منم امروز بازی رو تموم کردم البته روی PS2 ولی چون تاپیک بازی توی اون قسمت مرده(!) ترجیح دادم اینجا نظرم رو بگم
بازی خیلی قشنگ و سر گرم کننده و خوبی بود و به نظره من که از شماره 4 با این سری آشنا شدم یکی از بهترین بازی های سری بود(البته یه مقدار از 1-2 رو هم رفتم ولی تموم نکردم)
داستان مثل همیشه عنصر اصلی بازی هست که خیلی خوب کار شده و جذابه بخصوص برای منی که شماره 1 رو نرفتم
پازل ها هم به نظرم خوب کار شدن
نه خیلی سخت و نه خیلی مشکل
در ضمن اینو یادم رفت بگم
قسمت های روان درمانی بازی حقیقتا در نوع خودش بی نظیر بود و به شخصه تا بحال توی هیچ بازیی چنین مراحل واقعی و زیبایی رو ندیده بودم.
یک روانکاوی کاملا واقعی که به شکل زیبایی در قالب مینی گیم هایی طراحی شده بود که با وجود اینکه هیچ گونه پیروزی و یا شکستی توش وجود نداشت ،باز هم فکر انسان رو به خودش مشغول میکرد و آدم رو به فکر فرو می برد.مثل همون داستان پرنس عاشق و پرنسس نگون بخت(!)که واقعا جای تقدیر داره ایجاد چنین قسمت های پر معنی و پر مفهومی
الان باید بشینم تک تک صحنه ها رو حلاجی کنم ببینم چی به چیه؟!
چون برای هر صحنه و هر خاطره یه مقصودی وجود داره
کلا سایلنت هیل رو اگه روش تمرکز نکنید و تک تک قسمت ها رو بررسی نکنید و دلیل سازنده ها برای ایجاد اون قسمت رو نفهمید اصلا لذت نداره.
komakam konid.to gesmati ke ramze computero mikhad
Google