اون زمان 360 هم از صدقه سری 2 تا ترد پارتی بود . بانجی و اپیک گیمز . Halo و Gears of War
باقی تاثیرشون خیلی کم بود ( منظورم fable و ....... هست )
عمده ترین دلیل موفقیت 360 اشتباهات و خودبزرگ بینی به شدت توهم گونه سونی بود، که همراه شد با استفاده تبلیغی درست حسابی پیتر مور. وگرنه همون موقع هم عملکرد مدیران مایکروسافت در خصوص این کنسول فاجعه بود. یه کنسول با ان تا مشکل سخت افزاری دادن بیرون، با درایو DVD، کیفیت پایین تولید، انحصاری های فرست پارتی فاجعه در یک سال اول عرضه و ... اون کثافتکاری های مایکروسافت رو سونی با حماقت هاش جمع کرد، وگرنه همون موقع Xbox مرده بود.
اشتباهات سونی هم دوتا چیز بود، یکی عرضه دیرتر و دومی قیمت بسیار بالا. هرچند میشه سخت افزار پیچیده رو هم اینجا اسم برد، اما این دو مورد اول 360 رو نجات داد. فن های قدیمی یادشونه، اون زمان مدیران متوهم سونی متصور بودن دیگه کنترل کامل بازار دست اینهاست و وقتی 360 یک سال زودتر امد و ازشون پرسیدن شما تصمیم ندارید همزمان نسل بعد رو شروع کنید؟ اینا از پای منقل جواب دادن نسل هر وقت شروع میشه که ما میگیم! نتیجه این توهم و گنده گو...زی این شد که تقریبا موج اول همه بازی های نسل بعدی که قرار بود با تکنولوژی های تازه ساخته بشن فقط برای 360 عرضه بشن و این کنسول صاحبت انبوهی از انحصاری های درجه یک ترد پارتی بشه.
Gears of War، Bioshock. Mass Effect, Lost Planet, Dead Rising و .... کلی بازی دیگه با همین ترتیب انحصاری 360 شدن. و مایکروسافت تونست این وسط Gears of War رو هم به نماد کنسول خودش تبدیل کنه. و بعد هم که PS3 امد با قیمت 600 دلاریش عملا هارا کیری کرد و باعث شد 360 علی رغم اینکه سخت افزارش مشکل داشت و وضع لانچش بدون تعارف فاجعه بود، کلی بفروشه و جایگاه خودش رو تثبیت کنه. حالا بگذریم که بعدا سر همین سخت افزار پیچیده و شاهکاری به اسم Cell، یا خیلی از ترد پارتی ها و بخصوص عناوین کوچیک قید PS3 رو میزدن، یا کیفیت بازی ها رو این کنسول فاجعه آمیز بود.
یه مورد دیگه هم که باز در موفقیت 360 خیلی تاثیر داشت یه عامل بیرونی و اجتناب ناپذیر بود، یعنی مالتی پلتفرم شدن همه ترد پارتی ها. اون سال ها تقریبا همه بازی های ترد پارتی که همیشه ناخودآگاه انحصاری PS بودن مجبور شدن برای فروش بیشتر و جبران افزایش هزینه های تولید برن به سمت مالتی پلتفرم شدن. بخصوص که PS3 هم شروع خوبی نداشت. در نتیجه عموم اخبار برای سونی و PS بد بود و مایکرو هم نهایت استفاده رو ازش برد. از خالکوبی های پیتر مور بگیر، تا کنفرانس شاهکار 2009 مایکروسافت که با اعلام مالتی پلتفرم شدن FFXIII و Star Ocean انحصاری (انحصاری زمانی) و آوردن کوجیما روی استیج عملا سونی رو نابود کرد!
اگه سونی اون اشتباهات رو نمیکرد و عوض اینکه با یکسال تاخیر، یه کنسول به شدت گرون تر رو با اون سخت افزار عجیب غریب نمیداد بیرون، چه بسا 360 درگیر مشکلات اساسی که سر لانچ کنسولش داشت همون موقع میمرد و شاید بازی های مثل Gears of War الان انحصاری PS بودن اصلا!
البته 360 با تمام این اوصاف بهترین دوره مایکروسافت بود، چون حداقل یه ایده خیلی خوب داشتن و با Xbox Live و بعد حمایت از Indie ها، کلا ویدئو گیم رو برای همیشه تغییر دادن. به خاطر همین یه مورد هم که شده این کنسول لایق شرایط بهتری بود و من نوعی گیمر که به سمت سونی غش کردم، خیلی از این شرایط ناراحتم. همیشه هم شخصا اسپنسر رو مقصر میدونستم، اول به خاطر دید غلطش نسبت به ویدئو گیم، و دوم به خاطر گذاشتن آدم های کم عقل و ابله در پوزیشن های مهم. من اگه کاره ای بودم، محال بود به آرون گرینبرگ پوزیشنی بهتر از دربون ساختمون اصلی اکس باکس بدم! آدمی که حتا انقدر شعور نداره که متوجه جایگاهش باشه و بدونه نباید مثل فن بوی های درجه دو سه ترول کنه! یا مت بوتی که واقعا نمیفهمم بر اساس چه توانایی و چه خروجی ان ساله مدیر استدیوهای فرست پارتی مایکروسافت هست و از نظر اونا گند زدن چطور تعریف شده که هیچ وقت یه لگد مهمونش نکردن؟ من همیشه میگفتم این اسپنسر از حیث دروغ گویی عین رعسای ج.ا میمونه و ایران بود یه آیت الله درجه یک ازش در میومد. با این مدیریت حسین قلی خانیش هم مشابه دوستان در ج.ا که کشور رو نابود کردن، اکس باکس رو به ف.اک فنا داد. و حقیقتا خیلی خیلی کار سختی بود که یه کنسول، با این سخت افزار خوب، و این حجم از سرمایه گزاری و IP های فوق خفن دستت باشه و باز نتونی هیچ غلطی بکنی که اسپنسر به خوبی از پس این کار بر امد!