امتياز اعضای بازی‌سنتر به عناوین پلتفرم‌های PlayStation

[Nathan Drake]

درود
این تاپیک به این منظور باز شد تا دوستانی که عناوین مختلف رو تجربه کردند، امیتاز از 1 تا 10 به بازی مورد نظر بدن.
لطفا سعی کنید همراه با نمره یه توضیح کوچکی هم بدید.
با تشکر

 

[S0lid Snake]

Hi-Fi Rush

+ ترکیب کامبت با ریتم موسیقی که یک تجربه بسیار فان، منحصربه فرد، بدیع و ارضاکننده به ارمغان می آورد
+ داستان، کاراکتر ها و شخصیت پردازی جذاب و طنزآمیز
+ انمی و باس فایت های متنوع، چالش انگیز و خلاقانه
+ یادگیری کامبت سیستم آسان ولی استاد شدن در آن سخت است، درجه سختی و گزینه های متنوعی هم برای مکانیزم های گیم پلی وجود دارد که برای همه دردسترس و لذت بخش باشد
+ گرافیک سل شید و آرت استایل عالی، شبیه به کمیک بوک ها
+ موسیقی متن فوق العاده شامل موسیقی های راک و هیپ هاپ که همگام با روند و اتمسفر بازی است
+ ارزش تکرار بسیار بالا
+ استفاده از فیچر های DualSense در راستای بهبود تجربه گیم پلی

اوایل بازی شاید کمی کسل کننده باشه، ولی 2-3 ساعت که وقت بدید تا جا بیوفته و همه مکانیزم های گیم پلی رو معرفی کنه، درنهایت یک تجربه فان و جدید و خلاقانه با چاشنی طنز رو ارائه میده. برای من یکی از بهترین های این نسل بود و به همه هم پیشنهاد میکنم مخصوصا به طرفداران موسیقی راک و سبک هک اند اسلش.

10

 

[a.messi10]

Days Gone
+داستان به عنوان یک پکیج کلی کاملا سرگرم کنندست مخصوصا از نیمه دوم به بعد
+شخصیت های اصلی بازی شخصیت پردازی مناسب و باورپذیری دارن
+گرافیک بازی با گذشت ۵ سال هنوز هم بسیار مناسب و خوبه
+فضاسازی فوق العاده بازی که به خوبی یک دنیای اخرالزمانی رو به تصویر میکشه (البته جا داره از اب و هوای داینامیک عالی بازی هم یادی بشه)و در کنارش با شخصیت ها و داستان های فرعی مناسب در جای جای دنیای بازی به همزادپنداری با شخصیت اصلی کمک میکنه
+Horde های بازی بشدت چالش برانگیز و جالب هستن و به هیچ وجه حس تکرار نمیدن
+تمام مکانیسم های مربوط به موتورسیکلت بازی که انگیزه مناسبی به پلیر میده برای اپگرید کردنش
+موسیقی های بازی با اینکه میتونست ترک های بیشتری داشته باشه ولی تاثیرگذار و زیبا هستن
+سیستم کرفتینگ بازی مناسب و جالب هستش و به گشتن محیط تشویق میکنه پلیر رو(یه نکته منفی داره که در ادامه اشاره میشه)
–داستان بازی طول میکشه تا ریتم مناسب بگیره و در ابتدا و تا حدی اواسط بازی انسجام کلی نداره(شما ممکنه یه ماموریت رو برید که برای ادامه اون خط داستانی مجبور باشید حتی ۱-۲ ساعت ماموریت های داستانی بی ربط رو ادامه بدید)
–چندین و چندعلامت سوال باقی میمونه در طی بازی(به غیر از پایان مخفی بازی) که طبق پیشروی داستان میشد خیلی بیشتر بهشون توجه بشه ولی متاسفانه بی نتیجه باقی میمونن
–هوش مصنوعی دشمنای بازی واقعا ضعیفه که کاملا به درگیری ها و کامبت بازی ضربه میزنه
–باگ های متعدد:باگ های متعددی مثل لود نشدن ابجکت ها،اسکیپ شدن دیالوگ ها،گیر کردن دشمنا و زامبی ها،شروع نشدن کات سین،نشون ندان دشمنا داخل مینی مپ،دمیج خوردن پشت کاور،و…
ورژنی که من بازی کردم ورژن ۱.۸۱ هستش که اگه اشتباه نکنم اخرین ورژن بازی هست و با توجه به اینکه روی ps5 هم تجربش کردم بنظرم هیچ بهونه ای برای این همه باگ قابل توجیح نیستش
–عدم قابلیت شخصیت اصلی بازی برای شنا بنظرم زیاد جالب نیستش مخصوصا که از همین محدودیت به عنوان چالشی برای به دست اوردن چند کالتتیبل استفاده شده که لذت بخش هم نیستش
–چند نوع از دشمنای بازی هستن که هر کدوم یک مرحله داستانی کامل رو به خودشون اختصاص میدن و تلاش زیادی شده تا به عنوان تهدید جدی معرفی بشن به بازیکن ولی به هیچ وجه نمیتونن مشکل زا باشن(رو درجه hard I بازی رو انجام دادم)
–از نیمه دوم بازی یک نوع اسلحه سرد به بازیکن معرفی میشه که با اختلاف از همه سلاح های سرد موجود در بازی یا قابل ساخته شدن قویتره و بشخصه نیمه دوم بازی رو با همون ادامه دادم و هیچ نیازی به تغییرش نداشتم درحالیکه در نیمه اول بازی دائم در حال تغییر اسلحه بودم
در مجموع میتونم بگم بازی با اینکه نکات منفی زیادی داره و میشه گفت در همون حد نمرات منتقدا هستش به عنوان یه پکیج کلی ولی باز هم بشدت سرگرم کننده و لذت بخشه و بند میتونست با ساخت نسخه دوم خیلی از ایرادات این نسخه رو برطرف کنه و یه بازی عالی رو تحویل بده ولی حیف این همه پتانسیل و ایده که با این بازی دفن شد.
۷/۱۰

