Movie Center

[mobin.hb96]

این صحبت‌ها که فیلم‌های مارول سینمای واقعی نیستن، به شدت خنده‌دار و مسخره هستن!
تعریف سینما دقیقاً چیه؟! یعنی یه تعریف خاصی داره که مثلاً پدرخوانده رو میشه فیلم سینمایی دونست و اینا رو نمیشه؟ نه، هر دوی اینا فیلم هستن و فقط سبک و مدلشون فرق می‌کنه. یکی در اوج کیفیت کارگردانی و بازیگری قرار داره و اون یکی یه فیلم مفرح و جذاب هست که ملت میرن می‌بینن و لذت می‌برن. اگه مثلاً یکی بره دو ساعت از قیافه‌ی یه بز در حال علف خوردن فیلم بگیره و توی ثانیه‌ی آخر هم بزه به دوربین نگاه کنه و بخنده، این هم اسمش فیلم هست، همون‌طور که همشهری کین هم فیلمه.
یعنی چی که فیلم باید یه ما یه چیزی آموزش بده؟! مگه داریم کتاب فلسفه می‌خونیم؟! آدم دقیقاً یاد اهالی سینمای خودمون توی دهه ۶۰ می‌افته که اکثر بازیگرهای قبل از انقلاب رو منهدم کردن و تا مدتی جلوی ساخت فیلم‌های سرگرم‌کننده رو گرفتن، چون فکر و ذکرشون این شده بود که سینما باید یه هنر انقلابی و والا باشه که آدم با دیدنش وارد دنیایی از کمال و معرفت بشه! یعنی مثلاً اگه فیلم داستان شاد و شنگولی داشت یا چمیدونم یه پسری عاشق دختری می‌شد، از نظر اینا کفر بود و باید حتماً یه پیام معنوی و خفنی داشت که بیننده قبل و بعد از ورود به سینما، یه جور نباشه و موقع خارج شدن از سالن، تبدیل شده باشه به یه اندیشمند و متفکر!
سینما از همون روزهای اولش این مدلی بوده، یعنی یه سرگرمی بوده که هر کارگردانی نسبت به تفکرات خودش یه چیزی می‌ساخته. یکی ۹۰ سال پیش فیلمی می‌ساخته که ملت می‌افتادن توی یه منطقه‌ای پُر از دایناسور، مفهوم معنوی خاصی هم نداشته و فقط یه داستان سرگرم‌کننده بوده. الآن هم همون رو می‌سازن و فقط به جای یه مشت اسباب‌بازی پلاستیکی، از جلوه‌های ویژه استفاده می‌کنن. دهه ۶۰ (یعنی بیشتر از نیم قرن پیش) سریال بتمن می‌ساختن که توش کلی هم لوده‌بازی و صحنه‌های سَبُک وجود داشته، الآن هم سریال براساس این شخصیت‌ها می‌سازن. سال ۱۹۹۰ فیلم کاپیتان آمریکا می‌ساختن که امروز اگه یکی بتونه از اول تا آخرش رو ببینه بهش جایزه‌ی مقاومت اهدا می‌کنن. الآن هم همون کاپیتان آمریکا رو می‌سازن ولی با کیفیت چند صد برابر.
چه بخوایم چه نخوایم، باید قبول کرد که فیلم‌های مارول تونستن با یه سیاست‌گذاری به شدت عالی و کیفیت مناسب، کاری کنن که هر نسخه‌ی جدید از این فیلم‌ها چند صد میلیون یا بالای میلیارد فروش می‌کنه. تونستن یه دنیای سینمای واقعاً خوب طراحی کنن که طرفدارها برای تماشای هر نسخه‌ی جدید روزشماری می‌کنن و این هم واقعاً چیز بدی نیست. فیلم‌های عظیم این مدلی هم همیشه وجود داشتن و فقط شکل و شمایلشون عوض شده. یه زمانی Jaws رو داشتیم که ملت به خاطر تماشای یه فیلم خوش‌ساخت با حضور یه کوسه‌ی عظیم می‌رفتن سینما و بعد از تماشای فیلم هم به درجات بالای الهام و معنویت نمی‌رسیدن. یه زمانی Star Wars بود که می‌رفتن مبارزات شمشیرهای نوری و جک جونورهای رنگارنگش رو ببینن. یه زمانی Terminator بود و یه موقع هم Jurassic Park. الآن هم فیلم‌های کمیکی مُد هستن و کیفیتشون هم خوبه. برای کسی که دنبال پیام‌های والا هست، خیلی اعصاب‌خوردکن هستن ولی برای کسی که می‌خواد ۲،۳ ساعت بره سینما و فقط لذت ببره، خیلی هم جذاب هستن. این دیگه تقصیر سازنده‌های اینا نیست که تونستن انقدر خوب کار کنن که هر روز یه بازیگر بزرگ جدیدی وارد فیلم‌هاشون میشه و دوست داره یه سهمی در این قضیه داشته باشه.
اتفاقاً به نظر من باید به مدیران مارول آفرین گفت که تونستن همچین مجموعه‌ای درست کنن که تا ۱۰ سال پیش دیدنش آرزوی هر علاقمند کمیکی بود. نمیشه که به زور بگیم داداش فیلم جذاب نساز تا ملت برن بقیه‌ی فیلم‌ها رو ببینن! خب این بقیه‌ی فیلم‌ها هستن که باید تلاش کنن مشتری جذب کنن، نه برعکسش.
در ضمن فیلم‌های مارول تأثیر خاصی روی فروش آثار کسی مثل اسکورسیزی نمی‌ذارن که بخوایم نگران نابودی فیلم‌های افرادی مثل استاد باشیم. فقط کافیه یه نگاهی به فروش فیلم‌های اسکورسیزی از ۲۰۰۰ به بعد بندازیم:
Gangs of New York: ۱۹۳
The Aviator: ۲۱۳
The Departed: ۲۹۳
Shutter Island: ۲۹۴
Hugo: ۱۸۵
The Wolf of Wall Street: ۳۹۲
Silence: ۲۳
یعنی به جز Silence که کلاً خیلی‌ها ندیدنش و بی‌نام و نشان بود، بقیه‌ی فیلم‌های اسکورسیزی توی همین محدوده‌ها فروختن و اتفاقاً پرفروش‌ترین فیلم عمر اسکورسیزی یعنی گرگ وال‌استریت، در یکی از دوران‌های اوج فیلم‌های مارول اکران شد. یعنی یه سال بعد از The Avengers، ولی مشکلی هم برای فیلم پیش نیومد و کلی ازش استقبال شد. پس تقصیر مارول نیست اگه فلان فیلم کمتر می‌فروشه.
یا همین فرانسیس فورد کوپولا که غُر می‌زنه، کسی در کیفیت بالای بعضی فیلم‌هاش شکی نداره ولی چرا باید انقدر از مارول بناله؟ خودش دقیقاً چیکار کرده توی این سال‌ها؟ آخرین فیلم ایشون که مخاطب جذب کرد، همون دراکولای برام استوکر بود که ۲۱۵ میلیون فروخت و بعدش کلاً محو شد. بریم سراغ همون سال ۹۲. اونجا فیلم دراکولا رتبه نهم رو بین پرفروش‌ها داشت. حالا کی اول شد؟ یه فیلم معناگرا که بیننده بعد از دیدنش وارد جهانی از معرفت می‌شد؟ نه! کارتون علاءالدین! دومین فیلم The Bodyguard بوده که من خودم ندیدمش، ولی همین که الآن نام و نشان خاصی ازش نیست یعنی احتمالاً چیز ویژه‌ای نبوده. بعد هم تنها در خانه ۲ و فیلم بسیار جذاب(!) Basic Instinct و... رتبه‌های بعدی هم میرسه به فیلم‌هایی مثل Lethal Weapon 3 و A Few Good Men و Sister Act و البته Batman Returns.
منظور اینه که سال ۱۹۹۲ که خبری از مارول نبوده هم همچین اوضاع متفاوتی نسبت به امروز نداشتیم و اکثر فیلم‌های پرفروش، چیزهای سرگرم‌کننده و جذابی بودن که هدفشون هدایت انسان به صراط مستقیم نبوده. مارول و موج جدید فیلم‌های کمیکی هم که تازه ۱۰ ساله راه افتادن. قبلش اینا به کی فحش می‌دادن؟!
بله، فیلم‌های مارول و کلاً آثار کمیکی توی این سال‌ها به شدت پرفروش بودن، ولی جای کسی رو هم تنگ نکردن. هنوز هم هر سال کلی فیلم هنری و باکیفیت میاد که با بودجه‌های کم و متوسط کلی سر و صدا می‌کنن. یا کسی مثل تارانتینو هنوز فیلم می‌سازه و مخاطب داره و اتفاقاً دومین فیلم پرفروش عمرش رو توی همین دوران استکبار و استعمار مارول ساخته و فیلم‌های غیرسینمایی(!) مارول تأثیری روی Once Upon a Time in Hollywood نذاشتن.

