Animal Crossing: New Horizons
ناشر: Nintendo
سازنده: Nintendo EAD
سبک: شبیه ساز زندگی
تاریخ عرضه: 20 مارس 2020
پلتفرم: Nintendo Switch
آخرین ویرایش:
Nintendo َAnimal Crossing: New Horizons
- Thread starter Z-fan
- تاریخ آغاز
-
- برچسب ها
- animal crossing
Animal Crossing: New Horizons
ناشر: Nintendo
سازنده: Nintendo EAD
سبک: شبیه ساز زندگی
تاریخ عرضه: 20 مارس 2020
پلتفرم: Nintendo Switch
چون دایرکت اخیر ناجور چسبید و هایپ من برای این بازی چسبیده به سقف و یه حسی بهم میگه بازی بالاخره پتانسیل گرفتن متای بالای 90 رو داره
میریم برای پارتی که گفتن شیرینه، تجربه کردنش به شدت تلخ
تصور کنید نزدیک 4 سال از آخرین God of War ـی که عرضه شده گذشته (خودمون رو گول نزنیم، این جا همتون PS بازید، بهترین نوع مثال، انحصاری های خود PS ـه) و خب شما همه این وسط منتظرید که "آقا نسخه بعدی چی شد" "کریتوس کجا رفت" "آترئوس کشت باباش رو یا نه؟" و... و سونی و سانتا مونیکا در یک حرکت ماهرانه دو سال بعد بهتون این بازی ها رو بدن
یه App مجانی رو PSN که کلا کتاب Lore تر و تمیز اساطیر نورس و یونان اند
یه بازی پازل (فقط هم پازل، تازه نه درجه یک اش) که منحصر به VR ـه
و یه بازی ناقص که عملا حکم چالش های موسفلهایم رو داره که گسترش پیدا کردن
همش هم رو PS5 که تازه خریدید روش God of War جدید رو بزنید... چطوره؟
خوش اومدید... به یکی از تاریک ترین دوران هایی که هر فرنچایز و فن هاش بعد یه موفقیت گنده مثل New Leaf می تونن درگیرش بشن و عذاب بکشن به صورت مداوم درونش
کوه انتظارات
یه مدت کوتاه بعد از عرضه New Leaf، یه نرم افزار مجانی رو Wii U تحت عنوان Animal Crossing Plaza منتشر شد که آممم چیز خوبی برای تبلیغ کردن New Leaf روی 3DS بود، مخصوصا اون موقع که نینتندو شدیدا زور میزد یه دموگرافی مشتری های منعطف بین 3DS و Wii U درست کنه (که میدونیم تهش چی شد)
View attachment 129862
AC:Plaza حقیقتا یه App ساده بود که بیشتر شبیه یه فعالیت جانبی واسه Miiverse بود که میتونستید توش با حیوون های مختلف مجموعه تو همین پارکی که می بینید شروع کنید صحبت کردن... بدبختی این نرم افزار ساده، موقع عرضه یا محتوای ارائه شده اش نبود، چون هم موقع عرضه اش خوب بود هم F2P بودنش بقیه چیزها رو توجیح می کرد، مشکل این بود که این بازی، ملت رو با پدیده "انیمال کراسینگ HD" آشنا کرد که خب تا اون موقع هیچ انیمال کراسینگ HD ای نداشتیم و این در ادامه کلی انتظارات رو برد بالا که چرا Wii U هم یه انیمال کراسینگ HD نداره که با "کیفیت" بازی کنن ملت سری رو
نینتندو جای جواب دادن به این درخواست ها تصمیم گرفت ببینه شیره پلیرهای New Leaf رو هنوز چقدر میشه کشید؟
به همین منظور، نینتندو رو 3DS تو سال 2015 یه بازی Spin-off داد تحت عنوان Happy Home Designer که تمرکزش به جای ساختار کامیونیتی محور و شبیه ساز زندگی بودن انیمال کراسینگ های اصلی، به طور کامل روی کاستومایز کردن و چینش و... بود که از اسم اش هم مشخصه
View attachment 129867
گیم پلی این نسخه بر مبنای ماموریت شما واسه خونه ساختن واسه اهالی دهکده بودید، از آمیبوها هم کلی بهره گرفته بودند به صورت اختیاری تو بازی، و یه بخشی از ساخته های شما نه تنها میتونست به New Leaf منتقل شه، بلکه به خاطر ساختار کد های QR اش میتونستن حتی تو بازی های "آینده" سری هم اسکن بشن
بازی به نوعی به عنوان مکمل کل مجموعه بازاریابی شد. هر چند منتقدها به عنوان Spin-off خیلی تحویل اش نگرفتن ولی حقیقتا فروش خوبی داشت بازی
و همه منتظر بودن با تمام این تفاسیر "همگونی پلیر بیس 3DS و Wii U" و "محتوای قابل اشتراک بین نسخه های مختلف" و "نرم افزار پشتیبان و F2Pو..." کم کم خبرهای انیمال کراسینگ جدید روی Wii U بشه
و اوه فکر کردید نینتندو جواب این انتظارات رو چجوری داد؟
ریزش کوه!
