طرفداران ژانر FPS

[jhoobin]

دقیقا قراربود هلف لایف2 اپیزود 3 باشه.
نه برای شماره 3 نبود.
البته یجا نویسنده گفته بود ایده های خفنی برای نسخه سوم داشتم و طرح اولیه رو دادم ولی....
این ولی یعنی اینکه پول جلوی نویل رو گرفته بود.
مردک حالم ازش بهم میخوره.
اون از اون حرفی که 10 سال پیش زد،گفته بود ps3 بدرد بازیسازی نمیخوره بعد 2سال اومد تو کنفرانس سونی از ps3 داشت تعریف میکرد.اونم برای تبلیغ،برای پول.
چقدر آدم باید ضایع باشه.
کنفرانس سونیو من داشتم میدیدم وقتی نویل اومد خشکم زده بود.
بازم میگم خاک بر سره valve

از اون نظر که این ضایع بازیا کار این مردک چاقه همین امسال اومد گفت کنسول بدرد نمیخوره اونم برای چی ... برای تبلیغ استیم بره با همون کانتر دوتاش حال کنه که لیاقت همچین ای پی نداره

 

[HalfLife G]

از اون نظر که این ضایع بازیا کار این مردک چاقه همین امسال اومد گفت کنسول بدرد نمیخوره اونم برای چی ... برای تبلیغ استیم بره با همون کانتر دوتاش حال کنه که لیاقت همچین ای پی نداره

البته همین مردک هف لایف و پورتال و استیم رو راه انداخته و فقط بخاطر این سه کارش جزو یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین افراد صنعت هست(یه جوری خطابش کردی که انگار مدیر عامل اکتیویژنه)

ولی یه مساله ای که ولو باهاش مواجه شد و استودیویهای دیگه باهاش مواجه نشدن پیدا کردن یه منبع درآمد فرعی هست........مثلا ناتی داگ کل درامدش از ساخت بازیهاش برای ps4 هست/ یا راک استار کل درآمدش از ساخت بازیهای خودشه و ............ . و همین باعث میشه همیشه از بازیهاشون به دقت محافظت کنن چون منبع درامد اصلیشونه
ولی ولو منبع درآمد عظیمی به اسم استیم به دست آورد که باعث شد دیگه نره سراغ بازیسازی و میشه گفت مسیرش عوض شد.

کلا درآمد شگفت انگیز استیم کارو خراب کرد متاسفانه

.

 

[uriel]

اینقدر هایپ شدم سر این داستان HL 3 که نویسنده بازی مارک لیدلاو منتشر کرد که رفتم دوباره نسخه 2 رو نصب کردم و دارم بازیش میکنم. بعد از بازی کردن Doom 3 رفتم سراغ نوستالژی بعدی و واقعا انگار به اندازه اون سال ها جوان شدم اصلا.
جدا Doom 3 بهترین بازی علمی تخیلی - وحشت هست و Half life 2 بهترین بازی ژانر اول شخص علمی تخیلی بصورت کلی. واقعا اینقدر تلقیق تخیل و حقایق علمی توی این دوتا بازی عالیه که اصلا باورکردنی نیست. جهان هف لایف واقعا بی نظبره، اینقدر که ریزه کاری های علمی و تخیل رو داخلش زیبا گنجوندن، doom هم همینطور. ( فقط تخیل به کار رفته داخلشون با هم متفاوته، یکی شیاطین و اهریمن ها رو دخیل کرده و اون یکی موجودات فضایی رو، بیس علمی بازی ها واقعا از فیلم های این ژانر هم جذابتره انصافا. خصوصا half life که بعضی وقتا اینقدر غرق فضای بازی میشی که فکر میکنی این اتفاق واقعا افتاده و تو داری توی اون دنبا زندگی میکنی و این نشون از تلفیق بسیار عالی دنیای تخیل و حقایق واقعی علمی رو میده).
واقعا فکر ساخته نشدن عنوانی مثل هاف لایف واثعا برای یه گیمر که این بازی جزو بهترین بازی های عمرشه و زیباترین شوتریه که بازی کرده واقعا دردناکه.
واقعا توی این سال ها machin gamed تونست با wolfenstein TNO این ژانر رو به زیبایی زنده نگه داره وگرنه هیچ بازی ای طعم اون بازی ها رو به گیمر القا نمیکنه دیگه. و Doom جدید هم کاملا عناوین کلاسیک دهه 90 رو به روز کرد و زنده نگه داشت.
به امید ساخته شدن نسخه جدید half life با همون تیم سازنده نسخه های قبلی البته....

