نه کاملا جدیه
===
همه میدونن برای من اصلی ترین رکن یه بازی، گیم پلی هست
به خاطر همین مشخصه به کدوم علاقه بیشتری دارم. گاو 2018 رو که شروع کردم، همش شک داشتم که با این دوربین و اون تبر چجوری میخوان به گیم پلی "عمق" اضافه کنن. رفته رفته دیدم نه بابا! اینقدر حرکات مختلف، اینقدر کمبوهای مختلف و اینقدر ترکیبات مختلف با آترئوس گذاشتن که واقعا گفتم دمشون گرم چقدر خوب تونستن متنوع بسازن این بخش رو. و دنیایی که خلق کرده بودن به شدت برام جذاب بود چون کلا اساطیر > دنیای واقعی و دستشون برای خلق فانتزی هاشون کاملا باز بوده. و جدا از گیم پلی، من همیشه میگفتم که چقدر توی سری GoW خوب تونستن کریتوس رو جاسازی کنن به طوری که نه تنها تداخلی نداشت با اساطیر یونان، که هم راستا هم باهاش بود. توی گاو 2018 هم دقیقا همین کارو کردن و این نشون میده چقدر تسلط داشتن به این اساطیر و تونستن زیرکانه یه بار دیگه کریتوس رو توی یه اساطیر نورس جا بدن و این موضوع برای من خیلی دلچسب و لذت بخشه.تلو رو هم خیلی دوست دارم اما صرفا به چشم یه بازی میبینمش که تمرکز زیادی روی داستان و شخصیت ها و روابطشون و کارگردانی داره و با اینکه گیم پلیش خیلی سنگین و بچسبه، اما مثلا من خودم نهایتا 2 بار تمومش کردم و دیگه واقعا دلیلی ندیدم برم سمتش در حالیکه توی گاوها (!) و به خصوص 2018، حس Exploration و گشت و گذار توی اون محیط های فانتزی خوش آب و رنگ و مهم تر از همه بالدور (
) باعث میشه دلم بخواد چند بار دیگه بازی رو انجام بدم.
Google