ژوئن 2015، تو نمایش E3 شوم و ننگین اون سال که باعث شد خیلیا فاتحه نینتندو رو بخونن کامل (قبل این که تو E3 2016 با Zelda:BotW عین تریلی از روی همه رد شه) همگان شاهد معرفی ای بودند که قلب طرفدارهای مجموعه اش رو به هشتاد تیکه تقسیم کردو خنده شیطانی نینتندو شنیده می شد که فکر می کرد نقشه شیطانی اش برای کشیدن شیره پلیرهای مجموعه انیمال کراسینگ به مرحله نهایی موفقیت آمیزش رسیده
درسته داریم در مورد لحظه معرفی Animal Crossing: Amiibo Festival صحبت می کنیم
View attachment 129872 View attachment 129871
چیزی که طرفدارا میخواستن---------------------- چیزی که نصیب شون شد
کوتاه می کنم: بعد نزدیک به سه سال انتظار، یه اسپین آف board Game برای مجموعه به صورت انحصاری برای Wii U معرفی شد
خودتون تا تهش رو بخونید
همیشه من به این ویدیوی ری اکشن افسانه ای واسه درک عمق فاجعه نگاه می کنم، قشنگ می تونید لحظه ای که قلب پسره می شکنه رو بوکمارک کنید
بازی عملا یه اسپین آف تو فاز چیزی بود که Mario Party برای سری ماریوئه
با سه فرق اساسی
بازی به شدت تو موقع بدی و برای بد پلتفرمی عرضه شد، به نظرم لازم نیست بگم چرا
بازی احتیاج به آمیبو برای تجربه کاملش داشت همیشه
و در نهایت این که اصن در حد ماریو پارتی بازی خوبی نبود
ملت هم ماس ماس نیگاه نکردن، پدر نینتندو رو درآوردن
View attachment 129873
بازی جدا از این که یکی از بدترین متا اسکورهای ثبت شده لای بازی های خود نینتندو رو داره، خیلی راحت بدترین یوزر اسکور کل تاریخ نینتندو رو متاکریتیک رو داره (اگه حافظه ام درست یاری کنه) بازی عملا نمی فروشه و حتی تاثیر منفی هم روی فروش آمیبوها میذاره و نیت شرارت آمیز پشت شون رو هویدا می کنه
و هر چند آروم ولی بعد از این فاجعه تاریخی، نینتندو با بازی Animal Crossing: Pocket Camp تو سال 2017 روی گوشی های هوشمند، اوردن Isabelle به اسمش تو 2018 و خبر انتشار انیمال کراسینگ برای سوییچ تو 2019 تو همون سال (که تاخیر میخوره با 20 مارس 2020) آروم آروم نظر طرفدارا رو برمیگردونه تا برسیم به الان که Animal Crossing: New Horizons یکی از مورد انتظار ترین بازی های 2020 شده
این تاریخچه نسبتا عجیب و غریب Animal Crossing
دفعه بعد حوصله ام بگیره، در مورد این که چرا این قدر سری محبوبیه و چی شه که خاصش کرده صحبت می کنم
حالا که تاریخچه سری رو میدونید (که قرار بود کوتاه بگم...
) وقتشه ببینیم چجوری این سری اصن محبوبه؟قیافش که شبیه این بازی موبایلی هاست... مگه نه؟
هوه هوه
یه بخش دراز دیگه قراره بخونید تا بفهمید اوضاع از چه قراره هاردکور مثل چـــــی!