 

[uriel]

آقا یه چیزی راجب ادامه سنارویوی HL به نظرم اومد، هرچند که بازی دیگه ساخته نمیشه و لیدلاو داستان اپیزود 3 ( شماره 3 ؟) رو لو داد ولی من حس میکنم داستان اگر ادامه داشت و بازی ساخته میشد نبرد با کمباین ها نهایتا به انقراض انسان ها منجر میشد، چون کمباین ها توی 7 ساعت زمین رو فتح کردن و freeman هم با اینکه قهرمان بازی هست ولی من شخصا عقیده دارم ناخواسته حتی از آنتگونیست های بازی مثل nihilanth ( موجود فضایی شماره 1 و رهبر موجودات xen ) و دکتر breen هم بیشتر به بشریت ضربه زد چون بشر رو در برابر کمباین ها بی پناه تر از همیشه کرد، دکتر برین آخر هف لایف 2 میگه به من بگو دکتر قریمن تو تا حالا همه چیز رو نابود کردی، ولی آیا سعی کردی چیزی رو بسازی؟ و این واقعا خیلی معنا داره، درسته که دکتر برین انسان ها رو به اسارت بیگانگان درآورد ولی نسل بشر رو به نوعی حفظ کرده بود، حداقل منقرض نشده بودن انسان ها، nihilanth هم که داشت با کمباین ها میجنگید و خب وقایع نسخه 1 باعث شد به زمین راه پیدا کنه و در حقیقت من خس میکنم میخواست از انسان ها به عنوان نیروهای جدیدی برای مبارزه با کمباین ها استقاده کنه ولی خب وقابع طور دیگه رقم خورد. برای همین من حس میکنم در نهایت انسان ها توان مبارزه با کمباین ها رو نداشته باشن و اونا اگر نبرد به شکل کاملا مستقیم و زد و خوزد جدی میکشید نابود میکردن انسان ها رو. ضمن اینکه یکی از آرزو های شخصی من برای دیدن combine world و سرزمین خود کمباین ها هم برای همیشه نابود شد متاسفانه... و اگر نبرد مثلا کشیده میشد به جهان خود کمباین ها فوق العاده عالی میشد و با اون نبوغی که valve توی ساخت جهان های بیگانه داشت ( ارجاع میدمتون به نسخه 1 و دنیای فوق العاده xen ) میتونست یه نبرد حماسی با یه تخیل بی انتها در یک دنیای علمی تخیلی زیبا رو توی عالم بازی های ویدئویی خلق کنه که نشد متاسفانه....
آخرین مطلب اینکه من از قهرمانی مثل freeman توقع داشتم بیشتر به دنبال اتحاد باشه تا نابودی، مثلا سری mass effect ( 3 گانه ) و شخصیت commander sheperd ، یه همچین چیزی مثلا، اونجا کل کهکشان برای نابودی reaper ها متحد شدن، اینجا هم به همچین شکلی میتونست پیدا کنه ولی freeman رد همرو به خاک و خون کشید.
اگر نظری در ارتباط با بازی دارید بیان کنید تا حداقل خاطرات HL برای هممون زنده بمونه، خودش که به ورطه نابودی زفت متاسفانه...

 

[jhoobin]

یه چیز من تو سری hl درک نمیکنم اینه که چرا فریمن صحبت نمیکنه واقعا دلیلش چیه کسی میدونه؟

 

[amir code]

یه چیز من تو سری hl درک نمیکنم اینه که چرا فریمن صحبت نمیکنه واقعا دلیلش چیه کسی میدونه؟

بخاطر اینکه احساس کنیم واقعا این خود ماییم که گرفتار همچین موضوعی شدیم.
مثلا فرض کن وقتی با اون روباته داریم بازی میکنیم یا وقتی که برای ما شیرین کاری میکنه،اگه ما دیالوگهایی که خودمون دوسداریم به زبون بیاریم خیلی شیرینتر میشه برامون.من مصاحبه یکی از کارگردانهای کارکشترو داشتم میخوندم دلیل اینکارو فقط بخاطر اینکه ما خودمونو واقعا اونجا حس کنیم عنوان کردن.زمانی که الکس داره صحبت میکنه( اگه دقت کنی خیلی سوال میپرسه)فریمن فقط نگاش میکنه.
اون لال نیست منتظر بازیکنان جوابشونو بدن.
بارها شده جواب الکس یا دیگر کاراکتر رو دادم!!!

