نظر شما درباره سبک ترسناک

[H-E-C-T-O-R]

عجب تاپیک پرباری لذت بردم.

من از بازیهای ترسناک مطلق مثل سایلنت هیل متنفرم ..بازیهای مدیوم ترسناک مثل رسیدنت اویل 5 ..و الن ویک رو دوست دارم.و فییر3 که کلا جک بود اصلا ترسناک نبود

 

[saeed_mgs3]

منم 100 % سبک ژاپنی رو با شاهکار سایلنت هیل انتخاب میکنم و بقیه مثل siren یا fatal frame یا role of rose البته غربی هایی مثل obscure یا اخیرا shadow of damned هم باحال بودن من در کل عاشق بازی های ژاپنیم بیشتر تا غربی

 

[arash gh]

سبک سبکه ژاپنی!سایلن هیل غیر از این البته ژاپنی نیست Dead space

 

[koorosh sh]

مسلما ژاپنی ها ید طولایی در این زمینه دارن !
بهترین ای پی های این سبک اکثرا متعلق به کپکام و کونامی هم هستن !
(البته الان نابود شدن دیگه)
ولی کومپانی های غربی هم خوب تونستن در این زمینه خودنمایی کنن !
دد اسپیس و fear نمونه های بارزی هستند !

 

[msbazicenter]

سلام
یه سوال:
به نظرتون میشه سبک‌ غربی رو باز هم تقسیم کرد؟ مثلاً‌ غربی اروپایی و آمریکایی؟

 

[uriel]

سلام
یه سوال:
به نظرتون میشه سبک‌ غربی رو باز هم تقسیم کرد؟ مثلاً‌ غربی اروپایی و آمریکایی؟

خوب ببینید اصولا عناوین برجسته ی سبک ترسناک چه در بازی ها و چه در فیلم ها متعلق به آمریکایی ها هستش و اروپا به اونصورت توی این زمینه مطرح نیست. رقابت عناوین سبک غربی این ژانر با سبک شرقی معمولا بین ساخته های آمریکایی و ژاپنی هستش. ممکنه اروپا هم عناوینی داشته باشه ولی اساسا مطرح نیستند به اون صورت.
هر چند که بعضی از افسانه های انگلیسی پتانسیل خوبی برای پیوستن به زانر وحشت رو داره چون اصولا انگلستان مهد افسانه هاست ولی عنوان موفقی من به شخصه خاطرم نیست از اروپا.

 

[NINJѦ]

دوستان میخوام براتون کمی در مورد نوع رنگ بندی و بافت ها در دو نوع سبک ژاپنی و غربی توضیح بدم
البته با اجازه صاحبان بزرگ نظره انجمن

در اولین گام باید سراغ نوع انتخاب رنگ در این دو سبک رفت تا به دلیل اصلی تفاوت نوع ایجاد ترس تو این دو سبک کمی اشراف پیدا کرد

در سبک ژاپنی (در یبشتر موارد) همون طور که دوستان بهتر از میدونن بیشتر از رنگهای فوق العاده سرد و خفه و بی روح استفاده میشه مثلا
تو همین تصویر جو به خودی فقط بوسیله رنگ و تضاد فوق العاده زیاد در تاریکی و روشنی حسه ترسی رو انتقال میده بدون اینکه موجود ترسناکی تو تصویر باشه

اما شما این رو ببینید

تماما از رنگهای گرم استفاده شده مثل قهوه ای ، آیا واقعا حسه ترس داره ؟ به نظر نمیاد


خب حالا از این دو تصویر میشه به یه نتیجه رسید که :
به احتمال بالای 80% اگه شما به تنهایی در حالی که هیچ موجود ترسناکی نباشد تو محیط حرکت کنید نخواهید ترسید مخصوصا RE5 و بازیهای ترسناکی که از این تم و رنگ بندی استفاده میکنند حالا فرقی نمیکنه
اما در اکثر بازیها با تم ژاپنی به نوعی طراحی فضا در اونا انجام گرفته که شاید شما نتونید چند متر جلوترتون رو نبینید به عنوان مثال میتونم از Silent Hill Homecoming که تو بیشتر مواقع که تو فضای باز قرار میگرفت واقعا جلوش دیده نمیشد (اون قسمت یه تم ژاپنی تمام عیار بود)