ولی قبل این که شروع کنم یه چیزی رو باید همیشه خاطر نشون کنید
همه قرار نیست از همه نوع بازی ای خوششون بیاد
شاید باورتون نشه ولی یه سری ها هستن که با زلدا حال نمی کنن؟ باورتون میشه
ایضا با ماریو، کال آف، آنچارتد، GTA، گاد آف وار و...مسئله ای که هست اینه که همه این بازی ها به شدت Streamline شده اند تا عموم گیمرهای عادی باهاشون درجا حال کنن و چیزی خارج از چهارچوب تعریف شده تو ذهن شون از "بازی خوب" ارائه نده. ولی خب شما هر چقدر Streamline و ساده و برو تو گلو (برو تو گلو از لحاظ فهم کانسپت، نه درجه آسونی و سختی) بازم یه عده هستند حال نمی کنن با بازی
به طور مثال میگم، المان اکشن و مرگ، تو تمام بازی های بالا حی و حاضر اند و واقعا یه قشری وجود دارند که با این المان حال نمی کنن و درکش نمی کنن
برای همین (مخصوصا قاطی PC Gamer ها و گیمرهای گوشی های هوشمند) میشه جماعتی رو پیدا کرد که با این بازی های به شدت محبوب و استریملاین شده کنار نیان و "درکش نکنن"
از اون ور هم بازی های Niche رو داریم، با فروش حداکثر 2 الی 3 میلیون نسخه ای (که اخیرا دارن بیشتر میشن)
سری هایی مثل Devil May Cry و Bayonetta ها که هک اند اسلش های تکنیکی سرعتی و چند لایه اند
سری های JRPG مثل Persona و Xeno که داستان های طولانی و مکانیک های ناآشنا زیاد دارن
یا سری های تاکتیکال و استراتژیک مثل Fire Emblem و XCOM
و حتی کل بازی های ژانر فایتینگ که اگه اسمش و مورتال کامبت رو فاکتور بگیریم، اکثرا فروش بلاک باستری ندارند
و ایندی های کوچیک تر، بازی های عجیب غریب تر با ایده های غیر قابل درک تر و... که خیلی زیادن، یه مثال اخیرش لای AAA ها، Judgement که ندیدم کسی تمومش کنه و تعریف نکنه ازش، ولی فکر نکنم فروش جهانیش به سه میلیون نسخه رسیده باشه بعد یه سال از عرضه اش
و خارج از تمامی این ها یه سری فرنچایز های مخصوصی وجود دارند که ایده شون به شدت Niche ـه و اصن برای عموم استریملاین نشده و نمیخوره، "متوسط گیمر موجود
" با این بازی حال کنه ولی با این حال فروشی مشابه یا نزدیک به بازی های بلاک باستری تجربه می کنن و فن بیس "هاردکور" خفنی پشت سرشون هست (پسر لغت هاردکور و انیمال کراسینگ چه آهنگ خوبی دارن با هم مگه نه ) و حتی ابداع کننده ژانر و ساب-ژانری اند برای خودشونفکر می کنید دارم در مورد انیمال کراسینگ صحبت می کنم؟ خب آره
ولی یه فرنچایز دیگه هم هست که به شدت با این توضیحات جور در میان
فکر کنم دیدنش بهتون یه ایده مبهمی از کل قضیه انیمال کراسینگ بده
خااار شباهت
مسئله ای که در مورد این نوع فرنچایز ها هست اینه که یا بعد تجربه شون، درک نمی کنید و میندازیدشون دور، با وقتی جذبش شید، تمومه!
شما زندگی تون رو وقف اش می کنیدو این در مورد انیمال کراسینگ به صورت اختصاصی کاملا وارده و بی شوخی، با این که ژانر بازی به شدت کژوال ـه؛ انرژی و وقت و نتایجی که فن بیس این فرنچایز از خودشون نشون میدن، بی شباهت با فن های هاردکور یه فرنچایز بزرگ نیست و یکی از وفادارترین فن بیس رو لای فرنچایز های نینتندو داره
خلاصه این بخش حرفم این که: انیمال کراسینگ با این که سری محبوبیه، برخلاف سری محبوب هایی که میشناسید از یه Niche خاص به این موفقیت رسیده. بازی مسلما برای همه نیست، ولی اگه ذره ای فکر می کنید به این نوع ژانر بازی و مشابهات اش (Harvest moon, Stardew Valley, Sims و...) علاقه دارید، مطمئن باشید انیمال کراسینگ یه کار عجیب خاص و محشر تو این زمینه است که هر کی رو گرفته ول نکرده
پس اگه وسط این بحث فکر کردید که زندگی کردن تو یه دهکده چه حالی میده و این قدر معروف شده، یادتون باشه یه بازی در مورد چند صد بار بی رحمانه مردن سر یه شوالیه پدرسگ و دویست بار گیر کردن تو تله های مختلف الان یه کالت دنبال خودش داره
شده دیگه
خب بریم سر اصل مطلب، انیمال کراسینگ در مورد چیه اصلا
شهر غریب
ایده اصلی و فلسفه پشت شکل گیری انیمال کراسینگ، چیز قشنگیه، بهتره از کارگردان نسخه اول بازی بشنویم کل قضیه رو
کاتسویا اگوچی که شخص عکس فوق باشن، کارگردان نسخه اول انیمال کراسینگ ـه و یکی از کله گنده ترین تهیه کننده های حال حاضر نینتندوئه.