 

[amir code]

یادی کنیم از این بازی.
اتمسفر بازی خارق العادس.
صداگذاری بازی هنوز حرفایی برای گفتن داره.
هوش مصنوعی؟شوخی میکنی؟
اونموقع همچین حرفی به خودم میزدم.
بازی دو نسل عقبه ولی الانش خیلی کم پیدا میشه بخواد باهاش نقابله بکنه.
نوآوری هایی که این بازی اورده بود خیلی از بازیها ازش الگو گرفتن.مثل بازی timeshift که سال 2007 فکنم عرضه شده بود.
چون من خودم علاوه بر سبک شوتر عاشق سبک وحشت و بقا هستم.این بازی برای من یه معجون بود.داستان تکان دهنده بازی کمک میکرد بازی اتمسفر مرموزی داشته باشه.
افکت های بازی اون زمان خیلی عالی بود.هنوزم هست.
هنوزم دوست دارم بازیش کنم.
سبک شوتر،صحنه اهسته های جذاب،داستان گیرا،اون دختر فیلم حلقه....وای چه معجونی.
امیدوارم monolith دست از ارباب حلقه ها برداره و دوباره شاهد بازیهایی نظیر fear و condemned باشیم

 

[uriel]

بخاطر اینکه احساس کنیم واقعا این خود ماییم که گرفتار همچین موضوعی شدیم.
مثلا فرض کن وقتی با اون روباته داریم بازی میکنیم یا وقتی که برای ما شیرین کاری میکنه،اگه ما دیالوگهایی که خودمون دوسداریم به زبون بیاریم خیلی شیرینتر میشه برامون.من مصاحبه یکی از کارگردانهای کارکشترو داشتم میخوندم دلیل اینکارو فقط بخاطر اینکه ما خودمونو واقعا اونجا حس کنیم عنوان کردن.زمانی که الکس داره صحبت میکنه( اگه دقت کنی خیلی سوال میپرسه)فریمن فقط نگاش میکنه.
اون لال نیست منتظر بازیکنان جوابشونو بدن.
بارها شده جواب الکس یا دیگر کاراکتر رو دادم!!!

