هردو بازی یعنی اولین عنوان سری Resident Evil و Resident Evil 4 جزء عناوین کلاسیک دنیای گیم هستند و دلایل روشن برای این صحبت وجود دارد.سری Resident Evil تقریبا ۲۵ سال است که وجود دارد. در طول این زمان این سری اصطلاح ترسناک و بقا را به وجود آورد، شوترهای سوم شخص را دوباره تعریف کرد و داستان های بی شماری راجع به T-Virus، راکون سیتی و پروتاگونیستهای غیر واقعی ولی جذاب، تعریف کرد.
وقتی صحبت از این می شود که نسخه مورد علاقه شما در سری کدام است، اصولا به اولین نسخه سری که در ۱۹۹۶ منتشر شد یا به نسخه 4 که در سال ۲۰۰۵ منتشر شد اشاره می شود. هر دوی این عناوین تجارب منحصر به فرد خود را ارائه می دهند، اما به راستی کدام بازی بهتر است؟ برای پاسخ به این سوال، ما پنج نمونه از بهترین چیزهای موجود در هر بازی را جمع آوری کردیم.
درست است که در Resident Evil 4 نیز پازل و معما وجود داشت، اما تنها تعداد کمی از آن ها مربوط به داستان اصلی بازی و پیشروی در مراحل اصلی بازی بودند. اکثر آنها مربوط به پیدا کردن آیتمهای جانبی بازی بودند که می توانستید آنها را بفروشید. در Resident Evil اصلی،عمارتی که کل بازی در آن رخ میدهد، مانند یک عمارت واقعی است.
این عمارت پر از پازل های رمزآلود و جالب است که در طول بازی با آن ها مواجه می شوید. خیلی از این پازل ها حافظه شما را در مواجهه با اتفاقات قبلی با زیرکی به چالش می کشند. البته هیچکدام از آن ها بازی را متوقف نمی کنند و قابل حل شدن هستند، هرچند ساعت موجود در اتاق غذا خوری شاید وقت زیادی را از شما بگیرد.
Resident Evil 4 حس سینمایی بیشتری نسبت به نسخه اول سری دارد و وجود دکمه زنی های متعدد مدرکی بر این ادعاست. با اینکه QTE برای بسیاری خستهکننده است، اما در آن زمان یک قابلیت جدید در دنیای گیم به شمار میآمد و به عنوان یک ایده جدید و سرگرمکننده شناخته میشد که به درگیرکنندگی لحظههای سینمایی کمک میکرد.تعداد زیادی دکمه زنی در Resident Evil 4 وجود ندارد اما تعدادشان به اندازهای بود که آن حس هیجان را به بازیباز بدهند.
در قسمت اول رزیدنت اویل، شما می توانید بین جیل ولنتاین (که بخش داستانی آسانتر بازی به حساب می آید) و کریس ردفیلد، یکی را انتخاب کنید. جیل یک قفل شکن دارد که با استفاده از آن می توانید منابع بیشتری در طول بازی پیدا کنید که باعث می شود بازی کمی آسانتر شود.
کریس می تواند چیزهای بیشتری با خود حمل کند که مفید است، ولی اگر منابعی پیدا نمیکنید که آن ها را ذخیره کنید پس چه نیازی به فضای بیشتر برای حمل آنها است؟ هرچند در نهایت هردو بخش داستانی مشابه هستند، اما کات سین های بازی کمی تفاوت دارند و هر دو شخصیت با اعضای مختلف S.T.A.R.S مواجه می شوند.
هرچند تعدادی کات سین در Resident Evil اصلی وجود دارد، اما Resident Evil 4 کات سین های خیلی بیشتری دارد. کات سین هایی که اکثرا کارهایی که باید در طول بازی انجام دهید را به شما دیکته می کنند. شما موارد زیادی(خیلی بیشتر ازچیزی که در مورد جیل ولنتاین و کریس ردفیلد در قسمت اول سری یاد می گیرید) را در رابطه با لئون اس کندی خوش چهره، می اموزید.
شروع بازی شما را موظف به نجات دختر رئیس جمهور می کند اما پس از گذشت مدتی از بازی، در یک داستان خیلی بزرگتر و مرموز قرار می گیرید که شما را به مکان های مختلف و مبارزه با باسفایتهای دیوانه واری می فرستد.
Resident Evil به عنوان یک عنوان ترسناک و بقا، بخش بقا را خیلی جدی می گیرد. هر گیاه، مهمات و سایر ابزار باید به خوبی مدیریت شوند، چون شما فقط تعداد محدودی آیتم را می توانید با خود حمل کنید و اتاق امن بعدی ممکن است خیلی دور باشد.
