Rate your last seen movie (قوانین پست اول حتما رعایت شود)

[Darkfie1d]

• اگه خواستید پستی رو نقل قول کنید به جای جواب دادن توی این تاپیک پست رو ببرید داخل تاپیک Movie Center و بزارید پست های اینجا به صورت یک پارچه باقی بمونه. برای این کار گزینه "+ نقل قول" رو پایین سمت چپ پست مورد نظرتون بزنید تا پست انتخاب بشه بعد داخل تاپیک Movie Center از ادیتور گزینه
  
  رو بزنید و پست مورد نظرتون رو اونجا نقل قول کنید.

• لطفاً اسم فیلم رو حتماً بنویسید عکس به صورت خالی کافی نیست
• عکسها رو حتماً به صورت Thumbnail/کم حجم قرار بدید.
• دوستان لطف کنن به جای شیوه های من درآوردی برای امتیاز دادن ، 10 رو حداکثر قرار بدن و نسبت به اون امتیاز بدن.
• نوشته هایی که ممکنه بخش خاصی از داستان فیلم رو لو بده، داخل تگ اسپویلر باید گذاشته بشه، در غیر اینصورت برخورد می شه
• از پست کردن هر گونه مطلبی که به مبحث این تاپیک مربوط نمیشه خودداری کنید

امکان ویرایش قوانین وجود داره .

 

[ROBBIE-WILLIAMS]

Mutiny on the Bounty - 1962

فیلم بسیار جالب بود. در وهله اول دوست داشتم براندو رو توی فیلم ارزیابی کنم و خصوصا از این لحاظ که شاید از دوران نوجوانی اسم این فیلم رو شنیده بودم و نسبت بهش کنجکاو بودم ولی هیچوقت فرصت دیدنش برام پیش نیومده بود. باید بگم که تیم بازیگری بطور کلی خوب و جذاب بودند و خصوصا ترور هاوارد در نقش کاپیتان بلای عالی بازی کرده بود. گرچه که معتقدم براندو هم جذبه خاصی تو نقش کریستین داشت.

تنوع لوکیشن خوبی توی فیلم داشتیم، صحنه های رقص جالب و در کنارش صحنه های روی کشتی هم طریقه فیلمبرداری جالب توجه ای داشتن و حس متفاوتی توی اثر داشت.

روی هم رفته با اینکه فیلم ۳ ساعت زمان داشت ولی من اصلا تو حین دیدنش خسته نشدم و دلم می خواست حتی داستان بیشتر از این هم ادامه پیدا کنه و مشتاق بیشتر دیدن و بیشتر فرو رفتن توی فضا بودم.

البته که فیلم دو نسخه دیگه هم از این داستان وجود داره که خصوصا نسبت به نسخه آنتونی هاپکینز و کل گیبسون حسابی کنجکاوم و بزودی سراغ دیدن اون هم میرم.


7/10

-------------

Longlegs - 2024

چه حس مریض و خوبی توی فیلم بود. خصوصا تو لحظاتی که نیکلاوس کیج وارد فیلم شد. داستان به خودی خود حس Creepy و جذابی داشت و هرچقدر جلوتر رفتیم این حس تشدید شد که چیز خوبی بود. من در واقع چون بدون شناخت قبلی وارد فیلم شده بودم اصلا انتظار چنین پایان بندی با چنین تم و مضمونی نداشتم و این احساس رضایت خوبی برای من بوجود آورد.

درباره کیج هم خوشحالم که سال های اخیر تونسته یک رستگاری بخصوص بدست بیاره و دوباره خودش رو بالا بکشه. ناگفته پیداست که بازم گه گاه ممکنه فیلم ضعیفی بازی کنه ولی حداقل هنوز بعد از اینهمه سال می دونیم که اون اگه نقش درستی بهش داده بشه بلده حسابی خوش بدرخشه. این فیلم مصداق بارز این صحبت بود کیج فیلم رو با حضور خودش حسابی دیدنی تر کرده بود.

مایکا مونرو رو فکر نمی کنم تا بحال جایی دیده باشم ولی حس دیزی ادگلز جونز رو واسم داشت و همش دلم می خواست دیزی اینجا جای این بازیگر حضور می داشت. گرچه که مایکا هم نقش رو خوب ایفا کرده بود و ایرادی بهش وارد نبود. احساس سکوت و مرموز شخصیت خودش رو به خوبی به تصویر کشونده بود.

