ناامید کننده ترین عناوین نسل هشتم از دید کاربران بازی سنتر (فینال)

ناامید کننده ترین عناوین نسل هشتم از دید کاربران بازی سنتر (فینال)


  • مجموع رای دهنده‌ها
    253
  • نظرسنجی بسته شده است .

voldmort

AʙʏsSw̶ᴀʟᴋεЯ
کاربر فعال
باورش سخت است اما یک دهه دیگر هم گذشت و ما به عنوان شیفتگان صنعت بازی همچنان در پی بازی کردن عناوین درجه یک جدید هستیم. در نسل هشتم شاهد عرضه ی موفق تعدادی از عناوین دنباله‌دار ، نیو ip ها و عناوین مستقل بودیم و در این راه نیز به تجربه ی عناوینی که مرزهای نبوغ و جذابیت را درنوردیده و ما را روزها و ماه ها با خود درگیر میکرد برخوردیم
اما در کنار این تجارب عناوینی نیز طرفداران خود را ناامید کرده و اینبار قصد داریم با سنت شکنی و به جای معرفی بهترین ها به سراغ ناامیدکننده ترین های نسل از دید کاربران bc برویم

160789

در آخر اضافه کنم که اینجا قانون خاصی نداریم، به غیر از اینکه جنگ راه نندازید و به هم توهین نفرمایید:D
و اینکه سعی کنید تجارب شخصی خودتون رو با ما به اشتراک بگذارین(نه از روی دیدن متا و ویدئوهای یوتیوب....آره:D[-x)
و درآخر ، کاربران می توانند لیستی شامل ۵ عنوان مدنظرشون (به ترتیب از 1الی5 به عنوان نا امیدکننده ترین..) رو با سایرین به اشتراک بگذارند

➰➰➰➰➰➰➰➰➰
➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰
با رای 253 کاربر به 10 بازیِ منتخب در نهایت رتبه بندی ها به شکل زیر در اومد:

CYMERA_20200823_162140-355x183.jpg
۱- Mass Effect: Andromeda با 105 رای
۲- Mafia III با 92 رای
۳- Anthem با 75 رای
۴- Metal Gear Solid V با 72 رای
۵- Death Stranding با 56 رای
۶- Gears 5 با 43 رای
۷- Halo 5 با 36 رای
۸- Gears of War 4 با 25 رای
۹- Devil May Cry V با 22 رای
۱۰- Dragon Age: Inquisition با 15 رای
 
2. Rise of the Tomb Rider

ماجرای من و لارا از Legends شروع شد و هر شماره رو سر ریلیز بازی کردم و کلا شخصیت دوست داشتنی و در عین حال قوی داره. از ریبوت هم خوشم اومد و با صحبت هایی هم که سر ادامه اش میزدن، انتظار منم بیشتر میشد برای بازی کردنش. چیزی که گیرم اومد، یه بازی حوصله سر بر و به شدت خسته کننده بود که به معنای واقعی محیط رو الکی گنده کرده بودن و همه اش چیزای تکراری بود و باید برمیگشتی به به جای اولیه و این روند هی تکرار میشد، واقعا گیم پلی لوپ احمقانه ای داشت، گان پلی افتضاح و داستان ما ورای کلیشه ای هم که هیچی دیگه.

آخ آخ من اصلا از این یکی یادم رفته بود...

