امتياز اعضای بازی‌سنتر به عناوین پلتفرم‌های PlayStation

[Nathan Drake]

درود
این تاپیک به این منظور باز شد تا دوستانی که عناوین مختلف رو تجربه کردند، امیتاز از 1 تا 10 به بازی مورد نظر بدن.
لطفا سعی کنید همراه با نمره یه توضیح کوچکی هم بدید.
با تشکر

 

[Sepi_60]

من انقد دیالوگهای The Plucky Squire روی مخمه که فقط دارم تند تند اسکیپشون میکنم تا بتونم از آرت زیبای بازی لذت ببرم خیلی دیالوگهای اضافی زیاد داره ولی بخاطر آرت استایلش دارم تحمل میکنم. حالا این سیستمی که میگید هم جالبه امشب دانلود میکنم ببینم چجوریه.

 

[NERO 7]

حالا به خاطر چی یه نمره ازش کم کردی؟

خیلی ساده است
بخش مولتی رو بیخیال شده بودن و عملا حذف کرده بودن، میشد به خاطر همین تا سه نمره کن کرد ولی اینقدر بخش کمپین برام ارزش داشت که دو نمره دیگه اضافه کردم

 

[bataraf]

من از The Plucky Squire خوشم اومده بود، ولی به خاطر همین سیستم دیالوگ‌ها ولش کردم! رسماً هر ۱۰ ثانیه یه بار بازی متوقف می‌شد و یکی یه چیزی می‌گفت و دوربین می‌رفت سمت فلان جا و...
حالا نکته جالب اینجاست که دقیقاً هم‌زمان با پست‌های شما، دیشب برای بازی یه آپدیت اومد که این قضیه رو بهبود داده. یه حالت جدید به بازی اضافه می‌کنه به نام Streamlined Mode که راهنمایی‌ها کمتر می‌شن و میزان دیالوگ‌ها کاهش پیدا می‌کنه و دیگه از این حالت هم خبری نیست که مثلاً یه در باز می‌شه و دو ساعت دوربین حرکت می‌کنه تا بهش برسه و قشنگ شیرفهم بشیم که در باز شده!
نمی‌دونم می‌شه بازی‌ای که قبلاً شروع کردیم رو توی این حالت ادامه بدیم یا نه، ولی امیدوارم نیازی به شروع مجدد نباشه.

خیلی ممنون بابت اطلاع رسانی
پس هر وقت، وقت شد دوباره می رم سراغش «یکم مزه بازی تلخ شد بخاطر قضیه دیالوگ ها اون اشتیاقی که رفتم سراغش دیگه نیست»

 

[al'ar]

Resident Evil 7
قبلا یه بار شروع کرده بودمش ولی وقتی دیدم اول شخصه بیخیالش شدم، همون اول حذفش کردم. گفتم یه بار دیگه برم تو کارش ببینم چجوریه. بازی فوق العاده ترسناکه. به نظرم اول شخص بودن هم تاثیر زیادی رو این مولفه داشته. بازی از لحاظ گرافیکی خیلی خوبه. طراحی خانواده بیکر رو خیلی دوست داشتم. مخصوصا (Eveline) لعنتی قیافش واقعا شیطانی بود. طراحی محیط و مراحل هم که عالی بود. گیم پلی بازی خوب بود ولی مدیریت Inventory یه مقدار اذیت کننده بود. تعداد باس فایت ها خیلی کم بود ولی باکیفیت بودن. داستان بازی هم خوب بود مخصوصا اون پیچش داستانی اواخر بازی. اما یه سری سوالات باقی میمونه که جوابی به اونا داده نمیشه. بازی دو تا پایان داره که عملا یدونش canon هستش. در پایان دوم داستان جدیدی روایت نمیشه و اصلا نمیدونم چرا طراحی شده! موارد دیگه ای هم هستن که دوست نداشتم. یک: طراحی چهره Chris Redfield. به نظرم تو نسخه بعدی، طراحیش واقعا خیلی خفن بود. دو: نشون ندادن چهره Ethan. واقعا نمیدونم هدفشون از این تصمیم چی بود! سه: باس فایت آخر واقعا آبکی بود.
بازی چند تا DLC هم داره که خیلی جذاب و باحالن. چه از لحاظ گیم پلی و چه از لحاظ داستانی بازی رو گسترش میدن و به یه سری سوالات پاسخ میدن.