6.4/10

---------

The Men - 1950

ظاهراً که اولین فیلم براندو هست و توی فیلم هم بازی نسبتا خوبی داره. داستان درباره مردی که توی جنگ صدمه می بینه، فلج میشه و حالا باید با زندگی جدید خودش خو بگیره.

همین اشاره کوتاه به داستان و شخصیت کِن (با بازی براندو) کافیه که حس کنیم این نقش جای بازی زیادی داره و یه بازیگر می تونه حسابی با چنین نقشی عرض اندام کنه. براندو هم خوب بود ولی شگفت انگیز نبود. احساس می کنم هنوز می تونست خیلی بهتر از اینها بازی کنه و جای کار داشته.

روی هم رفته فیلم یکم حوصله سر بر بود ولی بخاطر براندو میشه تحملش کرد.

5.5/10

 

[ROBBIE-WILLIAMS]

Robinson Crusoe - 1954

به پیشنهاد یکی از دوستانم قراره چندتا فیلم از لوئیس بونوئل ببینم.

داستان که مشخص بود، مردی که به یه جزیره دورافتاده می رسه و باید حالا دوام بیاره.

نکته اول که کمی مضحک و عجیب بود این بود که شخصیت اصلی تو ابتدای داستان امکانات زیادی رو تونست از کشتی به گل نشسته بدست بیاره. از انواع اقسام ابزار آلات گرفته تا جزئی ترین چیزهای بخصوص که واقعا آدم با خودش می گفت «آخه مگه ممکنه؟» و بعد سعی می کنی که ذهنت رو خاموش کنی و بگی «حالا عیب نداره، به فیلم ایرادی نمی گیرم و فرض کنیم که واقعا تمام این ابزار رو تونسته بدست بیاره.»

من کلا میدونستم قراره با چی روبرو بشم و فقط دلم میخواست تو همین فانتزی جزیره دور افتاده و خلوت و سکوت ماجرا فرو برم که فیلم نسبتا تونسته بود این حس رو القا کنه. بجز بخش دوم فیلم که یکم جنجال و هیاهو داشت. ابتدای فیلم هم که یه سری اتفاقات عجیب داشتیم، مثل جریان سگ ماجرا که چطور وارد داستان شد و البته باردار شدن گربه داستان که عجیب غریب بود و بعدم دیگه هیچی ازش ندیدیم و محو شد.

نهایتا فیلم بدی نبود، با توجه به سال ساخت فیلم میشه گفت عمر نسبتا خوبی داشته و اصلا وارد مدار کسل کننده بودن نمیشه. بازیگر نقش اول هم در نوع خودش جالب توجه بود و تیپ و استایلش به فضای فیلم می خورد.

5.5/10

 

[Alkazar]

The Wild Robot 2024
7/10

انیمیشن دوست‌داشتنی و قشنگی بود.

 

[ROBBIE-WILLIAMS]

Misery - 1990

داستان نویسنده معروفی که تصادف می کنه و از قضا یکی از طرفداران پر و پا قرصش (!) نجاتش میده و ...

غافلگیری خوبی بود. چه از لحاظ داستان و نحوه پیشروی و اینکه چقدر مجذوب فیلم و فضای اون شدم، چه از لحاظ کیفیت بازیگری و روی هم رفته هرچیزی که واقعا فیلم رو دیدنی می کرد.

اینکه کتی بیتس بخاطر این فیلم اسکار برده اصلا عجیب نیست و با دیدن فیلم به راحتی میشه گفت که اون واقعا هم مستحقش بوده و خیلی عالی در نقش آنی عمل کرده بود. می شد به خوبی خودت رو توی موقعیت و جای اون نویسنده تصور کنی و ببینی که آنی چقدر چندش آور و ترسناکه. جیمز کان هم در نقش پل شلدون خیلی خوب همراهی می کرد و مکمل خوبی بود.

داستان طبق معمول کارهای اقتباسی خوش ساخت این شکلی، احساس خیلی خوب و نزدیکی رو به کتاب ارائه میداد، حس می کردی داری صفحات رو ورق می‌زنی و این چیز دلپذیریه. گرچه که همه توی اقتباس کتاب های مختلف موفق نیستن ولی حداقل اینجا تلاش کارگردان و فیلمنامه نویس جواب داده و حسابی فیلم باورپذیر از آب در اومده. تونسته به حسی که می خواد دست پیدا کنه، اون احساس ترس، یک داستان گیرا، دیالوگ های خوب و درگیرکننده و لحظات هولناک و غیرقابل پیش بینی. و روی هم رفته فیلم واقعا ارزش دیدن رو داشت و من از اینکه سراغش رفتم حسابی راضی ام.

