغذ به درودیوار رو خود سم لیک برای شکل دهی داستان و توضیحش توی office خودشون استفاده میکنن و ایده اش احتمالا از همونجا اومده! ) با اینحال دو نکته هست که تا به اینجا راضی نیستم. اول و تقریبا مشکل اصلی بازی از نظرم اینه که دشمن خیلی کم تو بازی وجود داره و بیشتر مواقع شما در حال گشت و گذاری فقط! البته فضاسازی بازی اونقدر جذابه که ادم دوست داره فقط راه بره و نظاره کنه! با اینحال دوست داشتم توی مناطق بقولی ناامن بازی خیلی بیشتر به چالش کشیده بشم که وقتی به مکان های امن میرسم یه نفس راحتی بکشم! امیدوارم جلوتر این مشکل برطرف شه. نکته ی دوم اینکه از اهنگ هایی که اخر هر چپتر پخش میشه تا به اینجا راضی نیستم!
یک مورد هم برام سواله و اون اینکه ساگا چجوری توی قسمت profile بخش mind place کلی اطلاعات درست یهو از متهم ها متوجه میشه؟ مثلا یهو بدون هیچ پسزمینه ای متوجه میشه طرف دقیقا چه چیزی رو داره مخفی میکنه!؟

 

[Little John]

Alan Wake II – Chapter Songs​

شامل 7 تا ترک
FLAC
137.07 MB file on MEGA

 

[pvt.miller]

٩ ساعت بازی رو رفتم. گرافیک و اتمسفر بازی واقعا بینظیره. المان هایی که از سری رزیدنت اویل وام گرفتن و با دنیایی که سم لیک ساخته، تلفیقش خیلی خوب در اومده. داستان بازی و ارتباط دو دنیایی که باهم ساختن خیلی عالی دراوردن. از طرفی بخاطر پیچیدگی داستانی بخش mind place واقعا ایده ی جالب و بدرد بخوره ای که حسابی به فهم داستان و روندش کمک میکنه. ( من به گمونم این روش چسبوندن کاغذ به درودیوار رو خود سم لیک برای شکل دهی داستان و توضیحش توی office خودشون استفاده میکنن و ایده اش احتمالا از همونجا اومده! ) با اینحال دو نکته هست که تا به اینجا راضی نیستم. اول و تقریبا مشکل اصلی بازی از نظرم اینه که دشمن خیلی کم تو بازی وجود داره و بیشتر مواقع شما در حال گشت و گذاری فقط! البته فضاسازی بازی اونقدر جذابه که ادم دوست داره فقط راه بره و نظاره کنه! با اینحال دوست داشتم توی مناطق بقولی ناامن بازی خیلی بیشتر به چالش کشیده بشم که وقتی به مکان های امن میرسم یه نفس راحتی بکشم! امیدوارم جلوتر این مشکل برطرف شه. نکته ی دوم اینکه از اهنگ هایی که اخر هر چپتر پخش میشه تا به اینجا راضی نیستم!
یک مورد هم برام سواله و اون اینکه ساگا چجوری توی قسمت profile بخش mind place کلی اطلاعات درست یهو از متهم ها متوجه میشه؟ مثلا یهو بدون هیچ پسزمینه ای متوجه میشه طرف دقیقا چه چیزی رو داره مخفی میکنه!؟

متاسفانه قسمت وجود انمی تو کل بازی همینه و بر خلاف نسخه اول که داخل جنگل انمی بی نهایت اسپان میشد و شما وقتی به نور میرسیدی واقعا نفس راحت میکشیدی، اینجا ازون خبرا نیست که جز پسرفت های بازی نسبت به نسخه ۱ محسوب میشه.
سوال آخرتون هم استوری رو برید جواب میگیرید.

 

[Dante _Sparda]

متاسفانه قسمت وجود انمی تو کل بازی همینه و بر خلاف نسخه اول که داخل جنگل انمی بی نهایت اسپان میشد و شما وقتی به نور میرسیدی واقعا نفس راحت میکشیدی، اینجا ازون خبرا نیست که جز پسرفت های بازی نسبت به نسخه ۱ محسوب میشه.
سوال آخرتون هم استوری رو برید جواب میگیرید.

