به به بالاخره تاپیک دار شدیم
با تشکر از آریا که زحمتش رو کشید
این جاش اینجاست.
دیگه واقعا برم سروقت توضیحات
آقا این بازی فوق‌العاده داره حال میده! یعنی من یه چیزی میگم یه چیزی میشنوید. من جا داره اول از همه بگم که این اولین تجربه من با سری Legend of Heroes هست و اصلا تا قبل از این هیچکدوم از نسخه هاش از جمله Trails of Sky رو بازی نکردم ولی داستان این Trails of Cold Steel دقیقا جوری نوشته شده که یه آدم تازه وارد مثل من هم کوچیکترین مشکلی توی درکش نداشته باشه
اصلا سری Cold Steel شروع یه سه گانه با شخصیت‌های کاملا جدیده پس از لحاظ داستانی اصلا نگران هیچی نباشید
بازی رو از بعضی جهات میشه دنباله معنوی پرسونا ۳ و ۴ حساب کرد. مثل پرسونا هم بازی تم مدرسه‌ای داره و ما دانش آموز هستیم و باید درس بخونیم و ازمون توی مدرسه سوال میشه و امتحان میدیم و... اینجا هم باز ما Bonding Event هایی داریم که میتونیم توشون رابطه‌مون رو با هر شخصیت بهتر کنیم و وقتی لول رابطمون بالاتر بره تاثیرات بیشتری توی مبارزات و توانایی اونا در میدون جنگ داره. پارتی کلی بازی ۴ نفریه و دو نفر هم Support داریم که میشه در طول مبارزه جابجاشون کرد و آوردشون توی پارتی. گیم‌پلی و مبارزات بازی کاملا نوبتیه و اینقدر خوب و لذت بخش طراحی شده که باعث شد خود من الان حسرت بخورم که چرا بازیای سری Tales Of بجای اکشن اینجوری مثل Cold Steel نوبتی نیستن.
قابلیت لینک کردن توی بازی بین شخصیتا وجود داره که همون تاثیر Bond Level رو نشون میده و هرچی لولتون با شخصیت بالاتر باشه کارهای بیشتری براتون میکنه و مثلا قابلیت Rush براتون فعال میشه که دوتایی چندتا دشمن رو میزنید یا بسته به شخصیت ممکنه طرف ازتون دفاع کنه و نزاره ضربه بخورید یا مثلا بعد از ضربه خوردن اتوماتیک و خارج از دور Heal تون کنه و قابلیت‌های جالب دیگه. خلاصه این مورد لینک کردن خیلی توی بازی باحاله و شدیدا گیم‌پلی رو لذت بخش میکنه. بعد توی مبارزات هر شخص سلاح مخصوص خودش رو داره و هر دشمن هم به یه سری سلاح خاص حساسه و مثلا ضربه برنده شاید باعث بشه یه دشمن Critical بخوره در حالی که دشمن دیگه اینطوری نباشه و بجاش با سلاح دور و مثلا کمان آسیب جدی ببینه. بعد به اینا جادو و Element های همیشگی بازیهای نوبتی مثل باد، آب، آتیش و ... هم اضافه کنید که باز هر دشمن ممکنه نسبت به یه سری حساس باشه و یه سری دیگه اصلا روش تاثیر نزارن. حالا Stats هایی مثل Confuse و Sleep و Freeze و ۱۰ ها Stats دیگه هم بزارید کنارشون که میشه به سلاح‌ها اضافه کرد یا با استفاده از جادو یا Craft ها به دشمن وارد کرد (یا توسط دشمن بهمون وراد بشن) تا قشنگ متوجه بشید که گیم‌پلی بازی چقدر وسیع و عالی طراحی شده
S.Craft و سوپر حرکات فوق خفن هم یادم نره که واقعا اجرا کردنشون وحشتناک لذت بخشه
