بالاخره Joker: Folie à Deux رو دیدم و بنده رو هم اضافه کنین به گروه «حیرت‌زدگان از واکنش‌ها نسبت به فیلم».
نه اینکه فیلم بسیار عجیب و غریب یا شاهکاری باشه، ولی واقعاً این میزان کوبیدنِ فیلم هم برام عجیبه. ایراداتی توی جاهای مختلف داره و به نظرم مدت‌زمانش هم میتونست کمتر باشه ولی با توجه به واکنش‌ها منتظر یه زباله غیرقابل بازیافت بودم، در حالی که یه فیلم خوب نصیبم شد.
می‌تونم ناراحتی مخاطب‌های فیلم رو درک کنم و طبیعیه که خیلی‌ها انتظار داشتن فیلم استفاده بیشتری از دنیای کمیک‌های دی‌سی بکنه و فضاش شبیه نسخه اول باشه یا با کیفیت بعضی بخش‌ها مشکل داشتن (خودم هم انتقاد دارم به بعضی چیزها)، ولی باز هم «این میزان خشم و عصبانیت» رو درک نمی‌کنم و بیشتر از سطح انتظارمه.
تا قبل از صحنه پایانی، احساس می‌کردم تاد فیلیپس برنامه‌های جالبی برای قسمت سوم داره و این دفعه بعد از یه تریلر روانشناختی و یه موزیکال، می‌خواد سراغ جوکر در ژانر وحشت بره.
ولی این صحنه پایانی و مرگ آرتور باعث شد خط بطلانی(!) بر این ایده کشیده بشه. البته همون‌طور که گفتی، میشه با یه بهانه‌ای زنده‌ش کرد و با اینکه فضای فیلم واقع‌گرایانه هست و مطمئناً خبری از چیزهای ماورایی مثل Lazarus Pit نخواهد بود، ولی میشه یه توجیهی پیدا کرد که آرتور نمرده.
حتی در صورت مرگ آرتور هم شاید میشد داستان رو ادامه داد. الآن که دیگه تولید نسخه بعدی غیرممکنه ولی اگه فیلم موفق میشد و فروش مناسبی میکرد، میتونستن کار رو با کاراکتر جدید ادامه بدن که خل و چل‌تر از آرتور هم هست و تبدیل میشه به جوکر دوم. توی کمیک‌های دی‌سی هم چند سال پیش مشخص شد که در حقیقت سه تا جوکر در تمام این سال‌ها وجود داشتن، نه یدونه! یعنی داستان به اینجا رسید که ملت فهمیدن توی هر کدوم از کمیک‌های بتمن، با یکی از این جوکرها روبرو می‌شدن و مثلاً جوکری که جیسون تاد رو می‌کشه با جوکری که باربارا رو فلج میکنه، یکی نبودن. سه تا لقب هم برای این جوکرها انتخاب شد: دلقک (The Clown)، جانی (The Criminal) و کمدین (The Comedian).
حالا توی دنیای کمیک، این قضیه یه حالت فانتزی‌تری داره، ولی توی فیلم میشد از بُعد روانی سراغ ماجرا رفت که مثلاً مرگ یه جوکر باعث تولد یه جوکر دیگه شده و...
Smile 2 همان Smile 1 است؛ وقتی به چنین پایان‌بندی می‌رسی که در فیلم اول دیده‌ای؛ پس مولف قرار نیست راهکاری برای عبور از «موجود» در سیکوئل‌های بعدی هم ارائه دهد؛ این می‌شود تکراری؛ این می‌شود شیردوشی و این می‌شود به سرنوشت «مقصد نهایی»!
ولی در کل ایده خوبی داشت و میتونستن خیلی خفن تر ازش استفاده کنن. حیف شد واقعا.
در این فیلم The Substance قسمت های بالا تنه همون مارگارت کوالی هم فیک بود .بعد از مدت ها نشستم یه فیلمی ببینم و رسیدم به The Substance. خیلی فیلم خوب و دارکی بود. به شدت باعث میشه حس طمع توی آدم بمیره.
اگه کارگردان به جای اون دوتا عزیز، از اسکارلت یوهانسون و سیدنی سوئینی استفاده میکرد فروش فیلم تا 500 میلیون هم تضمینی بود
میدونم. به خاطر جنبه های بصریش میگمدر این فیلم The Substance قسمت های بالا تنه همون مارگارت کوالی هم فیک بود .
غیر قابل باور ترین بخش فیلم این بود که میخواست نشون بده مارگارت کوالی از دمی مور جذاب تره.در این فیلم The Substance قسمت های بالا تنه همون مارگارت کوالی هم فیک بود .
البته که واقعا هم جذاب تر و البته جوان ترغیر قابل باور ترین بخش فیلم این بود که میخواست نشون بده مارگارت کوالی از دمی مور جذاب تره.
نظر شخصی
Google