در مورد انیمال کراسینگ و نحوه ساختش یه مصاحبه جالب داره اگوچی:
یا به طور خلاصه، کاتسویا اگوچی مثل میاموتو که تحت تاثیر محیط طبیعی پیرامونش و تصور ماجراجویی تو اون ها سراغ خلق زلدا رفت، به خاطر تغییر ناگهانی محیط زندگیش به خاطر کارش ایده Animal Crossing به ذهنش زد.
و وقتی به بازی نگاه می کنید، تجربه پلیر و اگوچی از این لحاظ خیلی شبیه هم اند. تو اولین انیمال کراسینگ، شما وقتی از قطار اول بازی پیاده می شید، ایده این نیست که با دشمن خفنی قرار بگیرید، هدف معینی روبروتون باشه یا حتی بگیم باید قرض های تام نوک رو بدید
بازی خیلی ساده میندازتت تو یه دهکده غریب، که هر جاش رندومه و غریب، لی اوت این دهکده هر دفعه که یه سیو جدید باز می کنید تغییر می کنه، از راستر 200 و خورده ای حیوون اش، هر دفعه، شانسی یه سری تو دهکده میان و میرن و این حس ـه که "وقتی وارد دهکده میشی، وارد یه محیط جدید واسه زندگی شدی" وجود داره
چالشی که انیمال کراسینگ جلوی پلیرهاش میذاره زندگی کردن تو این محیط جدیده است و هنر نینتندو اون جا ظاهر میشه که چطوری این محیط جدید رو شکل بده تا کشف کردن شخصیت هاش و زندگی کردن با هر کدوم شون لذت بخش و اعتیاد آور باشه
در این مورد تو پست بعدی صحبت می کنم که چطور ایده بازی به طور هنرمندانه عملی میشه و پلیرشو تا ماه ها و حتی سال ها تو خودش غرق می کنه
آخرین ویرایش:
شوکیس ساخت کاراکتر تو اول بازی و کلا منوی کاستومایزیشن
که خب مشخصه چقدر از اسپلاتون الهام گرفته (استدیو و تیم سازنده این دو تا فرنچایز یکیه)
نکته خوبش اینه که همه آپشن های کاستومیزیشن کاراکتر از اول تو دسترس نیستند و باید به یه سری آیتم و فروشگاه و Villager های خاص دسترسی پیدا کنید تا اون ها آزاد شن
بعد این تویت درجه سنی بازی بالا رفت
این انیمیشن دومیه که رفته حتی از این یکی هم بهتره
کاش بقیه جاها هم بجای جنگ بین فنها همچین فضای جالبی برقرار میشد.این انیمیشن دومیه که رفته حتی از این یکی هم بهتره
YAY... کلاه های گـُ... کلاه های بستنی ای هم برای بازی تایید شدند
حالا که تاریخچه سری رو میدونید (که قرار بود کوتاه بگم...
قیافش که شبیه این بازی موبایلی هاست... مگه نه؟
هوه هوه
هاردکور مثل چـــــی!
ولی قبل این که شروع کنم یه چیزی رو باید همیشه خاطر نشون کنید
همه قرار نیست از همه نوع بازی ای خوششون بیاد
شاید باورتون نشه ولی یه سری ها هستن که با زلدا حال نمی کنن؟ باورتون میشه
مسئله ای که هست اینه که همه این بازی ها به شدت Streamline شده اند تا عموم گیمرهای عادی باهاشون درجا حال کنن و چیزی خارج از چهارچوب تعریف شده تو ذهن شون از "بازی خوب" ارائه نده. ولی خب شما هر چقدر Streamline و ساده و برو تو گلو (برو تو گلو از لحاظ فهم کانسپت، نه درجه آسونی و سختی) بازم یه عده هستند حال نمی کنن با بازی
به طور مثال میگم، المان اکشن و مرگ، تو تمام بازی های بالا حی و حاضر اند و واقعا یه قشری وجود دارند که با این المان حال نمی کنن و درکش نمی کنن
برای همین (مخصوصا قاطی PC Gamer ها و گیمرهای گوشی های هوشمند) میشه جماعتی رو پیدا کرد که با این بازی های به شدت محبوب و استریملاین شده کنار نیان و "درکش نکنن"
