Enslaved یه بازی HnS با سیستم اکشن عمیق و پیچیده مشابه مثلا God of War نیست. این بازی یه اکشن ادونچر با مقدار زیادی پلتفرمینگ هست که اگر قراره با بازی خاصی مقایسه بشه، مثلا POP یا Darksiders بهترن. اکشن و مبارزات بازی دقیقا مثل Darksiders و POP:TFS ساده و خیلی در دسترس هست، با تعدادی اپگرید که خیلی هم پیچیده نیستند ولی موثر هستند. یه سری صحنه های محدود تیراندازی و تعقیب و گریز هم مانع یکنواختی مبارزات میشن. تعدادی باس فایت هم هست که به اندازه ی باس فایت های Darksiders هیجان انگیز نیستند اما به اندازه ی کافی جذاب هستند و به بازی تنوع خوبی میدن. نکته ی دیگه همکاری با Trip هست که هرچند خیلی خیلی محدوده اما جالبه. مثل مواقعی که برای رهایی از دست turret ها میشه به تریپ دستور Decoy داد. در واقع همین همکاری های محدود خیلی بهتر از معماهای بسیار ساده و معمولی مثلا محیطی بازی دراومدن. معماهای بازی دقیقا جائیه که بازی اصلا به شاهکار Darksiders نزدیک هم نمیشه، اما نسبت به POP:TFS که اصلا معمایی نداشت بهتره. بخش اصلی دیگه ی گیم پلی بازی، پلتفرمینگ هست که نسبت به هر دو بازی Darksiders و POP:TFS ساده تر و خطی تر و محدودتر هست. ظاهر پلتفرمینگ بازی خیلی شبیه Uncharted2 کار شده، اما محدود تر. در واقع شما فقط سکوها و اجسامی رو میتونید بگیرید که قراره بگیرید و نمیتونید مثلا جای دیگه ای بپرید. در نتیجه اشتباه نخواهید کرد و به خاطر همین بازی خیلی آسون میشه، هرچند خیلی سینمایی تره. البته تو اواخر بازی، یه کم بهتر میشه. یه سری سوتی ها ی level design بازی هم هست که البته خیلی مهم نیستند و شاید اصلا متوجهشون نشیم. در مجموع گیم پلی بازی نه تنها اصلا بد نیست، بلکه خیلی هم خوبه! اما خب، عالی نیست. ولی مدت زمان بازی کمه. مثل POP:TFS بازی حداکثر توی 8 ساعت تموم میشه. ریتم بازی عالیه. بین صحنه های مبارزه، پلتفرمینگ و باس فایت ها و ... توازن خوبی برقراره. بازی به عنوان بازی ای که سعی داره هرچه بیشتر سینمایی باشه، از سکوت و شنیدن صداهای محیطی، موسیقی های آرام و موسیقی های ریتمیک و سریع تر و حماسی بسیار به جا و خوب استفاده میکنه. بعلاوه کات سین های بازی، که با انیمیشن ها ی فوق العاده و صداگذاری ها و دوبله های بی نقص، واقعا شاهکار هستند. در کل تماشای کات سین های این بازی از انجام قسمت های گیم پلی لذت بخش تر بود برای من!
ولی مهمترین نکته توی Enslaved قطعا داستان، شخصیت پردازی و روایت داستان هست. کمتر پیش میاد بازی ای تو این سبک اینقدر به جزئیات داستان و روایت داستان توجه کنه، به طوری که بشه به بازی لقب احساسی داد! کاراکترهای تا این حد، زنده، دوست داشتنی و دارای احساسات واقعی رو تو کمتر بازی اکشنی دیده بودم. بازی رابطه ی دو تا آدم متفاوت که اول با زور و اکراح با هم هستن رو نشون میده که کم کم و در طول سفر این رابطه عمیق تر میشه و به مرحله های جدیدی میرسه و بازی این تکامل رو خیلی خوب نشون میده. پایان بازی هم خیلی عالی هست. بخصوص تو این دوره زمونه ای که اکثر بازیها با پایانهای مذخرف و نصفه و نیمه شون لذت بازی رو خراب میکنن.
گرافیک بازی واقعا زیباست. لوکیشن های متفاوت و متنوع از مهم ترین ویژگی های بازی هستند. بعلاوه ی اینکه کلا دنیای بازی، یه دنیای اریجیناله. یک دنیای بعد از آخرالزمانی سرسبز که توش ربات ها مسلط هستند وانسانها به بردگی گرفته میشن . اما حیف که بازی مشکلات تکنیکی زیادی داره. مهمترین نقطه ضعف بازی مشکلات تکنیکی زیادی هست که اتفاقا هرچه تو بازی پیشروی میکنیم بیشتر میشه. کاملا واضحه که سازنده ها خیلی وقت پالیش کردن بازی رو نداشتن. افت فریم آزاردهنده و دیر لود شدن ابجکت ها خیلی بیشتر از حد معمول هست و به تجربه ی بازی ضربه زدن.
در کل Enslaved بازی خیلی خوبی بود و به نظر من قطعا ارزش یه بار تموم کردن رو داره. حیف که بازی توسط یه ناشر گند و خیلی بد عرضه شد و اینقدر فروشش بد بود که شاید هیچ وقت دنباله ای نداشته باشه.