 

[HalfLife G]

Resident Evil Remake3
5/10

نکات مثبت:
-گرافیک فنی خوب
-گیم پلی خوب
-یه رزیدنت ایول همیشگی

نکات منفی:
-از بین بردن طراحی مراحل و داستان و شخصیت های RE3
-کپی برخی مراحل RE2 و از بین بردن مراحل موجود RE3
-عدم تکرارپذیری زیاد بازی ( بر خلاف سایر re های اصلی)


واقعا تجربه این ریمیک یکی از بدترین اتفاقات گیمریه من بود..........من RE3 رو بیشتر از همه RE ها دوس دارم چون اتمسفر فوق العاده ای داره و نمسیس شاهکار بود( و هنوزم هست) ولی چیزی که اینا تو ریمیک تحویل مخاطب دادن عملا یه بازیه دیگس و موضوع بازی و لوکیشن ها و همه چیز تغییر کرده و بشدت تحت تاثیر RE2 remake هست بازی. حتی به عنوان یه رزیدنت ایول جدید هم خیلی سطح بالا ظاهر نمیشه و حتی اگر کسی برای بار اول هم بازیش کرده باشه براش بازی چندان ماندگاری نخواهد بود.
اینقدر بد شنیده بودم از این ریمیک که تا حالا تجریش نکرده بودم ولی بخاطر انتشارش رو پلاس وسوسه شدم که ای کاش نمیشدم...

.

 

[Holy Diver]

Elden Ring

بعد سه سال دور بودن از فضای گیم این تنها بازیی بود که تونست من رو قانع کنه دوباره کنترلر بگیریم دستم. بازی تو بحث گیم دیزاین و طراحی هنری بدون رقیب تو صنعت. سختی بازی سولزهای قبلی(به جز سکیرو) بیشتر ولی آزادی عمل به حدی خوب درومده که پلیر رو تشویق میکنه پلی استایلش رو تغییر و وفق بده. البته اورپاور شدن تو این بازی راحت تر از بازیی مثل سکیرو هست که به نظرم نتونسته به سوییت اسپات سختی برسه. بازی یا خیلی آسون یا خیلی سخت در بیشتر مواقع. با وجود طولانی بودن بازی و بعضا استفاده از است های تکراری، لوکیشن ها هویت خاص خودشون رو داشتن. این هویت خاص در مورد دانجن های بازی در نیومده بود ولی سعی شده بود هر دانجن پازل مربوط به خودش رو داشته باشه که با این حال همچنان دلیل کافی برای جذاب بودن به پلیر نمیده. همچنین سیستم کرفتینگ و آیتم هایی که مربوط به این سیستم میشه چندان به کار پلیر نمیاد و تشویقی برای استفاده ازش وجود نداره. این دو مورد باعث میشه بگم که سیستم ریوارد بازی خوب ولی بی نقص نیست.
در زمینه داستان گویی به نظرم داستان بازی جذاب ولی به نظرم کم کم باید فرام سافتور مسیرش رو عوض کنه. داستان گویی محیطی و اتمسفر بازی بی نظیره. مسئله این پلیر باید بیشتر ببینه تا بخونه. این انتقال زیاد اطلاعات از طریق خوندن ارتباط برقرار کردن با داستان بازی رو کمی سخت میکنه. و نتیجش این که باید ویدیوهای واتی رو دید تا کمی سردر بیاری چه خبره و بله این به نظر من یه ایراده. داستان به قدری پراکنده روایت میشه که دنبال کردنش برای پلیر ریواردینگ نیست. توی Shadow of the erdtree میتونیم تغییر رویگرد میازاکی رو تو زمینه ببینیم که خیلی به گیرا تر شدن بازی کمک کرده. من داستان بازی رو بدون خوندن دسکریپشن آیتم ها فهمیدم چون کرکترها اطلاعات بیشتری میدادن. و جزئیات داستان رو برای پلیرهایی که میخوان دید عمیق تری داشته باشن تو دسکریپشمن میشد پیدا کرد.
نمره من به بازی اصلی 9/10 هست.

