یادش بخیر با دیدن آرم سونی یه جوری شدم یاده زمانی افتادم که PS1 تازه اومده بود (اون موقع نینتندو داشتم باهزارخواهش والتماس برام گرفتنش)
تومحلمون یه کلوپ بودتازه PS1 آورده بود من پول کافی نداشتم برم بازی کنم ساعتی 1000 تومن بود برام زیاد بود مجبور بودم سرم رو بزنم به شیشه مغازه وازپشت شیشه ازبازی کردن بقیه لذت ببرم...
ساعتها پشت شیشه سرپامی ایستادم ونگاه میکردم چه تو سرماوگرماچه روزگاری بود دیگه فکرمیکردیم این بازیهابااین گرافیک اخرشه دیگه ازاین بهترنمیاداماحالا ببین چی شده
یه تیکش عینه فیلم هندی شد