ماکان جان "به هیچ وجه" تصادفی نیست یعنی در حد 2+2=4 باید مطمئن بود تصادفی نیست؟
منظور من از روند این نیست که مثلا هرمن هالست اومده گفته تو شخصیت زن کچل بساز ، شما شخصیت زن ژاپنی و شما هم فلان رو بساز.
منظورم این طرز فکریه که بین اعضای استودیوها شکل گرفته و رشد کرده.
اتفاقا من با قاطعیت میگم که اینها تصادفی نیست ، یعنی حجم مواردی که تو بازیهای این استودیوها (چه سونی و چه باقی کمپانی/ناشرها) تیک میخوره رو که میبینیم و لیست میکنیم به همون قاطعیت 4=2+2 میشه گفت که اینها حتما نتیجه یک رونده.
روندی که با قدرت گرفتن افراد کلیدی که تصمیم ساز هستن تو استودیوها داره عملی میشه و همچین خروجی میده.
حالا میخواد کارگردانها باشن ، نویسنده ها ، تهیه کننده ها یا حتی مسئولین جذب نیرو و...
یا اصلا به لطف فیلترینگی که تو استودیوها دارن اتفاق میفته این خروجی کار جمعی همشونه.
این استودیوها حتما اون چیزی که دلشون میخواد و عاشقش هستن رو میسازن و حتما ترسی بابت ستینگ خاصی ندارن.
ولی خب این که دلیل نمیشه که چون اینها با عشق دارن کار میکنن و به طراحی که برای بازیشون دارن حتی میبالن پس قطعا باید مورد پسند همه قرار بگیره و ما نتونیم درش موارد بحث برانگیز رو نبینیم یا بخوایم نادیده بگیریم.
من اصلا بحثم این نیست که intergalactic بازی بدیه یا همچین چیزی.
مگه میشه برای بازی ND هیجان نداشت؟
که اگه خلاف این بود اصلا الان در موردش حرف نمیزدیم.
بحث من محتواست ، اونچیزی که بعد از تجربه یک اثر میخوام ازش به یاد داشته باشم ، که روی این مورد خیلی حساسم.
خیلی از دوستان فقط میخوان یه چیزی باشه که بازی کنن و رد بشن ، من اینطور نیستم و حتما شما هم همینطور.
به نظر من بازیها ، فیلم ، کتاب و... خواه ناخواه به روی شخصیت و طرز فکر پلیر/بیننده/خواننده تاثیرگذارن.
یه خط فکری دارم که درست یا غلط بعد 39 سال در حال حاضر اینطور فکر میکنم و خب این جهان بینی که الان دارم حتما تحت تاثیر محتواهاییه که تو این سالها تجربه کردم.
چرا وقتی این خط قرمزها رو تو یک اثر میبینم باید برام بیتفاوت باشه و نخوام که بهش اشاره کنم؟
منم چون میشناسمت میگم که اگه این فضا ناامیدت میکنه دلیلش فضای فعلی حاکم بر صنعت سرگرمیه.
اگه بخوای از چیزی یا کسی ناراحت باشی ، اینکه ناامید میشی قطعا دلیلش دوستانی که این موارد رو لیست میکنن نیستن بلکه مشکل اونهایی هستن که کلا صنعت سرگرمی رو به این سمت حل دادن.
(البته حتما تو این سمت هم تندرو داریم که از اونور بوم افتاده باشن ، این هم وجود داره)
ولی اگه فقط بخوایم در مورد بازیها ریز بشیم اینکه تو قدیم شخصیتهای گی ،ترنس ، زن مرد نما ، سفیدپوست احمق و... تو صنعت بازی وجود داشته یک حقیقته که نمیشه گفت نبوده.
ولی به ازای هر بازی که با یکی از این شخصیتهای اصلی منتشر میشد 10ها بازی دیگه تو همون سطح بودنکه در مقابلش قرار میگرفتن و این یک بالانسی رو ایجاد میکرد که اون خطوط قرمز برای پلیر اصلا قابل ذکر و اشاره کردن نبود.
اتفاقا جذاب هم بود که اونها رو تجربه کنیم.
اما الان رسما بزرگترین استودیوهای یه کمپانی مثل سونی به طور همزمان دارن همچین محتواهایی رو براش هزینه میکنن (میگم سونی چون در مورد intergalactic داریم صحبت میکنیم ، قطعا خیلیهای دیگه مثل مایکرو هم این شرایط رو دارن شاید حتی تندتر ).
خب من پلیر چرا نباید علیه این هجمه فرهنگی یا اشاعه فرهنگ ، نمیدونم اسمش رو چی بزارم ــ که اجازه بده بگم بین استودیوهای داخلی سونی تبدیل به روند شده ــ اعتراضی داشته باشم؟
چرا نباید در موردش حرف زد؟
مگه این همون هدفی نیست که اشاعه دهندگان این موارد میخوان؟
ماها نتیجه نسلهایی هستیم که عادت داشتن به اینکه یکی بره بالای منبر یا میرکوفن بگیره دستش و هرچی دروغ ، بی فرهنگی و عقب موندگی بوده رو تو ذهن اونها هک کنه و باقی هم بع بع کنان تایید کنن ، اشک بریزن یا براش دست بزنن.
دیگه حداقل ماها که همچین تجربه ای داریم که نباید اینقدر منفعل باشیم که نخوایم حتی در موردش حرف بزنیم.
وقتی خود سازنده اینقدر رو بازی میکنه و ابایی بابت این موضوع نداره چرا ما باید خودسانسوری کنیم و اونها رو نادیده بگیریم؟
فقط خدا نکنه دنیای گیم دست چپول و فمینیست جماعت بیفته که دیگه باید با همین یه سرگرمی ام خداحافظی کنیم. البته همین الانشم 80 درصد دنیای گیم رو فمینیست ها و LGBT و این مزخرفات احاطه کرده و تمام دلخوشی ما اینه که شرکتایی مثل کاپکام یا راک استار بتونن یکم این وضعیت رو نجات بدن وگرنه اگه همینجوری پیش بره تمام شخصیت های دنیای گیم رو تبدیل به زن های سیاه پوست و هم*جنس گرا میکنن و تا حرفی بزنی میگن تو هیچی حالیت نیست و ناتی داگ خداست و نیل دراکمن پیغمبره و فلان 
Google