Shadow of the Erdtree

اولین چیزی که تو این dlc نظر من جلب کرد طراحی محیط و اتمسفر بود. بازی از ژانر مادر خودش (مترویدوینیا) الهام های به جا و درستی در طراحی محیط گرفته به این صورت که در هر منطقه احساس چگال بودن محیط و چند لایه بودنش به پلیر منتقل میشه. رسیدن به هر منطقه فرعی نوعی پازل هست که دیدن زیبایی اون منطقه رو ریواردینگ تر و جذاب تر میکنه. دانجن ها بعضا نقش مهم تری تو بازی دارن و طراحیشون منحصر به فرده نسبت به بازی اصلی و گاها پل ارتباطی بین دو تا نقطه از مپ بودن که پلیر رو تشویق به کشف میکنه. داستانگویی محیطی چند پله از بازی اصلی هم بهتره. و به خصوص یکی از محیط های مخفی بازی ازون لوکیشن هایی بود که توی بازی های میازاکی ندیدم. احساس متناقض زیبایی و غم پشت این زیبایی، موزیک پس زمینه، همه احساسی رو به من منتقل کرد که تو ویدیو گیم تجربه نکرده بودم.
همچنین بدون اسپویل یکی از نقطه های پیک دوران گیمری من تو مبارزه با بیل اتفاق افتاد. بیلد آپ، اتمسفر لوکیشن و دوبله Igon فوق العاده عالی درومده بود. این حرف زدن کامپنین ها در طول مبارزه اپیک بودن مبارزه رو دو چندان میکنه و البته عمق بیشتر به کرکتر های فرعی میده. تصمیم بالانس کردن سختی بازی برای DLC به نظرم تصمیم به جا و درستی بود که اورپاور شدن تو بازی رو سخت تر میکرد که خوب باس های چلنجینگ تر تا حدودی به ماندگار بودن اون باس کمک میکنه و این هم یکی از نقد هایی بود که میشد به بازی اصلی گرفت. اگر بخوام یه ایراد بگیرم از کوئست لاین ها میگیرم. به نظرم شیوه صحبت کردن با npc در محیط های مختلف و کشتن و پیدا کردن آیتم براشون کمی منسوخ شده و هنوز هم تا حد زیادی شبیه کوئست لاین های اولین دارک سولز هست. به نظرم وقتش که به کرکترهای فرعی و کوئست لاین ها هویت بیشتری داده بشه.
امتیاز من به اردتری 10/10

 

[KingFisher]

Tales of Kenzera: ZAU
۱۰/۸


نکات مثبت
داستان احساسی و جذاب
گرافیک زیبا و چشم‌نواز
موسیقی متن دلنشین
گیم‌پلی روان و جذاب
نکات منفی:
بازی کمی کوتاه است
می‌توانست تنوع بیشتری در دشمنان و مراحل بازی وجود داشته باشد
در مجموع، بنظرم Tales of Kenzera: ZAU یک بازی عالی با داستان احساسی، گرافیک زیبا، موسیقی متن دلنشین و گیم‌پلی روان است.

 

[Anakin]

Spiderman Miles Morales
8/10
بازی خوبی بود. واقعا طراحی شهر قشنگ بود خصوصا در محیط برفی. ولی با اینکه کوتاه بود اما حس کردم از جایی به بعد دیگه بازی داره تکراری میشه.مبارزه ها و مخفی کاری و ...
مخفی کاری بازی که رسما کشک هست. حالا سر همین قضیه فعلا سراغ نسخه دوم نمیرم تا ببینم چی میشه. اما کلا تجربه دل انگیزی هست.

