خبر رسمی مجله تایم هیدتاکا میازاکی را در میان 100 چهره اثرگذار دنیا قرار داد

[Ludens]

مجله تایم لیست تأثیرگذارترین افراد سال 2023 را منتشر کرده که در آن نام میازاکی، خالق عناوین سولز به چشم می‌خورد. با بازی‌سنتر و جدیدترین اخبار بازی همراه شوید.

رئیس استودیوی From Software در سال‌های حضور خود در صنعت بازی، عناوین تأثیرگذاری از جمله دیمنز سولز، دارک سولز، بلادبورن و اخیرا الدن رینگ را کارگردانی کرده است. هیدتاکا میازاکی حالا پس از شیگرو میاموتو، دومین بازیسازی محسوب می‌شود که به این لیست سالانه راه پیدا کرده است.

نیل دراکمن، کارگردان عناوین The Last of Us و یکی از رؤسای ناتی داگ، به عنوان شخصی برجسته از حوزه ویدئوگیم، پیام کوتاهی را در این مجله نوشته که به دلایل تأثیرگذار بودن میازاکی می‌پردازد:

«اولین باری که یکی از بازی‌های هیدتاکا میازاکی را تجربه کردم، رقت‌آور بودم. من به‌طور مدام توسط اولین دشمن کشته شدم. اما هنگامی که رویکرد آهسته‌تری را در پیش گرفتم و به جزئیات توجه کردم، ناگهان به درک تازه‌ای رسیدم. من موفق شدم که دشمن را شکست دهم و در بازی پیشروی کنم. من شایستگی پیشروی خودم را به دست آوردم و نوعی احساس قوی به من دست داد! با پیشروی بیشتر در بازی، با تعمق و توجه بیشتری به کاوش دنیای آن پرداختم. در عوض، دنیای بازی تنش، زیبایی و غافل‌گیری را به من هدیه داد.»

بازی Elden Ring، آخرین ساخته بازیساز ژاپنی موفق به کسب صدها جایزه Game of the Year شد و طبق آخرین آمار، تاکنون بیش از 20 میلیون نسخه فروخته است. مدتی قبل، استودیوی فرام سافتور اکسپنشن Shadow of the Erdtree را برای این عنوان تحسین‌شده معرفی کرد. با این وجود، در حال حاضر جزئیات چندانی از زمان عرضه و محتویات این اکسپنشن اعلام نشده است.

 

[Scαrface]

من صرفا برای سوال میپرسم چون یکم دارک سولز بازی کردم داستان خاصی ندیدم!
اگه کسی براش داستان بازی مهم باشه نه صرفا گیم پلی و لول دیزاین و سختی بازی، نمیتونه با سبک ایشون مخالف باشه احیانا؟
من هرچقدر فکر میکنم نمیدونم وقت چی بذارم چون برام صرفا رد کردن یه باس سخت انگیزه پلی دادن بازی نیست.
در عوض بعد سالها هنوز که هنوزه یه بازی MGS3 مدام میاد تو ذهنم...

ببین از نظر من یک مشکلی که بازی های میازاکی دارن اینه که داستان خیلی خیلی خفنی دارن ولی 90 درصد داستان در گذشته اتفاق افتاده و شما فقط داری ذره ذره به داستان و Lore بازی پی میبری و عملا اتفاق خاصی تو دنیای بازی تو اون تایم لاینی که ما داریم بازی میکنیم نمیوفته و برا همینم شاید بعضی ها خوششون نیاد . من خودم خیلی داستان و Lore بازی های میازاکی رو دوست دارم ولی دوست داشتم یکم بیشتر شبیه Bloodborne یا سکیرو باشن و یکم اتفاقات بیشتری در زمانی که ما بازی میکنیم بیوفته . ( البته من هنوز الدن رینگ رو بازی نکردم ولی از نظر داستانی من بلادبورن و سکیرو برام جذاب تر بودن )

 

[Nameless King]