امیر half life توی ژانر اول شخص و سبک علمی تخیلی هست و خود این موضوع باعث میشه که من عاشق یه عنوان بازی بشم، ولی چیزی که میخوام بگم ابدا ربطی به علاقه مندی هام نداره، واقعا به جدیت میتونم بگم قله ژانر FPS سری half life هست که valve با نسخه 2 در سال 2004 اون رو برای همیشه فتح کرد. من همین چند روز پیش بازی رو نصب کرده بودم دوباره و تمومش کردم، و باور کن هنوزم باورم نمیشه چنین چیزی رو 13 سال پیش ساخته باشن. هیچ چیز بازی رنگ کهنگی نداره، شاید از لحاظ گرافیک و ویژوال از بازی های امروزی عقب تر باشه ( که برای من این مورد هم حتی عقب تر نیست) ولی diversity گیم پلی و مواج بودن جز به جز بازی واقعا نمونش تا به امروزم ساخته نشده. یعنی به جدیت بگم تنها بازی ای که توی این دوره بازی کردم و همه چیزش دقبقا مثل HL سرآمد زمانه خودش بود فق the last of us بود.
بخدا بعد از 13 سال هنوز آرت دایرکشن هر پارت از بازی رو نگاه میکنم مبهوت میشم، یه سری مراحل و چپترهای اولیه کاملا قضاسازی بازی رو سنگین ساختن تا پلیر رو بندازن داخل جهان و اتفاقات بازی ، بعد بازی روند سرعتی به خودش میگیره و چپتر water hazard قشنگ بازی رو چنان زیبا اکشن و پر زد و خورد میکنه که سرعتش توی کمتر عنوانی هست و واقعا مثال زدنیه. بعد قراره بازی تو رو درباره فاجعه ای که داره برای بشریت رخ میده بیشتر و بیشتر orient کنه، پس چپتر ravenholm با تم کمی موحش تر و خشن تر شروع میشه، دوباره ریتم بازی آهسته میشه ( این همون diversity و بالا و پایین شدن گیم پلی و سرعت بازی هست که بهش اشاره کردم و دقیقا در نقاط فوق العاده مناسب و تایم های کاملا درست و حساب شده اتفاق میفته). و بعد از مراحل ماشین سواری برای رسیدن به زندان nova prospect میرسیم به سورپرایز و نقطه اوج بازی یعنی nova prospect . حالا اینجا موجوداتی که تا همین چپتر پیش ( sand traps ) دشمن گوردن فریمن به حساب میومدن میشن بازوی اصلی برای مبارزات فریمن، و بهترین یار و یاورش برای مبارزات سنگین با کمباین ها و خطرات زندان مخوف NP . همین قافلگیری کلی باعث به وجد اومدن گیمر میشه به تنهایی ، حالا شما تلفیقش کنید با مکانیزم بی نظیر گیم پلی این چپتر و بار بینهایت عالی علم و تخیل و شکل گیری مبارزات و در دست گیری کنترل antlion ها برای مبارزات نفسگیر این چپتر، طوری که حتی میتونین یه گلوله هم شلیک نکینی و فقط متکی بر قدرت antlion ها باشین. البته این دومین سورپرایز بازی به خساب میاد، اولی معرفی gravity gun و مبارزات فوق خلاقانه اون مبتنی بر فیزیک قدرتمند بازی هست که میشه گفت در کنار portal gun سری portal یونیک ترین سلاح های ساخته شده در دنیای گیم هستن. و بعد از اون هم میرسیم به یک سوم انتهایی بازی که شدت و نوع درگیری ها بسیار بالا و سنگین و سخت میشه و بار شوتر بازی به معنای واقعی نمود پیدا میکنه، داخل کردن strider ها ( همون عنکبوت های غولپیکر) و نوع تاکتیک نابودیشون واقعا هنوزم توی کمتر شوتری تا این حد چالش برانگیزه.
تمام نقاط قوت بازی که بالا گفتم رو بزارین کنار صداگذاری بی نظیرش، انیمیشن های نرم و گرافیک تکنیکی و هنری فوق العادش، داستان علمی و مرموز و جذابش، واقعا واقعا نمونه ای نمیتونم براش پیدا کنم.
میشه کاملا برای جز به جز بازی نقد نوشت که یه کتاب میشه، همون سیستم صداگزاری بازی خودش دیوانه ات میکنه ( در کنار DOOM 3 و F.E.A.R 1 بهترین سیتم صوتی رو داشت ، البته doom 3 صداگزاری امبینت 5 کاناله داشت که یه کوچولو بیشتر برای ساخت اتمسفر کمکش میکرد، fear هم تقریبا همینطور بود، ولی half life توی بعضی المان های صوتی حتی دقیق تر از اونا هم عمل کرده بود، مثلا صدای شلیک گلوله ها و انفجار بمب ها از دور و نزدیک کاملا حسشون باور پذیرتر و دقیق تر بود).
در کل واقعا باید احسنت گفت به valve به خاطز معجره ای که ساختن و البته باید نفرینشون هم کرد () به خاطر ضعیف عمل کردن و نساختن یکی از غول ترین قرنچایزهای تاریخ.

 

[uriel]

یادی کنیم از این بازی.
اتمسفر بازی خارق العادس.
صداگذاری بازی هنوز حرفایی برای گفتن داره.
هوش مصنوعی؟شوخی میکنی؟
اونموقع همچین حرفی به خودم میزدم.
بازی دو نسل عقبه ولی الانش خیلی کم پیدا میشه بخواد باهاش نقابله بکنه.
نوآوری هایی که این بازی اورده بود خیلی از بازیها ازش الگو گرفتن.مثل بازی timeshift که سال 2007 فکنم عرضه شده بود.
چون من خودم علاوه بر سبک شوتر عاشق سبک وحشت و بقا هستم.این بازی برای من یه معجون بود.داستان تکان دهنده بازی کمک میکرد بازی اتمسفر مرموزی داشته باشه.
افکت های بازی اون زمان خیلی عالی بود.هنوزم هست.
هنوزم دوست دارم بازیش کنم.
سبک شوتر،صحنه اهسته های جذاب،داستان گیرا،اون دختر فیلم حلقه....وای چه معجونی.
امیدوارم monolith دست از ارباب حلقه ها برداره و دوباره شاهد بازیهایی نظیر fear و condemned باشیم