 

[victor hogo]

prince of persia : the lost crown
این بازی بار دگ اثبات کرد برای اینکه یک عنوانی بتونه شما رو به وجد بیاره و حسابی لذت ببرید ازش و بره جزو بازی های ماندگار خودتون لزوما قرار نیست AAA باشه. بنظرم این بازی فراتر و بهتر از بسیاری از بازی های بزرگ و پر مدعی اخیر می‌تونه در رسالت و هدف خودش موفق باشه.
یک‌ مترویدوانیای جذاب ، پر ملات ، عمیق ، درست و مخصوصا روان که حسابی من رو راضی کرد.
بخش گیم پلی بازی رو بدون تردید من یک شاهکار میدونم، سکو بازی ها عالیه و چالشی رو ارائه‌ میده که ازش انتظار میره. قابلیت‌هایی که در طول مسیر به دست میاریم هم از تکراری شدن پلتفرمینگ بازی جلوگیری می‌کنه و هم اون رو بهتر و بهتر میکنه و گاها در قسمت هایی از بازی همین سکو بازی مثل یک‌ پازل هست و قبل اینکه اون بخش رو رد کنی باید بررسی کنی که قراره چی کنی.
بازی چند تا پازل خوب و نسبتا سخت داره که اگه بدون کمک بخواید برید کمی شما رو معطل خودش میکنه ولی حل کردنشون لذت بخشه.
چیزی که قبل از تجربه بازی فکر میکردم این بود که ممکنه مبارزات تکراری و خسته کننده باشه که اصلا اینطور نیست و به قدری خوب و دقیق پیاده سازی شده که تا اخرش جذابیتش رو حفظ میکنه. گل سر سبد مبارزات هم باس فایت های بازی هست که فوق العاده کار شده و قشنگ به چالش میکشه شما رو.
و اما چه بگویم از طراحی مراحل که در بهترین حالت ممکنه قرار داره و واقعا باید به تیم سازنده آفرین گفت.یعنی به نوعی میشه نقطه اوج این اثر رو در طراحی مراحل و لول دیزاین بازی دونست.
تو بخش صداگذاری و موسیقی هم بازی نقصی نداره و راضی کننده هست.
گرافیک هنری بازی هم عالیه اما از لحاظ فنی بازی میتونست بهتر بشه و از این لحاظ پایینتر از سطح استاندارد های روزه اما خب انقدر بازی زیباست و تنوع ظاهری مراحل زیاده که ضعف فنی به چشم نمیاد. داستان هم در کل اوکی هست ولی چیزی نیست که زیاد در یادمون بمونه. یکی از نقاط ضعف دیگه بازی شخصیت پردازی خیلی از کاراکتر های بازیه که زیاد بهشون پرداخت نمیشه و میتونستن با توجه بیشتر چند تا کاراکتر ماندگار بسازن که نشده مضاف بر اینکه من از طراحی و قیافه سارگون زیاد خوشم نیومد و میشد چهره بهتری خلق کرد.
در نهایت اینکه تجربه این بازی از دید من جزو ملزوماته و مجموعا بخوام حساب کنم یکی از بهترین بازی های مترویدوانیایی چند سال اخیر و در کنار warrior within از بهترین های سری پرنس آو پرشیا حساب میشه
نمره من به این بازی: 9/10

 

[AMIN-PASHA]

به نام خدا
Biomutant ps5 version
این اواخر بازی های زیادی بازی کردم، ولی معمولا برا بازی های کمتر شناخته شده نظرمو مینویسم
حالا چون دیدم Biomutant خیلی بازی اندریتدی هست گفتم یه توضیحی بدم در موردش
_ داستان رو بخوام خیلی کلی بگم، درخت زندگی تو این سرزمین چهار تا ریشه خیلی بزرگ داره که به چهار جهت مپ رسیدن، حالا چهار تا جونور جهش‌یافته ی گولاخ دارن اون ریشه ها رو میخورن و باعث میشن درخت خشک بشه و کل دنیا نابود بشه، حالا ما (یه چی مثل سنجاب جهش یافته) باید اون 4 تا باس رو بکشیم و دنیا رو نجات بدیم، (کافیه اینقدر) اصلا جالب نبود داستانش و طرز روایتش.
_ گرافیک بازی اکثر لوکیشن ها خیلی خوب کار شده، واقعا خیلی تماشایی و دلربا (طراحی هنری و مناظر بازی عالیه ولی طراحی کراکتر ها خیلی معمولی)
_ گیمپلی بازی خیلی عالیه، یه هک ان اسلش ترکیبی از گاد او وار، زلدا، دارکسایدر و..... (دوز زلددا خیلی بیشتره) البته اوایل بازی خیلی خوشم نیومد و بازی یه طوری بود. بعد که عادت کردم و قابلیت ها و اسکیل ها و گجت هاوکومبوهای جدید که میگیری بازی خیلی خیلی لذت بخش میشه
_ ماموریت های اصلی خیلی لذت بخش بود ولی فرعی ها زیاد جالب نبود و حس نخود سیاه رو داشت ( داستان نه ها، گیمپلی)
صداگزاری و موسیقی هم کاملا معمولی بود
حالا از عجایب خوب و بد بازی بگم که تو کمتر بازیی دیدم
1، دوربین بازی تو مبارزات عالی بود برام، وقتی مبارزه شروع میشه مناظر پشت تار میشن و حالت پرتره میگیره، انگار مثل فیلمبرداری با دوربین ها گرون قیمت، خیلی افکت جالبی بود و سینمایی میکنه بازی رو
2. بازی رو بدون اینکه خط داستانی رو تموم کنی میتونی پلت کنی، کلا برا پایان بازی و تموم کردن داستان تروفیی نداره،
3. میتونی همون 4 تا باس اصلی رو که هدف داستان هست همون اواسط بازی بزنیشون و نزاری بمونه برا پایان بازی

کلا بازی چون استدیوی سازندش کوچیک و کم تعداد بوده انتظار زیادی نداشتم از بازی ولی گیمپلی عالی بوذ و یه حس خیلی قوی ماجراجویی داشت بازی (عین استاد زلدا)
حالا بخوام نمره بدم به بازی، اگه به عنوان یه بازی استاندارد نمره بدم 7، (بزرگترین مشکل من با بازی خیلی open world بودن بازی هست)، ولی اگه بخوام با توجه به استدیوی سازنده نمره بدم قطعا 10 میدم چون حس ماجراجویی که این بازی داشت رو خیلی از بازی های AAA و چند صد میلیون دلاری ندارن،
اطلاعات پلات بازی، حدود 40 ساعت زمان میبره و 3 از 10 هم سختی پلات و چهار تا تروفی از دست دادنی داره،

 

[Nameless King]

Marvel's Spider-Man 2

واقعا سورپرایزم کرد، وقتی بازی رو شروع کردم انتظار یه چیزی داشتم در حد همون نسخه اول که همه چیز اونو تکرار کرده، ولی اصلا اینطور نبود. هرچیزی که تو نسخه قبلی وجود داشته رو بهتر کردن و پیشرفت داشتیم، هیچ چیزی تو بازی نمیبینی که در همون حد مونده باشه.
نکته اول که خب واضحه، گرافیک عالی هست. تکسچر و جنس تک تک لباسا رو میتونی حس کنی اصن، واقعا عشق کردم باهاش شهر بسیار زیبا، مدل با کیفیت کرکترها، همه چی عالی و در بالاترین سطح
Web Swinging و گشتن تو شهر حس فوق‌العاده‌ای میده، با اینکه بازی فست تراول داره ولی یکبار هم حتی به این فکر نکردم برا رفتن از نقطه‌ی A به B تو بازی بخوام ازش استفاده کنم، اصلا هیچ کاری تو این بازی نکنی و همینطوری تو شهر تار بزنی و بچرخی و کالکتبل جمع کنی خودش لذتی داره که تو کمتر بازی دیگه‌ای گیر میاد
از طرف دیگه من چندان طرفدار مایلز نبودم و موقع معرفی بازی هم که نشون دادن قراره دوتا شخصیت اصلی داشته باشیم و پیتر پارکر تنها اسپایدر-من قابل بازی نیست یه مقدار حالم رو گرفت، ولی چقدر اشتباه میکردم دوتا اسپایدر-من مختلف، که Move set هاشون کاملا باهم فرق داره و متفاوته، شخصیتایی که باهاشون در ارتباطن فرق داره، خط داستانیشون نسبت به هم متفاوته، عالی بود این ایده، کاملا جلوی تکراری و خسته کننده شدن داستان و مبارزات رو تو بازی میگرفت.
Venom هم که اصلا حرف نداشت، نمی‌دونم شاید من یه شیطان درون دارم ولی واقعا حال می‌کردم با ونوم و پیتر پارکر بدجنس و عصبی تازه اونم دوباره علاوه بر شخصیت متفاوت یه سری موو ست متفاوت داشت و در واقع ما تو این بازی سه تا اسپایدر-من مختلف داشتیم که باعث میشد بازی همیشه حس Fresh و تازه بودن بده.
در کل من نسخه قبل رو زیر سری بتمن Arkham قرار میدادم، ولی این یکی رو بالاتر از نسخه سوم بتمن و تقریبا در حد نسخه یک و دو اون میدونم، قطعا یکی از بهترین بازیای سوپر هیرویی که تا حالا تجربه کردم. الان هم با کمال میل و بدون ذره‌ای حس خستگی میرم برا پلات کردن و صد درصد کردن بازی، که خب هر بازی‌ای نمی‌تونه همچین حسی در آدم بوجود بیاره و همین نشون میده با چه عنوان خفنی طرف بودم و چقدر لذت بردم ازش