چه توی همین سایت چه توئیتر و چه جاهای دیگه از افرادی که این بازی رو انقلابی میدونن پرسیدم این بازی چه المان، مکانیزم، دوربین، سبک و ژانر خاص یا زیر ژانر خاص،مینی گیم، لول دیزاین و ... رو به مدیوم گیم اضافه کرده که انقلابی میدونن؟جواب اکثرشون این بود چون من میگم و بازی شاهکاره اون معدود افرادی هم که به زعم خودش ادله می آوردن بزرگ ترین دلیلشون این بود چون فرام سافتور اپن ورد نساخته بود و این اولین اپن وردشون بود پس بازی انقلابیه

بذار من جوابت رو منطقی و از نظر خودم بدم
انقلاب این بازی و کلا سبک سولز-لایک که میازاکی بوجودش اورد، از نظر من اینه که سختی آموزنده داره، یعنی نشون داد یه بازی برا لذت‌بخش بودن لازم نیست حتما دستت رو بگیره، قدم به قدم بهت بگه چیکار کنی و با هینت و راهنمایی خفه‌ت کنه تا بتونی ازش لذت ببری. انقلابش این بود گیمری که بازی رو داره تجربه میکنه به عنوان یه انسان دارای قدرت عقل و اختیار در نظر گرفت، کاری که خیلی از بازیا اصلا بهش اعتقادی ندارن یه دنیای عظیم که ساعت‌ها میتونی توش غرق بشی بوجود اورد، و گفت حالا بورو هرکاری میخوای بکن. هرجوری میخوای تو بازی پیشروی کن، هرجا میخوای بورو، با هر دشمنی میخوای مبارزه کن یا بعدا بیا سراغش یا کلا ازش فرار کن، انتخاب خودته! شاید بمیری و برگردی به سیو قبل، ولی یه تجربه ارزشمند بهت اضاف شد که دیگه اون اشتباه قبل رو تکرار نکنی. فرام‌سافت میگه ما دنیا رو ساختیم و بوجود اوردیم، بازی کردن و تجربه‌ای که قراره رقم بخوره با خودت.
این دلیل اصلی و مشترک تمام بازیای میازاکی هست بنظرم. حالا‌ در کنار اینا لِول دیزاین شاهکار و دنیای یکپارچه‌ی بهم پیوسته، باس‌فایت‌های فوق حماسی و فراموش نشدنی، موسیقی بیاد موندنی، گیم پلی تاکتیکی که اصلا بهت اجازه نمیده بدون استفاده از مغزت فقط دکمه بزنی و بری جلو و اینطوری قتلا سریعا کتلت میشی و از طرف دیگه دارای تنوع شدید جوری که دستت رو باز میذاره هرطوری میخوای بازی رو تجربه کنی و هر بیلد، هر سلاح، هر نوع پیشروی در ترتیب مناطق و مراحل داستان تجربه‌ی کاملا متفاوتی هم بهت میده.
اینا و بسیاری از موارد دیگه رو در نظر بگیر، شاید درک کنی چرا برا خیلیا این بازیا شاهکار و مقدسن، و میازاکی هم یه استاد شاهکار ساز

 

[voldmort]

نظر شخصی هر فرد تا زمانی که ارتباطی با فکت ها و کلید واژه های حساس مثل انقلاب و ... نباشه محترمه ولی تا زمانیکه این لقب ها بیاد باید دلایل و اثبات هم پشت سرش بیاد
چه توی همین سایت چه توئیتر و چه جاهای دیگه از افرادی که این بازی رو انقلابی میدونن پرسیدم این بازی چه المان، مکانیزم، دوربین، سبک و ژانر خاص یا زیر ژانر خاص،مینی گیم، لول دیزاین و ... رو به مدیوم گیم اضافه کرده که انقلابی میدونن؟جواب اکثرشون این بود چون من میگم و بازی شاهکاره