ذخیره کردن در بازی نیز به تعداد دفعات محدودی وجود دارد و باید تنها در مواقعی پیشرفت خود را ذخیره کنید که مطمئن باشید تصمیم شما درست است. در Resident Evil 4 شما فضای کافی برای حمل یک انبار کوچک با خود را دارید و به میزان فراوان گیاه و مهمات پیدا می کنید و همیشه می توانید بازی را ذخیره کنید و دیگر مشکلی برای مدیریت منابع خود نخواهید داشت.
زمانی که Resident Evil 4 برای نخستین بار منتشر شد، بسیاری ازطرفداران از مسیری که سری در حال طی کردن بود ناراضی بودند. به جای فرار کردن از دشمن ها شما مجبور بودید دشمنان انبوهی که به سمت شما میآمدند را بکشید.
هرچند در آن زمان فاصله گرفتن از ریشههای سری ایده خوبی به نظر نمی رسید، اما با نگاه به گذشته ، Resident Evil 4 بازی خوبی است. تصمیم برای اکشن تر کردن بازی، به خوبی جواب داد و فرانچایز را به طور کلی تغییر داد تا به جای شبیه بودن به یک فیلم ترسناک زیبا، به یک فیلم اکشن جذاب شباهت داشته باشد.
در حالی که بازیهایی مثل Alone in the Dark چارچوب اصلی بازیهای ترسناک و بقا را ساختند، Resident Evil این عبارت را رسما ثبت کرد و پس از آن این ژانر به این نام شناخته شد.
سبک ترس و بقا در ابتدا شامل یک بازی سوم شخص میشد که شبیه به یک عنوان اشاره و کلیک با زوایای ثابت، قابل بازی بود و همینطور از تاکید زیاد بر روی مدیریت منابع و مقداری مبارزهی سبک برخوردار بود.از آن زمان به بعد، این ژانر توسعه یافت و با سایر ژانرها ترکیب شد و به یک ژانر قابل اقتباس تبدیل شد که هنوز هم دستخوش تغییراتی می شود.
شاید خیلی ها متوجه آن نباشند، اما Resident Evil 4 یکی از بازی هایی بود که سبک سوم شخص شوتر را دوباره تعریف نمود. قبل از عرضه این بازی، این ژانر تمرکز ویژه ای روی هدفگیری خودکار داشت. Resident Evil 4 دوربین را پشت Leon قرار داد و به شما اجازه می داد تا مستقیما محل شلیک او را کنترل کنید.
این مورد همچنین بدون یک نشانگر مخصوص تفنگ انجام شده بود و به جای آن یک لیزر به تفنگ لئون متصل بود که به بازی حس سینمایی بیشتری می داد. پس از عرضه، Resident Evil 4 الهام بخش عناوین شوتر سوم شخص زیادی بوده است که از این عناوین می توان Dead Space و Gears of War را نام برد.
میتوان گفت برجستهترین ویژگی درقسمت اول Resident Evil ، عمارتی بود که در آن به گشت و گذار میپردازید. هر اتاق عمارت یک رازی در خود دارد که باید آن را پیدا کنید. عمارت بخشهای مختلفی دارد که شامل اتاق اصلی، اتاق غذاخوری، گورستان و چیزهای دیگر میشود.
به هنگام پایان بازی شما کاملا با عمارت آشنا میشوید و نقشه آن را به طور کامل متوجه میشوید. هرچند بعد از شناختن جاهای مختلف عمارت، باز هم حس میشود که رازهایی وجود دارند که نمیخواهند برملا شوند! و این موضوع یکی از دلایل جذابیت این عمارت است.
تک تک بخشهای Resident Evil 4 اکشن هستند! هر باسفایت بازی عظیم و خاطرهانگیز است. یکی از اولین باسهایی که با آن رو به رو میشوید یک موجود مارگونه عظیمالجثه در دریاچه به نام Del Lago است. قایقی که سوار آن هستید به موجود متصل میشود و سپس این موجود شما را به اطراف میکشد در حالی که قبل از پایین امدن، شما باید به پشت آن نیزه پرتاب کنید.
همچنین هیولای بزرگ El Gigante، یک باس تکراری در بخش اول بازی است که باید با مقدار زیادی از مواد منفجره و گلوله او را از پای در بیاورید.درکل باسهای زیاد دیگری در بازی وجود دارند که در طول بازی با آنها مواجه میشوید، بعضی از آنها عظیم، بعضیها نفرت انگیز و بعضیها منزجر کننده هستند.
آخرین ویرایش:

