چقدر محشر بود این بازی! به شدت لذت بردم از تک تک لحظاتش و حس و حالی بهم داد که خیلی کم توی این سال ها تجربه کرده بودم. گیم پلی واقعاً عالی و اعتیادآور، جوری که بعد از 50 ساعت همچنان به گله ی روبات ها که میرسیدم دوست داشتم برم سراغشون و ناکارشون کنم! روبات هایی با طراحی های محشر و کم نظیر که واقعاً استادانه طراحی شدن و آدم کیف میکنه وقتی می بینتشون. گذشته از گرافیک بازی که بنیان فکن هست و آدم خیلی جاها حیرت میکنه، صداگذاری روبات ها هم در حدی هست که واقعاً دست کمی از گرافیک نداره و میشه سال ها بعد به عنوان یکی از دستاوردهای صداگذاری این نسل ازشون یاد کرد. داستان هم خیلی جالب تر از چیزی بود که فکر میکردم و سورپرایزهای جالبی داشت که انتظارش رو نداشتم.
Horizon برای من به راحتی یه تجربه 10/10 بود و فقط با یه چیز بازی مشکل داشتم. مدت زمانش! کاش میشد طولانی تر از این باشه و مأموریت های بیشتری داشته باشه. البته 50،60 ساعت هم زمان کمی نیست، ولی لامصب به قدری جذاب و اعتیادآور بود که اگه 200 ساعت هم طول میکشید خسته نمیشدم! البته با Photo Mode هم مشکل داشتم. مگه این قابلیت میذاشت آدم راحت بازی کنه؟!
هر دو دقیقه یه بار وسوسه میشدم برم توی Photo Mode و بی خیال خود بازی بشم!
دیدم بد نیست یه آلبوم از عکس های گیم پلی (Photo Mode) بذارم برای آیندگان!
حدود 1300تا عکس از بازی گرفتم، یعنی تقریباً 300تا بیشتر از رکورد قبلی! البته از بازی ای به این زیبایی انتظار دیگه ای هم نمیره، مخصوصاً وقتی که یه Photo Mode درجه یک هم داشته باشه.
سعی کردم از جاهای خاص داستانی که چیزی رو لو میدن عکس نذارم و فقط برای این توی اسپویلر گذاشتم که صفحه کِش نیاد. با این حال اگه کسی هنوز بازی نکرده و خیلی حساس هست که مناطق مختلف و روبات ها رو نبینه، میتونه روی عکس ها کلیک نکنه.