خب چون حس میکنم دنبال هیت دادن نیستین توی چند خط سعی میکنم آشناتون کنم

اول اینکه میازاکی مفهوم درجه سختی رو در صنعت ویدیو گیم به کل تغییر داد و اون رو وارد فاز جدیدی کرد (که از قضا خیلی ها همچنان باهاش مشکل دارن)
اکثرا فکر میکنن که این سری از بازی ها مصداق کارخونه ی هیولا کشی هستن، ولی درواقعیت بازی های میازاکی پر از مفاهیم عمیق و فلسفی به همراه استعاره ها و ایهام های سر درد آوره
بازی‌های میازاکی فرسنگ‌ها فراتر از سرگرمین
به قول یکی از بچه های BC ، میازاکی تنها کسی هست که نیروهای Dark روان آدمی رو به رسمیت میشناسه و همونقدر میدونه که برای وجود Light به همون اندازه Dark نیازه و دوقطبی بودن طبیعت و پارادوکسش رو هضم کرده
میازاکی یه مفهوم جدید به مرگ و مردن داد
که راجب همین میشه ساعت ها صحبت کرد

 

[Cait Sith]

ببین از نظر من یک مشکلی که بازی های میازاکی دارن اینه که داستان خیلی خیلی خفنی دارن ولی 90 درصد داستان در گذشته اتفاق افتاده و شما فقط داری ذره ذره به داستان و Lore بازی پی میبری و عملا اتفاق خاصی تو دنیای بازی تو اون تایم لاینی که ما داریم بازی میکنیم نمیوفته و برا همینم شاید بعضی ها خوششون نیاد . من خودم خیلی داستان و Lore بازی های میازاکی رو دوست دارم ولی دوست داشتم یکم بیشتر شبیه Bloodborne یا سکیرو باشن و یکم اتفاقات بیشتری در زمانی که ما بازی میکنیم بیوفته . ( البته من هنوز الدن رینگ رو بازی نکردم ولی از نظر داستانی من بلادبورن و سکیرو برام جذاب تر بودن )

حالا دارک سولز ریمسترد رو باز میریزم ببینم چی به چیه و الدن رینگ.
ولی باید دقت کرد همونطور که ایشون انقدر کارشو توسعه داد با تلاش و پشت سر هم بازی ساختن (حالا سبکش به مذاق یه عده هم خوش نیاد) رقبا یا کمکاری کردن یا کاری نکردن.
و سبک فانتزی این شکلی همه هم نمیتونن آنچنان غرقش شن. یکی مثلا ترجیح میده کلا داستان تو دنیای واقعی اتفاق بیفته. برای اونام که دوستان گل کاشتن یکی مثل راکستار میزنه AGENT (تو جنگ سرد اتفاق میفتاد) کنسل میکنه یا یه نسل GTA نمیده و قص علی هذا. من فکر کنم بیشتر سر این قضیه دوستان باهاش مشکل دارن تا چیزی که میگن. به صورت ناخودآگاه نگاه کنیم این تکنولوژی رو دیگران که ازشون انتظار میرفت میتونستن برای انقلابهای بزرگ تو صنعت گیم استفاده کنن (ساخت امثال AGENT یا مدل توسعه یافته گیم های محبوب نسل شش) از ده سال پیش تا الان ولی چیز خاصی ندیدیم.

 

[Grey Warden]

من به شخصه همه بازی‌های میازاکی به غیر از نسخه اول دارک سولز رو بازی کردم، یه ویژگی خیلی جالبی که بازی‌هاش داره و نمی‌دونم علتش چیه هرچی ازش بگذره و تو ذهنت مرورش کنی خفن‌تر میشه واست، مثلا خودم به محضی که الدن رو تموم کردم رگناروک رو بازی کردم، همون وقت می‌گفتم رگناروک خیلی بهتر از الدن هست ولی الان که ۳ ۴ ماه گذشته می‌بینم نه الدن واقعا یه سر و گردن بالاتر بود!
فقط کاش اون سیستم مبارزات خفنی که توی سکیرو طراحی کرده بودن رو ادامه بدن چون واقعا مبارزاتش از الدن و سولزها خیلی جذاب‌تر بود!