به نظرم کم بودن انمی ها توی بازی به ترسناک بودن بازی بیشتر کمک کرده اگه مثل نسخه اول زیاد بود بازی به سمت اکشن میرفت ضمن اینکه توی قسمت دوم محدودیت تیر و بسته سلامتی بیشتره و در اواخر بازی کارو سختر میکنه

 

[stanley]

به نظرم کم بودن انمی ها توی بازی به ترسناک بودن بازی بیشتر کمک کرده اگه مثل نسخه اول زیاد بود بازی به سمت اکشن میرفت ضمن اینکه توی قسمت دوم محدودیت تیر و بسته سلامتی بیشتره و در اواخر بازی کارو سختر میکنه

اتفاقا برعکس بنظرم شما وقتی توی یک محیط ناامنی هستی اگه بدونی هر لحظه ممکنه یه دشمن بهت حمله بکنه خیلی دلهره اور تر میشه تا برعکس. حالا نه اینکه فوج فوج از درو دیوار دشمن بریزه ولی به نسبت خیلی کمه دشمن هاش و اون حس ترس قدم زدن توی مکان های تاریک کمتره چون بازی بهت نشون داده که دشمن هاش کمه! کلا بعنوان بازی سوروایول هارور بین تیر و بسته سلامتی با تعداد دشمن ها و میزان پاداش بازی به گشت و گذار توی محیط به نسبت صاحب سبکی مثل رزیدنت اویل انچنان جالب نیست و تو این زمینه بنظرم ضعیفه و اون لذت کافی رو نداره.

سوال آخرتون هم استوری رو برید جواب میگیرید.

اها یچیزایی فهمیدم

 

[hitman68]

اتفاقا برعکس بنظرم شما وقتی توی یک محیط ناامنی هستی اگه بدونی هر لحظه ممکنه یه دشمن بهت حمله بکنه خیلی دلهره اور تر میشه تا برعکس. حالا نه اینکه فوج فوج از درو دیوار دشمن بریزه ولی به نسبت خیلی کمه دشمن هاش و اون حس ترس قدم زدن توی مکان های تاریک کمتره چون بازی بهت نشون داده که دشمن هاش کمه! کلا بعنوان بازی سوروایول هارور بین تیر و بسته سلامتی با تعداد دشمن ها و میزان پاداش بازی به گشت و گذار توی محیط به نسبت صاحب سبکی مثل رزیدنت اویل انچنان جالب نیست و تو این زمینه بنظرم ضعیفه و اون لذت کافی رو نداره.

اها یچیزایی فهمیدم

توی نسخه اول اصلا نمیشد رفت توی تاریکی

 

[Dante _Sparda]

اتفاقا برعکس بنظرم شما وقتی توی یک محیط ناامنی هستی اگه بدونی هر لحظه ممکنه یه دشمن بهت حمله بکنه خیلی دلهره اور تر میشه تا برعکس. حالا نه اینکه فوج فوج از درو دیوار دشمن بریزه ولی به نسبت خیلی کمه دشمن هاش و اون حس ترس قدم زدن توی مکان های تاریک کمتره چون بازی بهت نشون داده که دشمن هاش کمه! کلا بعنوان بازی سوروایول هارور بین تیر و بسته سلامتی با تعداد دشمن ها و میزان پاداش بازی به گشت و گذار توی محیط به نسبت صاحب سبکی مثل رزیدنت اویل انچنان جالب نیست و تو این زمینه بنظرم ضعیفه و اون لذت کافی رو نداره.