7.1/10

----------------

The Last Duel - 2021

بخاطر جودی کومر سراغ فیلم رفتم.

اولین نکته اینکه بطور کلی اصلا میلی به دیدن مت دیمون توی هیچ فیلمی ندارم و این بی میلی باعث میشه که گاها غافلگیر بشم و این دفعه هم با یکی از اون موقعیت ها مواجه شدم. از ابتدای فیلم آماده جبهه گرفتن بودم و دلم می خواست تو سر شخصی بزنم که کار انتخاب بازیگر رو انجام داده. البته که جودی کومر و آدام درایور رو دوست دارم، مشکل من فقط با مت بود ولی فیلم هرچی جلوتر رفت بیشتر تونستم بازی اون رو بپذیرم و در نهایت فکر می کنم انتخاب خیلی خوبی بوده و تمام تلاش خودش رو برای ایفای نقش خوب کرده بود.

دو نفر دیگه، جودی کومر و آدام درایور هم حقیقتا دلچسب بازی کرده بودند. خصوصا آدام درایور که قشنگ چشم رو سمت خودش می چرخوند و دلت می خواست هی بیشتر به شخصیتش بپردازن. کومر هم اصلا من رو مایوس نکرد و نشون داد که چرا این روزها علاقه خاصی به بازی اون پیدا کردم؛ وسعت بازی جذابی رو توی ادای دیالوگ، حرکات و همراهی با دیگر بازیگران فیلم داشت و نمره مثبت رو از من می گیره.

خلاصه که تیم بازیگری خوب بود و در کنارش داستان هم که پرداخت و چینش دلپسندی داشت و ایراد بخصوصی ندارم که به داستان بگیرم. چیزی که میخواست بیان کنه رو به خوبی بیان کرده بود و زوایا و روایت مختلف داستانی رو به نحو جالبی نشون داد.

7.3/10

------------------

Videodrome - 1983

فیلم عجیب و یه مقدار دور از درکی بود. بدم نمیومد یه فضای غریب رو تجربه کنم و این فیلم اون مقوله رو به خوبی به رخ کشیده بود. دنبال کردن جیمز وود تو سناریوی عجق وجق این فیلم در نوع خودش متفاوت بود و این از اون فیلم هاست که میگن اگه High باشی بهتر می تونی درونش فرو بری یا تو اون حالت تجربه متفاوتی میشه.

روی هم رفته به نسبت باقی کارهایی که از دیوید کراننبرگ دیدم این فیلم رو در سطح پایین تری قرار می دم و حس می کنم اون وسعت و شگفت انگیزی باقی آثار کراننبرگ رو نداره. میشه دید و باهاش کنار اومد ولی اینکه مثل Dead ringers درگیر کننده باشه و تا مدت ها توی ذهن شما بمونه، نه. فیلم بسیار فراموش شدنی و ساده ایه.

5/10

 

[blak]

از نظر هیجان شماره قبل خیلی بهتر بود
حتی داستان مثل شماره قبل در گیر کننده نبود
مثل همیشه جلوه های ویژه جزو بهترین ها
نمیدونم این بازیگرارو از کجا پیدا میکنن بعضیاشون اصلا به درد این فیلم نمیخورن

7/10

و اما یک نکته که همیشه تو این سری فیلم آزارم میده
اونم قهرمان فیلمه که همیشه زن هست
باهوشن نترسن ماشالا همه دست به اصلحه و....
ولی مردا همه تو در دیوارن یا کارهای احمقانه میکنن یا کشته میشن یا خیانت میکنن یا فدا کاری میکنن
جالبه این روند به سری غارتگر هم سرایت کرده
حالا هم سریالش قراره عرضه بشه ببینم اون چی از آب در میاد

 

[NaRiiMaN]

We live in time

فیلمنامه پیش پا افتاده و دیالوگ های معمولی به لطف بازی خوب اندرو گارفیلد و فلورنس پیو و شیمی بینشون خیلی تو ذوق نمیزنه اما چیز جدیدی هم برای طرفدارن این ژانر نداره، حتی روایت غیر خطی فیلم هم کاملا بی هدف و سطحیه.