من شدیدا با نسخه 2013 حال کردم و به نظرم بعد شخصیتی جالبی به لارا داده بودند کسی که مقبره ها متنفره و هی نق میزنه و آخرش تبدیل به جان سخت میشه :D ولی نسخه 2016 به قولی نا امید کننده بود

داستان کلیشه ای، لارایی که خیلی کلیشه ای و هالیوودی شده، طراحی مراحل و گیمپلی که مخلوتی از nتا بازی بود و سعی کردند بودند تا حدممکن از سلایق مختلف یک چیزی داخلش بیارند تا راضیت اکثریت رو جلب کنه

همچین بازی ای با این گرافیک فنی و هنری خفن و اون انیمیشن و شخصیت محبوبی مثل لارا واقعا ضعیف بود. حتی شخصیتی مثل جوناه هم یک وزنه سنگین و منفی تو بازی حساب میشه هرچند اواسط بازی کمتر بود

شاید شاید شاید یک سناریو مثل به وجود امدن یک رابطه احساسی بین لارا و یک شخصیت مذکر کاوشگر و کلا اتفاقات مقبره ها پیرامون این مسله پیش میرفت خیلی جالب تر میشد.
 
البته متال گیر ۵ رو من این رو بگم ،، که با انتظارات زیر خط حداقل رفتم سراغش و چون اصلا بازی مجانی پلاس بود دانلودش کردم ... ولی بازم فراتر از تصوراتم نا امیدم کرد ...اصلا موندم کوجیما وقتی ایده اوپن ورلد کردن بازی به سرش زد دقیقا داشته به چی فکر می‌کرده .... که کلا همه فجایعی که سر بازی اومد به خاطر همین اوپن ورلد کردن بی دلیل بازی بود ...
 
خیلی عجیبه که منم این Rise of the Tomb Raider رو یادم رفت :)) من حقیقتش عاشق نسخه ۲۰۱۳ بودم ولی این یکی واقعا عذابم داد تا تموم شد. همون بحث بحران هویتی که گفتم اینجا هم صدق می‌کنه و اینقدر المان‌های مختلف از بازی‌های دیگه کش رفتن که بازی حالت شلخته و کر و کثیف پیدا کرده. شما ۵ تا المان اضافه میکنی باید مثل چی بهش بپردازی نه اینکه کشکی کشکی هی فقط اضافه کنی. حتی گرافیک بازی هم من اوایل بازی خیلی باهاش حال می‌کردم مخصوصا مراحل سوریه که گرم بودن ولی از اواسط بازی هم حتی تکسچرها رفته بودن رو مخم و واقعا از اونا هم لذت نمیبردم مخصوصا اینکه بعد از آنچ ۴ رفتم سراغش و یهو دیدم که صخره‌نوردی بازی و انیمیشن‌هاش و نرم بودنش داره اذیتم می‌کنه و اون سرعت آنچارتد و نرم بودن اون رو نداشت. گان‌پلی بازی که از فجایع قرن ۲۱ محسوب میشه رسما و اصلا نمی‌خواستم تیر بزنم واقعا:))
 
mirror's edge catalyst
بعد از سال ها انتظار برای نسخه دوم این بازی بدجوری تو ذوق من زد هیچ عنوانی تو این نسل برام ناامید کننده تر از catalyst نبود. مهمترین دلیلش هم طراحی و معماری محیط های باز و شلوغ بودن و به اصطلاح مدرن تر کردن فضای بازی بود. واقعا هیچ نیازی نبود که به ساختار طراحی بازی اول دست بزنن و فضای بازی رو اینقدر متحول کنن کافی بود همون ظاهر رو حفظ کنند و کمی ارتقا بدن از نظر بصری. به علاوه موسیقی متن بازی اول به فضای بازی یک روح خاصی داده بود که برای من انگار با فضای بازی آمیخته شده و هر زمان موسیقی متنی مثل shard رو میشنوم یاد اون برج قسمت اول می افتم. اصلا کلا بازی دوم یک نکته ماندگاری برای من نداشت.
 