پس با این نتیجه گیری باید به این نکته رسید که دراکثر بازی ها با سبک غربی حس ترس زامبی محور بوده و
در اکثر بازیها با تم ژاپنی حس ترس فقط بر زامبی ها استوار نبوده و با استفاده از فضا و جو و تضاد رنگ و سایه ها میتوان به میزان حدودا 40% حسه ترس رو ایجاد کرد

باز از صاحب نظرات عذرخواهی میکنم

 

[msbazicenter]

سلام
اول ممنونم از آقارضا.
من این نکته رو این طوری برای خودم تحلیل می‌کنم که سبک ژاپنی بیشتر ترجیح می‌ده ما رو تو تاریکی بترسونه برای همین هم هست که داستان اغلب بازی‌های ممتاز این سبک در شب و یا در محیط‌های سربسته اتفاق میافته.
اما سبک غربی بیشتر از اینکه بخواد از گرافیک برای ترسوندن استفاده کنه، اون رو تبدیل به ویترین توانایی‌های گرافیکی سازنده کرده.
نکته دیگه اینکه سبک ژاپنی در بیشتر موارد از لوکیشن‌های کمتری نسبت به سبک غربی استفاده می‌کنه. مثلاً در Silent Hill 1 در کل تعداد لوکیشن‌ها از تعداد انگشتان دو دست تجاوز نمی کنه ولی توی بازی مثل Dead Space پانزده مرحله می‌بینیم که هر کدوم دارای چند مکان مختلف هستش.
یه مطلب دیگه هم هست که توی بازی‌های ترسناک ژاپنی معمولاً با انسان‌های عادی بازی می‌کنیم که توانایی‌های اونها بیشتر با منطق سازگاری داره اما قهرمانان غربی یا خودشون ابر-انسان هستند یا از سلاح‌های فوق بشری استفاده می‌کنند. مثالش باز هم همین SH1 و DeadSpace1.

 

[ASYLUM MANAGER]

با سلام

بحث اصلی و سوال مهم در اینجا :کدام سبک؟ ترس شرقی یا غربی...

که در اخر مطلب به این سوال جواب میدم.​

المان های سبک وحشت:هر انسانی توی زندگی خودش نگرانی هایی داره،ترس از دست دادن عزیزی،تنها موندن توی مکانی،بوجود امدن توهم یا هر احتمال ناخوشایندی که بهش فوبیا(phobia ) گفته میشه.حالا وقتی به بازیها و فیلمهای ژانر وحشت نگاه میکنیم،میبینیم که همین دلهره های روحی

و مشغله های ذهنی به اونها مستقیما وارد شدن و این طور به نظر میرسه که خود سازنده ها همین مشکلات رو داشتن.(باور پذیری)با این توضیح ،هر اتفاقی میتونه باعث ترس بشه و هر تصویر نشانه ای برای وحشت...

مثال:رزیدنت اویل 5 رو در نظر بگیرید،چرا خیلی ها گفتند که این بازی هیچ تنشی نداشت و ترسناک نبود...از نظر اونها بازی کردن زیر نور خورشید و صحرای افریقا هیچ ترسی به همراه نداشت...بعضی ها هم از اتفاقات این بازی به عنوان ترسناک ترینها یاد کردن و دلیلشون هم این بود:قرار گرفتن در

یک منطقه ی بیابانی افریقایی و مواجه شدن با سیاههای زامبی که حتی در حالت عادی هم ترسناک هستن!!

منظورم این هست که هرکس با تفکرات و روحیات و تجربیات خودش با نشانه های ترس روبرو میشه و حتی برای خودش المانهای ترس رو ترسیم میکنه.