6/10

 

[ROBBIE-WILLIAMS]

The Night of the Following Day - 1969

حقیقتا فیلم کسل کننده و بی ارزشی بود. آدم با خودش فکر می کنه چرا چنین چیزی ساخته شده. تمام زور خودم رو زدم بخاطر براندو هم که شده پای کار بمونم و شاید چیزی عایدم شد ولی بجز تمرین خمیازه و کشش دست و پا و روش های مختلف برای دوام آوردن، چیز دیگه ای نصیبم نشد.

فیلم یه سری عنصر درگیرکننده کم داشت که نمی تونم دقیقا بگم چی بودن ولی خالی از جذبه بود و به قول یارو گفتنی از اون فیلم هاست که فرداش اسمش رو هم یادتون میره.

خلاصه که وقت تلف کردن بود.

3/10

----------------

Beautiful Kate - 2009

داستان خانواده ای که توی گذشته اتفاقات بدی براشون افتاده و دچار فقدان شدن و یادآوری خاطرات اون عزیزان از دست رفته و ...


سوژه فیلم کمی تا حدودی نامتعارف بود ولی طبیعتا حتی توی یک سوژه نامتعارف هم اینکه چقدر پرداخت خوب باشه تاثیرگذار هست و این فیلم به نظر من پرداخت نسبتا مناسبی داشت. بازیگری در سطح خوبی بود، عواطف به خوبی نشون داده میشد، روابط روایت خوبی رو پشتشون داشتن و تلخی و شیرینی داستان به نوع سینماتیک و دلپسندی ارائه شده بود.

نهایتا فیلمی نیست که بگم سال بعد بخاطر میارمش ولی در حد یکبار دیدن هم ارزشش رو داشت و از دیدنش راضی هستم.

سوفی لو هم زیبایی خاصی توی این فیلم داشت. دلم خواست بیشتر ازش فیلم ببینم ولی نمی دونم آیا کار خوب دیگه ای داره یا نه. باید بررسی کنم.

6/10

 

[vet.miladh]

دو تا فیلم از استاد بزرگ سینما آکیرا کوروساوا دیدم
1- Ikiru
فوق العاده. بی نظیر استاد شاهکار کرده تو این فیلم. از همه لحاظ عالیه قشنگ کاراکتراش رو میشه لمس کرد از جنس خود خودمون ان. فلسفه ی زندگی رو به طور کامل بیان کرده. واقعا واسه آدمیزاد از نون شب واجب تره دیدن فیلم. صحنه ی آخر فیلم هم که تا ابد تو ذهنتون می مونه.
نمره 10از 10

2- Red Beard
یه فیلم فوق العاده ی دیگه از استاد. واقعا این فیلم ها رو آدم می بینه بیشتر درک می کنه که چرا سینمای امروز به قهقرا رفته. کل فیلم داره اخلاقیات رو به بهترین شکل (نه شعاری و توخالی) به نمایش می زاره. واقعا دلم خیلی می خواد تو فیلم های امروز هم همچین شخصیت هایی ببینم به خصوص خود کاراکتر اصلی ریش قرمز.
تنها ایرادش شاید زمان طولانی شه و یکم حصوله ی زیاد می خواد دیدنش ولی اصلا و ابدا پشیمون نمی شید.

Spoiler

صحنه ی دادزدن تو چاه هم که اگه اشکتون رو در نیاورد به احاسات و قلبتون شک کنید.

نمره 9 از 10

 

[mahdi-xbox]

time cut
0/10


بشخصه یطوریم که فیلم های مربوط به سفر در زمان رو هرچقدر هم سم باشن دوست دارم ولی اینیکی اصلا قابل تحمل نبود!
حتی این داف های دورگه خوش اندام هم کمکی به این قضیه نکردن!
نمی دونم جدیدا چرا اینجوری شده که فیلم سریال که میبینم، یچیزایی میبینم که اصلا غیرمنطقی که هیچ توهین آمیز هم هست!
یا این موارد قبلا بوده و زیاد دقت نمیکردم یا اینکه روی انتخاب هام باید تجدید نظر کنم برم سمت چیزایی که قبلا نرفتم، مثل WIRE...

