با فيلم واقعا حال كردم.نه از لحاظ مقايسه اي و نسبي چون كاراي ديگه ي فينچرو هنوز نديدم...ولي اين واقعا عالي بود.يه سري ريزه كاري تو فيلم بود كه واقعا لذت بردم ازش.مثل اون تك فريمايي كه تصوير تايلر رو نشون ميده(متوجه اون تك فريم آخري هم شدم ولي خوب نفهميدم كه واسه چي الان اينكارو كرد)يا مثلا اون Flashback Humor.كلا از همون موقعي كه فيلم شروع ميشه من در حال كيف كردنم
چجوري شخصيت رو معرفي ميكنه،يا بهتر بگم شخصيت(ادوارد نورتون) خودش رو به ما معرفي ميكنه و مشكلاتش رو توضيح ميده و اينكه چقدر از دنياي خسته كننده و مزخرف اطرافش بيزاره حتي با اينكه به قول خودش تقريبا همه چي داشت...انگار مثلا همون موقع ها بود كه اون شخصيت دوم( كه
شايد توي خودش حبس كرده بود؟) خودش رو نشون ميده.و راوي داستان به خاطر ناركولپسي و شرايط روحي نامناسبي كه داشته اصلا متوجه هم نميشه كه اين شخصيت داره "مثلا" به بيرون نشت ميكنه.
ولي از اونجا كه تو هواپيما با تايلر آشنا ميشه فيلم كلن تغيير ميكنه...شايد به خاطر بازي خيلي قوي برد پيت باشه كه من اينطور فك ميكنم ولي ريتم فيلم خيلي سريع تر و جذاب تر ميشه برام.اينكه ادوارد نورتون چطور جذب شخصيت تايلر ميشه.
كلا از ديالوگاي توي فيلم خيلي خوشم مياد...اين كه چجوري دوتاشون به يه موضوع چه واكنشاي متفاوتي نشون ميدن(توي بار مثلا،ادوارد كلا زندگيش نابود شده و تايلر خيلي راحت : hmmm,all gone( as in what a nonsense load of crap )
...... و البته....Tylers Contribution to the Film.
).
ولي خوب يه جاهايي حس ميكنم فيلم سعي داره بپيچونه مارو.چرا از اون وقتي كه فايت كلاب راه ميفته تايلر با راوي نميجنگه؟خوب بخاطر اينه كه اينجوري تابلو كه ميشه كه زاده ي توهمش بوده تايلر و فيلم تموم ميشه.خوب اگه اينجوري بوده،چرا همون اولش كه تايلر و راوي داشتن با همديگه دعوا ميكردن و ملت جذب ميشدن هيچ كسي واسش مهم نبود كه اين بابا داره خودشو ميزنه؟
اون زمانايي كه تايلر و راوي از هم جدا ميشدن(مثلا توي فرودگاه)چجوري اين در حال واحدهم تو خونش تو Paper Street ـه هم داره اونور در حال ديدن ساختمون تركيده؟
كلا
چقدر فك زدم!