وضعیت ژانر وحشت در گذشته،حال،فردا:به نظر میرسه این سبک از بازی گذشته ی درخشانی داشته...جایی که سازنده ها،با عقاید خاص خودشون باعث بوجود آمدن طرفدارانی خاص تر شده بودن و نظریات خودشون رو(که فراتر از یک بازی به نظر میرسید!!) در قالب گیم مقابل مخاطب قرار

میدادند و همه چیز خوب به نظر میرسیده...مثال:سایلنت هیل 1-4 و castlevania Classic

در حال حاضر، تمام نشانه هایی که زمانی جزیی از بارزترین المانهای سبک وحشت بودند حذف یا کمرنگ شدند و عقاید و فلسفه های پشت پرده ،جای خودشون رو به خون-صحنه های مشمئز کننده و چندش اور-گیم پلی منظم و اکشن محور و تقلید کورکورانه دادن.

مطمئنا در آینده هم شاهد پیگیری همین روند هستیم ...(البته من به سازنده های اروپایی،مخصوصا روسها خیلی خوشبین هستم!!)

ادامه دارد...
​

 

[uriel]

با سلام

بحث اصلی و سوال مهم در اینجا :کدام سبک؟ ترس شرقی یا غربی...

که در اخر مطلب به این سوال جواب میدم.​

المان های سبک وحشت:هر انسانی توی زندگی خودش نگرانی هایی داره،ترس از دست دادن عزیزی،تنها موندن توی مکانی،بوجود امدن توهم یا هر احتمال ناخوشایندی که بهش فوبیا(phobia ) گفته میشه.حالا وقتی به بازیها و فیلمهای ژانر وحشت نگاه میکنیم،میبینیم که همین دلهره های روحی

و مشغله های ذهنی به اونها مستقیما وارد شدن و این طور به نظر میرسه که خود سازنده ها همین مشکلات رو داشتن.(باور پذیری)با این توضیح ،هر اتفاقی میتونه باعث ترس بشه و هر تصویر نشانه ای برای وحشت...

مثال:رزیدنت اویل 5 رو در نظر بگیرید،چرا خیلی ها گفتند که این بازی هیچ تنشی نداشت و ترسناک نبود...از نظر اونها بازی کردن زیر نور خورشید و صحرای افریقا هیچ ترسی به همراه نداشت...بعضی ها هم از اتفاقات این بازی به عنوان ترسناک ترینها یاد کردن و دلیلشون هم این بود:قرار گرفتن در

یک منطقه ی بیابانی افریقایی و مواجه شدن با سیاههای زامبی که حتی در حالت عادی هم ترسناک هستن!!

منظورم این هست که هرکس با تفکرات و روحیات و تجربیات خودش با نشانه های ترس روبرو میشه و حتی برای خودش المانهای ترس رو ترسیم میکنه.

وضعیت ژانر وحشت در گذشته،حال،فردا:به نظر میرسه این سبک از بازی گذشته ی درخشانی داشته...جایی که سازنده ها،با عقاید خاص خودشون باعث بوجود آمدن طرفدارانی خاص تر شده بودن و نظریات خودشون رو(که فراتر از یک بازی به نظر میرسید!!) در قالب گیم مقابل مخاطب قرار

میدادند و همه چیز خوب به نظر میرسیده...مثال:سایلنت هیل 1-4 و castlevania Classic

در حال حاضر، تمام نشانه هایی که زمانی جزیی از بارزترین المانهای سبک وحشت بودند حذف یا کمرنگ شدند و عقاید و فلسفه های پشت پرده ،جای خودشون رو به خون-صحنه های مشمئز کننده و چندش اور-گیم پلی منظم و اکشن محور و تقلید کورکورانه دادن.

مطمئنا در آینده هم شاهد پیگیری همین روند هستیم ...(البته من به سازنده های اروپایی،مخصوصا روسها خیلی خوشبین هستم!!)