 

[mahdi-xbox]

Elevation
8.5/10



جزو خوبای پساآخرالزمانی که دیدم...
هیجان خوبی داشت، شات های قشنگ و موسیقی متن جذاب و یه بالانس خوب بین درام و تریلر...
بدون بولشت و اینا و داستان سرراستی داشت (شاید یمقدار زیادی سرراست!). خیلی بخوایم سخت بگیریم، یه چندجایی cgi تو ذوق میزد و ته فیلم هم بنظرم خیلی عالی جمع نشد هرچند بوی سیکوئل میداد!

 

[ROBBIE-WILLIAMS]

Clockwise - 1986

همیشه دیدن جان کلیز برای من لذت بخش و دوست داشتنیه. حالا چه برسه به اینکه یک فیلم کامل رو کنارش به ماجراجویی و بودن توی جاده ها و دویدن و لباس راهب پوشیدن و انواع و اقسام ماجراهای بامزه دیگه رو هم داشته باشیم. فیلم باحالی بود و جان کلیز این فیلم رو باحال کرده بود و حقیقتا وزنه اصلی این فیلم بود.

اگه دنبال یه تجربه مفرح و بریتیش و باحال می گردید، انتخاب خوبیه و می تونه براتون سرگرم کننده باشه


6/10

---------------

Broadway Danny Rose - 1984

فیلم بدی نبود ولی این استایل دیالوگ گویی، پرتاب مداوم جملات پشت سر هم، بدو بدو ادا کردن همه چیز و پیش رفتن واقعا اینجا روی ذهنم رفت و سنگینی می کرد و حتی می تونم بگم آزارم داد. کاش یه مقدار تومانینه و سکوت هم به فیلم تزریق می شد و اینقدر هول هولکی نبود. واقعا می تونست اونجوری حس بهتری منتقل کنه. البته این سبک تو بیشتر کارهای آلن هست ولی به هر دلیلی هست جای دیگه آزارم نداده بود یا کمتر آزار دیده بودم. خلاصه که برام عجیبه که با این فیلم به این شکل حساس شدم.

طبق معمولا کارهای وودی آلن، حضور خودش به عنوان بازیگر برام نچسب بود و خیلی سخت تحملش کردم.

5/10

 

[Nameless King]

Smile 2022

ترکیبی از فیلمای The Ring و it Follows، ولی اصلا یه کپی‌برداری چیپ نبود و چقدر خوب تونسته بودن در عین الهام گرفتن از این فیلما یه چیز منحصر به فرد که بعضی صحنه‌هاش تا مدت‌ها تو ذهن آدم میمونه در بیارن. داستان فیلم جذابیت داره و حالت معما گونه‌ش تا آخر کار آدم رو پای خودش نگه میداره، بازی بازیگرا هم خوب و مناسب بود. ولی بیشتر از همه چیزی که اسمایل رو برا من نسبت به هر فیلم ترسناک دیگه‌ای متمایز میکنه اینه که هیچ لحظه‌ای در آرامش نبودم و خیالم راحت نبود. فیلم Jump Scare زیاد داره و تقریبا همشون هم جواب میدن و حتی اگه انتظارش رو داشته باشی بازم میترسوننت. بجز اون لحظات هم کلا جو مریض و رو اعصابی داره که باعث میشه تو هم مثل شخصیت اصلی هرچی بیشتر میگذره و داستان جلوتر میره بیشتر به جنون کشیده بشی و اعصاب و روانت رو از دست بدی.
کلا یکی از اصلی‌ترین سرگرمی‌های دو نفره من و پارتنرم دیدن فیلم ترسناکه، و تا حالا سر هیچ فیلمی انقد نترسیده بود، چه برسه به اینکه جیغ بکشه و از جاش بپره ترسیدم و لذت بردم.
8.5/10

Smile 2 2024
اگه مصاحبه‌های کارگردان رو دیده باشید، میگه که بخاطر موفقیت نسخه اول بود که ادامه‌ش رو هم ساختن، این خودش نکته منفی اوله همه‌چیز فیلم تقریبا مثل همون نسخه‌ی اول هست، ولی بزرگتر و گسترده‌تر و بدون حس رمز و راز اولیه چون اینجا دیگه میدونیم که با چی طرفیم و چی در انتظار شخصیت اصلی هست. از نظر ترس هم بنظر من نسبت به نسخه‌ی قبل اُفت داشته یا حداقل انقد Jump Scare دیدیم که اینجا دیگه مثل قبل نیستن، البته بازم بعضی صحنه‌هاش واقعا ترسناک و استرس‌زا بود. در کل فیلم خوبیه و افرادی رو دیدم که گفتن از نسخه‌ی دوم بیشتر خوششون اومده، بازی نقش اول واقعا عالی بود. ولی نهایتا برا من گیرایی اسمایل یک رو نداشت.
6.5/10