وای عالی بود ، شاهکار. این بازی و Doom 3 به درستی نشون دادن که ژانر وحشت توی شاخه بازیسازی میتونه حتی با وجود اکشن های سنگین و نفسگیر ، فوق العاده اتمسفریک ، تاریک و وحشتناک روایت بشه، و نیازی نیست حتما مثل pure horror های امروزی پلیر فقط مثل ترسوها فرار کنه از وقایع بازی و تا این حد منفعل باشه ( البته که این هم یک نوع تکنیک هست و طرفدارای خودش رو داره ولی خب شخصا اصلا برای من جداب نیست). هوش مصنوعیشم که الانم بهترینه، و این کاملا یک فکت محسوب میشه.
این بازی به نظر من تونست نورپردازی ها و سایه های نرم بازی doom 3 رو با واقعیت پذیری و فیزیک دنیای half life ترکیب کنه. هرچند که توی هر دو مورد ضعف و قوت هایی نسبت به اون دو بازی داشت ولی کارشون در کل مکمل و نوعی پیشرفت کار اون دو بازی به حساب میومد که به عقیده من میتونه اونو در جایگاه بالاتری قرار بده. داستانش هم که به طور کلی میشه گفت دریچه جدیدی رو به دنیای بازی های سبک وحشت باز کرد و کاملا این ژانر رو دچار ترقی و جهش کرد.
کلا یه نگاه به بازی های ژانر FPS سال های 2004 تا 2007 میندازم به بازی های امروزی این ژانر توی این دوره واقعا میخندم. Half life 2 ، Doom 3 ، F.e.a.r 1 ، Quake 4 ، Unrael tournament 2004 ، prey 2006 ، Crysis 1 ، Stalker soc ، call of duty mw 1 ، bioshock 1 ، unreal T 3 ، jericho و.... واقعا از لخاظ پرباری و جهش توی این ژانر ، با حال و هوای بازی های امروز این ژانر نمیشه مقایسشون کرد....

 

[amir code]

نهایت استفادرو از پستت کردم علی جان.
یه نکته جالبی که تو hl2 بود اتمسفر فوق سنگین بود.
والبته تنهایی عجیبی که این بازی به من القا میکرد فوق العاده لذت بخش بود.
ودرنهایت طراحی مراحل بازی که بدون شک بهترینه.حتی از خفن ترین اکشن ادونچر های تاریخ هم سرتره.
کدوم بازی تونسته مراحل بازی رو تا آخر ریل تایم بسازه؟بدون کات سین؟مگه میشه؟
شما از اخر بازی برگردی میرسی به اول بازی.مگه میشه؟
اره میشه valve اینکارو کرد.

 

[ALBERT W3SKER]

10 شوتر اول شخص تاریخی برتر

10 Best Historical First-Person Shooter Video Games

 

[uriel]

10 شوتر اول شخص تاریخی برتر

10 Best Historical First-Person Shooter Video Games

خود خاص پنداری ترین لیست 3 دهه اخیر رو میشه به این لیست اتلاق کرد. بدون تعارف باید گفت چرپت و پرت محض بود لیستش.

 

[amir code]