ادامه دارد...
​

نظراتتون را تا حدودی قبول دارم، اینکه ژانر ترسناک در گذشته بر اساس عقاید و باورهایی ساخته میشد که گاها فراتر از ابعاد یک گیم بود رو قبول دارم ولی میخوام یه موضوعی رو مطرح کنم. ضمناا از شما ممنونم که بحث رو به این سمت بردید. خوب من میخوام یه سوال از طرفداران ژانر وحشت در صنعت گیم بکنم:
از نظر شما یه بازیباز چرا باید ژانر وحشت رو برای خرید یک گیم انتخاب کنه؟
خوب من جوابی که به این سوال میدم اینه ، وقتی کسی این ژانر رو برای بازی ، تاکید میکنم فقط بازی نه فیلم نه کتاب و نه هیچ چیز دیگه ای انتخاب میکنه پس بدنبال چیز دیگری هست. یه بازیباز بدنبال فیلم ترسناک نیست ، یا همینطور به دنبال یک بازی اکشن نظامی. چیزی که این بازیباز مد نظرش هست داشتن لحظاتی مهیج و سرگرم کننده (که اصلی ترین خصوصیت بازی های ویدئویی هستش) در کنار جوی که یک احساس طبیعی و غریزی انسانی به نام ترس رو در کنارش داشته باشه. پس با اون قسمت از بحثتون که گفتید قسمت اکشن در بازی های ترسناک اونو از المان های اصلیش دور کرده مخالفم. ببینید بازی اگر خیلی داستان محور ، تاکید میکنم اگر بیش از توان یک بازی داستان محور و فیلمنامه محور (نه بازینامه محور ) باشه از حوصله ی گیمر و هدف اصلی گیم خارج میشه. پس اکشن بخش جدایی ناپذیر یک گیم پلی درگیر کنندست. اتفاقا نمونه هایی که این دو فاکتور رو به طور مساوی در کنار هم داشتند بازی های موفق این ژانر هم به حساب میان مثل fear 1 , metroo 2033 , dead space 1&2 و حتی بازی زیبای undying . اصلا اگه روند تکاملی بازی های ژانر وحشت رو هم در نظر بگیرید میبینید که هم در سبک غربی هم در سبک شرقی سازنده ها به دنبال تعادل و تعامل این دو عنصر در کنار هم هستن. مثلا بازی ای مثل doom 1 به شدت اکشن محور و بازی ای مثل silent hill 1 به شدت داستان محور بودن. ولی با مرور زمان هر دوی این سازنده ها عناوین خودشون رو متکامل تر کردن جوری که اکثر طرفداران سری silent hill نسخه ی 4 یعنی the room رو مد نظرشون قرار میدن و طرفداران بازی doom هم عموما نسخه ی 3 رو کاملتر و بهتر میدونن.

به عنوان مثال من بازیه silent hill home coming رو که بازی میکردم طوری محو محیط بازی شدم که به جدیت کمتر عنوانی رو از لحاظ پرداخت محیطی و انواع افکت های صوتی زیبا و المان های ترس مثل این عنوان دیدم ولی چیزی که به شدت از اول تا آخر بازی منو عذاب داد نبود یک اکشن دلچسب و روان و مواج در کنار خلق چنین جو و محیطی بود و واقعا واسم ناراحت کننده بود که بازی ای که میشد چند برابر بیشتر ازش لذت برد با عدم بالانس در گیم پلی و داستان و جو محیطی بازی نمیتونست این توانایی رو نشون بده و از تمام پتانسیلش استفاده بشه.
پس بالانس مهمترین قسمت یه بازی ژانر وحشت هست که باید طوری باشه که با داستان محوری محض موجب خستگی نشه و از طرف دیگه با اکشن بیش از حد حس و حال یک شوتر نظامی رو به بازیباز نده. این نظر من راجع به اون سوال بود.

 

[msbazicenter]

سلام
ترس از بازی می‌تونه تو جریان بازی اتفاق نیافته. یعنی شما بازی رو تموم می‌کنید و شاید تا مدت‌ها اتفاقی نیافته ولی با یه تلنگر یا یادآوری یا تداعی، به شدت بترسید. اتفاقی که برای من تقریباً تو بازیه The path افتاد.
توی این بازی عملاً شما فقط با داستان درگیر هستید و سرنوشتی که برای هر کدوم از خواهرها رقم می‌خوره.