اها یچیزایی فهمیدم

به نظرم بازی بیشتر سعی داره ترس روانی ایجاد کنه اینکه انمی بیشتر بشه باعث افزایش هیجان میشه تا ترس.یکی از مشکلات نسخه اول همین اکشن زیادش بود بازی از اون جو و اتمسفر دور می کرد

 

[stanley]

به نظرم بازی بیشتر سعی داره ترس روانی ایجاد کنه اینکه انمی بیشتر بشه باعث افزایش هیجان میشه تا ترس.یکی از مشکلات نسخه اول همین اکشن زیادش بود بازی از اون جو و اتمسفر دور می کرد

کمبود چالش گیم پلی ناشی از نبود دشمن(!) صرفا نمیتونه دلیلی بر این باشه که بازی میخواد ترس روانشناختی ایجاد کنه. حالا جالبه اتفاقا بازی اول رمدی تاکید بر phycological horror بودن بازی داشت. حتی پایین تایتل بازی هم این نوشته مشخصه. منتها برای قسمت دوم اینها مسیرشون رو تغییر دادن و برای اولین بار اومدن سمت ژانر survival horror با المان های گیم پلی و ترس اشنای این سبک. یعنی اومدن این ژانر رو با دنیای خودشون تلفیق کردن، بهمین خاطر بین الن ویک یک و دو تفاوت خیلی زیاده. از طرفی بنظرم وقتی یک تعادلی بین مهمات و تعداد دشمن ها ایجاد بشه این ترس ایجاد میشه که ایا به اندازه کافی برای دشمن های پیشرو مهمات خواهم داشت یا نه، که این میشه همون ترس اشنای سوروایول هارور نه هیجان ناشی از صرفا کشتن دشمنها. اینکه هم مهمات رو باید مدریت کنی ، هم دشمن هات موجودات اهریمنی و ترسناکن و هم مبارزه باهاشون چالش برانگیز و نامتعارفه به نسبت یه اکشن ادونچره که صرفا باید تیر بزنی تو کلشون. ( یاداوری میکنم به طراحی متفاوت دشمن های رزیدنت اویل و نحوه کشتنشون ) اما بازی متاسفانه توی ارائه دشمن و چالشی که قراره گیم پلی بهت بده انچنان قوی نیست. طوری که ٨٠ درصد بازی شما در حال چرخیدن هستی و چندتا پازل هم این وسط حل میکنی! یعنی یکجورهایی بازی گاهی منو یاد بازیهایی مثل gone home و what remains of Edith Finch میندازه! اینکه فقط بازی داره داستان میگه. البته از اونجایی که رمدی تجربه ی اولش هست توی این سبک کاملا قابل قبوله و چون سمت ژانر survival horror هم رفتن ادم ناخداگاه با بازی های تاپ این سبک مثل رزیدنت اویل مقایسه اش میکنه که از اون لحاظ بنظرم توی بعضی موارد میتونست بهتر باشه.

 

[Dante _Sparda]

کمبود چالش گیم پلی ناشی از نبود دشمن(!) صرفا نمیتونه دلیلی بر این باشه که بازی میخواد ترس روانشناختی ایجاد کنه. حالا جالبه اتفاقا بازی اول رمدی تاکید بر phycological horror بودن بازی داشت. حتی پایین تایتل بازی هم این نوشته مشخصه. منتها برای قسمت دوم اینها مسیرشون رو تغییر دادن و برای اولین بار اومدن سمت ژانر survival horror با المان های گیم پلی و ترس اشنای این سبک. یعنی اومدن این ژانر رو با دنیای خودشون تلفیق کردن، بهمین خاطر بین الن ویک یک و دو تفاوت خیلی زیاده. از طرفی بنظرم وقتی یک تعادلی بین مهمات و تعداد دشمن ها ایجاد بشه این ترس ایجاد میشه که ایا به اندازه کافی برای دشمن های پیشرو مهمات خواهم داشت یا نه، که این میشه همون ترس اشنای سوروایول هارور نه هیجان ناشی از صرفا کشتن دشمنها. اینکه هم مهمات رو باید مدریت کنی ، هم دشمن هات موجودات اهریمنی و ترسناکن و هم مبارزه باهاشون چالش برانگیز و نامتعارفه به نسبت یه اکشن ادونچره که صرفا باید تیر بزنی تو کلشون. ( یاداوری میکنم به طراحی متفاوت دشمن های رزیدنت اویل و نحوه کشتنشون ) اما بازی متاسفانه توی ارائه دشمن و چالشی که قراره گیم پلی بهت بده انچنان قوی نیست. طوری که ٨٠ درصد بازی شما در حال چرخیدن هستی و چندتا پازل هم این وسط حل میکنی! یعنی یکجورهایی بازی گاهی منو یاد بازیهایی مثل gone home و what remains of Edith Finch میندازه! اینکه فقط بازی داره داستان میگه. البته از اونجایی که رمدی تجربه ی اولش هست توی این سبک کاملا قابل قبوله و چون سمت ژانر survival horror هم رفتن ادم ناخداگاه با بازی های تاپ این سبک مثل رزیدنت اویل مقایسه اش میکنه که از اون لحاظ بنظرم توی بعضی موارد میتونست بهتر باشه.