البته اینا رو که گفتم یه وقت فکر نکنید مبارزات بازی گیج کننده میشنا! اصلا و ابدا اینطوری نیست. بازی اینقدر آروم و شمرده یکی یکی این موارد رو بهتون یاد میده که اصلا کوچیکترین مشکلی توی استفاده ازشون پیدا نمیکنید
خود من آخرین باری که یه بازی تمام نوبتی بازی کرده بودم برمیگشت به پرسونا ۴ که تقریبا ۲ سال پیش بود ولی خب الان توی یادگیری اینا به هیچ عنوان مشکلی برام پیش نیومد چون بازی واقعا عالی و شمرده شمرده همه چیز رو توضیح میده
از گیم‌پلی خیلی گفتم (هرچند هنوزم نتونستم کامل پوشش بدم) ولی بریم سروقت شخصیتا و داستان که وای بر من، وای بر من، چطور میشه اینقدر خوب همه رو در آورد
اگه من رو بشناسید می‌دونید که من اصولا آدمیم که از شخصیتای روی اعصاب خیلی بدم میاد و به هیچ عنوان نمیتونم تحملشون کنم. بعد مسئله اینجاست که وقتی از شخصیت بدم بیاد دیگه خیلی خیلی سخت پیش میاد نظرم راجع بهش تغییر کنه، یعنی طرف اگه رفت روی اعصابم دیگه تا آخر بازی همه‌اش دارم دعا دعا میکنم یه بلایی سرش بیاد، یا بمیره یا حداقل یه دست و پاییش قطع یا چلاق بشه
شروع بازی یه جوری بود که دست کم دو سه تا از این شخصیتا رو نشونه گذاری کردم و آماده تلف شدنشون بودم. ولی خب بازی رفته رفته همینطوری وجه‌های جدیدی از این شخصیتا بهم نشون داد، داستان و گذشتشون رو بهم گفت، رفتار اونا توی موقعیتای مختلف و مواقع نیاز رو برام به تصویر کشید و طوری شد که الان به جرات میتونم بگم حتی یه شخصیت توی پارتی و اعضای کلاس نیست که من ازش خوشم نیاد و با همشون حال میکنم. نه تنها اعضای کلاس بلکه حتی شخصیتای فرعی هم همینطوریند و کسایی که شدیدا ازشون بدم میومد الان به شخصیتای جالبی برام تبدیل شدن واقعا یه سری از بازیا *سرفه* Tales of Graces F *سرفه* باید بیان از این بازی در زمینه شخصیت پردازی و ایجاد شخصیت‌هایی با اخلاق، سلایق، گذشته و باور‌های مختلفی ولی دوست داشتنی درس بگیرن
جالب بودن خود شخصیتا به کنار، رابطه‌ای که با همدیگه دارن و تغییراتی که توی این روابط در طول زمان به وجود میاد واقعا دیدنیه. نه فقط بین اعضای پارتی یا با شخصیت اصلی بلکه این روابط رو حتی اگه علاقه داشته باشید و با NPC ها حرف بزنید حتی می‌تونید توی اونا هم ببینید که واقعا برای خود من یکی از جالبترین بخشای Trails of Cold Steel هست این مورد.
در مورد داستان زیاد توضیح نمیدم چون برای خودم خیلی جالب بود که کم کم داستان کلی و بزرگتر بازی رو بفهمم و دوست دارم بقیه هم همین تجربه رو داشته باشن. فقط این رو میگم که Trails of Cold Steel نشون میده که برای داشتن یه داستان جدی، باورپذیر و گیرا حتما لازم نیست دنیا در خطر باشه یا بین دنیاها جنگ راه بیوفته یا اینکه یه ویروس و بیماری کشنده‌ای بیاد یا سرنوشت دنیا در دست شخصیت اصلی باشه و و و و . تم کلی داستان Cold Steel چیزیه که توی خیلی از کشورا ممکنه اتفاق افتاده بشه و یا حتی الان موارد مشابه‌اش رو بشه توی واقعیت دید و بازی تا اینجا واقعا عالی تونسته به مسائل مورد نظرش بپردازه و اونا رو به تصویر بکشه.