مشکل اینه شما فکر میکنید اسکورسیزی یا کاپولا برا خودشدت و جایگاهشون نگرانن. همین الان این ۲ نفر برم تو خونه هاشون و دیگه فیلم نسازن، تا قیامت هم میراثشون پابرجاست.
اینا نگران کلیت سینما هستن.
شما نیستید؟
خب خوش بحالتون.
ولی منم به عنوان کسی که عاشق سینماست و اتفاقا ۲۲ فیلم مارول رو هم دیده خیلی خیلی نگرانم.
روند نزولی شدید کیفی فیلما مشخصه.
ریسک پذیری فراموش شده
همش بازسازی و دنباله سازی و اقتباس کامیک بوکی و ... .
خسته شدیم بخدا
کسی با فیلمای مارول مشکل نداره. با روندی که سینما در پیش گرفته مشکل داره. فیلمای مارول با همه پوچ بودنشون کسی نمیگه اکرانشون متوقف شه.


و اینکه اون جمله اسکورسیزی که گفت "مارول سینما نیست" ناشی از نظر شخصی خودش در بابا معنای سینماست. اون سینما رو با انتقال احساسات گره زده تو دیکشنری خودش و بر اون اساس مسلمه مارول سینما نیست.
شما میتونی تعریف خودتو از سینما داشته باشی و ۳ ساعت پرده سبز با ۱۶۰ تا شخصیت مختلف رو هم جزو سینما بدونی. نظرت هم محترمه.

ولی بحث نگرانی اسکورسیزی از این بحث "مارول سینما نیست" یه کم متفاوته و هرکی با هر تعریفی که از سینما داره و مخالفت یا موافقتش با اون جمله اسکورسیزی، به نظرم باید برا اینده مارول زده سینما نگران باشه.

 

[bayern_vahid]

یکی از دوستان حرف جالبی زد فیلمهای پاپ کورنی امروزی مثل فست فودها هستن تو همون لحظه حس خوبی دارن ولی بعد از اتمامشون انگار که وجود نداشتن یک لذت مقطعی و دیگر هیچ..
حالا شما برای مثال برید فیلم دوازده مرد خشمگین رو ببنین یا فهرست شیندلر یا بین سیاره ای و بتمن نولان و فیلمهای کاپولا و اسکورسیزی ....تا مدتها میشه راجع بهشون فکر کرد و حرف زد
از دیالوگهای فلسفی تا تجربیات اجتماعیشون
کاپولا یا اسکورسیزی نیازی ندارن که الان گیشه بترکونن یا خودشون رو مطرح کنن اینا دی ان ای سینمای امروزی هستن همین امشب هم برن خونه بخوابن میراثشون جاودانه هست
اینا دلشون به حالا میراثشون و سینمای واقعی که هنر هفتم هست میسوزه وگرنه نیاز به خودنمایی ندارن
من باهاشون کاملا موافقم
هالیوود روز به روز داره از اصل سینما دور میشه

 

[Fratos]

یا بین سیاره ای

تنها چیزی از اون فیلم یاده صدای ناهنجار یک نوت هست که بالا چند دقیقه پخش میشه. زیمر خوابش برده بوده موقع ضبط یا چی! .