امتیاز: 9/10

---

Resident Evil 8
این بازی مولفه ترس رو که نسخه قبلی خیلی خوب روش کار کرده بود، انداخت سطل آشغال! از لحاظ ژانر، آسمون تا زمین با قبلی فرق میکنه. به نظرم این بازی ذره ای ترسناک نیست و تماما اکشنه. از لحاظ بصری بازی حرف زیادی واسه گفتن داره. طراحی شخصیت ها بی نظیره مخصوصا بانو (Dimitrescu و Miranda). مراحل و محیط ها خیلی متنوع هستن. یکی از نقاط قوت، گیم پلی هستش. بازی اکشن سریع و خیلی خوبی داره. سلاح های خیلی خوبی تو بازی وجود داره. سیستم مدیریت Inventory نسبت به قبل از یه طرف بهتر شده ولی از طرف دیگه بدتر شده. نمیدونم چرا Item box رو از بازی حذف کردن که باعث میشه مجبور بشی یه سری آیتم ها رو یا بندازی دور یا بفروشی. باس فایت ها به خوبی طراحی شدند ولی آنچنان چالش برانگیز نیستن. دشمنا هم تنوع خوبی دارن. اصلی ترین مشکل من با این بازی، داستانشه. این نسخه به یک سری سوالات نسخه قبلی پاسخ میده ولی از اون طرف کلی حفره های داستانی ایجاد میکنه! به عنوان مثال، Mia که مسبب تمامی این بلاها هست و این همه آدم رو به باد فنا داده، به جای اینکه زندانی باشه، خیلی شیک و مجلسی چند سال با Ethan زندگی میکنه و بچه دار میشه و دوباره پس از مرگش، به خوبی و خوشی زندگی میکنه و هیچکس باهاش کار نداره!!! از این مورد که بگذریم، بخش بازی با شخصیت Chris خیلی جذابه و قشنگ میشه اختلاف سطح و توانایی اونو با Ethan متوجه شد.
بازی یه DLC داره که از لحاظ گیم پلی و داستانی آنچنان جذاب نیست ولی به خوبی پرونده خانواده winters رو میبنده.

امتیاز: 8/10

 

[Nima]

Neva ------------- 8

یکی از یونیک‌ترین و هنری‌ترین بازیهاست که قطع به یقین به همه پیشنهادش میکنم.

بازیه کوتاه و‌ مختصریه و از لحاظ طراحی هنری و حسی عالیه. برای من بهترین ایندی امسال بود.

 

[Lions Gate]

Returnal

خب بعد از ۳ سال پشت گوش انداختن بالاخره رفتم سراغش و فقط میتونم بگم پشمام بعد از ۷۰ ساعت و پلات هنوزم تشنه بازی کردنشم. گیمپلی به شدت خوب و معتاد کننده ای داره که با مخلوط کردنش با سبک روگ لایک و سختی بالا به شدت ارزش تکرار رو برده بالا. درکل از اون بازی های خاص هست که شاید تو هر نسل نمونش زیاد نباشه. واقعا منظرم ببینم هاوس مارک تو بازی بعدیشون چی تحویل میدن.

نکات مثبت :

- گیمپلی فوق العاده
- ارزش تکرار زیاد
- صدای گذاری بسیار خوب
- استفاده عالی از دوال سنس و صدای ۳ بعدی
- گرافیک هنری و اتمسفر محیط
- داستان جالب و مرموز
- DLC رایگان پر محتوا

نکات منفی :
- البته این شاید واسه اکثرا نکته منفی نباشه ولی یه سری Collectibles رندوم داره که پیدا کردنشون بستگی به شانس داره میتونه زمان بر و رو اعصاب باشه.

9.5/10

Astro Bot

به شدت کیوت اخرین باری که برای یه شخصیت
غیر انسانی بغضم گرفت و ناراحت شدم براش تریکو بود تو لست گاردین. استرو بایت بازی هست که مشخصه با عشق ساخته شده. نامه عاشقانه سونی به ۳۰ سالگی پلی استیشن.

