این بازی مرزهای خشونت و تاریکی رو درمی نورده و استاندارد های جدیدی رو به ثبت خواهد رسوند . فکرش رو‌نمی کردم یه روزی بتونم خشن تر از سری Outlast و RE اثری رو تجربه کنم ، اما به لطف سازندگان محترم و عوامل ناتی داگ ، تاریک ترین و واقع گرایانه ترین و به نوعی نترس ترین اثر شاید در تاریخ نسل هشتم در انتظارمونه . باورم نمیشه اما از تم تاریک و محتوای خونین و شجاعانه اثر ( فعلا با توجه به تریلرها ) خیلی خوشم اومده . این حجم عظیمی که من از خشونت در تریلر های بازی دیدم که به لطف احتمالا ارتقای موتور گرافیکی شاهد واقع گرایانه ترین در صنعت گیم خواهیم بود به شدت بی سابقس و نفس هرکسی رو بند میاره . گرافیک هم که فک براندازه و غوغا میکنه تو زمان عرضه . همین جوری دارم کف و خون بالا میارم انصافا چه قد سخته انتظار برای بازی های 2020 . امسال اینقد بازی خفن داریم که نگو و نپرس . به امید موفقیتش
راستی این بحث رده بندی سنی دیروز پریروزی که منتشر شد منو برای خرید اثر مصمم تر از گذشته کرد و حالا وقتی می دونم چنین اثر شریفی قراره وجود داشته باشه تا واقعیت ها رو مو به مو با جزئییات ریز کامل نشون مخاطب بده و بدون شوخی اثری به معنای واقعی کلمه (دارک) که متاسفانه این روزها در صنعت گیم چنین آثاری در حد انگشتان دست هستن و حکایت سوزن در انبار کاه براشون خیلی خوب صدق میکنه ، به تصویر بکشه و بیخودی و بی جهت مثل بازیای دیگه یه مشت چرت و پرت و دروغ و خزئبل در قالب ظاهری فریبنده تحویل مخاطب نده به اسم واقعیت و روشن فکری گری غیر قابل بخشش ، و ... در کل میخوام بگم من دوست دارم واقعیت هارو ببینم . متاسفانه هر ساله شاهد آثاری هستیم که دارن ادای واقع گرایانه بودن رو در میارن و خیلی خوب سر خیلیا با تبلیغات فریبنده و بزرگ ، شیره میمالن . ادا درآوردن و پوچ بازی زیاد شده متاسفانه
(و باید گفت شعله ی آثار جنجالی چه در سینما و چه در صنعت گیم تا ابد خاموش نخواهند شد و این ماییم که فکر میکنیم آثاری چون Spec ops the line به زباله دانی تاریخ پیوستن . همچون last of us 1 که هنوزم که هنوزه میشه درد جوئل و الی رو با به یاد آوردن تجربیاتمون از اثر ، حس کرد و مدت ها گریست به حال انسانیت سوخته و منقرض و نابود شده )
RDR2 - SPEC OPS THE LINE - BIOSHOCK INFINITE - OUTLAST و ...
بازی هرچه مخاطب رو باسوادتر و محتوا رو عمیق تر درنظر بگیره و از پرداختن به همه چیز ابایی نداشته باشه ، ارزش والاتر و جایگاه محکم تری رو در تاریخ گیم به ثبت میرسونه و اون موقع هستش که ما باید به عنوان کوچکترین کاری که اَزَمون برمیاد به احترامش کلاهمون رو برداریم و رو به روی سازندگان به تعظیم بپردازیم و مدت ها تحسین و تشویقشون کنیم .
واقعا از خوشحالی چسبیدم به سقف وقتی میبینم سازنده بالاخره راه خودش رو پیدا کرده و مثل راکستار و سی دی پراجکت رد و پلی دد و خیلیای دیگه همچون شرکت سازنده outlast و ... که اسم شریف و بزرگشون در اینجا نمیگنجه ، فهمیده باید از نشون دادن هیچ چیزی نترسه .