9.0/10
یک نمره کم کردن هم برا این بود که:
1. قسمتایی که به عنوان MJ یا پیتر نو جَوون بازی میکنی یذره برام خسته کننده بود، ولی خب این تیکه‌های بازی انقدر کوتاهن که در کل گم میشن.
2. داستان بازی اصلا بد نبود اما یه مقدار کلیشه‌ای و تکراریه دیگه نبرد حق علیه باطل.
2. بازی تحول بزرگی ایجاد نکرد. (ولی انقدر تو هر موردی پیشرفت داشت و بهتر شده که واقعا نشون میده یه Sequel و دنباله باید چی و چطور باشه)

 

[AMIN-PASHA]

به نام خدا
Callisto protocol
سلام دوستان، من برخلاف بیشتر دوستان که خوششون نیومد از بازی، از این بازی خیلی خوشم اومد، حدودا سه بار بازی رو تموم کردم، دی ال سی فاینال ترنسمیشن رو تموم کردم، ریتو مود رو چندین بار بازی کردم و تا wave 80 رفتم و بازی رو پلت کردم،
اول از نکات مثبت بازی بگم: بازی رو که شروع میکنین گرافیک عالی بازی شگفت‌زدتون میکنه، واقعا گرافیک فنی و هنری بازی عالی کار شده و واقعا کمتر بازی در حد این بازیه. من با اینکه رو حالت پرفورمنس بازی کردم که 60 فریم بود ولی باز گرافیک پشم ریزونی داشت،
اتمسفر محیط های بازی با ترکیب گرافیک بالا، خیلی خیلی عالیه، ( راه رو های تنگ و فلزی با نورپردازی عالی و صدای دویدن یا خرناس هیولاها، صدای چیکه کردن آب، یا صدای قر گرفتن اتیش،) فقط میتونم بگم با اتمسفر و صداگذاری بازی عشق کردم،
گیم پلی بازی هم برا منی که خیلی زود بازی ها برام تکراری میشن و زود دراپ میکنم تو این سه دور بازی کامل و + 10،15 ساعت دی ال سی و ریتو مود، اصلا تکراری نشد و لذت میبردم از مبارزات تن به تن و سلاح های گرم، ( گرافیک هم بی علت نبود از تکراری نشدن، لت و پار کردن دشمنا با اون گرافیک بالا عالی و لذت بخش بود)، گیمپلی بازی هم یکم سنگین بود و این یه چیز سلیقه ای هست که بپسندی یا نه، ولی برا من نسبت به طراحی مراحل این گیمپلی رو دوست داشتم،
صدا گزاری بازی هم عالی بود و یه ترس خاصی رو القا میکرد ( با هدست گلد پلی استیشن بازی کردم، دیگه نمیدونم بدون هدست چطوری میشه)
داستان بازی رو نه میشه بگیم بد، نه میشه بگیم خوب، کلا یه چیز متعادل بود که با دی ال سی هم کامل تر شد، کلا روایت داستان جالب بود برام،
حالا میرسیم به نکات منفی بازی،
بزرگترین نکته منفی که بخوام بگم، یک ساعت اول بازی هست، داستان شتابزده شروع میشه و گیمپلی هم جذاب نیست اوایل بازی، ولی هرچی بیشتر ادامه میدیم، روایت داستان بهتر و گیمپلی لذت بخش تر میشه.
یکم کند بودن تعویض سلاح رو مخ بود، البته من چون کلا دوتا سلاح رو اپگرید کردم و راحت سویچ میکردم، ولی اخراش که سه تا سلاح شد اذیت میکرد تعویض سلاح، اونم تو مواقعی که چندتا دشمن دوره کردنت.
مورد بعدی کمبود باس فایت تو بازیه، حالا نمیخوام اسپویل کنم ولی عملا خود بازی و بسته ی الحاقی اندازه انگشتان یه دست باس فایت نداشتن،
رو مخی های بازی: بعضی محیط ها بودن که بازی مجبورت میکرد پیاده روی کنی و قابلیت دویدن رو نمیزاشت استفاده کنی، از رو نردبون ها نمیشد تند تند اومد پایین، با کمال ارامش و خیال راحت به آرومی میومد پایین، نبود یه صندق ایتم که خیلی لازم بود، چون واقعا فظای اینونتروری خیلی محدود بود ( نیمه اول بازی 6تا، نیمه دوم 12 تا، البته خوبیش این بود که تو نیو گیم پلاس از اول همون 12 تا رو داری)
حالا من اون اوایل که فیدبک دوستان رو میخوندم خیلی باگ و مشکلات فنی میگفتن ولی اصلا نه باگی دیدم نه افت فریمی نه دیر لود شدن تکسچر،
نمره بخوام بدم به کل پکیج بازی نمره 8 میدم، (گرافیک10، گیمپلی8، صداگزاری10، داستان 7، شخصیت پردازی7)
در آخر خیلی خیلی تاسف میخورم که ادامه ای برا این بازی نخواهد بود، واقعا داستان پتانسیل اینو داشت که ادامه داشته باشه،
به دوستانی که عاشق صدا گزاری های خفن، گرافیک بالا و اتمسفر نفسگیر و استرس هستن حتما پیشنهاد میشه، ( حالا شاید بگین ترس و استرس نداشت، چرا داشت تو اخرین درجه سختی و تو تاریکی شب و با هدفون بازی کنین، قشنگ ضربان قلبتون دوبرابر میشه)