 

[bayern_vahid]

تنها چیزی از اون فیلم یاده صدای ناهنجار یک نوت هست که بالا چند دقیقه پخش میشه. زیمر خوابش برده بوده موقع ضبط یا چی! .

احتمالا خوابت میومده موقع فیلم
حالا خارج از شوخی من بین سیاره ای ر دوبار دیدم یکبار خسته بودم هیچی ازش نفهمیدم نصف فیلم داشتم چرت میزدم و مثل شما فقط موزیک زیمر تو گوشم بود بعدش
ولی دفعه دوم که سرحال نشستم و دیدم باید بگم توی ژانر خودش کم نظیر هست

 

[Dinosaur]

یک نفره بره از یک شغال دو ساعت ویدیو ضبط کنه، فیلم حساب میشه، یکی هم همشهری کین رو بسازه هم فیلم. ولی تفاوت اینکه یکی سینما هست و یکی نیست. راحت تر بگیم هر تصویر ضبط شده ای فیلم حساب میشه (حتی شما 5 دقیقه با گوشیت از پلی استیشن بازی کردنت ویدیو ضبط کن ) ولی سینما نه

سینما یک مدیوم هنری فرم محوره که اسکورسیزی پیش تر به زیبایی گفت به معنی انتقال عواطف انسانی (هم زشت و هم زیباست) هست و کاپولا در ادامه افزوده باید چیزی در بیابیم از سینما. یعنی باید وقتی یک اثر سینمایی رو میبینیم درگیر گفته های خالق کل بشیم، فردی که اون اثر رو خلق کرده. بخوایم قبول کنیم یا نکنیم دیزنی با فیلمهای مارول (که استار وارز هم بهش اضافه شده) سینمای کل دنیا رو برده به صد سال پیش. به دوران پیش از هیچکاک که کارگردان به عنوان یک هنرمند کمترین ارزش رو در خلق یک فیلم داشت و نفر اول تمام پروژه ها تهیه کنندگان بودند (در حال حاضر کوین فایگی) و پسران بد سینمای امریکا (اسکورسیزی، کاپولا، جورج لوکاس (که اول از همه به دیزنی انتقاد کرد)) زورشون میاد ببینند تمام دستاورد خودشون و پدرخوانده اشون (هیچکاک) در راستای تثبیت جایگاه یک کارگردان هنری در ساخت اثار سینمایی از بین رفته و حالا برگشتیم به نقطه اول سینما که تهیه کننده بدون هیچ بینشی براساس میل بیننده ها بازیگر انتخاب میکرد، براساس میل بیننده ها داستان مینوشت، براساس میل بیننده ها روز به روز اکشن های توخالی اضافه میکرد. در یک اثر سینمایی گفتم خالق کل یعنی کارگردان باید از بیننده جلوتر باشه ولی با اثار دیزنی ما برگشتیم به صد سال عقب ...

درباره مقایسه امار فروش و این مسائل خب یکم خنده داره! اول اینکه صرفا رقم فروش رو نباید مطرح کنید، باید درباره تاثیرگذاری بحث بشه. برای مثال کوبریک فیلم هاش در همین حدودی که شما ذکر کردی کمتر فروش داشته ولی جزئه 10 کارگردان تاثیرگذار کل سینمای جهان هست(خیلی گله و گشاد گفتم ده تا) و شما باید تاثیر منفی دیزنی و مارول رو بررسی کنی! بر روی سازه های دیگه مثل وارنر و یونیورسال و ...
از جنگ ستارگانی که به عنوان زیباترین داستانی حماسی نبرد خیر و شر داره مثال میزنی، از ترمیناتوری مثال میزنی که جزئه پربحث ترین فیملهای اخرالزمانی و ظهورمنجی حساب میشه! حالا مقایسه کن با اثار شابلونی کوین فایگی در ده سال اخیر. و بخش نادیده گرفته شده بحث قراردادهای انحصاری وحشتناک دیکتاتور گونه دیزنی با سینمادارها هست که تقریبا میشه گفت کل سینمای امریکا و بعضا دنیا رو داره به انحصار خودش در میاره واقعا دردناکه

به صورت کلی این زخم چرکی داره میترکه. سلیقه بیننده ها تنزل یافته. و طبیعی هست صدای شکل دهنده های این هنر هفتم در بیاد (اروپایی ها که سالها سر و صداشون درامده)

