انجمن پیرهای دنیای گیم (افراد 30 سال به بالا)
- Thread starter Arth@s
- تاریخ آغاز
به اون دشمن آبی وسط صفحه میگفتم نون لواش
وایییی پسر من چقد اینو بازی میکردم. اگر بخوام از میزان زیاد بازی کردنش براتون بگم یادمه شبا خوابشو می دیدم. یه شب خواب دیدم گلاب به روتون دستشویی هستم از بمب های این کارکتر ...... بله! خلاصه کابوس های منو یادم آوردی!
یه نکته ای به گیمرهای قدیمی دنیا گیم میگم لطفا جدی بگیرید از بازی به عنوان خط کش اندازه گیری افسردگی و بیماری روحی روانی استفاده کنید ... اگر پا به سن گذاشتید و دیگه از بازی کردن لذت نمی برید این اصلا نشانه خوبی نیست اگه همچین حسی بهتون دست داد تمام تلاش خودتون رو بکنید که روحیه اتون رو بهتر کنید تا زمانی که دوباره حس لذت از بازی کردن رو درک کنید. من جدیدا از این فرمول استفاده میکنم واقعا تاثیر داره. ماها یه زمانی عاشق بازی های ویدئویی بودیم چون دنیایی متفاوت و لطیف تری از زندگی واقعی رو بهمون نمایش میداد اجازه ندید اون حس ها کمرنگ بشه اگه دیگه لذت نمی برید به عنوان زنگ خطر قرمز در نظر بگیرید و فورا اقدامات لازم برای بازگشت حس لذت از بازی کردن رو برگردونید به هر نحوی که خودتون بلدید. این فعلا دقیق ترین خط کش من برای اندازه گیری وخامت روح و روانم هست
هر بازی رو هم بازی نکنید که به ارزش گیم واستون پایین نیاد
هر بازی رو هم بازی نکنید که به ارزش گیم واستون پایین نیاد
آره حق با توعه
منم بعد دو سه سال دوری از میادین تازه سری ایکس گرفتم مثل قدیم برم تو دنیای گیم اصلا حس دنیای بیرون رو ندارم و احتیاج به هیجان و ماجراجویی قدیمو دارم
علاقه از بین نمی رود،بلکه کاهش پیدا می کند،یکی ار دلایل این کاهش،بالا رفتن سطح شعور شما نسبت به آن چیز است.موضوع مهمتری است که جایش را می گیرد.انسان بطور غریزی در جستجوی تجربه های جدید است،حتی اگر تجربه ای غیر معقول باشد،انسان در حال پیشرفت همیشه در جستجوی آگاهی است،آگاهی شما را متفاوت می کند اما به همان اندازه به تنهایتان افزوده می شود.باید یاد بگیرید از تنهایی لذت ببرید در غیر اینصورت به ورای همه ی رنج ها سقوط خواهید کرد.
در آخر اگر از صنعت بازی مثل گذشته لذت نمی برید،مایوس نباشید ذهن بی پرده ی شما در جستجوی چیزی تازه و نو است که تجربه ی متفاوت داشته باشد،در واقع از صنعت بازی خسته نشده است بلکه این چرخه ی تکرار است که حوصله اش را سر برده است.
در آخر اگر از صنعت بازی مثل گذشته لذت نمی برید،مایوس نباشید ذهن بی پرده ی شما در جستجوی چیزی تازه و نو است که تجربه ی متفاوت داشته باشد،در واقع از صنعت بازی خسته نشده است بلکه این چرخه ی تکرار است که حوصله اش را سر برده است.
نه فقط این نیست ما بچه بودیم به خاطر بی شعوری که از گیم لذت نمی بردیم که الان سطح شعورمون بیشتر شده باشه دیگه لذت نبریم و این روند رو بخواهیم طبیعی بدونیم. اینکه انسان بتونه از چیزهای ساده لذت ببره این حس خیلی ارزشمنده که در وجود همه بچه ها وجود داره حالا اگه یکی سنش زیاده اما هنوز بتونه از گیم لذت ببره یعنی روح و روانش مثل یه بچه هنوز شفاف و دست نخورده باقی مونده ... هنوزم میگم اگه در دوران کودکی و نوجوانی گیمر هاردکور بودید دوباره سعی کنید انقدر روی روانتون کار کنید که دوباره حس لذت از گیم رو بدست بیارید این باعث میشه از بقیه چیزها هم به همون اندازه بیشتر لذت ببرید.