حرفتون درسته ولی این بازی برای من بیشتر خاطرات سایلنت هیل زنده میکنه تا رزیدنت اویل ها به همین خاطر همین کم بودن انمی ها برای من نکته مثبت بود

 

[Madridista]

پروفایل پیکچر چطوره عشقا؟

 

[Isildur]

آقا الان خبرشو دیدم که انگار فروش بازی جالب نبوده.واقعا ناراحت شدم و نگران.یعنی چیزی که دوست داشتم حداقل فروش بازی جوری باشه که عشق و زحمتی که تو ساخت بازی گذاشتن باعث انگیزه بیشترشون بشه.

جدای از ترافیک سنگین آخر سال روی کنسول‌ها همکاری با اپیک و عملا نادیده گرفتن PC ضربه‌ی بزرگی به فروش بازی بود. آمار RE4 روی استیم نشون می ده چه فروشی رو از دست دادند.

 

[noorihamid99]

يسوال داشتم اين سويچايى كه ميشه كرد بين دو كاراكتر اگه يكيو نريم اونو از دست ميديم ؟ يا نه مثلا ميشه با الن رفت تا انتها اخرش خودش ميگه هيچى نيست سويئچ كن به اون خانمه ساگا اندرسون ؟

 

[.:Metallica:.]

يسوال داشتم اين سويچايى كه ميشه كرد بين دو كاراكتر اگه يكيو نريم اونو از دست ميديم ؟ يا نه مثلا ميشه با الن رفت تا انتها اخرش خودش ميگه هيچى نيست سويئچ كن به اون خانمه ساگا اندرسون ؟

چیزی از دست نمیدی کلا به هر ترتیبی که بخوای میتونی سوییچ کنی و بازی کنی. میتونی یه Story Line رو تا ته بری بعد اون یکی رو بری.

 

[Arash-S212]

يسوال داشتم اين سويچايى كه ميشه كرد بين دو كاراكتر اگه يكيو نريم اونو از دست ميديم ؟ يا نه مثلا ميشه با الن رفت تا انتها اخرش خودش ميگه هيچى نيست سويئچ كن به اون خانمه ساگا اندرسون ؟

چیزی از دست نمیدی کلا به هر ترتیبی که بخوای میتونی سوییچ کنی و بازی کنی. میتونی یه Story Line رو تا ته بری بعد اون یکی رو بری.

درسته ، اگر هم میخوای روند مناسب تر باشه و بتونی بفهمی راحت تر داستانو ، بعد هر چپتر ساگا برو الن یا برعکس ، اینجوری برخی اتفاقات بازی رو راحت تر متوجه میشی (خصوصا دیالوگ هایی که رد و بدل میشه)

 

[stanley]

تو الن ویک به یک مرحله ای رسیدم که اصلا مامامیا ماماسیتا کاچلا واقعا از اون طراحی مرحله ی ناب سم لیکی. تداعی کننده مرحله Ashtray Maze کنترل بود. مشخصه سم لیک توی دوران پسامکس پینی ایش بعد از چند ازمون و خطا بلاخره به یک چهارچوب و بلوغ بسیار خوبی توی بازیسازی رسیده که امیدوارم به همین شکل ادامه بده.