کلا این نسل برای من ناامیدکننده بود از اول تا آخرش. الانم نگاه کردم حدود 80 تا بازی انجام دادم که به نسبت نسل قبل حدود نصف شده. ولی در مجموع چون در خط پایینی امید وار بودن قرار داشتم به صورت کلی دفعاتی که سوپرایز شدم بیشتر از دفعاتی بود که ناامید شدم . یعنی به صورت پیش فرض به همه بازی ها بدبین بودم قبل از عرضه. ولی اگر بخام موارد ناامید کننده را بگم:

Quantum Break : نمیدونم چرا بعد از Alan Wake که اونم یکی از ناامیدکننده ترین بازی های نسل قبلم بود به رمدی امیدوار شده بودم در اون حد. ولی خب به هرحال در مجموع بازی به جز گرافیک و یک سری المان های گیم پلی برام ناامیدکننده بود.

The Evil Within : برای بازی شخصی که محبوب ترین فرنچایزم را خلق کرده خیلی امیدوار بودم که نتیجه در حد انتظارم اصلا نبود.

DMCV: بازی به طرز عجیبی ناامیدکننده بود برام. توضیحش را کامل توی تاپیک امتیازات بازی های PS4 نوشتم.

داستان TLOU2 : این مورد کیس خاص هست. به صورت کلی بازی یکی از بهترین بازی هایی هست که توی عمرم بازی کردم ولی یک حس عجیبی به داستان بازی دارم. یعنی داستان را کنار میارم و تنها بهش فکر میکنم خیلی ناامیدکننده بود برام. به خصوص وقتی که فکر میکنم به نسخه جدید احتمالی با توجه به رویدادهای رخ داده در بازی. خلاصه حس عجیبی دارم نسبت به بازی.

Middle Earth Shadow OF Mordor: خیلی به بازی امید داشتم ولی کلا برام یکنواخت و کسل کننده بود.

پ.ن جالب: ناامیدی من از سه مورد از بازیهای بالا یعنی Quantum Break , The Evil Within و Shadow Of Mordor باعث شد که از نسخه های جدید این سه تا بازی (Control-TEW2-SOW) خیلی بیشتر لذت ببرم.
 
بزرگترین بازی نا امید کننده برای من تو این نسل RDR2 بود :D یعنی هرچقدر که نسخه اول زندگیمو گرفته بود و صبح تا شب تو بازی بودم با نسخه دوم اصلا نتونستم ارتباط بگیرم. گیم‌پلی بد و تاریخ مصرف گذشته + انیمیشن‌های دستو پا گیر دلیل اصلیم بود و دومیش اون چپتر اضافه که بعد از پایان بازی میچپونن تو حلقمون که ای کاش سراغش نمیرفتم اصلا اما ازونجایی که سیوی هم نداشتم تا برگردم به آغوش آرتور تا نجاتم بده کلا دیگه نشد سمت بازی برم. دور اول که تموم شد وداع تلخی با بازی داشتم. ولی خب ازون طرف دنیای بازی و مپی که ساخته بودند بی نظیر بود و بعید میدونم نمونش رو ببینیم فعلا. شخصیت آرتور به شدت خوب و دوس داشتنی بود اما وقتی ارتباطت رو با بازی رو از دست بدی دیگه برنمیگرده

بازی دوم هم میشه Order 1886 رو نام برد که یادم نمیره چه هایپی فرا گرفته بود همه رو اما نسخه نهایی مشتی بود بر دهانمان :D

بازی بعدی برای من Forza Motorsport 7 هست که اصلا اون حال و هوای خوبی که انتظار داشتم رو نداشت. آخرین تصویری که ازین سری داشتم نسخه چهارم بود که عالی بود از هر نظر. با همون ذهنیت رفتم سراغ بازی اما کاملا نا امید شدم

میشه از Gears 5 هم نام برد اما ازونجایی که میدونستم بازی قرار نیس خوب باشه خیلی تو ذوقم نخورد اما به هرحال ناراحت کنندس که این ip به این روز افتاده