 

[ar-15]

مورد اورریتد مربوط به ایشون اینه که سولزبورن اصولا سبک نیست بلکه یه مود هست مثل بتل رویال که با تزریق استرسِ قاعده مند، بدون زحمت گیم رو باد میکنه

 

[voldmort]

حالا دارک سولز ریمسترد رو باز میریزم ببینم چی به چیه ..

درود
بلاشک قوی ترین اثر میازاکی در کنار BB، همین DS1 هست
یکی از برجسته‌ترین مفاهیم دارک سولز، رو به زوال رفتنه!

شما به هر سمت و سو که نگاه کنید، مکان‌ها، شخصیت‌ها، آیین‌ها و خدایانی رو می‌بینید که زمانی برای خودشون برو و بیایی داشتن، ولی وقتی شما وارد دنیای سولز میشی، فقط سایه‌ای از شکوه گذشته‌ شون رو داران
تازه اگر شانس آورده باشن و به مانند یکی از خفن ترین فرماندهان گویین (آرتوریاس) ذات شرافتمندانه‌ اشون به فساد (اَبیس) آلوده نشده باشه
کرکتر شما در زمانی که پا به دنیای بازی میزاره و ماجراجویی‌اش رو آغاز می‌کنه که هیچ چیز شبیه آنچه در باستان بوده نیست
شما فقط میتونین توصیفات لردران و ساکنینش رو زمانی که یک دنیای کمال‌مطلوب بوده رو از لابلای توضیح آیتم‌ها و دیالوگ‌های مبهم NPCها پیدا کنید!
آنور لاندو زمانی مسند قدرت گوین، سکونت‌گاه خدایان و مکانی باشکوه بود، اما وقتی شما به اونجا وارد میشید، بسیار خلوت و دلگیره
تازه حتی همان رنگ و لعاب طلایی و درخشانش هم سراب و فریبی بیش نیست
که چون ممکنه اسپویل شید، از گفتن دلیلش خودداری میکنم
@Grey Warden
پیشنهاد میکنم حتما به سراغش بری!!

 

[FOX VS XOF]

دوست عزیز یکی از مزایای بازیهای میازاکی تنوع محیط و اتمسفر در مپ بازیهاش هست بعد چطوری میشه خسته کننده .از طرفی چون الدن اوپن ورد هست وجود باس تکراری عجیب نیست چون تقریبا تمام اوپن ورد آرپی جی ها باس تکراری دارن ولی اینم باید توجه کرد تعداد باسهای اصلی و خاص الدن بیشتر بازیهای قبلی میازاکی نباشه کمتر نیست. در ضمن همین سبک سولز بورن که میازاکی بوجود آورده منبع الهام خیلی شرکتها هست که تازه هیچ کدوم هنوز نتونستن در این سبک از هر نظر کیفیت بازیها میازاکی داشته باشند

منم خودم از بلاد و سکیرو بدم نمیاد بازی های زیبایی هستند ولی این بازی واقعا اورریته.منظور از تنوع رو نمی فهمم منظور من پوسته و ظاهر نیست منظور من طراحی مپ برای یک بازی اپن ورده که بعد چندین ساعت بازی کردن خیلی خسته کننده میشه به خاطر کمبود تراکم محیط و npc و باید به خاطر بدست آوردن یه آیتم یا اسلحه کل این مپ بزرگ که اکثرش دشت های بزرگ هم سطحه متر به متر جستجو کرد که کار به شدت ملال آوری هست

من با باقی بخشای پست کاری ندارم ولی واقعا نتونستم بفهمم اینجا منظور از «فروش اورریت» چیه. الان شما میگی ملت بیش از اندازه بازی رو خریدن؟ باید کمتر میخریدن؟ بی شوخی درکش از توانم خارجه!