خب در تعریف سینما با هم اختلاف نظر داریم و کاریش نمیشه کرد. به شخصه هم اخراجی‌ها رو سینما می‌دونم، هم کارهای اسکورسیزی و هم فیلم‌های مارول. البته فقط من که نه، کلاً مفهوم سینما همینه و نمیشه گفت چون فلان کارگردان نظرش رو گفته، پس حتماً درسته و باید مفاهیم خاصی از توی فیلم‌ها درآورد.
در مورد تهیه‌ی فیلم‌های مارول کم و بیش موافقم و نقش تهیه‌کننده و ناظر خیلی پررنگ هست، ولی نقش کارگردان هم دیگه در اون حد کم نیست. مثلاً وقتی جیمز گان Guardians of the Galaxy رو میسازه، یه حال و هوایی داره که توی خیلی از فیلم‌های مارول نمیشه دید. یا تایکا وایتیتی توی Thor: Ragnarok کاری می‌کنه که خیلی فرق داره با چمیدونم Captain America: The Winter Soldier. اینجا نقش ناظر بیشتر برای هماهنگی بین فیلم‌ها هستن، ولی خود کارگردان‌ها هم در اون حد بی‌مصرف نیستن که مثلاً اگه ده‌نمکی رو بذاریم سر فیلم، همین‌ها از توشون دربیان.
آثار دیزنی هم کسی رو عقب نبرده واقعاً. کارگردان‌های بزرگ هنوز دارن کارشون رو می‌کنن و هر چند وقت یه بار هم یه استعداد جدید از راه می‌رسه و اگه توانایی کافی داشته باشه، خودش رو مطرح می‌کنه.
من خودم طرفدار اون فیلم‌هایی هستم که مثال زدم، ولی منظور این بود که این جور فیلم‌های عظیم و به اصطلاح بلاک‌باستر تازه از راه نرسیدن و سال‌هاست اکران میشن. جنگ ستارگان موفق میشه و بعدش نسخه‌های بعدی از راه میرسه. ترمیناتور میترکونه و فیلم‌های بعدی رو میسازن. کارهای مارول هم همین هستن. از اول تونستن محکم و خوب راه بندازنش و کارشون گرفت و بعدش دیگه دونه‌دونه بقیه‌ی فیلم‌ها اومدن. کیفیتشون هم جوری نیست که بشه بهشون گفت بد و افتضاح. شاید تکراری شده باشن یا سلیقه‌ی یه عده بهشون نخوره، ولی اکثراً در بدترین حالت متوسط محسوب میشن و بعضی‌هاشون هم خوب.
مارول سطح سلیقه‌ی ملت رو تغییری نداده به نظرم، بلکه برعکس کاری کرده که الآن دیگه نمیشه خیلی از فیلم‌های کمیکی قدیمی رو نگاه کرد، انقدر که اختلاف کیفیت دارن با کارهای مارول. فیلم‌های کمیکی چیز جدیدی توی هالیوود نیستن و از دهه‌ها قبل تولید می‌شدن، ولی به جز چند تا استثنا مثل بتمن‌های تیم برتون، اسپایدرمن‌های سم ریمی (به جز ۳) و بتمن‌های نولان و X-Men 1,2، بقیه اکثراً در حدی منهدم بودن که کسی تحویلشون نمی‌گرفت و فروشی هم نمی‌کردن. ولی فیلم‌های مارول تونستن از همون اول عالی جلو بیان و به محبوبیت برسن، چون کیفیت مناسبی داشتن. الآن هم با اینکه به تکرار افتادن، ولی هنوز از یه سطحی پایین‌تر نیومدن و اگه روزی بیان، مطمئناً فروششون هم به تدریج کمتر میشه. نه اینکه یه دفعه به ورشکستگی برسن، ولی کافیه چند تا فیلم پشت سر هم با کیفیت پایین تولید بشه تا تعداد بیننده‌هاشون هم کاهش پیدا کنه، که خب فعلاً به اونجا نرسیدیم.
از طرف دیگه در مورد فیلم‌های X-Men به اون نقطه رسیدیم و نتیجه‌ش شد Dark Phoenix. فیلمی که هم کیفیتش پایین بود، هم فروشش (در ابعاد یه فیلم کمیکی) اصلاً خوب نبود و ۲۵۰ میلیون فروخت. در حالی که فیلم‌های قبل از اون تا ۵۰۰ یا ۷۰۰ میلیون هم فروخته بودن یا Logan چون کیفیت بالایی داشت، با اینکه خیلی جمع‌وجورتر از بقیه X-Menها بود تونست بالای ۶۰۰ میلیون بفروشه.

مشکل اینه شما فکر میکنید اسکورسیزی یا کاپولا برا خودشدت و جایگاهشون نگرانن. همین الان این ۲ نفر برم تو خونه هاشون و دیگه فیلم نسازن، تا قیامت هم میراثشون پابرجاست.
اینا نگران کلیت سینما هستن.
شما نیستید؟
خب خوش بحالتون.
ولی منم به عنوان کسی که عاشق سینماست و اتفاقا ۲۲ فیلم مارول رو هم دیده خیلی خیلی نگرانم.
روند نزولی شدید کیفی فیلما مشخصه.
ریسک پذیری فراموش شده
همش بازسازی و دنباله سازی و اقتباس کامیک بوکی و ... .
خسته شدیم بخدا
کسی با فیلمای مارول مشکل نداره. با روندی که سینما در پیش گرفته مشکل داره. فیلمای مارول با همه پوچ بودنشون کسی نمیگه اکرانشون متوقف شه.


و اینکه اون جمله اسکورسیزی که گفت "مارول سینما نیست" ناشی از نظر شخصی خودش در بابا معنای سینماست. اون سینما رو با انتقال احساسات گره زده تو دیکشنری خودش و بر اون اساس مسلمه مارول سینما نیست.
شما میتونی تعریف خودتو از سینما داشته باشی و ۳ ساعت پرده سبز با ۱۶۰ تا شخصیت مختلف رو هم جزو سینما بدونی. نظرت هم محترمه.

ولی بحث نگرانی اسکورسیزی از این بحث "مارول سینما نیست" یه کم متفاوته و هرکی با هر تعریفی که از سینما داره و مخالفت یا موافقتش با اون جمله اسکورسیزی، به نظرم باید برا اینده مارول زده سینما نگران باشه.

من متأسفانه یا خوشبختانه نگران نیستم! چون دارم می‌بینم هر سال کلی فیلم با کیفیت و متنوع میاد که هیچ ربطی هم به فیلم‌های کمیکی ندارن. همین امسال هم فیلم The Irishman رو از اسکورسیزی رو داریم، هم Once Upon a Time in Hollywood از تارانتینو. هم فیلم ترسناک باکیفیتی مثل Midsommar رو داریم، هم علمی تخیلی تحسین‌شده‌ای مثل Ad Astra. هم انیمیشن استاپ‌موشن Missing Link از کریس باتلر رو داریم، هم فیلمی مثل Joker که رسماً ربطی به این فیلم‌های کمیکی نداره و یه چیز جداگانه هست. هم فیلم غیرانگلیسی‌زبانی مثل Parasite رو داریم، هم چیزی مثل The Last Black Man in San Francisco که خیلی ازش تعریف می‌کنن. هم اثر خوش‌ساختی مثل Apollo 11 با اون امتیازهای بالا رو داریم، هم The Lighthouse که همین تازگی‌ها کلی سر و صدا کرده.
این‌ها فقط بخشی از فیلم‌های معروف امسال هستن که نه به مارول ارتباطی دارن، نه دنباله و بازسازی محسوب میشن. تعداد خیلی بیشتری رو هم میشه پیدا کرد که من یا ندیدم یا یادم نیست یا نمی‌شناسم! همون‌طور که سال‌های قبل هم ده‌ها فیلم خوب و باکیفیت بودن که ارتباطی به مارول نداشتن و فیلم‌های کمیکی مشکلی براشون ایجاد نکردن.