 

[ASYLUM MANAGER]

سلام
ترس از بازی می‌تونه تو جریان بازی اتفاق نیافته. یعنی شما بازی رو تموم می‌کنید و شاید تا مدت‌ها اتفاقی نیافته ولی با یه تلنگر یا یادآوری یا تداعی، به شدت بترسید. اتفاقی که برای من تقریباً تو بازیه The path افتاد.
توی این بازی عملاً شما فقط با داستان درگیر هستید و سرنوشتی که برای هر کدوم از خواهرها رقم می‌خوره.

دقیقا همین طور هستش...هنوز هم یاد اون رادیو توی مغاذه می افتم که رفتم سمتش و یه دفعه دیوار اومد پایین(silent hill 1 )

داشتن لحظاتی مهیج و سرگرم کننده (که اصلی ترین خصوصیت بازی های ویدئویی هستش) در کنار جوی که یک احساس طبیعی و غریزی انسانی به نام ترس رو در کنارش داشته باشه.

کاملا با این حرف شما موافقم ;که بارزترین ویژگی ویدئو گیم سرگرمی هستش و تا وقتی مخاطب جذب زیباییها و اتفاقات یک بازی نشه مسلما دیگه نمیشه ازش انتظار فهم و درک سبک بازی یا داستان بازی رو داشت و در کل گیم یعنی سر گرمی(entertainment ) اما این رو که یه

سرگرمی صرف هست قبول ندارم.

شما یه فیلم سینمایی رو در نظر بگیر:در نگاه اول ،یک فیلم روایتی عاشقانه رو به تصویر میکشه...یا زندگی یک قوم قدیمی...اما از دیدگاه دقیق تر ما شاهد نفوذ عقاید و پیامهای مهم و بیشماری از طرف گروه ها و تشکل های مختلف به درون فیلمها میشیم،به طوری که سران احزاب

مختلف هم ،برای رسیدن به اهدافشون به هنر هفتم متوسل میشن!!

حالا در مورد بازی قضیه گسترده تر هم میشه به این خاطر که دنیای بازی به مراتب،بزرگ تر و تاثیر گذار تر از سینماست و به نظر من دلیل سرمایه گذاری های کلان در این صنعت قابل تفکره!!

خلاصه:در این که گیم ما رو سرگرم میکنه و لحظات خوشی رو برای ما رقم میزنه شکی نیست،اما نمیشه صنعت بازی رو بدون حضور متفکرین و عقاید خاص اونها در نظر گرفت و به نظر من ارزش یک ایده ی ناب (که با زندگی واقعی پیوند خورده) رو نباید با هیچ عامل دیگه ای مقایسه

کرد...

Spoiler

از سبک ترسناک و حرفهای وحشتناک!! فاصله گرفتیم :d الان صدای مسعود جان درمیاد

اگه قرار باشه خودتون بازی بسازید،چکار میکنید؟:اکثر بازیسازها (هرقدر هم که خلاق باشند)از پایه های یکسانی استفاده میکنند و بنای خودشون رو روی این پی قرار میدن،یعنی ما در اکثر ترسناکهای ژاپنی با تناقضات شخصیتی و منجلابهای روحی مواجه میشیم و یا در بازیهای

منتسب به غرب(west horror ) با کاراکترهایی قابل اطمینان(از لحاظ ورزیدگی و قدرت دفاعی) بازی رو اغاز میکنیم.

حالا این بسته به نبوغ بازیساز هستش که با رعایت کردن(و احترام گذاشتن به)این قالب کارش رو شروع کنه و یک بازی ایده آل بسازه...به نظرم برای شروع یک ایده ی قوی لازمه (ترجیحا موازی با یک عقیده-یک دستورالعمل) که بتونه در عین خلق کردن یک فضای تنش زا ،حس لذت

بردن رو توی مخاطب بوجود بیاره...حتما می پرسید ترسیدن و لذت بردن چه رابطه ای با هم دارن،اما مطمئنا این دو احساس رو در کنار هم داشتید:

ترس از بلندی:تله کابین-ترن هوایی-کوهنوردی-هواپیما...یا حتی یک ملاقات عشقی پنهانی!!