 

[u.s.a]

RISE OF THE RONIN

نمره: ۳

نکات مثبت: داستان خوب

نکات منفی:

یه فاجعه بی بدیل. بدترین بازی ایی که این نسل تجربه کردم. کامبت سیستم به شدت تکراری و به طرز احمقانه ایی سخت که رو اعصاب و روان آدم هست.

عدم ارتباط گیری با کرکتر اصلی.

یه کپی کاملا ناقص از سوشیما.

گرافیک نسل هفتمی.

انیمیشن های بسیار بد.

بخوام لیست کنم همینجوری ادامه پیدا میکنه.

در کل خریدش به هیچ وجه توصیه نمیشه. یعنی من که عاشق بازی شمشیری هستم رسما حالم بهم خورد و اواسط چپتر دو ولش کردم.

این سونی هم مغزش تعطیله. بجای اینکه به فکر سوشیما ۲ باشه، میره این زباله تیم نینجا رو انحصاری میکنه

 

[SΛDrA-HhH]

Shadow of the erdtree
نكات مثبت:
+داستان و پايانش
+روايت سر راست تر داستان نسبت به قبل
+طراحى مپ
+سيستم اپگريد مخصوص dlc واقعا حساب شده هست
+مازليوم هاى جديد خيلى چالشى تر شدن
+اسلحه ها و ash ها و جادوهاى متنوع جديد
+آرمور نايت

نكات منفى:

-اوايل كار خيلى سخته همه چى
-گاهى رسيدن به بعضى مناطق و پيدا كردن يه سرى ايتم مهم داستانى فقط و فقط شانسيه
-باس آخر بازى زيادى سخته و عملا با يك يا دو بيلد خاص بيشتر نميشه شكستش داد.

نمر نهايي:
9.5/10

 

[Mo7aMMaD]

The Callisto Protocol
بازی از نظر گرافیکی به نسبت ۹۰٪ بازیای این نسل سرتره و اتمسفر خوبی هم داره(نورپردازی و رنگبندی خوب و محیط های مه گرفته)، صدا گذاری بازی عالیه، گیم پلی بد نیست ولی ایرادی که داره محیط ها تنگ زیاد داره و تو جاهای شلوغ بخاطر دوربین و احاطه ای که به دوربرت نداری گیر میفتی، همچنین بخاطر محدودیت منابع مجبوری بیشتر بازی با چماقی که داری پیش بری که همین گیمپلی ساده و تکراری میکنه.سلاح ها و قابلیتها باز بخاطر خساست تو دادن منابع به سختی اپگرید میشن، منی که محیطها را کامل میچرخم بعد اتمام بازی کمتر از نصف موارد ارتقا دادم که همین موضوع تا حدودی مانع القای حس پیشرفت تو بازی میشه. از موارد منفی دیگه اینکه بازی کلا یه باس و یه نیمچه باس داره.
در کل در حد یکبار بازی کردن تجربه بدی نیست و بخصوص اگر پلاس دارید پیشنهاد میشه.
7.5/10

 

[victor hogo]