 

[vaan 2]

شما مازیار از Alita خیلی خوشت اومد طوری که چند بار دیدیش، شخصیتی که کاملا موشن کپچر شده و CGI بود، هر چند از روی نسخه اصلیش بازسازی شده بود ولی روایت ضعیفی داشت، مال مارول هم نبود! این چیزی نیست که فقط به مارول مربوط باشه، با اینحال جذبش شدی، خیلی فیلمهای دیگه از جمله گرگ وال استریت ایشون، یا گتسبی بزرگ VFX کار کردن حتی برای سنگ فرش خیابون!مشکل از انفجارها نیست، فیلم اگر خوش ساخت باشه بقیه موارد هم عمق پیدا می کنن، مسئله مارول نیست، مارول چون تو بوقه ایشون انگشتشو فرو کرده! وگرنه مارول از هر کمپانی دیگه ای تکلیفش مشخص تره، همونطور که اسکورسیزی مسیر مشخصی داره، اینا رو برای این نمیگم که از فیلمهای مارول تعریفو تمجید کنم، دارم از اسکورسیزی انتقاد می کنم که صداش اگه بلنده!.. مگه دهه های قبلی فیلمای چرتو پرت کم بود، مگه الان خیلی فیلمهای خوبی با کارگردانان پرمغز وجود داره که مارول شده بدترینشون؟ الان چرا دهنشو بسته و فقط مارولو می بینه؟ من طرفدارشم ولی مشخصه داره به مسئله مارول از دیدگاه سینمایی نگاه نمی کنه و فقط قصدش حاشیه سازیه، از نظر من خودشو کوچیک می کنه تا اینکه پیغامی معنادار! بده. آواتار از جمله فیلمهایی بود که سینما رو از اون حالت کلاسیک همیشگیش خارج کرد. وقتی این حرف زده میشه کل این مجموعه رو زیر سوال می بره نه فقط مارول.

چرا آنقدر دور رفتی که برسی به الیتا(که خوب مثلما من ازچیزی که از مانگا اقتباس شده ممکن نیست خوشم نیاد) من تو بیست فیلم برتر این دهه ام یکی اونجر اینفنیتی واره یکیش , ولورین ۲۰۱۳ !

اینفنیتی وار رو نه فقط به خاطر داستان عالیش و پایان بندی کم نظیرش ، یا والیان متشخصش که عمق و دلیل داشت که قابل درکش میکرد !

دلیل اصلی که من از این دو تا خوشم اومد ، عاری از تمام شعار ها و کلیشه های زننده سینمای آمریکا هستن که از olympus has fallen گرفته تا کل فیلم های مارول و باقیه فیلم های ابر قهرمانی مثل سوپر من ، اکوا من به طرز آزار دهنده ای روی روح و روانت حکاکی میکنن !

شما بیا به من بگو کاپیتان مارول و این آخرین مردان ایکس سینماست ، منم میگم باشه و رد میشم!

چند روز پیش داشتم باز قسمت دوم ارباب حلقه هارو میدیدم جلوه های ویژه بی نظیرشو با پرده سبز های فعلی مقایسه میکردم
جلوه های میدانی کم کم دارن فراموش میشن
همه چی شده پرده سبز لعنتی مصنوعی و مزخرف‌.
حتی هابیت رو اگه با ارباب حلقه ها مقایسه کنی تفاوتو میبینی. اورک ها تو ارباب حلقه ها بازیگر داشتن و تو هابیت همه شده بودن کامپیوتری.

دقیقا با تمام وجود مثل فیلم های اون موقع لمسش نمیکنی ، حس می‌کنی یه چیز فیک دارن به خوردت میدن !!! من اگه بخوام داستان های فانتزی یا سوپر نچرال ببینم که همش جعلی و کامپیوتری و cg یه ، میرم انیمه و انیمیشن میبینم یا میشینم پای بازی های کامپیوتری !

 

[vaan 2]

چرا آنقدر دور رفتی که برسی به الیتا(که خوب مثلما من ازچیزی که از مانگا اقتباس شده ممکن نیست خوشم نیاد) من تو بیست فیلم برتر این دهه ام یکی اونجر اینفنیتی واره یکیش , ولورین ۲۰۱۳ !

اینفنیتی وار رو نه فقط به خاطر داستان عالیش و پایان بندی کم نظیرش ، یا والیان متشخصش که عمق و دلیل داشت که قابل درکش میکرد !

دلیل اصلی که من از این دو تا خوشم اومد ، عاری از تمام شعار ها و کلیشه های زننده سینمای آمریکا هستن که از olympus has fallen گرفته تا کل فیلم های مارول و باقیه فیلم های ابر قهرمانی مثل سوپر من ، اکوا من به طرز آزار دهنده ای روی روح و روانت حکاکی میکنن !

شما بیا به من بگو کاپیتان مارول و این آخرین مردان ایکس سینماست ، منم میگم باشه و رد میشم!


دقیقا با تمام وجود مثل فیلم های اون موقع لمسش نمیکنی ، حس می‌کنی یه چیز فیک دارن به خوردن میدن !!! من اگه بخوام داستان های فانتزی یا سوپر نچرال ببینم که همش جعلی و کامپیوتری و cg یه ، میرم انیمه و انیمیشن میبینم یا میشینم پای بازی های کامپیوتری !

تو بحث تکمیلی ، من اون گودزیلا های دهه ۶۰ و هفتاد ژاپنی رو به این دو تا گودزیلای مضخرف و اسفناک آمریکایی ترجیح میدم !!!

 

[noctis-sm3]

وقتشه این اسطوره ها قبل از مرگشون سینما رو به مسیر درستش برگردونن!

لعنت به این صفحه سبز ،دیگه بازیگرا رو هم حذف کنن همش رو با کامپیوتر بسازن !

