تا وقتی حوصله داشته باشه
البته مانی هم تاثیرگذاره
البته مانی هم تاثیرگذاره
به نظر شما یه گیمر تا چه سنی میتونه گیمر باقی بمونه؟!!!!!!
- Thread starter m2relax
- تاریخ آغاز
معمولا تا دهه ۳۰ زندگی
بعد بخاطر مشکلات زندگی بخصوص تو ایران . کم کم سرد میشن
بازی میکنه همچنان اما نه اندازه قبل و نه اون هیجان قدیم براش داره
ولی نگاه کنید مایی که با میکرو و سوپر نینتندو ، کمودور و آمیگا و ..... بزرگ شدیم هنوز تو گیم هستیم
چون نمی‌تونیم گیم کنار بزاریم تنها عشق و سرگرمی ماست
بعد بخاطر مشکلات زندگی بخصوص تو ایران . کم کم سرد میشن
بازی میکنه همچنان اما نه اندازه قبل و نه اون هیجان قدیم براش داره
ولی نگاه کنید مایی که با میکرو و سوپر نینتندو ، کمودور و آمیگا و ..... بزرگ شدیم هنوز تو گیم هستیم
چون نمی‌تونیم گیم کنار بزاریم تنها عشق و سرگرمی ماست
یه جایی میرسی توی زندگی اولویت هات تغییر میکنن و مشغله های زندگی مخصوصا توی ایران دیگه اجازه نمیده وقت ازاد داشته باشی ! همش هم به خاطر پوله ! وگرنه از نظر مالی تامین باشی میتونی تا هر سنی دوست داشتی بازی کنی !
من قبلا گفتم باز هم میگم : (( یه گیمر تا وقتی که زندست یه گیمر میمونه ))
تا زمانی که تنهاست
تنهایی نه به معنا کسی اطرافش نباشه
از نظر روحی و شخصیتی و شخصی تنهاست
اکثر آدما تنها گیم بازی میکنن
حالا چه با pc ، چه کنسول ، چه موبایل
تنهایی نه به معنا کسی اطرافش نباشه
از نظر روحی و شخصیتی و شخصی تنهاست
اکثر آدما تنها گیم بازی میکنن
حالا چه با pc ، چه کنسول ، چه موبایل
من خودم همیشه گیم پای یک زندگیم بوده و هست و خواهد بود . هرچند گهگاهی دور میشی ازش ولی دوباره برمیگردی .دوری خیلیارو تونستم تحمل کنم ولی گیم لعنتی مثل خوره تو تنته بازی نکنی مریضی .
من بیشتر دلم برا دوستام تنگ شده که نیستن
دیگه وجود ندارن
دوستا زمان گیمم و گیمری
دوستام تو یاهو مسنجر ، تو همین فروم بازیسنتر که اولین بار ۹ سال پیش عضو شدم ، دوستام تو پرشین تولز ، فیسبوک و ......
خیلی هاشونم از ایران رفتن
مثل الآنم نبود تلگرامی باشه شماره داشته باشی ازشون و .....
فقط ایمیل داشتیم حداکثر
که اونام وجود ندارن ، دیگه کی ایمیل یاهوشو چک میکنه
آخ آخ گفتی . دلم واسه سرورای مدرن وارفیر که توش کلی ایرانی بود تنگ شده .
یادمه یه کلن داشتیم تو ایکس فایر به اسم Persian Assassins. برای مولتی پلیرهای اساسینزکرید ساخته بودیم دیگه تو بلک فلگ دو نفر شده بودیم .
