جان مارستن راحت اسطوره نشد...تک تک دقایقی که تو بازی همراهشی ابعاد شخصیتش بیشتر واسه آدم رو میشه ...
هوش مندی از بازی سازا بوده که چنین شخصیتی رو تونستن اینقد فوق العاده نشون بدن با این که دیالوگایی که خود مارستن استفاده میکنه
خیلی هم خاص نیست ولی تو طول 13 14 ساعتی که بازی میکنی مارستن میشه نزدیکترین کَست ...
کارایی که میکنه ظاهرا شجاعت و دلیری توشه ولی باطن قضیه یه چیز دیگس...تو یه جور ناامیدی دست و پا میزنه , یه کورسوی امید کارش رو تا کجاها میکشه و اگه از من بپرسن جان میخواست , میخواست که توی همون اولین ملاقاتش با بیل کشته بشه!
شخصتش قابل مقایسه با سونیک نیست , نه اینکه سونیک ضعیف و این حرفا.نه.سونیک یه دنیای دیگس...از بچگی باهاش بزرگ شدیم ولی جان واسه همه ی ماها یه مدت کوتاهی جزو اعضای خوانوادمون محسوب میشه مثه برادرمون