مشکل اصلا از جلوه های ویژه نیست... اینکه عده ای داستان رو فدا میکنن و چرت میسازن ربطی به جلوه های ویژه نداره...شخصا برای من فیلم های علمی تخیلی که میان چندین مفاهیم علمی و فلسفی میگن در نهایت ادمو به فکر فرو میبرن ارزشش از درام هایی که دوتا شخصیت برمیدارن رابطه شخصیشونو نشون میدن و تمام بیشتره...میدونم مقایسه اشتباهی هست...خواستم بگم نباید حالا فلان کمپانی گند زده بیایم چیزای دیگه رو زیرسوال ببریم...!

 

[TWO-FACE2]

به نظر من حرف درستی زدن ، الان هیچ شرکت بزرگی ریسک نکرده بیاد the irishman بودجشو بده(جز نتفیلکس) ، چون الان زیاد طالب نداره چرا ؟ چون کلی فیلم کمیک بوکی و پاپ کورنی وجود داره که ملت اکثرا میرن سمت اینجور فیلما که هم ریسکش کمتره هم سودش بیشتر پس شرکتای فیلم سازی بجای اینجور فیلما میرن پولشونو صرف فیلمای کمیک بوکی میکنند .
در مورد اینکه فیلمای بی محتوا جزء سینما حساب میشند یا نه هم بگم که مگه سینما جزء هنر هفتم نیست ؟ ایا فیلم بی محتوا هنریه؟ پاسخ یه نه بزرگه پس نه فیلم بی محتوا به هیچ عنوان جزء سینما محسوب نمیشه

 

[Safety & Peace]

حقیقتا منم به عنوان فن مارول، از این روند خسته شدم نکته اینه که اوایل جذاب بودن چون فیلم های ابر قهرمانی به این کیفیت تا اون موقع زیاد نبود و این دست فیلم ها تازه بودن. رفته رفته اینقدر تکراری شدن که حقیقتا حالم به هم میخوره هر قسمت جدید رو که میبینم (حتی همین End Game) و صرفا یه عادت شده. به نظرم بد نیست یه خرده تغییرات توی فیلم نامه و ... بدن تا یه خرده تنوع رو شاهد باشیم و از کلیشه "شخصیت منفی / شخصیت مثبت" دور بشیم.
جالبه برام ملت خیلی با شخصیت تونی استارک (بهتره بگیم خود Robert Downey JR) حال میکنن در حالی که من همیشه برام سوال بوده که اکثر اوقات لباسش رو ما میدیدم و بازیگرش به ندرت یه صحنه ای رو بدون لباس بازی میکرد و ملت از بازیگری فوق العاده-ش حرف میزنن لول
به نظر من امسال کاپولا و اسکورسیزی حق دارن یه جورایی. درسته که نمیشه تعریف خاصی از سینما آورد، ولی خب اینا تو فیلم هاشون معمولاً سعی میکنن یه مفهوم یا یه موضوعی رو به تصویر بکشن که ارزش به اشتراک گذاشتن داشته باشه (بازم میگم معمولاً) و بازیگرها واقعا تلاش میکنن تا حس و حال رو به مخاطب القا کنن در حالی که توی فیلم های مارول علاوه بر اینکه داستان کاملا و همیشه تکراری و فقط بازیگرا توش عوض میشن، اصولا یه مشت لباس و جلوه های ویژه دارن اون وسط حرکت میکنن و بازیگرای اصلی واقعا کار خاصی نمیکنن.
به طور کلی من یه مدته به این نتیجه رسیدم که وقت رو بذارم پای فیلم هایی که یه مطلب یا یه مفهوم رو برسونن یا از بازیگری لذت ببرم.

 

[.Amirone]

چرا آنقدر دور رفتی که برسی به الیتا(که خوب مثلما من ازچیزی که از مانگا اقتباس شده ممکن نیست خوشم نیاد) من تو بیست فیلم برتر این دهه ام یکی اونجر اینفنیتی واره یکیش , ولورین ۲۰۱۳ !

اینفنیتی وار رو نه فقط به خاطر داستان عالیش و پایان بندی کم نظیرش ، یا والیان متشخصش که عمق و دلیل داشت که قابل درکش میکرد !

دلیل اصلی که من از این دو تا خوشم اومد ، عاری از تمام شعار ها و کلیشه های زننده سینمای آمریکا هستن که از olympus has fallen گرفته تا کل فیلم های مارول و باقیه فیلم های ابر قهرمانی مثل سوپر من ، اکوا من به طرز آزار دهنده ای روی روح و روانت حکاکی میکنن !

شما بیا به من بگو کاپیتان مارول و این آخرین مردان ایکس سینماست ، منم میگم باشه و رد میشم!

نمراتی که در تاپیک امتیازات دادم گواه اینه که هیچ دفاعیه ای از فیلمهای بیخود! نمی کنم، اسپایدرمن برای من وقتی سینما بود که توبی مگوایر با کارگردانی سم ریمی می درخشید.. مشکل از زمانی شروع شد که فیلمهای بلک باستر حالت تینیجری پیدا کردن، خیلیا کف زدن برای اونجرز اینفینیتی وار و اند گیم، ولی از نظر من لایق این همه ستایش نبود! شما ببین در سال چند تا فیلم میاد، چند تاشو گلچین می کنی، و از بین این چند عدد کدومشون کامل راضیت می کنه، تنها فیلمی که امسال منو کامل راضی کرد تا اینجا انگل بوده، منم دل خوشی ندارم ولی این منطقِ جمعی که ایشون بکار برده رو هم قبول ندارم، در هر ژانری میشه فیلم تراز اول ساخت(فکت) اینکه اسکورسیزی و کاپولا شالودشو در سبک کاری خودشون می بینن خودخواهانست از نظر من و طرز فکر اشتباهیه، برای تلنگر زدن به سینما، مثالهای بهتری میشه زد.