حالا این که چطور میشه این اتفاقات و در ادامه این احساسات وارد بازی بشن ،جای بحث داره !!......

 

[Safety & Peace]

سبک ژاپنی مسلما بهترین سبک در ژانر ترسناکه.در کل من خودم سبک اسیایی ها رو در زمینه ترس میپسندم همون جور که در فبلم هاشون هم مشهود هست.
الان غربی ها فیلم ترسناک درست میکنن ولی کاملا جنبه حال به زدن دارن فیلماشون.
با حرف ƝIƝɈѦ موافقم. استفاده به جا از رنگ ها،باعث القای بیشتر ترس میشه.یه جور فضای مرده مانند باید ایجاد بشه.
البته المان های صداگذاری و نور پردازی هم فوقالعاده موثره.
البته ترس تا ترس داریم:
یه نمونه از ترس،حالت شوک دادن داره که لحظه ای هست.
یه نوع دیگه-ش، ترس مطلق داره که همیشه با ادم همه جا میمونه.

- وضعیت سبک وحشت رو در گذشته،حال و آینده چگونه ارزیابی می‌کنید؟

اگر شرکتای بازی سازی دست از این غربی گرایی بر دارن،میتونیم اوج ترس رو از همه نمونش دوباره تجربه کنیم....

- اگه فکر می‌کنید سبک ترسناک دچار افت شده، دلایل این افت چیه؟

همون جور که گفتم،به خاطر فروش بیشتر و .... هستش که شرکتا از اصل خودشون دور شدن....نمونه هاش CAPCOM و KONAMI.
در کل،ترس دست آسیا و مال آسیا هست.غرب،چیزی جز تقلید در این زمینه نداره.....

 

[kiansafa]