نکات مثبت :
- طراحی استیج ها و پلتفورمینگ عالی
- موسیقی فوق العاده
- بالای ۳۰۰ تا بات از کاراکتر های مختلف با انیمیشن های مخصوص خودشون
- چند تا از مراحل بازی بر اساس بازی های بزرگ پلی استیشن ساخته شده که به شدت نوستالژی و زیباس

9/10

 

[SaDrA-HhH]

Warhammer 40,000 space marine 2

نكات مثبت:

كامبت عالى
گرافيك فنى و هنرى قابل قبول
وايب شوتراى كلاسيك نسل ٧
سلاح هاى كاربردى
مكانيزم هاى متنوع
داستان خوب
مولتى پلير سرگرم كننده و متنوع

نكات منفى:

تنوع كم دشمنان
باگ هاى گرافيكى
كمپين نسبتا كوتاه

نمره نهايي:

8.5/10

 

[Soheil]

The Dark Pictures Anthology: The Devil in Me

خب بالاخره قسمت آخر قصل اول این آنتولوژی را هم بازی کردم. به نظرم به صورت کلی به جز Man of Maiden که قسمت اول بود و از همه ضعیف تر بود سه تای بعدی تقریبا در یک سطح بودن. ولی خب به صورت کلی هم هیچکدوم در سطح بهترین ساخته سوپرمسیو یعنی Until Dawn نبودن. گیم پلی که عملا چیز خاصی نداره و یک سری تغییرات جزیی هم خیلی بهبود توش ایجاد نمیکنه. تم داستانی این قسمت را دوست داشتم ولی خب اصلا پیچش خاصی نداره و از همون یکی دو ساعت اول تا آخرش مشخصه. حتی یک نیمچه پیچش در مورد یکی از شخصیت ها هم به شدت تابلوعه و اصلا المان سوپرایزی نداره. گرافیک بازی هم در مجموع خوبه ولی انمیشین های صورت کارکترها در یک سطح نیستن و بعضی هاشون به مراتب انیمیشن طبیعی تری دارن و باعث میشه بقیه جالب به نظر نیان. اگه به این سبک علاقه دارین با توجه به اینکه کوتاه هست و روی پلاس هم میتونه چند ساعت سرگرمتون بکنه.

امتیاز : 7/10

 

[Mo7aMMaD]

خوب منم به یه سری از بازیایی که یکسال قبل بازی کردم امتیاز بدم
Marvel's Spider-Man 2 9.25
همون چیزیه که از ادامه یه بازی میخوایم پیشرفت تو همه جهات. گشت و گذار تو محیط هم به لطف webwing از قبل لذت‌بخش تر شده.
Ratchet & Clank: Rift Apart 9
مثل همیشه جذاب و دوست داشتنی و به لطف ssd و شخصیت های جدید از قبل هم بهتر. تا باشه ازین بازی ها.
Star Wars Jedi: Survivor 8.5
انتظارم از این بازی خیلی بیشتر بود با نسخه اولش بیشتر حال کردم ولی باز مراحل و لحظه های جذاب کم نداشت و ارزش بازی کردن داره.
Dead Space 8.75
نسخه اصلی تو نسل ۷ بازی کردم و برام جزء بهترین بازیای اون نسل بود ولی ریمیکش علیرغم اینکه خیلی خوب بود حس و حال اون موقع را برام نداشت.
Ff7 remake 9.5
اولین ffی که بازی کردم برام تبدیل به یکی از بهترین بازیای این یکی دو نسل شد. گرافیک خوب، گیمپلی عالی و شخصیت پردازی خیلی خوبش اصلی ترین نقاط قوتشن، ولی موردی که باش کنار نمیام این راه به راه حرف زدن های طولانی مدتشونه، برا مایی که وقت بازی نداریم مصیبته
Returnal 9.5
اینم یکی از بهترین بازیای نسله و تجربه ش برای همه از واجباته. اولها از مردن زیاد ترس داشتم و تو همون بایوم اول نصفه ولش کردم، ولی اینقد تو تاپیک بازی تعریفش داده بودن که مصمم شدم بازیش کنم و وقتی لم باز دستم اومد، تبدیل شده به لذت خالص.
نکات مثبت بازی هم شامل ارزش تکرار بالا، داستان مبهم و تاریک، اتمسفر گیرا و محشر، تنوع دشمن ها، سلاح های کاربردی و متنوع، انگل هایی که تنوع خوبی به بازی دادن، باس های به یاد موندنی مخصوصا باس بایوم سوم که بدون شک یکی از بهترین باس های صنعت گیمه.