کژوال پسند کردن و آسون تر کردن بازی برای فروش بیشتر به بهای از بین بردن هویت بازیهای این استدیو طوری که ایلان ماسک که چیزی از این مدیوم نمیدونه این بازی رو تموم میکنه و با اعتماد به سقف خاصی از مدیوم ویدئو گیم و این بازی صحبت میکنه یا یوتیوبری که تا دیروز فورتنایت و کالاف استریم میکرد با اعتماد به سقف خاصی این بازی رو استریم میکنه

بذار من جوابت رو منطقی و از نظر خودم بدم
انقلاب این بازی و کلا سبک سولز-لایک که میازاکی بوجودش اورد، از نظر من اینه که سختی آموزنده داره، یعنی نشون داد یه بازی برا لذت‌بخش بودن لازم نیست حتما دستت رو بگیره، قدم به قدم بهت بگه چیکار کنی و با هینت و راهنمایی خفه‌ت کنه تا بتونی ازش لذت ببری. انقلابش این بود گیمری که بازی رو داره تجربه میکنه به عنوان یه انسان دارای قدرت عقل و اختیار در نظر گرفت، کاری که خیلی از بازیا اصلا بهش اعتقادی ندارن یه دنیای عظیم که ساعت‌ها میتونی توش غرق بشی بوجود اورد، و گفت حالا بورو هرکاری میخوای بکن. هرجوری میخوای تو بازی پیشروی کن، هرجا میخوای بورو، با هر دشمنی میخوای مبارزه کن یا بعدا بیا سراغش یا کلا ازش فرار کن، انتخاب خودته! شاید بمیری و برگردی به سیو قبل، ولی یه تجربه ارزشمند بهت اضاف شد که دیگه اون اشتباه قبل رو تکرار نکنی. فرام‌سافت میگه ما دنیا رو ساختیم و بوجود اوردیم، بازی کردن و تجربه‌ای که قراره رقم بخوره با خودت.
این دلیل اصلی و مشترک تمام بازیای میازاکی هست بنظرم. حالا‌ در کنار اینا لِول دیزاین شاهکار و دنیای یکپارچه‌ی بهم پیوسته، باس‌فایت‌های فوق حماسی و فراموش نشدنی، موسیقی بیاد موندنی، گیم پلی تاکتیکی که اصلا بهت اجازه نمیده بدون استفاده از مغزت فقط دکمه بزنی و بری جلو و اینطوری قتلا سریعا کتلت میشی و از طرف دیگه دارای تنوع شدید جوری که دستت رو باز میذاره هرطوری میخوای بازی رو تجربه کنی و هر بیلد، هر سلاح، هر نوع پیشروی در ترتیب مناطق و مراحل داستان تجربه‌ی کاملا متفاوتی هم بهت میده.
اینا و بسیاری از موارد دیگه رو در نظر بگیر، شاید درک کنی چرا برا خیلیا این بازیا شاهکار و مقدسن، و میازاکی هم یه استاد شاهکار ساز

اون مواردی که شما گفتی توی بازیهای نسل ۵ و ۶ فراوان وجود داشت حالا چون شرکت هایی مثل یوبی سافت به دلیل فروش بیشتر بازیهای کژوال میسازن دلیل نمیشه چنین بازیهایی در گذشته وجود نداشته باشن.بازی های نسل ۵ و ۶ پر بود از سختی زیاد و عدم راهنمایی گیمر و ...
در مورد انقلاب هم منظور من این بازی بود نه بازی های قبلی این استدیو.واقعا نکته انقلابی خاصی نداشت که لایق این متا باشه

خب چون حس میکنم دنبال هیت دادن نیستین توی چند خط سعی میکنم آشناتون کنم

اول اینکه میازاکی مفهوم درجه سختی رو در صنعت ویدیو گیم به کل تغییر داد و اون رو وارد فاز جدیدی کرد (که از قضا خیلی ها همچنان باهاش مشکل دارن)
اکثرا فکر میکنن که این سری از بازی ها مصداق کارخونه ی هیولا کشی هستن، ولی درواقعیت بازی های میازاکی پر از مفاهیم عمیق و فلسفی به همراه استعاره ها و ایهام های سر درد آوره
بازی‌های میازاکی فرسنگ‌ها فراتر از سرگرمین
به قول یکی از بچه های BC ، میازاکی تنها کسی هست که نیروهای Dark روان آدمی رو به رسمیت میشناسه و همونقدر میدونه که برای وجود Light به همون اندازه Dark نیازه و دوقطبی بودن طبیعت و پارادوکسش رو هضم کرده
میازاکی یه مفهوم جدید به مرگ و مردن داد
که راجب همین میشه ساعت ها صحبت کرد