از اون ور هم بازی های Niche رو داریم، با فروش حداکثر 2 الی 3 میلیون نسخه ای (که اخیرا دارن بیشتر میشن)
سری هایی مثل Devil May Cry و Bayonetta ها که هک اند اسلش های تکنیکی سرعتی و چند لایه اند
سری های JRPG مثل Persona و Xeno که داستان های طولانی و مکانیک های ناآشنا زیاد دارن
یا سری های تاکتیکال و استراتژیک مثل Fire Emblem و XCOM
و حتی کل بازی های ژانر فایتینگ که اگه اسمش و مورتال کامبت رو فاکتور بگیریم، اکثرا فروش بلاک باستری ندارند
و ایندی های کوچیک تر، بازی های عجیب غریب تر با ایده های غیر قابل درک تر و... که خیلی زیادن، یه مثال اخیرش لای AAA ها، Judgement که ندیدم کسی تمومش کنه و تعریف نکنه ازش، ولی فکر نکنم فروش جهانیش به سه میلیون نسخه رسیده باشه بعد یه سال از عرضه اش
View attachment 130156
و خارج از تمامی این ها یه سری فرنچایز های مخصوصی وجود دارند که ایده شون به شدت Niche ـه و اصن برای عموم استریملاین نشده و نمیخوره، "متوسط گیمر موجود
فکر می کنید دارم در مورد انیمال کراسینگ صحبت می کنم؟ خب آره
ولی یه فرنچایز دیگه هم هست که به شدت با این توضیحات جور در میان
فکر کنم دیدنش بهتون یه ایده مبهمی از کل قضیه انیمال کراسینگ بده
مسئله ای که در مورد این نوع فرنچایز ها هست اینه که یا بعد تجربه شون، درک نمی کنید و میندازیدشون دور، با وقتی جذبش شید، تمومه!
و این در مورد انیمال کراسینگ به صورت اختصاصی کاملا وارده و بی شوخی، با این که ژانر بازی به شدت کژوال ـه؛ انرژی و وقت و نتایجی که فن بیس این فرنچایز از خودشون نشون میدن، بی شباهت با فن های هاردکور یه فرنچایز بزرگ نیست و یکی از وفادارترین فن بیس رو لای فرنچایز های نینتندو داره
خلاصه این بخش حرفم این که: انیمال کراسینگ با این که سری محبوبیه، برخلاف سری محبوب هایی که میشناسید از یه Niche خاص به این موفقیت رسیده. بازی مسلما برای همه نیست، ولی اگه ذره ای فکر می کنید به این نوع ژانر بازی و مشابهات اش (Harvest moon, Stardew Valley, Sims و...) علاقه دارید، مطمئن باشید انیمال کراسینگ یه کار عجیب خاص و محشر تو این زمینه است که هر کی رو گرفته ول نکرده
پس اگه وسط این بحث فکر کردید که زندگی کردن تو یه دهکده چه حالی میده و این قدر معروف شده، یادتون باشه یه بازی در مورد چند صد بار بی رحمانه مردن سر یه شوالیه پدرسگ و دویست بار گیر کردن تو تله های مختلف الان یه کالت دنبال خودش داره
خب بریم سر اصل مطلب، انیمال کراسینگ در مورد چیه اصلا
شهر غریب
ایده اصلی و فلسفه پشت شکل گیری انیمال کراسینگ، چیز قشنگیه، بهتره از کارگردان نسخه اول بازی بشنویم کل قضیه رو
View attachment 130160
کاتسویا اگوچی که شخص عکس فوق باشن، کارگردان نسخه اول انیمال کراسینگ ـه و یکی از کله گنده ترین تهیه کننده های حال حاضر نینتندوئه.
در مورد انیمال کراسینگ و نحوه ساختش یه مصاحبه جالب داره اگوچی:
یا به طور خلاصه، کاتسویا اگوچی مثل میاموتو که تحت تاثیر محیط طبیعی پیرامونش و تصور ماجراجویی تو اون ها سراغ خلق زلدا رفت، به خاطر تغییر ناگهانی محیط زندگیش به خاطر کارش ایده Animal Crossing به ذهنش زد.