سلام و درود
من الان 39 سالمه با دوتا فرزند دختر، و هر روز اشتیاق و علاقم به گیم بیشتر میشه، طوری که روزهای تعطیل بالای 10 ساعت گیم بازی میکنم، و فکر هم نمیکنم روزی برسه که بدون گیم بتونم زندگی کنم، اصلا گاها اینطوری فکر میکنم که : اونایی که گیم بازی نمیکنن چطوری از زندگی لذت میبرن،
به نظرمن علاقه با سن و گذشت زمان از بین نمیره،
حالا شاید بگین شما مشکلی نداری و وضعت خوبه و اینطوری میگی، نه دوستان من کارمندم و اتفاقا شغل خیلی سختی (جسمی و روحی) دارم، نظامی هستم و گه گاهی یک ماه یا بیشتر ماموریت هستم و واقعا سخته، ولی با این سختی و مشکلات باز علاقم به گیم کم که نشده بیشتر هم شده، طوری که مواقعی که به کنسول دسترسی ندارم هم مدام تو گوشی اخبار و نقد و برسی و مطالب گیمینگ میخونم یا اینجا تو بازیسنتر هستم تا تو توییچ استریم بازی هایی که دوست دارم رو میبینم
واقعا حیفه هرکاری میتونین نزارین علاقتون به گیم کم بشه،
فرستاده شده از BAC-L21ِ من با Tapatalk
خیلی عالیه ... بعضی ها فکر میکنن به خاطر بزرگ شدن از بازی کردن زده شدن اما حقیقت به خاطر بزرگ شدن جسمتون نیست و روح و روانتون پیر شده اصلا نشونه خوبی نیست پیر شدن روان هم دست خود طرفه پیرمرد 70 ساله دیدم روحیه اش خیلی جوان تر از یه آدم 20 ساله است
دقیقا من خودم الان یه دوست بسیار سمیمی دارم که 45 سالشه و هنوز به طور جدی گیم بازی میکنه، ps4 داره و همون دو روز پیش هم براش یه سرس اس گرفتیم،
بسیار با روحیه و شاد هم هست، تمام (تاکید میکنم تمام) سری بازی های رزیدنت اویل رو هم پلات کرده،
چه سلطان ترتمیزیاین xbox original من بود
یادش بخیر
این بازی چی بود که هنوز بعد از 18 سال وقتی تصاویرش رو می بینی حس خوبی بهت دست میده؟
صداهای شهر 17 و آیتم های بازی که الان داره تو گوشم ریپلی میشه دوباره با دیدن این تصاویر نشون میده یه بازی خوب چطوری تو مغز گیمر ماندگار میشه و جا باز میکنه
صداهای شهر 17 و آیتم های بازی که الان داره تو گوشم ریپلی میشه دوباره با دیدن این تصاویر نشون میده یه بازی خوب چطوری تو مغز گیمر ماندگار میشه و جا باز میکنه
آقا از بزرگترها سوالی دارم، اول یخورده مقدمه بگم:
من اواخر دهه ۲۰۰۰ و اوایل دهه ۱۰، راهنمایی و دبیرستانی بودم و دوران اوج گیمریم بود. بعد اگه میخواستم همون موقع یه بازی که قبل از از سال ۲۰۰۰ عرضه شده رو انجام بدم، برام خیلی سخت بود. مثلا fallout 1 رو چند بار تلاش کردم شروع کنم، ولی اصلا برام غیر قابل بازی بود. یا مثلا Ocarina of time رو که بازی کردم خیلی لذت بردم، ولی بازم این حس رو داشتم که چقدر قدیمیه این بازی.
دیگه از ۲۰۱۲ به اینور کلا سراغ گیم نرفته بودم تا کرونا که شروع شد. حالا که من الان بازی‌های سال ۲۰۱۰ و عقب‌تر رو انجام میدم، حتی بازی‌هایی که اون موقع تجربه نکرده بودمشون، اصلا حس کهنگی بازی بهم دست نمیده. خیلی نمیتونم بین بازی‌ای که سال ۲۰۲۰ عرضه شده با بازی که سال ۲۰۱۰ عرضه شده تمایز قائل شم، ولی هنوزم بازی‌های ۲۰۰۰ به قبل برام «بدقلق» هستن. مثلا من موقع کرونا نشستم کل گیرز و هیلو رو از اول تا آخر یکی یکی رفتم. گیرز ۱ با ۵ فرق داشت و بازی هی مدام روونتر میشد، ولی گیرز ۱ برام «غیر قابل بازی» و «بدقلق» نبود.