 

[Origami 2008]

Juror #2 2024
7/10

از زمان «تک‌تیرانداز آمریکایی»، شاهد یک نوع شعارگویی و میهن‌پرستی افراطی در سینماتوگرافی کلینت ایستوود بودم. خوشبختانه آخرین فیلم او از شعار دوری می‌کند و با اطاعت از فیلم‌نامه‌ای کلاسیک، فیلم قابل‌قبول و سرگرم‌کننده از ضعف سیستم قضایی آمریکا و ناعدالتی می‌سازد. همه‌چیز تحت کنترل ایستوود است؛ تیم بازیگری را بدون خارج‌شدن از حاشیه نگه می‌دارد؛ تعلیق را با ساده‌ترین قاب‌ها و کلوزآپ‌ها به تصویر می‌کشاند و این ترتیب تمیز، مخاطب را به یک پایان‌بندی منسجم می‌رساند. ماجراجویی سینمایی ایستوود با این فیلم خوب و بی‌ادعایش به پایان راه می‌رسد.​

 

[REZA TAEL]

Venom The Last Dance

اصولا از فیلم ونوم چه انتظاری باید داشته باشیم؟ وقتی موجودی عین ونوم‌ قدرتش در همین حده، زیاد نباید روی جنبه‌های سوپرهیرویی قصه مانور داد پس
تم سوپرهیرویی حداقل برای این فیلم، باید بستری باشه که یک داستان عاشقانه با رگه‌های کمدی توش روایت شه. یه چیز جمع و جور
فیلم‌ اول ونوم همینه برا همین خیلی دوسش داشتم. تو اون فیلم، ونوم در واقع صدای خود بالاتر ادی بروک هست که اون رو از یه لوزر تبدیل به آدمی قائم به ذات خود می‌کنه. در این بین تام هاردی در نقش بروک، هودی رو میکشه سرش با مقدار کمی اضطراب نه زیاد، پیاده‌روهای آسمان‌خراش‌دار رو قدم می‌زنه در حالی که دلش پیش دختره گیره، دختری که قبلا با تزلزل شخصیتش پروند از پیش خودش. یه جور شبیه فیلم‌های آمریکایی داخل شهری دهه ۷۰ ۸۰ با قهرمان مردی با این خصوصیات. تنها فرقش اینه این داستان، در بستر سوپرهیرویی روایت میشه.

در نسخه دوم اما، فیلم سعی می‌کنه پرشاخ‌ و برگ‌تر شه، در نسخه‌ی سوم از اون هم‌ بیشتر، اما به فیلم ونوم‌ شخصیت‌های تاثیرگذار زیاد نیومده، همون یه تام هاردی با روح و ذهن شکسته می‌خواست، یه معشوق با قلب پاک اونور، و یه ونوم که بتونه ادی رو تعدیل شخصیتی کنه تا دوباره معشوقش رو به دست بیاره.

با این حال فیلم سوم ونوم فیلم بدی نیست. رقص پایانی خوبی برای رفاقت ادی و ونوم عه. حالا که متاسفانه فیلم به کلی تم عاشقانه‌اش رو از دست داده، تمرکز روی رفاقت ونوم و ادی بیشتر شده و با پایانی سالم پرونده رفاقت پسرونه این دو نفر بسته میشه.

7/10

 

[Disney 23]

Red One 2024
عملیات نجات سانتا توسط کریس ایوانز و دوئین جانسون !!!
از اون فیلماییه که جون میده برای نشستن و دیدن تو یه شب بلند بهمراه کلی تنقلات
انتقادات و ایراداتی که این روزا منتقدها رو اکثر آثار میذارن رو که بندازیم دور ، ۲ ساعت با یه اثر فانتزی طرفیم که رسالت خودش یعنی "سرگرم کردن مخاطب " رو میتونه به خوبی انجام بده و هر چیزی که از یه اثر پاپکورنی میخواستم رو داشت
امتیاز ۷/۱۰​