Horizon: forbidden west
از زمان انتشار بازی حدود ۳ سال میگذره و من بالاخره رفتم سراغ این بازی
تو این همه مدت حرفایی میشنیدم که باعث شده بود با دید خیلی مثبت سمتش نرم . مخصوصا این حرف که این بازی تکرار مکررات نسخه اول هست من رو نگران کرده بود
اما بازی برای من عکس این حرفا بود و معتقدم بازی هنوز کشش و پتانسیل ادامه رو داره اما لازمه یک سری تغییراتی داشته باشه.
با ورود به دنیای بازی اولین چیزی که توجه من رو به خودش جلب کرد طبق انتظار گرافیک بازی بود که بعد این همه سال هنوز جزو تاپ ها حساب میشه
یکی از بزرگ‌ترین ریوارد های این بازی همین جلوه های بصری بازی هست که نصیب چشم های ما میشه. چقدر لعنتی خوش گرافیکه از لحظه شروع بازی تا آخرش کلا مات و مبهوت دنیای بازی میشیم. من خیلی از مسیرها رو بدون فست تراول و پای پیاده میرفتم تا از عبور از کنار دار و درخت بازی و تشعشع نور خورشید از لابلای شاخه ها لذت ببرم.
در طول مسیر بازی بارها و بارها ایستادم و دوربین بازی رو چرخوندم و کیف کردم.
میشه از غالب لوکیشن‌های بازی عکس گرفت و قاب کرد و زد دیوار
با اینکه اکثر محیط‌های بازی جنگلی و سرسبز بودن ولی انقدر تنوع پوششی و گیاهی داره که اصلا حس تکراری بودن نداره .به این ها محیط های کوهستانی و بیابانی هم اضافه کنید.
وقتی وارد بازی میشم بی توجه به مسیر اصلی به هر سمتی که بخوام برم برام چیزی برای سرگرم شدن ارائه میده. ممکنه یه گردن دراز ببینم برم سراغش یا به یه رلیک روینز برسم یا کمپی باشه برا پاک سازی و یا یک مأموریت فرعی جذاب و در تجربه همه اینها کلی هم لوت همراهه.
وقتی در نوک یه قله می ایستی و میبینی همه ی کوه ها و دشت ها و جنگلها و آسمان و کف دریاچه ها و کلی لوکیشن بازی برات در دسترسه میفهمی که با یه دنیای باز واقعی طرفی.
گیم پلی بازی و مکانیک های اون چیزی هست که باعث شده بازی به ورطه تکرار نیفته. اگه رو درجه سختی بالا برید و از تمام امکانات و تجهیزاتتون استفاده کنید به ارگاسم میرسید! لذت جدا کردن اجزای دشمنان بازی هیچ وقت تکراری نمیشه و همه اون افکت ها و انفجارها و استراتژی های حمله در کنار هوش مصنوعی و رفتار دشمنان یه حس ناب میده. توصیفش برام سخته از زیبایی های گیم پلی بگم فقط میتونم بگم لذت بخشه. بخش مخفی کاری بازی هم به لطف هوش مصنوعی عالی خیلی خوبه و تا جای ممکن سعی میکردم مخفی کاری برم.
چقدر نوع حملات و انیمیشنهای حرکت و حمله دشمنان قشنگ و زیباست خیلی وقتا اتک نمیدادم و فقط نوع اتک های اونا رو بارها نگاه میکردم و کیف میکردم.
خلاصه همه چیز بازی انقدر درست و خوبه که از هر اکتیویتی و فعالیتی که جلوتون هست استقبال میکنید و دنبال چیزی نیستید که بهتر از اون باشه.
از لحاظ داستانی هم بازی بهتر از چیزی بود که فکر میکردم و داستان اصلی و شخصیت پردازی الوی به نظرم خیلی بهتر از قبل شده و حتی بار احساسی بالایی هم داشت.
در کل بازی یک اثر فوق العاده باارزش هست که برای من در همه زمینه ها کاملا راضی کننده هست و جز یک سری ایرادات ریز و کم اهمیت مشکل خاصی نداره. واقعا خواستم نکته منفی قابل ذکری بگم ولی چیزی نیافتم!
نمره من به بازی : ۹/۱۰

 

[hosein me]

Prince of Persia: The Lost Crown​

درود بر دوستان خب بازی من تمام کردم واقعت یک شاهکار تکرار نشدنی بود و به جرات میتونم بگم تیم سازنده برای تک تک مراحل بازی وقت گذاشته بودن

طراحی محیط های بازی بینظیر بود و به بهترین شکل ممکن اجرا شده بود
گیم پلی دیوانه کننده و لذت گشت گذار در بازی
داستانی پر محتوا و غیر قابل پیشبینی
موسیقی ایرانی و صداگذاری با کیفیت
باس فایت های بینهایت نفس گیر

دوبله فارسی


نمره نهایی 10