نهایتا جا داره این رو بگم که با وجود مقایسه‌‌ای که اول کار با سری پرسونا انجام دادم، انتظار نداشته باشید که تم مدرسه‌ای بازی دقیقا کپی از پرسونا باشه. پرسونا یه سری خوبی‌ها و نقاط قوت خودش رو داره و Trails of Cold Steel هم نقاط قوت خودش رو داره. مثلا توی Trails نمیشه توی کلاب خاصی عضو شد یا کار کرد و پول در آورد ولی بجاش یه سری Quest های توی بازی وجود داره که با انجامشون شما با شخصیتای حاضر در مدرسه یا شهر بیشتر آشنا میشید و اون محیط براتون خیلی زنده‌تر به نظر میاد. یا توی پرسونا اون حس دانش‌آموز بودن بخاطر مسائل مدرسه‌ای خیلی بیشتر وجود داره ولی توی Cold Steel مدرسه بیشتر حکم یه Hub رو داره و برعکس پرسونا که شما توی دانجن‌های متفاوت باید مبارزه می‌کردید توی Cold Steel کلا میرید به محیطای جدید سر میزنید و خیلی نقاط و دانجن و فیلد‌های زیادی می‌بینید.
در کل با وجود شباهت‌های که دارن هر دو بازی دارن تجربه خاصی رو ارائه میدن و در نهایت به نظرم هوادارای یکی از این بازیا به احتمال خیلی زیاد از اون یکی هم لذت میبرن. همونطوری که من پرسونا فن الان عاشق Cold Steel شدم
خب دیگه فکر کنم هرچی که می‌خواستم بگم رو گفتم
من هنوز خودم بازی رو تموم نکردم ولی تقریبا آخراشم. تا الان ۷۶ ساعت پاش وقت گذاشتم و از تک تک دقایقی هم که صرفش کردم لذت بردم
خلاصه شدیدا توصیه میکنم اگه JRPG فن هستید (که اینایی که منشن کردم هستن
) و دلتون برای بازیای نوبتی ناب با داستان و شخصیتای عالی تنگ شده، به هیچ عنوان Trails of Cold Steel رو از دست ندید. خوبی اینکه الان این بازی رو انجام بدید اینه که پاییز نسخه دومش هم قراره نسخه انگلیسیش بیاد و اونم دقیقا دنباله همین بازی و همین داستان و شخصیتاست که خیلی هم ملت ازش تعریف میکنند و با وجود اینکه باور کردنش برای خود من سخته، میگن تازه از نسخه اول هم باز خیلی بهتره پس اگه نسخه یک رو الان برید چند وقت دیگه نسخه دو رو هم دارید که منتظرش باشید
تازه نسخه سوم و آخرین نسخه توی این سه‌گانه هم چندوقت پیش تایید شد و احتمالا برای PS4 میاد پس اونم داریم به امید خدا (چشمان ما به دستان ناجیمون XSEED دوخته شده
)
فقط یه چیز میگم خدایی بهش عمل کنیم. اگه بازی رو گرفتید و ازش خوشتون اومد و باهاش حال کردید و اگر وضعیت مالیتون این اجازه رو میده بعدا نسخه اصلیش هم از PSN بخرید تا یه حمایت و قدردانیی باشه برای بروبچ XSEED که این بازیهای عالی رو برای ما ژاپنی پسندا توی غرب منتشر میکنند تا توی کف نسخه ژاپنیشون نمونیم. خب همین دیگه، برید Trails of Cold Steel رو بازی کنید و لذتش رو ببرید.
پ.ن: شروع این بازی هم مثل پرسونا متاسفانه کنده پس یکم صبور باشید تا بازی کم کم خودش رو کامل باز کنه
پ.ن۲: عکسه اسپویل نیست چون توی همون ۱ ساعت اول با همه شخصیتا آشنا میشید پس نگران نباشید که یه وقت براتون اسپویل کردم پارتی رو
===
از اون یکی تاپیک کپیش کردم برای همین شاید یکی دو جاش عجیب به نظر بیاد
البته این همه توضیح در مورد بازی نوشتم ولی هنوزم خیلی حرفا در موردش دارم. خداییش من هرچی از این بگم کمه. بعد از مدت‌ها باز دوباره اون حس انجام دادن یه بازی کاملا ژاپنی ناب رو برام زنده کرد. ولی خب همین الانش هم فکر نکنم کسی حوصله کنه این همه نوشته رو بخونه دیگه چه برسه که بخوام توضیحات بیشتر هم بهش اضافه کنم
حاضر در این کلوپ 
Google