 

[Sepi_60]

نمرات یه سری از بازیهایی که این مدت رو PS5 رفتم:

Gran Turismo 7: من خاطرات خیلی خوبی در دوران PS3 با شماره ۵م این سری داشتم ولی همون موقع هم بر این باور بودم که برای تجربه واقعی گرن توریسمو باید حتما از فرمون استفاده کرد و کنترلر معمولی جواب نمیده. شماره ۷م این مسئله رو به شکل دردناکی بهم ثابت کرد به طوری که به سختی تونستم از بازی لذت ببرم. با این حال کمپین رو تموم کردم ولی خب... زیاد خوش نگذشت
6/10 ( با فرمون احتمالا خیلی بیشتر باشه)

Astro's playroom: شاهکار!! به عنوان یه دمو فراتر از چیزی بود که انتظار داشتم و بی صبرانه منتظر تجربه خود استروبات هستم.
10/10

Demons's Souls: اولین باری که معرفی ریمیک دیمنز سولز رو دیدم خیلی هایپ شدم. ولی تجربه نهایی بازی از اون تصویری که از دوران PS3 در ذهنم مونده بود ضعیف تر بودش و کاملا میشد قدیمی شدن دیزاین و مکانیک های بازی رو نسبت به سولزبورنهای جدید حس کرد و فقط دنبال این بودم که زودتر بازی رو تموم کنم با این حال تجربه بصری بازی فوق العادس.
6/10

Ghost of Tsushima: از معدود عنوان مهم باقی مونده از PS4 بود که انجام نداده بودم. یک تجربه بصری دلنشین و بسیار خوش و آب و رنگ با داستانی قابل قبول و گیم پلی روون در این حال بسیار ساده. همین ساده بودنش هم باعث شد که از یه جایی به بعد بازی در لوپ تکرار بیوفته و عمق کافی پیدا نکنه. در کل تجربه خوبی بودش ولی شاید نه اونقدر درخشان که بسیاری ازش میگفتن.
7/10

Dead Space: یه ریمیک فوق العاده که برخلاف ریمیک دیمنز سولز، اصلا حس کهنگی نمیداد و همچنان لذت بخش بود.
8/10

Returnal: عجب سورپرایزی لوپ گیم پلی شدیدا درگیر کننده و دلچسب بود. البته که از یه جا به بعد باید زیادی سخت میشد تا زهرمار کنه همه چیو ولی نکات قوتش اونقدری قوی بود که ندید بگیرم این مسئله رو!
8/10

Final Fantasy VII Remake: همچنان نظرم کم و بیش مثل زمان لانچ هستش.... بخشهای جدید داستانی اصلا کشش کافی رو نداشتن و فقط باعث افزایش شدید کرینج شدن ظاهرا با بالاتر رفتن سن علاقه ام هم به استریوتایپهای شرقی داره کاهش پیدا میکنه کامبت بازی با وجود خوش ساخت بودن ولی مایکرومنیجمنت زیادی داره و بخصوص در باس فایت ها شدیدا خسته کننده میشه. در عوض در DLC کامبت دستخوش تغییرات بشدت مثبتی شد که خیلی قابل تحمل ترش کرد و امیدم رو به Rebirth بشدت افزایش داد!
6.5/10

Ratchet and Clank: Rift Apart : شاید بهترین گیم کاملی که تا الان روی PS5 زدم همین عنوان باشه... عجب ویژوال زیبایی!! واقعا عالی. گیم پلی فان و پر از شخصیت های دوست داشتنی، دیگه چی میخواید درسته که چیز جدیدی هم برای ارائه نداره ولی اونقدری خوش ساخت بود که تا آخرین لحظه اش میخکوب نگهت داره.
8.5/10