و وقتی به بازی نگاه می کنید، تجربه پلیر و اگوچی از این لحاظ خیلی شبیه هم اند. تو اولین انیمال کراسینگ، شما وقتی از قطار اول بازی پیاده می شید، ایده این نیست که با دشمن خفنی قرار بگیرید، هدف معینی روبروتون باشه یا حتی بگیم باید قرض های تام نوک رو بدید
بازی خیلی ساده میندازتت تو یه دهکده غریب، که هر جاش رندومه و غریب، لی اوت این دهکده هر دفعه که یه سیو جدید باز می کنید تغییر می کنه، از راستر 200 و خورده ای حیوون اش، هر دفعه، شانسی یه سری تو دهکده میان و میرن و این حس ـه که "وقتی وارد دهکده میشی، وارد یه محیط جدید واسه زندگی شدی" وجود داره
چالشی که انیمال کراسینگ جلوی پلیرهاش میذاره زندگی کردن تو این محیط جدیده است و هنر نینتندو اون جا ظاهر میشه که چطوری این محیط جدید رو شکل بده تا کشف کردن شخصیت هاش و زندگی کردن با هر کدوم شون لذت بخش و اعتیاد آور باشه
در این مورد تو پست بعدی صحبت می کنم که چطور ایده بازی به طور هنرمندانه عملی میشه و پلیرشو تا ماه ها و حتی سال ها تو خودش غرق می کنه
حس خوبی داره وقتی دارید یه پست دراز می زنید ولی پیش نویس نمیشه و از بین میره
مخصوصا این که میدونی تقریبا هیچ کس نمی خوندش چون... آممم... کی این روزها دلش بازی Social-sim میخواد
تو پست آخر قراره شیرجه بزنیم تو مهم ترین موضوع کل این تاپیک که آقا اگه انیمال کراسینگ در مورد زندگی کردن لای یه سری غریبه تو یه محیط جدیده (رجوع به پست نقل قول شده) چطور "این قدر" خوبه
به طور کلی هنر طراحی برای بازی خیلی مهمه و اگه مغز فندقی نباشید می تونید درک کنید که تو هر سبکی میشه شاهکار ساخت
مجبور نیستید حتما ناتی داگ یا راکستار باشید و... انیمال کراسینگ یه کوه از Design Choice های نابغه وار اند که سر جمع تجربه خاصی رو میدن... البته یه مسئله ای پیش میاد!من چرا باید Animal Crossing بازی کنم وقتی تو همین سبک بازی مثل Stardew Valley و Minecraft و Sims و... وجود دارند؟
جواب ساده است! به همون دلیل که کنار Call of Duty و Halo شما Doom هم میزنی
سبک یکیه ولی جواب هایی که به مخاطب های مختلف میده بازی کاملا متفاوته
بذارید باز کنم این قضیه رو
زیرشاخه Social-Sim از ژانر گنده Life-Sim اصولا سه نوع مخاطب رو هدف قرار میگیره
- Recliner ها: اون جماعتی که تو زندگی مجازی شم حواسش به گل ها هست و آب شون میده، با همه حرف میزنه و کلا حال می کنه که زنده است این ها به عشق فراخت بازی و ریلکس بودنش این سبک رو انتخاب می کنن. ناخونکی به تمام جوانب بازی میزنن ولی سعی می کنن تا جای ممکن از زندگی مجازی شون لذت ببرند
- Collector ها: از اسم شون معلومه، همه آیتم ها، همه ماهی ها، همه غذاهایی که میشه درست کرد، همه قفسه های موزه اینا آدمایی اند که بازی ای که اصولا نباید تموم بشه رو به روش خودشون تموم می کنن و تا ته اچیومنت های بازی رو میخورن و بعدش بازی رو تف می کنن بیرون میرن سراغ بازی بعدی. قدرت فوق العاده ای دارند
- Stylist ها: این همون دختر فامیل تونه که تو Sims یه خونه فرا خفن میساخت بعد هیچ کس توش زندگی نمیکرد چون داشت تو سیو بعدیش یه خونه دیگه درست می کرد اینا جماعتی اند که عاشق تک تک المان های شخصی سازی بازی اند و دیدن سیوهایی که ساختن یکی از خفن ترین دستاوردهایی ـه که خیلی ها هیچ وقت نمی تونن بهش دست پیدا کنن
Animal Crossing تو نسخه اول یه بازی وحشتناک متمایل به دو مخاطب Recliner و Collector بود. و عملا به غیر از خونه خودت نمیتونستی خیلی چیزی بچینی و... (شما نمیتونستی حتی قیافه کارکترت رو بسازی، بر حسب یه سری سوالایی که اول بازی ازت میپرسه Generate میشد قیافه تون) به مرور زمان طی نسخه های آتی بازی بیشتر سمت Recliner ها متمایل شد. مخصوصا وقتی بازی کوچ کرد به DS، مخاطب هایی که عاشق روزانه بازی کردن بازی بودند به یه محصول ماورایی رسیدند! میتونستی هر جا DS ات رو وا کنی، یه ربع تا نیم ساعت بازی کنی، ببندی بری سر کارت. کالکتورها اون قدر محبت ندیدند تو ادامه سری و تنوع موارد قابل جمع آوری "اون قدر" تو مقایسه با پیشرفت های دیگه بازی جلو نرفت.