با سلام و اجازه از صاحب نظران
من میخواستم یکم عمیق تر و وسیع تر درباره ی این قضیه بحث کنم.
اولا صنعت بازی سازی و به طبع بازی ترسناک از ژاپن و شرق شروع شده (به صورت حرفه ای و به شکل یه صنعت). پس جای حرفی نیست که استاد بازی سازی و سبک ترسناک شرقه (نمیگم بهترین، میگم استاد. ادامه ی مطلب رو بخونین متوجه منظورم میشین)
بعدش هم به نظرم من افرادی که بیش از 10-15 سال هست که بازی باز هستن بیشتر به سبک شرقی علاقه مندن (شاید هم بگیم کلاسیک که از سبک کلاسیک فقط شرق باقی مونده و غرب سبکش کاملا عوض شده و به هیچ عنوان شبیه به 10 سال پیش نیست. این هم واضحه چون اون زمان بازی های درجه ی 1 از ماریو و سونیک و ... شروع میشدن تا کنترا و شورش در شهر و ...
برای همین علاقه این افراد به این حالت شکل گرفته (باز هم فقط این یه نظره)
در عوض کسایی که از حدود 6-7 سال پیش با وارد شدن کنسول های نشل شش و هفت وارد دنیای بازی های ویدیویی شدن، به دلیل قدرت گرفتن بازی سازی غرب و تحت سلطه درآوردن با انتشار بازی های بسیار بسیار زیاد در اون زمان، به این سبک علاقه مند شدن.
یه مثال: افراد قدیمی تر بیشترین خاطرات خودشون رو از بازی های FPS از بازی هایی مثل Quake و Doom دارن در صورتی که نسل جوون تر از CoD و BF.
بعد از این همه حرف های بی ارزش بریم سراغ بحث بازی ترسناک.
متاسفانه اون چیزی که بیشتر جاها دیدیم اینکه خیلی از افراد ترس (Horror) رو با هیجان (Thriller) اشتباه گرفتن اون هم به دلیل نزدیک بودن غیر قابل وصف این دو حسه.
دقیقا مثل شادی و خوشحالی (که اشتباهن برخی این دو رو مترادف و یکی میدونن).
ترس واکنشی احساسی و عاطفی بر اثر احساس خطر، تهدید و ... هست. هیجان احساس عاطفی در بیان "ترس، خشم یا شادی" هست.
پس هیجان در واقع از ترس بوجود اومده و خود ترس نیست بلکه نوعی ابراز احساس فیزیکی به حس درونی فرده.
میشه گفت ترس حسی در مغز، و هیجان واکنش بدن به این حسه (یا یکی از حس های دیگه).
خوب همه ی این چیز های برای اینگفتم که بگم خیلی از بازی های حال (به خصوص بازی های سبک ترسناک غربی) بیشتر هیجان انگیزن تا ترسناک (به این معنی نیست که در غرب بازی ترسناک ساخته نمیشه، ولی تعداد بازی های ترسناک بسیار کمه) از Quake گرفته تا ، Doom3 ،Dead Space ،SAW و Alan Wake. یعنی بیشتر میخوان شما رو به وجد بیارن تا اینکه بخوان بترسونن. از طرف دیگه بازی های شرقی بیشتر ترسناکن تا هیجان انگیز Silent Hill و Alone in the Dark و Resident Evil و Fatal Frame.
اثبات این موضوع رو میشه برای مثال در میزان اکشن بودن بازی فهمید. حالت اکشن باعث به هیجان آوردن فرد میشه. یعنی هم با DS هم با CoD هیجان زده میشین و حس هیجانش تفاوتی نداره.
ولی توی بازی DS حس ترس رو هم (کم) تجربه میکنین و این باعث میشه که تجربه CoD با DS متفاوت بشه.
ولی سبک شرقی به جای مسائل اکشن و هیجان انگیز به مسائل ترسناک میپردازه.
و همین باعث میشه که ترس بازی های شرقی توی وجود انسان برای مدت ها بمونه ولی ترس بازی های هیجان انگیز موقت باشه.
چون ترس در مغز و هیجان واکنش لحظه ای بدنه.
پس میشه گفت اصلا بازی های ترسناکی که شرق و غرب میسازین در واقع در دو سبک کاملا متفاوته.
این در مورد تفاوتشون و من چون احساس ترس رو بیشتر دوست دارم از بازی های شرقی خیلی بیشتر خوشم میاد.
در آخر هم درباره ی گذشته و حال بازی های ترسناک همه بیشتر از من میدونن و صاحب نظر ترن فقط در مورد آینده به نظرم از این هم خرابت بشه.
چون تمام شرکت ها به دنبال سوددهی بیشتر رفتن و اصلا کیفیت محصولات براشون مهم نیست و فقط عامه پسند بودن (که بیشتر مردم طرفدار هیجانن) براشون مهم باشه.
و در آینهد بازی سازی های مستقل _میکامی، سودا 51 و ... بیان و در سال یکی دوتا بازی خوب بیرون بدن.
مگه اینکه این دفعه که RE6 اومد به جای پریدن توی صف خرید، بازی باز ها بیان کپکام رو نقد کنن.

(اگه مطلب جالب نبود شرمنده از اولین کارهامه)

 

[msbazicenter]

سلام
ممنون
خب به نکته خوبی اشاره کردید. شاید باید تو تحلیل بازی‌های ترسناک سن و سال رو وارد کنیم.
خیلی از کسانی که SH1 رو بازی کردند حداقل 8-7 سال از سن‌شون گذشته و حتی ممکنه سلیقه‌شون عوض شده باشه. به طور حتم ترس و تعریفی که یه فرد 10 ساله از تاریکی و تنهایی داره با یک فرد 20 ساله با یک فرد 30 ساله تفاوت زیادی داره.
در مورد تمایز ترس و هیجان باهاتون تا حد زیادی موافقم اما یکی از تفاوت‌ها اصلی ترس و هیجان جنبه دوگانه هیجان هستش. ترس واکنش طبیعی انسان به موقعیت غیرعادی منفی است اما هیجان می‌تونه در قبال موقعیت غیرعادی مثبت هم ایجاد بشه. تصور کنید وارد خونه میشید، اتاق تاریکه و شما استرس دارید. ناگهان همه جا روشن میشه. در این جا دو حالت می‌تونه اتفاق بیافته؛
1- براتون جشن تولد گرفته‌اند.
2- با یه دزد مسلح به سلاح سرد روبرو میشید.