بدون شک سری call of duty جزو اون دسته از بازیهاس که محاله یه گیمر معمولی از یادش بره...
چه برسه به یه گیمر حرفه ای
اونوقت چه برسه به طرفدار ژانر شوتر
مگه میشه مرگ برادرمون soap رو فراموش کنیم؟
مگه میشه رشادتهای کاپتان پرایس رو نادیده بگیریم؟
بدون شک اگه گیم رو یه کشور در نظر بگیریم قطعا call of duty یکی از مهمترین شهرهای اون کشور خواهد بود.
گیم پلی کاملا نرم،موتور جان کارمک که یخورده ادیتش کردن،60 فریم تو کنسول که جزو معدود بازیهایی بود که رو 60 قفل بود.
صداگذاری قابل لمس.
آهنگسازی استاد هانس زیمر.
داستان قابل قبول به خصوص مدرن 1 که اصلا داستانش انگار پیشبینی کرده بود.
ست پیسهای وحشتناک که در کنار uncharted جزو بهترینها هستش.
داستان بلک آپس ازین جهت برام خیلی جذاب بود که معماهاوپیچش داستان بازی مارو برای ادامه ترغیب میکرد.
بخش مولتی که خوب بنظر من فست ترین مولتی رو بین شوترای نظامی داره.
بخش زامبی هم که یادمه ign اونموقع گفته بود بخش زامبی بازی خودش که بازی جداگونس و انگار یه بازی دیگه خریدید
زمانی که به کالاف مدرن 1،2،3 یا بلک اوپس 1نگاه میکنم احساس غرور بهم دست میده
دیگه شوتر نظامی رو دست اینا نمیاد و نخواهد آمد
افسانه شدن.
امیدوارم این کالاف مارو دوباره سر افراز کنه.
من که خیلی خیلی امیدوارم....

 

[amir code]

من تقریبا 12 سالم بود که این بازیرو رفتم
خیلی برام سخت بود مخصوصا شماره دوم بازی با اون راه های تو در تو
یادمه اونموقع میشستیم زیراسمان شهر رو نگاه میکردیم
یه قسمت داشت که بهروز خالی بند داشت اینو بازی میکردخیلی جالب بود.
بدون شک بهترین شوتر ps1 بود.
گرافیک بازی خیلی جلوتر از بقیه بازیها بود.
انیمیشنهای بازی اونموقع من رودستش ندیده بودم.یه شوتر با محوریت جنگ جهانی ولی گیم پلی بازی حالت نظامی امروزی رو نداشت.مثل igi تکی باید میرفتیم یه منطقرو میترکوندیم
خلاصه که این بازی نوستالژی خیلی از ماها هستش...خاطرات زیادی داریم چه تو کلوپ چه تو خونه.همونطور که پشت جلد نوشته شده برای اولین بار بازی با محوریت جنگ جهانی دوم رو ما بازی میکردیم.
یادش بخیر

 

[FUTURE]

من تقریبا 12 سالم بود که این بازیرو رفتم
خیلی برام سخت بود مخصوصا شماره دوم بازی با اون راه های تو در تو
یادمه اونموقع میشستیم زیراسمان شهر رو نگاه میکردیم
یه قسمت داشت که بهروز خالی بند داشت اینو بازی میکردخیلی جالب بود.
بدون شک بهترین شوتر ps1 بود.
گرافیک بازی خیلی جلوتر از بقیه بازیها بود.
انیمیشنهای بازی اونموقع من رودستش ندیده بودم.یه شوتر با محوریت جنگ جهانی ولی گیم پلی بازی حالت نظامی امروزی رو نداشت.مثل igi تکی باید میرفتیم یه منطقرو میترکوندیم
خلاصه که این بازی نوستالژی خیلی از ماها هستش...خاطرات زیادی داریم چه تو کلوپ چه تو خونه.همونطور که پشت جلد نوشته شده برای اولین بار بازی با محوریت جنگ جهانی دوم رو ما بازی میکردیم.
یادش بخیر

نوستالژی خالص
من یادمه اون نسخه‌ای رو داشتم که هر دو نسخه‌ی MOH و MOH Underground رو روی یه دیسک داشت...
یادمه یه بخش Coop دو نفره هم داشت که خیلی فان بود... بازی Split Screen می‌شد و توی یه نقشه‌ی رندوم ولت می‌کرد و باید حریف رو زودتر پیدا می‌کردی و خلاصش می‌کردی
عاشق باکس آرتش بودم

یادمه اونموقع میشستیم زیراسمان شهر رو نگاه میکردیم
یه قسمت داشت که بهروز خالی بند داشت اینو بازی میکردخیلی جالب بود.

من کوچیکتر بودم ولی این صحنه‌ای رو که گفتی رو دقیقا یادمه وقتی شلیک می‌کرد، صدای اسلحه رو هم خودش در می‌آورد
امیر دمت گرم چه تجدید خاطره‌ای شد