عوضش مخصوصا بعد عرضه New Leaf و بعدش Happy Home Designer، سری انیمال کراسینگ قشنگ آغوش وا کرد برای Stylist های عزیز و Ho Boy
اگه بگم جواب نداد دروغ گفتم این تغییرات عظیم به مرور زمان Animal Crossing New Horizons رو به جایی میرسونه که تو عکس می بینید. (تغییر موزه تو نسخه اخیر به Collector ها هم خیلی محبت کرده)با تمامی تغییرات و پیشرفت ها و... Animal Crossing یه بازی واسه Recliner هاست اول و آخر. و من تو این انجمن خیلی Recliner نمی بینم... چون آممم... شاید کسی بتونه کالکشن اچیومنت هاش یا جزیره خفنش رو این جا به رخ بکشه ولی گمون نکنم بشه لایف استایل رو به تصویر کشید. در هر صورت امر مشخصیه که این جماعت وجود دارند، اونم تو تعداد زیاد. یه جورایی یه جمعیت مخفی ای هستند لای گیمرها که هر وقت یه Animal Crossing عرضه میشه و سر هایپش می تونید پیداشون کنید و خارج از این بازه زمانی فقط تو سابردیت های بازی می چرخن
خب پس این حله، اگه بفهمیم چرا انیمال کراسینگ محبوبه، فهمیدن این که چرا خوبه کار راحتتریه
فقط باید بفهمیم چجوری میشه یه بازی خوب واسه Recliner ها ساخت و اون وقت دیگه همه چیز عین راهنمای تو کاتالوگ بازی های میکرو (که تو ایران پیدا نمیشدن) عیان است
Animal Crossing بازی گنده ایه! خیلی هم گنده! کاتالوگ آیتم هاش و دیالوگ هایی که تو بازی نوشته میشه و... تو ژاپن حکم دیکشنری دارن. پلیرهاش پاش 500 ساعت وقت میذارن بدون این که درگیر لیدربورد یا رنک و مِتای آنلاین بازی و... باشند. همچین چیز گنده ای اساسا باید رو چند تا ستون وایساده باشه تا سرپا بمونه و نریزه این همه مدت. Animal Crossing الان یه فرنچایز 20 ساله است و باید خیلی بنیان قوی ای داشته باشی که 20 سال بدون "انقلاب تو ساختار" و "ریبوت شدن" و... زنده بمونی... God of War و Zelda که نیست
Animal Crossing رو چهار تا ستونه که 20 ساله وایساده
زمان
مکانیک هسته ای بازی تو انیمال کراسینگ زمانه. و اگه با بازی های شعین اندرویدی آشنا باشید، باید با این المان آشنا باشید یخورده.
ساعت بازی با ساعت دستگاه و ساعت واقعی یکیه (میتونید دستی تغییرش بدید، پیشنهاد نمیشه) و به تبع اش همه چیز تو بازی زمان بر اند، میوه هایی که از درخت ها می چینید طول می کشن تا دوباره در بیان، ساختمون ها طول می کشن تا ساخته شن و... . تو بازی های این سبک رو گوشی از این مکانیک زمان واسه چاپیدن پلیر استفاده می کنن 
تا باهاش بتونی زمان رو اسکیپ کنی و سریعتر به نتیجه برسی.Animal Crossing اما قضیه اش فرق داره. وقتی بازی های گوشی تلفن همراه در حد Snake بودن این بازی مکانیک زمان داشت. منتها هدف انیمال کراسینگ این نیست که پول خرج کنید تا زمان بگذره (چون راستش این کار رو بازی میذاره به صورت مجانی با یخورده دنگ و فنگ انجام بدید) هدف اینه بازی رو ول کنید! انیمال کراسینگ، جلوتر میگم دوباره، اصلا دوست نداره سریع شما به همه چی برسید! زندگی که این جوری نمی گذره
انیمال کراسینگ بازی ایه که بدون این که تو سرت با متن و هشدار و اینا فرو کنه مجبورت می کنه جای پشت سرهم بازی کردنش، تو بازه زمانی بیشتری بازیش کنی و شاید تو کاغذ احمقانه برسه، ولی تو عمل مکانیک هسته ای زمان شدنی اش کرده و انیمال کراسینگ 20 ساله پلی استایلش رو همین جوری ثابت نگه داشتهدهاتی ها... یا همون Villager ها
شما Villager رو چی ترجمه می کنید جدا