 

[vaan 2]

نمراتی که در تاپیک امتیازات دادم گواه اینه که هیچ دفاعیه ای از فیلمهای بیخود! نمی کنم، اسپایدرمن برای من وقتی سینما بود که توبی مگوایر با کارگردانی سم ریمی می درخشید.. مشکل از زمانی شروع شد که فیلمهای بلک باستر حالت تینیجری پیدا کردن، خیلیا کف زدن برای اونجرز اینفینیتی وار و اند گیم، ولی از نظر من لایق این همه ستایش نبود! شما ببین در سال چند تا فیلم میاد، چند تاشو گلچین می کنی، و از بین این چند عدد کدومشون کامل راضیت می کنه، تنها فیلمی که امسال منو کامل راضی کرد تا اینجا انگل بوده، منم دل خوشی ندارم ولی این منطقِ جمعی که ایشون بکار برده رو هم قبول ندارم، در هر ژانری میشه فیلم تراز اول ساخت(فکت) اینکه اسکورسیزی و کاپولا شالودشو در سبک کاری خودشون می بینن خودخواهانست از نظر من و طرز فکر اشتباهیه، برای تلنگر زدن به سینما، مثالهای بهتری میشه زد.

بله تو سینمای ابر قهرمانی میشه دارک نایت رو ساخت ، که همون طور که گفتم جز اون فیلم های نیست که فقط جلوه‌های ویژه کامپیوترین! مسئله که امروز کاپولا و اسکورسیزی میبینن ، انقراضه !!!
شما برنامه و فاز های دیزنی رو ببین ، فیلم های ابر قهرمانی دارن وارد فاز تولید انبوه میشن ، اینا رسما تمام سینماهای دنیا رو اشغال میکنن ، دیگه جایی برای فیلم های دیگه باز نمیزارن ، نهایتش اینه که روی همین سرویس های اینترنتی مثل نتفلیکس پخش بشن !!! (موضوع فقط سرمایه گذاری نیست)

حرف های کاپولا و اسکورسیزی قائدتا روی خود اینداستری و کسایی که دارن پول پارو میکنن تاثیری نداره و این روند ادامه پیدا میکنه، ولی اگه روی ذهن بخش کوچیکی از بیننده ها هم این تاثیر رو داشته باشه که سلیقه سینماییشون سطحی شده ، می‌تونه یه بخشی از بازار رو برای فیلم های هنری تر آزاد کنه!

 

[mobin.hb96]

خب در تعریف سینما با هم اختلاف نظر داریم و کاریش نمیشه کرد. به شخصه هم اخراجی‌ها رو سینما می‌دونم، هم کارهای اسکورسیزی و هم فیلم‌های مارول. البته فقط من که نه، کلاً مفهوم سینما همینه و نمیشه گفت چون فلان کارگردان نظرش رو گفته، پس حتماً درسته و باید مفاهیم خاصی از توی فیلم‌ها درآورد.
در مورد تهیه‌ی فیلم‌های مارول کم و بیش موافقم و نقش تهیه‌کننده و ناظر خیلی پررنگ هست، ولی نقش کارگردان هم دیگه در اون حد کم نیست. مثلاً وقتی جیمز گان Guardians of the Galaxy رو میسازه، یه حال و هوایی داره که توی خیلی از فیلم‌های مارول نمیشه دید. یا تایکا وایتیتی توی Thor: Ragnarok کاری می‌کنه که خیلی فرق داره با چمیدونم Captain America: The Winter Soldier. اینجا نقش ناظر بیشتر برای هماهنگی بین فیلم‌ها هستن، ولی خود کارگردان‌ها هم در اون حد بی‌مصرف نیستن که مثلاً اگه ده‌نمکی رو بذاریم سر فیلم، همین‌ها از توشون دربیان.
آثار دیزنی هم کسی رو عقب نبرده واقعاً. کارگردان‌های بزرگ هنوز دارن کارشون رو می‌کنن و هر چند وقت یه بار هم یه استعداد جدید از راه می‌رسه و اگه توانایی کافی داشته باشه، خودش رو مطرح می‌کنه.
من خودم طرفدار اون فیلم‌هایی هستم که مثال زدم، ولی منظور این بود که این جور فیلم‌های عظیم و به اصطلاح بلاک‌باستر تازه از راه نرسیدن و سال‌هاست اکران میشن. جنگ ستارگان موفق میشه و بعدش نسخه‌های بعدی از راه میرسه. ترمیناتور میترکونه و فیلم‌های بعدی رو میسازن. کارهای مارول هم همین هستن. از اول تونستن محکم و خوب راه بندازنش و کارشون گرفت و بعدش دیگه دونه‌دونه بقیه‌ی فیلم‌ها اومدن. کیفیتشون هم جوری نیست که بشه بهشون گفت بد و افتضاح. شاید تکراری شده باشن یا سلیقه‌ی یه عده بهشون نخوره، ولی اکثراً در بدترین حالت متوسط محسوب میشن و بعضی‌هاشون هم خوب.
مارول سطح سلیقه‌ی ملت رو تغییری نداده به نظرم، بلکه برعکس کاری کرده که الآن دیگه نمیشه خیلی از فیلم‌های کمیکی قدیمی رو نگاه کرد، انقدر که اختلاف کیفیت دارن با کارهای مارول. فیلم‌های کمیکی چیز جدیدی توی هالیوود نیستن و از دهه‌ها قبل تولید می‌شدن، ولی به جز چند تا استثنا مثل بتمن‌های تیم برتون، اسپایدرمن‌های سم ریمی (به جز ۳) و بتمن‌های نولان و X-Men 1,2، بقیه اکثراً در حدی منهدم بودن که کسی تحویلشون نمی‌گرفت و فروشی هم نمی‌کردن. ولی فیلم‌های مارول تونستن از همون اول عالی جلو بیان و به محبوبیت برسن، چون کیفیت مناسبی داشتن. الآن هم با اینکه به تکرار افتادن، ولی هنوز از یه سطحی پایین‌تر نیومدن و اگه روزی بیان، مطمئناً فروششون هم به تدریج کمتر میشه. نه اینکه یه دفعه به ورشکستگی برسن، ولی کافیه چند تا فیلم پشت سر هم با کیفیت پایین تولید بشه تا تعداد بیننده‌هاشون هم کاهش پیدا کنه، که خب فعلاً به اونجا نرسیدیم.
از طرف دیگه در مورد فیلم‌های X-Men به اون نقطه رسیدیم و نتیجه‌ش شد Dark Phoenix. فیلمی که هم کیفیتش پایین بود، هم فروشش (در ابعاد یه فیلم کمیکی) اصلاً خوب نبود و ۲۵۰ میلیون فروخت. در حالی که فیلم‌های قبل از اون تا ۵۰۰ یا ۷۰۰ میلیون هم فروخته بودن یا Logan چون کیفیت بالایی داشت، با اینکه خیلی جمع‌وجورتر از بقیه X-Menها بود تونست بالای ۶۰۰ میلیون بفروشه.