من با بازی های این استدیو زیاد مشکل ندارم با این بازی مشکل دارم که دلایلم رو بالاتر گفتم وگرنه بلاد رو به خاطر اتمسفرش و سرعت گیمپلی و سکیرو رو به خاطر تکنیکال بودن و واکنش گرا بودن گیمپلی دوست دارم

 

[Dark021Knight]

مبارکش باشه ... بازی های استاد صرفا یک ویدیو گیم نیست بلکه یک تجربه خود شناسیه ... تیزر بلاد بورن 2 نشون بده که دیگه ازش چیزی نمی خوام.

 

[( Layken )]

حضور این مرد فرزانه در جمع. 100 چهره سال برای ما گیمرها جای فخر داره.
اما از نظر خود من چیزی که بازی های میازاکی رو متفاوت از هر چیزی کرده، لول دیزاین اونه. در واقع بزرگترین و اصلی‌ترین و مهم ترین قوه محرکه و تاثیرگذار بازی‌های ایشون همین لول دیزاینه،
هم روی داستان تاثیرگذاشته، روی روایتش تاثیر گذاشته، روی گیم پلی تاثیر گذاشته و بازی ها رو از نظر بصری نیز به یک اوج رسونده. همین باعث میشه که اگر مشکلی در روایت هم باشه، اتوماتیک زیر سایه لول دیزاین پوشش داده میشه و خروجی مثبت درمیاد.

وگرنه در حالت عادی هر گیمر یا منتقدی هر جایی همچین روایت داستانی از یک بازی ببینه سریع اونو شوت می کنه بیرون.
به نظرم بهترین و کامل ترین بازی میازاکی تا الان بلادبورن هستش و سخت ترین بازی این استودیو هم سکیرو هستش.
البته من یادمه تو Ninja Blade هم واشار سوزونده بودم و این نشون میده کلا این استودیو تو کار ساختن بازی های سختن

 

[Dinosaur]

بحث Bloodborne شد و جا داره لعنت بفرستیم بر سونی بابت عدم توجه به این بازی.
حالا نسخه دوم به کنار، چون به هر حال میازاکی و فرام‌سافتور هم باید وقت خالی داشته باشن، ولی این کنار گذاشتن کامل Bloodborne توسط سونی واقعاً ناراحت‌کننده هست. یکی از بهترین تجربه‌های عمر من و خیلی‌های دیگه بوده، ولی بعد از ۲۵۰ تا ریمستر از بازی‌های مختلف یا مثلاً ریمیک TLoU1، این بنده خدا رو کلاً ول کردن و ریمستر خفن با امکانات جدید که هیچی، یه حالت 60fps هم براش در نظر نگرفتن.
کلاً دو تا بازی هستن که به نظرم سونی باید قبل از خیلی بازی‌های دیگه روی پی‌سی می‌آورد. یکی Dreams بود که خبری نشد و یکی هم Bloodborne که می‌تونست تبدیل بشه به یکی از محبوب‌ترین بازی‌های سونی روی پی‌سی. گذشته از کیفیت بالای بازی، Elden Ring باعث شد میلیون‌ها نفر برای اولین بار سراغ آثار میازاکی برن و تشنه تجربه بازی‌های دیگه فرام‌سافتور بشن و اگه Bloodborne: Folan Edition برای پی‌سی (با پورت درست حسابی) در کنار PS5 می‌اومد، می‌ترکوند و یه سود خالص نصیب سونی می‌کرد. ولی همچنان خبری نیست و معلوم نیست اصلاً هیچ‌وقت این اتفاق بیفته یا نه.

 

[Soheil]

روی هم رفته به نظرم بهترین بازی ساز فعال حال حاضر جهان الان ایشونه.

محاله یک شخصی یک 10-15 ساعت یک بازی از ساخته های میازاکی را بزنه و گرفتار این بشر نشه.