حالا سوال من اینه که اونایی که مثلا ده سال از من بزرگتر هستن، آیا شما هم همچین تجربه مشابهی داشتید؟ یعنی مثلا بازی‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۰۰ رو میتونستید یه اندازه لذت ببرید؟ یا برای شما هم این یک دهه تفاوت فاحشی داشت؟ یا شایدم هنوزم میتونید بین بازی سال ۲۰۲۰ و ۲۰۱۰ تفاوت فاحش رو حس کنید؟
یه سوال هم باید از نسل جوونتر که ده سال یا بیشتر از من کوچیکترن پرسید که آیا میتونن بازی‌های قبل ۲۰۱۰ رو لذت ببرن، بدون اینکه به چشم یه بازی قدیمی بهشون نگاه کنن و سطح انتظاراتشون رو پایین نیارن؟
مثلا من آنچارتد رو بازی نکردم، ولی میتونم تصور کنم الان آنچارتد ۱ رو بازی کنم همونقدر لذت میبرم که اسپایدرمن پی‌اس۴ رو بازی کردم و لذت بردم. ولی اگه half life 1 رو که تا حالا بازی نکردم تجربه کنم، فکر میکنم احتمال زیادی وجود داره که نتونم با بازی ارتباط برقرار کنم. سوال من اینه که اونی که الان دبیرستانی یا جوونتر هست، به همون اندازه من یا بیشتر از آنچارتد ۱ لذت میبره، یا نه برای اونم آنچارتد یه بازی قدیمیه که نمیشه باهاش ارتباط برقرار کرد؟
من اواخر دهه ۲۰۰۰ و اوایل دهه ۱۰، راهنمایی و دبیرستانی بودم و دوران اوج گیمریم بود. بعد اگه میخواستم همون موقع یه بازی که قبل از از سال ۲۰۰۰ عرضه شده رو انجام بدم، برام خیلی سخت بود. مثلا fallout 1 رو چند بار تلاش کردم شروع کنم، ولی اصلا برام غیر قابل بازی بود. یا مثلا Ocarina of time رو که بازی کردم خیلی لذت بردم، ولی بازم این حس رو داشتم که چقدر قدیمیه این بازی.
دیگه از ۲۰۱۲ به اینور کلا سراغ گیم نرفته بودم تا کرونا که شروع شد. حالا که من الان بازی‌های سال ۲۰۱۰ و عقب‌تر رو انجام میدم، حتی بازی‌هایی که اون موقع تجربه نکرده بودمشون، اصلا حس کهنگی بازی بهم دست نمیده. خیلی نمیتونم بین بازی‌ای که سال ۲۰۲۰ عرضه شده با بازی که سال ۲۰۱۰ عرضه شده تمایز قائل شم، ولی هنوزم بازی‌های ۲۰۰۰ به قبل برام «بدقلق» هستن. مثلا من موقع کرونا نشستم کل گیرز و هیلو رو از اول تا آخر یکی یکی رفتم. گیرز ۱ با ۵ فرق داشت و بازی هی مدام روونتر میشد، ولی گیرز ۱ برام «غیر قابل بازی» و «بدقلق» نبود.
حالا سوال من اینه که اونایی که مثلا ده سال از من بزرگتر هستن، آیا شما هم همچین تجربه مشابهی داشتید؟ یعنی مثلا بازی‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۰۰ رو میتونستید یه اندازه لذت ببرید؟ یا برای شما هم این یک دهه تفاوت فاحشی داشت؟ یا شایدم هنوزم میتونید بین بازی سال ۲۰۲۰ و ۲۰۱۰ تفاوت فاحش رو حس کنید؟
یه سوال هم باید از نسل جوونتر که ده سال یا بیشتر از من کوچیکترن پرسید که آیا میتونن بازی‌های قبل ۲۰۱۰ رو لذت ببرن، بدون اینکه به چشم یه بازی قدیمی بهشون نگاه کنن و سطح انتظاراتشون رو پایین نیارن؟
مثلا من آنچارتد رو بازی نکردم، ولی میتونم تصور کنم الان آنچارتد ۱ رو بازی کنم همونقدر لذت میبرم که اسپایدرمن پی‌اس۴ رو بازی کردم و لذت بردم. ولی اگه half life 1 رو که تا حالا بازی نکردم تجربه کنم، فکر میکنم احتمال زیادی وجود داره که نتونم با بازی ارتباط برقرار کنم. سوال من اینه که اونی که الان دبیرستانی یا جوونتر هست، به همون اندازه من یا بیشتر از آنچارتد ۱ لذت میبره، یا نه برای اونم آنچارتد یه بازی قدیمیه که نمیشه باهاش ارتباط برقرار کرد؟
کلا بازی خوب تاریخ مصرف نداره مگه پای سلیقه وسط باشه
هرچند به نظر من بعد سال ۲۰۱۲ کیفت وکمیت بازی ها مخصوصا تو بخش داستانی افت کرد
Google