من متأسفانه یا خوشبختانه نگران نیستم! چون دارم می‌بینم هر سال کلی فیلم با کیفیت و متنوع میاد که هیچ ربطی هم به فیلم‌های کمیکی ندارن. همین امسال هم فیلم The Irishman رو از اسکورسیزی رو داریم، هم Once Upon a Time in Hollywood از تارانتینو. هم فیلم ترسناک باکیفیتی مثل Midsommar رو داریم، هم علمی تخیلی تحسین‌شده‌ای مثل Ad Astra. هم انیمیشن استاپ‌موشن Missing Link از کریس باتلر رو داریم، هم فیلمی مثل Joker که رسماً ربطی به این فیلم‌های کمیکی نداره و یه چیز جداگانه هست. هم فیلم غیرانگلیسی‌زبانی مثل Parasite رو داریم، هم چیزی مثل The Last Black Man in San Francisco که خیلی ازش تعریف می‌کنن. هم اثر خوش‌ساختی مثل Apollo 11 با اون امتیازهای بالا رو داریم، هم The Lighthouse که همین تازگی‌ها کلی سر و صدا کرده.
این‌ها فقط بخشی از فیلم‌های معروف امسال هستن که نه به مارول ارتباطی دارن، نه دنباله و بازسازی محسوب میشن. تعداد خیلی بیشتری رو هم میشه پیدا کرد که من یا ندیدم یا یادم نیست یا نمی‌شناسم! همون‌طور که سال‌های قبل هم ده‌ها فیلم خوب و باکیفیت بودن که ارتباطی به مارول نداشتن و فیلم‌های کمیکی مشکلی براشون ایجاد نکردن.

از طرفی خوش بحالت که نگران نیستی‌.
از طرف دیگه یه کم متاسفم که نگران نیستی. چون دلایل برای نگرانی بسیاره.
حالا کاری به این ندارم که امسالی رو مثال زدی که مسلما مثل جواهر میمونه بین سال های اخیر و در کنار امسال میشه به برهوت ۳ سال اخیر هم اشاره کرد،
ولی حتی همین امسالم اگه با بهترین سال های همین دهه گذشته(حالا کاری به دهه ۹۰ ندارم اصلا!!!) مقایسه شه به راحتی میفهمیم چه وضع بدیه.
دقیقا مثل مقایسه نسل۸ و ۷ بازی های ویدیویی.
سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ هم بازی های خیلی خیلی خوبی داشتیم ولی کلیت بازی ها با سال ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ قابل قیاسه؟
تازه آقا، اصلا نگرانی اصلی بلایی نیست که این فیلما سر فیلمایی مثل ایرلندی اسکورسیزی یا روزی روزگاری ترانتینو میارن که شما اونارو مثال میزنی،
یه بخش بزرگ نگرانی دقیقا بلاییه که سر بلاک باستر ها داره میاد.
بالاترم تو پیام های قبلیم مثال زدم،
فیلمای مارول نه در مقیاس بلاک باستری فیلمای خوبی هستن، نه مقیاس کمیک بوکی.

 

[Irisviel Ackerman]

‘Joker’ on Track to Become Highest-Grossing R-Rated Movie of All Time

 

[barneysawyer]

دوستان خیلی از گفتنی هارو گفتن . ولی به نظر من اصلی ترین نکته اینجاست که چرا همه این قدر حساس شدن ؟ اسکورسیزی و کاپولا یک حرفی زدن که وقتی در عمق اش میریم همه باهاشون موافقیم . اون ها گفتن این فیلم ها سینما نیستن . و اکثر ماها میگیم فیلم های مارول رو فقط برای سرگرمی می بینیم . پس یعنی فازشون با آثار جدی و عمیقی که لقب شاهکار بهشون میدیم فرق می کنه اسکورسیزی و کاپولا هم اون سبک سینما رو معنی واقعی سینما میدونن پس منطقا سینما حساب نمیشن فیلم های مارول. اما خب روش جنجالی به پا کردن چون یک سری فن افراطی که این آثار رو شاهکار عمرشون میدونن الان حساس شدن . کافیه یک سر به اینستا بزنید تا ببینید بچه هایی که سن و عقلشون به آخرین فیلم اسکورسیزی به زور قد میده چطوری الان بهش میتازن . همین چند روز پیش هم یک سری اعتراض کردن چرا نقش آفرینی داونی جونیور قرار نیست نامزد جایزه بشه . مسخره تر از این نیست . هیچ نقش آفرینی فوق العاده ای در فیلم مشاهده نکردیم و حالا یک سری می خوان به زور این فیلم رو بالا ببرن . مشکل هم از این حرکت های افراطیه . و حقیقا سبک کاری مارول داره در تمام فیلم ها پیاده میشه . به جایی رسیدیم که یکی از آثار کلاسیک سینمای بدنه (پردیتور) کاملا از اصل خودش دور شده . همه ی آثار دارن از یک فرمول تکراری پیروی می کنند . هر روز یک اسپین آف یک پریکوئل یک سیکوئل از یک کاراکتر نه چندان با اهمیت در یک فیلم ساخته میشه از یک کاراکتر 10 تا داستان مختلف همزمان ساخته میشه . بلاک باستر و فیلم های گیشه ای همیشه بوده . ولی این حد از تکراری بودن و کمبود ایده و صرفا توجه به پول سازی فقط در آینده نابودی ایده پردازی خلاقانه رو در پی داره .