من فقط لغت دهاتی به ذهنم میرسه... میشه بهشون شهروند هم گفت با همون دهاتی میریم جلو... حس نزدیکی بیشتری بهم دست میده با این کلمه در هرصورت اون هان ستاره اصلی کل بازی اند. این بازی در مورد زندگی کردن بین مردمه. آرت استایل به شدت خفن و خوشگل بازی تو ترکیب با دیزاین محشر هر کدوم از این حیوون های آنتورفوموبیک این بخش بازی رو تکمیل می کنن، هر چند نویسندگی سری برای دیالوگ ها بالا و پایین های خودش رو داشته ولی سری همیشه با این دهاتی هاست که زنده اند و مخاطب جمع می کنه. دوست داشتنی بودن این موجودات مهمه و هر چند نینتندو یه مدت تلاش به شدت زیادی تو چاپیدن ملت از طریق سوءاستفاده از این دوست داشتنی بودن و فروختن آمیبو به ملت کرد ولی آخرش وقتی می بینید یه تانوکی مثل Tom Nook و یه سگ مثل Isabelle قیافه شون اندازه چندتا از گنده ترین آیکون های ویدیو گیم این ور و اون ور پخش میشه یعنی کارت رو درست انجام دادی
موسیقی و ساند دیزاین
توضیحش تو متن وحشتناک سخته ولی خب خودتون در نظر بگیرید، بازی های Life-Sim بازی های اتمسفریک ای اند. و بازی هر چی اتمسفریک تر، تاثیر موسیقی و Sound Design توش بیشتره. اینو بخوام برم داخلش زیاد حوصله بره که نه شما حوصله شو دارید نه مخصوصا خودم
خلاصه کلام این که تیم موسیقی و Sound Design سری انیمال کراسینگ عملا Godlike اند.بزرگی در عین کوچیکی
انیمال کراسینگ بازی ایه که مهارت اش تو اینه که بازیکن رو مورد فشار قرار نده یا تو همون لفظ انگلیسی اش Overwhelm نکنه. از جزیره کوچولویی که توش شما رو میندازه تا تعداد کم دهاتی هایی که همیشه باهاشون در ارتباطی، خونه کوچیکتون و... بازی سعی نمی کنه به شما همه چیزشو درجا نشون بده. این به ساختار Recliner بازی شدیدا کمک می کنه و کسایی که Stardew Valley زدن بهتر می فهمن منظورمو. این تو Animal Crossing شدیدتره. برای همین بازی تازگی خودش رو به نسبت خیلی بیشتر حفظ می کنه. یه کار می کنه برگشتن بهش جذاب باشه. روند چرخشی روز و شب، دهاتی هایی که میان و میرن، آیتم های فروشی در حال چرخش و... بازی همیشه پر روش هاییه که محتوایی که تو یه زمان ارائه میده رو کنترل شده ولی متنوع جلوه بده.
این به حس دنج بودن بازی هم کمک شدیدی می کنه چون Animal Crossing اصن بحثش سر ساخت گنده ترین چیز ممکن و... نیست و خیلی اهمیت میده به این موضوع که چقدر تو فضای کوچیک خودت راحت باشی
رو مبنای این چهارتا ستون فرنچایزی وایساده که برای نینتندو خیلی مهمه و وقتی اسم Relax و Video Game با هم میان منجر به پدید اومدن اسم این سری تو همه جا میشه. این به نظرم خودش دستاورد خفنیه. خیلیا بعد Animal Crossing تلاش کردند مشابهش رو با همین آرت استایل و کارگردانی و... بنا کنند ولی جادوش لامصب همیشه پیش نینتندو میمونه. درجه پولیش و کیفی این بازی با وجود کانسپت ساده اش چیزیه که در نهایت به نظرم همه این ستون ها رو صیقل میده و نتیجه اش بازی ای میشه که چه از نظر نمرات، چه فروش، چه فن بیس اش یکی از سری های درجه یک این سبک و کمپانی نینتندو بمونه
اگه حسی باقی بمونه تو این تاپیک بعد عرضه بازی در مورد تجارب خودم از این نسخه و یه سری Trivia های باحال هم می نویسم... ولی جدی فکر کنم چوب خط تایپ کردنم برای یه مدت مدیدی تموم شده باشه
حالا بین این همه بحث تخصصی چرا بازی لیک نمیشه پایرتش کنیم
نمیدونم وسط جهنم خبری فعلی این جا چیکار می کنم
ولی این کمیک ـه رو هم بخونید از یوزر توییتر:
@GitGudNami
ولی این کمیک ـه رو هم بخونید از یوزر توییتر:
@GitGudNami
کاربرانی که این قسمت را مشاهده می‌کنند
Google