 

[voldmort]

من با بازی های این استدیو زیاد مشکل ندارم با این بازی مشکل دارم که دلایلم رو بالاتر گفتم وگرنه بلاد رو به خاطر اتمسفرش و سرعت گیمپلی و سکیرو رو به خاطر تکنیکال بودن و واکنش گرا بودن گیمپلی دوست دارم

حقیقتا به عنوان فن میازاکی، الدن رینگ جزو تاپ 3 واسم قرار نداره
____



پ.ن: ولی درکل بگم که دنیای دارک سولز، نمود و جلوه‌ی حقیقی اون حس بی‌تفاوتی کیهانی (Cosmic Indifferentism) عه که لاوکرفت ازش صحبت می‌کرد
و برای درک بهتر بلادبورن، بازهم باید سری به دنیای لاوکرفت زد!
یه جا لاوکرفت میگه:
قدیمی‌ترین و قوی‌ترین احساس بشر ترس است و قدیمی‌ترین و قوی‌ترین نوع ترس، وحشت از ناشناخته‌ها

فکر کن شما اگه یه گل باشی، فاقد توانایی لازم برای تصدیق یا درک وجود انسان در کنار خودتونید و از آگاهی لازم برخوردار نیستن، حداقل تا اون جایی که علم ثابت کرده
لاوکرفت این استدلال را می‌گیره و اون رو در موقعیت ما به عنوان یک انسان استفاده کرده و این سوال را مطرح می‌کنه که اگر موجودات بسیار پیشرفته‌ای دقیقا در کنار ما وجود داشته باشند و ما فاقد توانایی‌های ادراکی یا پیچیدگی کافی برای درک وجود آن‌ها باشیم، چه؟!
همین الهام‌ بخش ساخت موجودات و گریت اولد وان هایی شد که بعدها تو بلاد بورن ما باهاشون رودرو شدیم
موجوداتی که از سال‌های دور قبل از انسان‌ها در فرورفتگی‌های و دانجن های زمین زندگی کردن و تنها آگاهی از آن‌ها می‌تونه انسان‌ها را دیوانه کنه(امثال استاد ویلیم تو بلادبورن)
لاوکرفت می‌گه این احتمال وجود داره که برخی از موجودات بیرون از در خانه‌ی ما وجود داشته باشند، در حالی که بسیار فراتر از محدوده‌ی عقل ما هستند و ممکن است دلیلی وجود نداشته باشه که با ما دوستانه رفتار کنن!



ما توی BB وقتی بینشمون از یه حدی بالاتر میره، شروع به شنیدن و دیدن موجوداتی میشیم که تا قبلش حتی فکر اینکه وجود دارن رو نمیکردیم

پ.ن: اقا حتی صحبت راجب BB منو حالی به حالی میکنه

 

[ar-15]

سوگیری اصلی در مورد این بازی اصطلاحا آپوفینیا ست که بعلت شیفتگی بیش از حد از ترک دیوار هم نشونه هایی در میارن برای اینتگریت بودن جهان بازی و در نتیجه تایید نبوغ سازنده،
مثلا این ترک رو دیوار اتاق فلان خداست که اثر برخورد زره در نتیجه هل دادن فلانی که منشا درگیریشون بوده که نشون میده حتی یک ترک هم در این بازی بی دلیل نیست و درش نشونه هاییه برای اونایی که می اندیشن، در صورتی که تکسچر رو یه بابای دیگه بدون دونستن این چیزها برا خوشگلی یه ترک هم روش انداخته

 

[AmirPXP]

با اینکه آنچنان هم از کوجیما این اواخر دل خوشی ندارم ولی حداقل حداقل سعی کرد یه زعم خودش زیر ژانر بوجود بیاره و طرفداراش میتونن بگن سعی داشت انقلابی رو توی این مدیوم بوجود بیاره

یکی از اصلی ترین ویژگی های بازی death stranding کوجیما بخش آنلاینش هست همه میدونن همش از روی سیستم آنلاین دیمنز سولز و دارک سولز ور داشته بود.