بازي كردن رو من دوست دارم...ولي نمي تونم اونو مقدم كنم به كارهاي روزمره و اجباري زندگي ام
اگه تو كشورم صنعت بازي سازي اونقدر در آمد داشت كه بتونه خرج يه جوون 23 ساله رو در بياره حتما شغلم رو تغيير مي دادم
ولي وقتي مي بيني كه مجبور هستي براي كسب در آمد و همچنين اينكه نخواي همش جلوي مامان و بابا دست دراز كني خواه و ناخواه مجبور هستي كه شاغل بشي....حتي براي خريدن وسايل جديد بازي و خود گيم هم ناچار به كسب درآمد هستي
حالا اگه اينها رو با هم جمع كني مي بيني كه اصلا ديگه وقتي براي بازي نمي مونه.....همين طور هم كه سن به بالا مي ره از بازي و دنياي اون هم كم كم جدا مي شي و وارد دنياي جديد تري مي شي
من الان تو خونه كه بازي ميكنم غير از برادرم بقيه بهم ميگن بچه و ............ اين حرفا ديگه ولي بازي رو من حداقل تا 20 ساله ديگه هم كنار نميذارم چون تازه بازيها از لحاظ كيفي دارن به يه جايي ميرسن
سلام
به نظر من آدم تا هر وقط دلش بخواد میتونه بازی کنه بعد هم 20 سال بازی نکنه و باز شروع کنه بعد از 20 سال . ولی بهتره بای رو تو اولویت 2یا سوم گذاشت .
(یکی نیست اینو به خودم بگه . )