ماکان would you let me weigh in؟
میگی با تعریف های شخصی کاری نداریم منتها هر چی Crawford گفت رو قراره قبول کنیم؟ تعریفی که یه نفر می کنه رو یعنی باید کل آدمای درگیر یک صنعت از سازنده گرفته تا مخاطب اون بهش تن بدن؟
هدف از ساخت یه گیم سرگرم کردن مخاطب و فقط پول درآوردنه، می شه هدف از ساخت یه فیلم و همینطور هدف از رمانها و مانگا و پرتره های نقاشی و مجسمه هایی که سفارش می دادن و الان تو موزه های هنری رفتن رو هم بگی؟ عنصر سرگرمی و بحث مالی "به هیچ وجه" تو اونها نیست؟ لابد فیلمسازها فیلم میسازن تا نفروشن و در راستای سلیقه هیچ گروه خاصی هم اون اثر ساخته نمی شه! حرف از بدنه اصلی می زنی بلأخره باید بهش تن بدی و هر چی هست، اجماع روی اینه که فیلم می تونه "هنر" باشـه و این اجماع می تونه روی بازی هم بوجود بیاد، چرا که نه؟ اینکه نیّت طرف مهم باشه – انگار احکام دینی ـه- و صرف اینکه اگه سازنده برای جلب رضایت مخاطب و سرگرمی کار کرد به این معنی باشه که محصول نهایی اش دیگه هر چی باشه غیرممکنه بشه "هنر" تلقی اش کرد به شدت حرف غلطی ـه حالا هر کی میخواد این حرف رو زده باشه.
منطقاً نمی شه این تناقضات رو توجیه کرد و به کتاب و شخص رفرنس دادن هم چیزی رو بهش قطعیت نمیده و الزاماً هم کسی رو قانع نمی کنه و بعید می دونم همینجا هم اکثریت همچین نظری رو قبول داشته باشن چون تعاریفی که امثال Crawford و Koster کردن در عین اینکه خیلی هاش درستِ ولی وحی هم نبوده که واو به واو قبول بشه و بعد اونها کسی دیگه نظریه پردازی نکنه.
اگه کسی قبول کرد که فیلم، کتاب، موزیک می تونن هنر باشن باید قبول کنه که بازی هم می تونه باشه چون همه اینها بحث مالی و سرگرمی و لذت توشون لحاظ شده هست. این مخالفتی که یک عده با "هنر" بودن بازیها دارن احتمالاً به اون معنی جاافتاده "هنر" رفرنس میدن که مثلاً یه نقاش از سر ذوق به تنهایی اثری رو خلق کرده که از اون اثر فقط یه دونه هم وجود داره وحالا برای دیدنش از تمام دنیا باید برن جای خاصی و ... – که البته همینم پول درش نقش داره - ولی خُب هنر تعریف های مختلفی داره و طبقه بندی داره و وسیع تر از اینهاست. Ueda خودش هنر خونده و هر جایی نظرسنجی بزاری کارهاش رو اکثریت، هنر می دونن واسه همین یکی از کسایی که قاعدتاً واجد شرایط حرف زدنه.
"There are usually two classifications of art: high art and low art,High artis art in the classical sense, while low art can encompass books and movies. But when you are talking about art, the word art, people tend to think you are talking about the first definition, which is a narrow definition. So if we are using that definition, then I do not think video games are art,
But if we use the other definition that describes art for the masses, then of course, video games are art.
رو حساب classical sense کسی حساب کنه کتاب و فیلم و حتی موزیکِ امروزی هم هنر نیستن ولی اگه اینها هستن خُب "بازی" هم می تونه باشه و هر نسلی همچین کارهایی هم داشتیم و داریم که بشه بهشون گفت هنر و این نوع نگاه منفی به هنر بودن "بازی" فقط بخاطر طرز تفکر ابتدایی و کهنه ای ـه که اون اوایل نسبت به بازی کردن وجود داشت.
بین واقعیت گرایی و سینماگرایی هم هیچ تفاوتی قائل نمیشی و موشن کپچر و دوبلر حرفه ای و انیمیشن های دقیقی که انجام می شه - که تازه درباره همه بازیها مصداق نداره - برای باورپذیری و نزدیک شدن به واقعیت می تونیم قلمداد کنیم ولی حتی اگه بگیم همون "شبیه فیلم شدن" هم باشه بازم بحث اصلاً سر تأثیر گرفتن از سینما نیست و خُب بزار بگیرن و نزدیک هم بر فرض بشن ایرادی که نداره. موضوع اینه که بازیها هیچ نیازی ندارن تا خودشون رو تو چارچوب های سینما تعریف و تو درجه بعدی محدود کنن. سازنده ای که ماهیت این صنعت یعنی گیم پلی رو تمام و کمال نفهمه و اون محدودیتِ رو عامدانه اعمال کنه حتی به قیمت ضربه خوردن گیم پلی، یعنی دقیقاً همون پائین تر فرض کردنیِ که طائل گفت اونم تو شرایطی که که یک سری ابزار دستش بوده که هیچ وقت دست اون سینماگر نمی تونه باشه.
پی نوشت: خط های آخر درباره QB نیست، کلی ـه.
Google