یادی هم بکنم از A Plague Tale Innocence که چقدر تریلراش رو دوس داشتم اما چند وقت پیش رفتم سراغش و از همون ابتدا چیزی جز حال گیری برام نداشت. شخصیتا به شدت خشک و بی روح جوری که حس میکردی دیالوگا رو دادن دست یه سری آماتور که فقط از روش بخونن! انیمیشن‌های صورت فوق‌العاده بد که تو همچین سبکی که داستان محور هستش واقعا ضربه زد به تجربه‌ی بازی. گیم‌پلی بد و خسته کننده که خیلی زود تکراری میشد و تحملش سخت! به مقدار زیادی هم کش دادن بازی رو. از نظر تکنیکی هم کلا تو دیوار بود. ایده خیلی جالبی داشت داستانشم خوب بود اما اصلا چیزی نبود که فکر میکردم

یه بازی دیگم هست شاید کسی بازی نکرده باشه اما منی که کارای Housemarque رو دونه دونه پیش‌خرید میکردم خیلی انتظار زیادی داشتم ازش اما یه افتضاح واقعی بود! بازی Matterfall که یه آش شُله‌قلم کاری بود از تمام ساخته‌هاشون و اصلا خوب نبود تو هیچ زمینه‌ای! به عنوان یکی از طرفداراشون و کلا طرفدار بازی‌های ایندی خیلی منتظرش بودم که یه کاری کرد بهمون :D

آخرین بازی که تو ذهنمه Days Gone هستش که حقیقتا خیلی عجیب غریبه. یه عده نمیتونن از بازی دل بکنن ازون طرف یه عده مثل من بیشتر از ۵ ۶ساعت نتونستن تحملش کنن :D
 
یادی هم بکنم از A Plague Tale Innocence که چقدر تریلراش رو دوس داشتم اما چند وقت پیش رفتم سراغش و از همون ابتدا چیزی جز حال گیری برام نداشت. شخصیتا به شدت خشک و بی روح جوری که حس میکردی دیالوگا رو دادن دست یه سری آماتور که فقط از روش بخونن! انیمیشن‌های صورت فوق‌العاده بد که تو همچین سبکی که داستان محور هستش واقعا ضربه زد به تجربه‌ی بازی. گیم‌پلی بد و خسته کننده که خیلی زود تکراری میشد و تحملش سخت! به مقدار زیادی هم کش دادن بازی رو. از نظر تکنیکی هم کلا تو دیوار بود. ایده خیلی جالبی داشت داستانشم خوب بود اما اصلا چیزی نبود که فکر میکردم
همم ...x-(
رگ غیرتم باد کرد اینو گذاشتی تو لیستت
تقریبا با تک تک حرفات در مورد ش مخالفم
می ام مشکلمو فیزکی باهات حل می کنم:p
 
Read dead 2 بيشتر از نا اميد كننده بودنش هميشه براي من متاي ٩٧ اش جاي سوال داشت

البته من بيشتر گذاشتم به پاي سليقه شخصي خودم كه زياد خوشم نيومده :D
آقا من دی.گه حر.فی نَ.دا.رم
 
از نظر من نسل هشتم کلا بیخود و ناامید کننده بود :D در واقع همون نسل هفت بود با آپدیت گرافیکی. هیچ تغییر ساختاری خاصی تو بازیها به وجود نیومد. مقایسه کنید با نسل های قبلی که با هزار تا داونگریدِ گرافیک هم رو نسل قبلشون قابل اجرا نبودند.
 
اینقد اسم Rise of the Tomb Raider میاد چطور Shadow of The Tomb raider متا 75 ـی نمیاد؟ :دی
من با دوتا اول به یک اندازه تقریبا حال کردم اما سومی نه تنها هیچ پیشرفتی نداشت چه تو گیم پلی/گان پلی و انیمیشن، همون لول دیزاینشم در حد قبلیا نبود، مخصوصا اوایلش.
 

کاربرانی که این گفتگو را مشاهده می‌کنند

تبلیغات متنی

Top
رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟
اگر میخواهی عضوی از بازی سنتر باشی همین حالا ثبت نام کن
or