The Plucky Squire: آرت استایل 10 گیم پلی ۳
به طور مشخص بازی برای رده سنی پایینی ساخته شده که ایرادی هم نداره ولی حجم بسیار زیاد دیالوگهای لوس و سادگی بیش از حد مکانیک ها باعث میشه که نتونی اونطور که باید و شاید از بازی لذت ببری
5/10

The Last of Us Part 1: اگه در همون دوران PS3 این بازی رو انجام داده باشید پیشرفت گرافیکی بازی واقعا متعجبتون میکنه. گیم پلی همچنان جذابه ولی بعد از تجربه پارت ۲ که گیم پلی خیلی بهتری داره، محدودیت های پارت ۱ بیشتر به چشمتون میاد. زمان بازی از چیزی که در ذهنم مونده بود خیلی کوتاه تر بود.
8/10

 

[Arima Kishou]

همچنان نظرم کم و بیش مثل زمان لانچ هستش.... بخشهای جدید داستانی اصلا کشش کافی رو نداشتن و فقط باعث افزایش شدید کرینج شدن ظاهرا با بالاتر رفتن سن علاقه ام هم به استریوتایپهای شرقی داره کاهش پیدا میکنه کامبت بازی با وجود خوش ساخت بودن ولی مایکرومنیجمنت زیادی داره و بخصوص در باس فایت ها شدیدا خسته کننده میشه. در عوض در DLC کامبت دستخوش تغییرات بشدت مثبتی شد که خیلی قابل تحمل ترش کرد و امیدم رو به Rebirth بشدت افزایش داد!
6.5/10

من چون بازی اصلی رو بازی نکردم، برعکس تو خیلی حال کردم و بنظرم واقعا پرفکت بود.
متاسفانه من ریبرث رو بازی نکردم، اما شنیدم برخلاف این خطی نیست و به مرض کش دادن بازی های OW مبتلاست. همین من رو نسبت به ریبرث زیاد امیدوار نمیکنه. بشخصه دیگه نه حال و حوصله اوپن ورلدا رو دارم و نه علاقه چندانی.

 

[Rohshen]

من چون بازی اصلی رو بازی نکردم، برعکس تو خیلی حال کردم و بنظرم واقعا پرفکت بود.
متاسفانه من ریبرث رو بازی نکردم، اما شنیدم برخلاف این خطی نیست و به مرض کش دادن بازی های OP مبتلاست. همین من رو نسبت به ریبرث زیاد امیدوار نمیکنه. بشخصه دیگه نه حال و حوصله اوپن ورلدا رو دارم و نه علاقه چندانی.

واقعا خاک تو سرشون که اومدن OW کردن rebirth رو.سر همین قضیه اندازه remake بهم نچسبید ولی remake برام ۱۰/۱۰ بود.چه افتیه این OW

 

[malek911]

خب تو این یه ماه دوتا بازی dead space remake و silent hill 2 رو بازی کردم و عجیب داغونم
توصیه اکید میکنم 2 تا بازی ترسناک رو پشت سر هم بازی نکنید تا روانتون بهم نریزه
dead space رو من بازی نکرده بودم برا همون حس تکراری برام نداشت.بازی به شدت خوش ساخت هستش و گیم پلی روونی داره.گرافیک هم با وجود ریمیک بودنش نسل نهی هستش و هیچ گونه عیب و ایرادی نداره که بهش گیر داد.داستان پردازیش و روایتش بسیار عالی بود که در کنار گیم پلی بازی رو جذابتر میکنه. وقسمت عالی بازی بخش ارتقاع سلاح ها هستش که بسیار اعتیاد آوره و مجبورت میکنه همه ی سوراخ ها رو بگردی تا بتونی آپگریدشون بکنی.اصلا دلیل اینکه نیو گیم پلاس رو هم شروع کردم به خاطر آپگریت سلاح ها بود.در کل بازی بسیار کاملی هستش
9/10
silent hill 2 هم از اون بازیهایی هستش که باید 1-2 ساعت اول رو دووم بیاری تا بازی برات جا بیفته و بتونی با علاقه ادامه بدی.از اونجایی که داستان بازی یکم پیچیده هستش باید تا آخر بازی بری تا یه چیزایی متوجه بشی و اگه مثل من نتونستی کامل متوجه بشی(از لحاظ روانشناختی) بعدا به یکم مطالعه احتیاج داره.گرافیک هم خیلی بالا پایین داشت و در کل متوسط بودش ولی فیزیک دست و پارچه فاجعه بودن.یعنی تو نسل 9 نتونی یه فیزیک درست حسابی برا حرکت دست طراحی کنی باید شرمنده باشی.گیم پلی برا من یکم خسته کننده بود چون یکم تکراری بودن و همش یه کار رو باید تکرار میکردی.نقطه قوت بازی هم پازلها بودن که مشخصا سازنده بازی خیلی روش کار کرده بود
7/10