شاید مثل من کم باشن که دنبال فلسفه و محتوای عمیق کمر شکن و کلی چیز میز سیاسی و واقع گرایانه و ... در قالب بازی بگردن اما من به شخصه دوست دارم اثری که تجربه میکنم ، اثری باشه که بتونه منو به فکر وادار کنه . اثری باشه که نمایانگر دنیای واقعی در عین مجازی بودن باشه . من دوست دارم تا آخر عمرم پذیرای آثاری مثل inside و limbo و ... باشم . من دوست دارم محتوا به قدری پخته و سنجیده و سنگین باشه که منو در خودش حل کنه و بعد از اتمامش سال ها بتونم راجع بهش فکر کنم . راجع به همه چیزش . درست مثل بلائی که بازی inside به سرم آورد و الان هم که الانه وقتی نیست که بهش فکر نکنم
آفرین و درود بر شرافت تیم ناتی داگ و نیل دراکمن به خاطر بی پرده نشون دادن واقعیت
یادتون باشه که دور و ور و اطرافمون پر شده از واقعیت هایی که میبینیم و دم نمی زنیم . شاید بهتر باشه قبول کنیم و راه رو برای سازنده و انتخابش باز بزاریم و سنگ نیندازیم با به کار بردن الفاظی نامناسب . به انتخاب سازنده احترام بزاریم و اجازه بدیم که کاری رو که دوست دارن رو در هر قالبی که شده انجام بدن . ما نمی دونیم پشت پرده چه خبره و نمی دونیم برای ساخت یه اثر چه زحماتی صرف میشه و رجوع به چه چیزهایی میشه . یه لحظه سکوت کنیم و فکر کنیم ، میبینیم واقعیت هایی که به رخمون کشیده میشه در بازیهایی چون RDR2 و Last of us part 2 و یا همین inside و limbo و ... بارها و با ها و بارها در دنیای واقعی مشاهده کردیم و یا از نزدیک دیدیم و یا شاهد تجربه کردنش بودیم . چرا از واقعیت فرار می کنیم ؟
البته من مقصودم افراد و کاربران خیلی محترم این انجمن نیستن ، راستش کلی عرض کردم . خیلی ناراحت شدم وقتی کامنت های مربوط به خبر رده بندی سنی اثر رو در یکی دو سایت خوندم . تجربه ی خیلی بدی بود خوندن اون کامنت ها . واقعا متاسفام بابت چنین طرز تفکراتی که همچنان دیده میشه و بدتر هم شده . ناراحتی من از این جهته که چه قدر سطحی داره به چنین چیزهایی فکر میشه . چه قد یه آدم میتونه شعور و درک و فهمش رو با به کار بردن الفاظی چون ( وای برای الی نگران شدم و ... و یا آها پس تجربه اثر واجب شد و خداکنه Aloy هم در نسخه دوم به این رده بندی سنی بپیونده ) زیر سوال ببره و عقلش رو بزاره زیر سه متر گور . بحث سر دیدن و لذت بردن یا مشکل داشتن و ندیدن چنین محتواهایی باشه که اینترنت و خیلی جاهای دیگه وجود دارن که دسترسی به چنین محتواهایی در هر جایی و هر زمان دلخواهی از تجربه بازی هایی چون last of us part 2 خیلی سریع تر و راحت تر با جزئیات خیلی خیلی ریز زیادتر و به نوعی بسیار آشکارتر در اختیارمون قرار میدن و اولویت بندیش میکنن . نباید مسخره بازی و گیج بازی دربیاریم . متاسفانه همین مشکل رو با Cyberpunk 2077 هم داریم و کاربرا حرفای عجیب غریبی میزنن ( که بازم گفتم مقصود کاربران محترم انجمن نیستن . سو تفاهم نشه یه موقع )
بی خیال بابا بیخیال هرچه بیشتر حرف بزنیم بیشتر سرتون رو درد میارم . واقعا شرمنده . خیلی زیاد تایپ کردم . شاید این نشون دهنده اینه که چه قدر دلتنگ تجربه اثر هستم و هستیم و سینه هامون پر از حرف های ناگفته هستش . به زبان دیگه بگم . این ماییم که میسوزیم و متاسفانه فرهنگ خیلیا درست بشو نیست که نیست . افسوس به این حال و احوال روزهای یکسری از گیمرها . تجربه این اثر امیدوارم کمک کنه که تفکرات پوسیده شون رو نسبت به چنین محتواهایی تغییر بدن و با واقعیت ها کنار بیان و ببینن که جامعه گیم نیاز به چنین محتواهایی در این حال و روز کثیف خراب جهانی داره . اینکه چشم و گوش همه باز شه و پرده ی بی عقلی و بی فکری و توهمات کنار بره از دیدگان خیلیا
امیدوارم همگی تون رو در روز عرضه جهانی ، آماده خریدن و تجربه اثر ببینم
از اینکه وقتتون رو در اختیار من گذاشتید و دل نوشته هام رو خوندید بی نهایت سپاس گذارم . به امید روزهای خوش برای همگی عزیزان
Google