بعضی وقتا احساس میکنم بعضی بازیها زیاد منو به چالش میکشن یا من حوصله قدیمو ندارم . البته عوامل بیرونی هم تاثیر گذارن
به جز عوامل بیرونی بازی ها مثل قدیم فاکتور fun بودن رو ندارن مخصوصا بازی های مولتی جو سنگین رقابتی بدون فان همش بر اساس متا بازی کردن و ... بازی ها اصلا مثل قدیم نیستن دقیقا چیزی که گفتی بیشتر از این که بخوان سرگرم کننده و فان باشن به یک سری چالش های سنگین تبدیل میشن
به خاطر همینه که کمپانی نینتندو انقدر کنسول ها و بازی هاش فروش داره
با اینکه همه میدونن نینتندو قشنگ از لحاظ سخت افزار گیم تو پاچه گیمر میکنه و پولی که میگیره در حدی که ارائه میده نیست
اما چرا انقدر طرفدار داره هم کنسول هاش و هم بازی هاش؟
چون سبک گیم اصیل و قدیمی هنوز حفظ کرده و به روزرسانی می کنه و جذاب تر و شیرین ترش میکنه
و المان فان ، سرگرمی ، گیم پلی ، روحیه بخشی ، رنگ نوازی ( رنگ بندی ها شاد و زیاد ) و غیره حفظ کرده
کنسول نینتندو بخری از ۹۰ درصد بازیا مولتی و ترید پارتی محروم میشی
اما بازم پرفروشه
متاسفانه کمپانی ها دیگه یادشون رفته گیم یعنی بازی ، بازی یعنی سرگرمی
نه مسابقه بقا
نظرا متفاوتن دوستان من شخصا علاقه زیادی به سخت بودن بازی دارم یعنی انقدر سخت باشه که سر یه قسمتیش ۳ روز یا حتی بیشتر گیر کنم 
این باعث میشه بعد از رد کردن اون چالش یه حس رضایت و موفقیت و شادی عجیبی بهم دست بده که انگار دنیا رو فتح کردم گیم برای من تو همین لذت بعد از چالش خلاصه میشه حالا میخواد یه باسفایت سنگین باشه یا یه 1v1 سنگین آخر یه بتل رویال ۱۰۰ نفره
خیلیم فانه برام
این باعث میشه بعد از رد کردن اون چالش یه حس رضایت و موفقیت و شادی عجیبی بهم دست بده که انگار دنیا رو فتح کردم
گیم برای من تو همین لذت بعد از چالش خلاصه میشه حالا میخواد یه باسفایت سنگین باشه یا یه 1v1 سنگین آخر یه بتل رویال ۱۰۰ نفرهخیلیم فانه برام
از زمان کمودور و آتاری گیمر شدم،یعنی ۶ سالگی، تا الان که ۳۷ ساله شدم
میکرو،سگا،نینتندو۶۴،نئوجیو،سوپر نینتندو ، ps1 , دریم کست ، ps2 , ps3 ,xbox360 , ps4
رو داشتم و تجربه کردم
فعلا سراغ نسل جدید نرفتم
بشخصه محدودیت سنی نمیتونم تصور کنم برای ادامه گیمر بودن ولی امیدوارم گیمر بمیرم
میکرو،سگا،نینتندو۶۴،نئوجیو،سوپر نینتندو ، ps1 , دریم کست ، ps2 , ps3 ,xbox360 , ps4
رو داشتم و تجربه کردم
فعلا سراغ نسل جدید نرفتم
بشخصه محدودیت سنی نمیتونم تصور کنم برای ادامه گیمر بودن ولی امیدوارم گیمر بمیرم
نظرا متفاوتن دوستان من شخصا علاقه زیادی به سخت بودن بازی دارم یعنی انقدر سخت باشه که سر یه قسمتیش ۳ روز یا حتی بیشتر گیر کنم
این باعث میشه بعد از رد کردن اون چالش یه حس رضایت و موفقیت و شادی عجیبی بهم دست بده که انگار دنیا رو فتح کردم
خیلیم فانه برام
زندگی تو ایران خودش بزرگترین چالش تو کل کائنات هست
گیم چالشی میخوای چیکار 
گذشته از شوخی شما نسل ۴ و ۵ ببین بازیا در عین حال همون فان و فانتزی و چشم نواز و روح نواز و.... هستن دیوانه وار هم سختن
که عمرا کسی تموم کرده باشه
پس از اول اینطوری بود
محدودیت سنی نداره گیم
همونی که چنتا پست بالاتر گفتم به شرایط زندگی و تنهایی و غیره بستگی داره کلا در ابعاد شرایط روحی و شخصیتی میگنجه
اکثر کنسولا داشتی ایول
نسل ۹ فعلا که چیزی نداره بری طرفش
آتاری کنسول atari jugar عالی بود
در اصل به mini pc بود بازیا dos اون زمان آورده بود رو کنسولش
برا اون دوران من amiga cd 35 , atari jugar , philips cdi میپسندم
کاربرانی که این قسمت را مشاهده می‌کنند
Google