( 2003 ) Lost in translation
یکی از خاص ترین فیلم های دو دهه اخیر،
این فیلم یه اتمسفر Moody بینظیر داره که مدیون رنگبندی و سینماتوگرافی خوب به اضافه انتخاب موسیقی های عالیش هست
رومنس فیلم هم با بازی های عالی از بیل مورری و اسکارلت جانسن واقعا جذاب و بیاد ماندنی دراومده
اگه واقعا فاز هنری فیلم رو درک کنید میتونه تو یه حالت خلسه وار ببرتتون !! و از یه جایی گذر زمان رو کمتر متوجه بشین
تنها ایراد فیلم بنظر من خسته کننده بودن نیمه اولش هست
وقتی سکوت و فضای خالی زیادی تو فیلم میذارن باید واقعا محتوایی هم برای هضم کردن وجود داشته باشه
اما تو اوایل فیلم هیچ اتفاق خاصی نمیوفته و صرفا دوتا ادم افسرده رو میبینیم که تو یه جای بیگانه گیر افتادن
و این بخش یه مقدار زیادی طول میکشه
8/10
( 2005 ) Match Point
یه داستان درام/جنایی خیلی جذاب که یک لحظه ام خسته کننده نمیشه
رومنس های فیلم های وودی الن همیشه جذابن بخاطر نویسندگی خوبش، و این فیلم هم مستثنی نیست
خصوصا بخاطر بازی عالی اسکارلت جانسن که بنظرم یکی از بهترین های کارنامش بود،
ایراد اصلی فیلم بنظر من بازیگر نقش اصلی (جاناتان میرز) هست که در بازی یه کاراکتر و داستان سخت و پرچالش کم میاره
و بنظرم لازم بود برا نقش اصلی بازیگر حرفه ای تری میاوردن
درطول فیلم میگه که واقعا عاشق زنش هست و با کارهاش احساس گناه میکنه،
اما در پرفورمنس و چهره اش نه عشقی میبینیم و نه احساس گناهی!
8.5/10
( 2016 ) Cafe Society
فیلم پروداکشن دیزاین خیلی خوشگل و پرهزینه ای داره که یه سری مکانای لاکچری لس آنجلس دهه 30 رو نشون میده
اگه کلا ظاهر براتون مهمه و طرفدار فیلمای پرزرق و برق هستید قطعا کافه سوسایتی رو از دست ندید
فیلم اما از نظر داستان و شخصیت پردازی حرف زیادی برا گفتن نداره و صرفا در حد خوبه
کاراکتر ها عمق زیادی نشون نمیدن و انگار وودی الن خود قدیمیش رو بشکل سطحی تکرار میکنه
البته نقش اصلی فیلم با بازی جسی آیزنبرگ خیلی دلنشینه و انگار همون وودی الن فیلمای قدیمی رو در پوستین جدید میبینیم
اگه کلا طرفدار الن هستید و فیلمای قدیمیش رو دوست داشتید از این هم خوشتون میاد.
7.5/10