یه قاعده کلی هست فکر کنم همه باهاش موافق باشن. دقت کردین توی اکثر بازیا، سخت ترین و بهترین باس یا دشمن اونیه که
آدمه یا شمایل
انسانی داره؟:biggrin1: این وسط از دارک سولز اسم میبرم که یه جونور میاد جلوت و تا چندماه فقط کابوس میبینی (:biggrin1
اونم فقط به خاطر
ظاهرش ولی در باطن بسیار آسونه
:biggrin1: در حالیکه سخت ترین ها همشون بدون استثنا آدم هستن:biggrin1:
دقیقا توی شماره سوم DMC هم همینجوره اگرچه بعضی جاها یه کوچولو نقض میشه:biggrin1: ورجیل بهترین و سخت ترین باس توی کل سری هست چون قشنگ
توانایی های بازیکن رو به چالش میکشه و بازیکن انگار داره با خودش مبارزه میکنه و ورجیل باعث میشه تا بازیکن هر چی داره رو رو کنه:biggrin1: اگر ضعیف باشی و به آیتم هایی که داری متوسل بشی، بلااستثنا میبازی و اگر قوی باشی و استایلیش (لول:biggrin1
کار کنی، میزنیش، اما مطئنا این وسط 2 فصل کتک هم میخوری:biggrin1: آنجلو کریدو هم همینطور. آگنی و رودرا هم ایضا
بهترین حرکت ورجیل که قشنگ یه میدل فینگر به بازیکنه لحظه ای که بهش تیر میزنی
تضاد جالبی هم بین دانته و ورجیل هست. معمولا آدم خوبه لباس آبی داره و آدم بده قرمز:biggrin1: ولی اینجا برعکسه. از طرف دیگه آدم خوبه یه فردیه که که برای همه چیز اهمیت قائل میشه و آدم بده یه فرد بی برنامه هست که فقط کشت و کشتار میکنه ولی بازم برعکسه:biggrin1: طرز لباس پوشیدنشون هم این حرف رو تصدیق میکنه:biggrin1: لحن حرف زدنشون باز هم تاییدی بر این موضوعه:biggrin1: خلاصه کلوم اینکه هرگز نمیر مادر.
پ.ن: خودمونیم هر وقت یاماتو ورجیل به دانته اصابت میکرد، من دردم میگرفت
:biggrin1:
پ.ن: خیلی دلم میخواد نیرو جلوی ورجیل ظاهر بشه و قلدر بازی در بیاره
پ.ن: بیا ایتسونو، بیا دریاب ما را
پ.ن: بهترین زوج هم دانته و پاتی (فکت)