 

[AMIN-1399F]

لطفا تاپیک رو از مسیر اصلیش دور نکنید.
هر بازی تاپیک خودش رو داره برای نقد و بررسی!

 

[DoReMi]

Uncharted 1,2 3,4 +Lost Legacy

توفیق شد در این دو هفته، نان استاپ پای این سری بشینم. شماره ۲ یک کلاسیک شاهکار و شماره ۴ یک عنوان بی بدیل در تاریخ عناوین اکشن ادونچری بودن که بازی کردم. با وجود برخی ایرادات در هر نسخه، نمره‌ی کل پکیج واسم ۱۰ از ۱۰ هست.

از اینکه تونستم همه‌شون رو پشت سر هم بی وقفه بازی کنم خدا رو شاکرم. یحتمل خیلی از سونی فن ها با فاصله رفتن سراغ نسخه های مختلفش ولی همین یکپارچگی تجربه ام رو دوست داشتم که مزه اش رو برام دو چندان کرد. حقیقتا حجم اتفاقات ریز و درشتی که برای کارکتر اصلی بازی، نیتن دریک، میوفته خیلی زیاده و در نسخه ی چهارم به بلوغ کامل خودش میرسه. هروقت که به خودم میگفتم بازی دیگه چیز جدیدی برای شگفت زده کردنم نداره یک نمای جدید، یک لوکیشن جدید، یک سکانس جدید از تبحر ناتی داگ در بازیسازی به چشم میخورد. از شما چه پنهون، برخی جاها وایب last of us میداد بهم.

با چه چیزایی از بازی مشکل داشتم؟

۱. همواره سر وقت و مجهز سر رسیدن دشمنان بازی. یعنی منطق لوکیشن ها رو که نگاه میکنم، برخی جاها انقدر صعب العبورن که برای رسیدن بهشون دهن گیمر صاف میشه ولی دشمن اونجاست.

۲. تعداد بی منطق و زیاد از حد دشمنان در برخی مراحل و لوکیشن ها. یعنی از در و دیوار انمی میریزه سرت که گاهی به کلافگی میرسه. اکرچه با هدف ارضای گیمر برای سلاخی دشمنان و شوتینگ هست ولی گاهی واقعا حس میکنی از در و دیوار دارن میریزن سرت.

۳. پیشفرض صخره نورد بودن برای تقریبا تمام کارکترهای حامی نیتن دریک. از نسخه ی کودکیش گرفته تا تمام افراد مثل الی و کلوئی و سالیوان و.... .

۴‌. در نسخه ۴ بازی اگر rope رو از بازی حذف کنیم، لطمه ی خیلی بزرگی به پلتفرمینگ بازی میخوره. به همون اندازه که استفاده از ابزار میله صخره نوردی در این نسخه کم بود، استفاده از طناب برای جابه جایی خیلی زیاد بود.


با این حال، داستان، گرافیک، گیم پلی و کلا تجربه این اثر واسم بشدت لذت بخش بود. لذتی که در نسخه چهار به اوج تکامل خودش رسید و بالاخره فهمیدم چرا آنچارتد، اثری مهم، پرطرفدار و دوست داشتنیه. دو سال پیش وقتی حجم زیاد انمی هایی که تو نسخه یک سرم میریخت اذیت کننده شده بود واسم، نوشته بودم که اثر over rated ای هست ولی الان به اشتباهم پی بردم و فرصت دادن به بازی برای عرضه اندام در این مسیر خیلی کمکم کرد.


و اینکه در انتها به یک النا جهت ماجراجویی، عاشقی و خاطره سازی نیازمندیم. من هنوز مجردم لعنتیا.