به مناسبت ۲۵ سالگی انتشار Matrix دوباره نشستم و سه گانه رو دیدم. دیگه همه دیدن و توضیحی لازم نیست ولی بعد از ۲۵ سال باید بگم اصلا انتظار نداشتم بازم اینقدر لذت ببرمچندین بار فیلم رو دیده بودم ولی برای همون سالهای ابتدای انتشار بود عموما ولیکن همچنان باید گفت ناموس فیلم (!) هست!!
قسمت دوم و سوم اون کیفیت قسمت اول رو ندارن ولی بازم اونا هم ناموس فیلم هستن خصوصا قسمت دوم
خدایی اصلا ساخت این فیلم تو سال ۱۹۹۹ دست کمی از معجزه نداره، داستان و روایت و اینا که اصلا تو یه لول دیگه هست ولی جلوههای ویژهاش از نصف فیلمهای سالهای اخیر بهتره، خیلی عجیبه
![]()
یک موردی که تو فیلم جوکر 2 بهش برخوردم
اون صحنه آخر که یک نفر میاد و آرتور با چاقو میزنه آخر به صورت تار و مبهم نشون میده که چاقو رو میبره تو دهانش و داره دهانش پاره میکنه و به نوعی داره به جوکر هیث لجر اشاره میکنه بعید نیست که کار آرتور کلا تمام کرده باشند و جوکر بعدی که تو دوران بتمن به وجود همین قاتل آرتور باشه
چه جالب دقت نکردم
ولی من نظرم اینه که اگر برنامهای برا ادامه فیلم داشته باشن قطعا با یه تریک کمیکبوکی جوکر رو یه جور نمیذاشتن بمیره و در جوکر ۳ چه جوکری میشد فنیکس وقتی در ۲ تا فیلم تجربهی روانی و احساسی اینچنینی رو گذرونده. یعنی اصل جوکر تازه اونجاست
خب، فیلم Smile 2 هم دیدیم!
من که خوشم اومد ازش! راضی کننده بود انصافا؛ فیلمنامه، داستان و بازی خفن نائومی اسکات خوب بودند.
فقط امیدوارم دیگه نرن سراغش!
و به نظر من نکته منفیش مدت زمان طولانی فیلم بود؛ در حالی که میتونستن تو ۹۰ دقیقه ببندند داستان رو.
Transform one
خدایی خیلی خوب بود
بالاخره Joker: Folie à Deux رو دیدم و بنده رو هم اضافه کنین به گروه «حیرتزدگان از واکنشها نسبت به فیلم».
نه اینکه فیلم بسیار عجیب و غریب یا شاهکاری باشه، ولی واقعاً این میزان کوبیدنِ فیلم هم برام عجیبه. ایراداتی توی جاهای مختلف داره و به نظرم مدتزمانش هم میتونست کمتر باشه ولی با توجه به واکنشها منتظر یه زباله غیرقابل بازیافت بودم، در حالی که یه فیلم خوب نصیبم شد.
میتونم ناراحتی مخاطبهای فیلم رو درک کنم و طبیعیه که خیلیها انتظار داشتن فیلم استفاده بیشتری از دنیای کمیکهای دیسی بکنه و فضاش شبیه نسخه اول باشه یا با کیفیت بعضی بخشها مشکل داشتن (خودم هم انتقاد دارم به بعضی چیزها)، ولی باز هم «این میزان خشم و عصبانیت» رو درک نمیکنم و بیشتر از سطح انتظارمه.
تا قبل از صحنه پایانی، احساس میکردم تاد فیلیپس برنامههای جالبی برای قسمت سوم داره و این دفعه بعد از یه تریلر روانشناختی و یه موزیکال، میخواد سراغ جوکر در ژانر وحشت بره.یعنی یه جوکری که دیگه به نهایت جنون رسیده و هر کاری از دستش برمیاد و از اون طرف هم مثلاً هاروی دنت تبدیل به Two-Face بشه و کلاً فضای خیلی سیاه و عجیبی رو ببینیم.
ولی این صحنه پایانی و مرگ آرتور باعث شد خط بطلانی(!) بر این ایده کشیده بشه. البته همونطور که گفتی، میشه با یه بهانهای زندهش کرد و با اینکه فضای فیلم واقعگرایانه هست و مطمئناً خبری از چیزهای ماورایی مثل Lazarus Pit نخواهد بود، ولی میشه یه توجیهی پیدا کرد که آرتور نمرده.
حتی در صورت مرگ آرتور هم شاید میشد داستان رو ادامه داد. الآن که دیگه تولید نسخه بعدی غیرممکنه ولی اگه فیلم موفق میشد و فروش مناسبی میکرد، میتونستن کار رو با کاراکتر جدید ادامه بدن که خل و چلتر از آرتور هم هست و تبدیل میشه به جوکر دوم. توی کمیکهای دیسی هم چند سال پیش مشخص شد که در حقیقت سه تا جوکر در تمام این سالها وجود داشتن، نه یدونه! یعنی داستان به اینجا رسید که ملت فهمیدن توی هر کدوم از کمیکهای بتمن، با یکی از این جوکرها روبرو میشدن و مثلاً جوکری که جیسون تاد رو میکشه با جوکری که باربارا رو فلج میکنه، یکی نبودن. سه تا لقب هم برای این جوکرها انتخاب شد: دلقک (The Clown)، جانی (The Criminal) و کمدین (The Comedian).
![]()
حالا توی دنیای کمیک، این قضیه یه حالت فانتزیتری داره، ولی توی فیلم میشد از بُعد روانی سراغ ماجرا رفت که مثلاً مرگ یه جوکر باعث تولد یه جوکر دیگه شده و...
Smile 2 همان Smile 1 است؛ وقتی به چنین پایانبندی میرسی که در فیلم اول دیدهای؛ پس مولف قرار نیست راهکاری برای عبور از «موجود» در سیکوئلهای بعدی هم ارائه دهد؛ این میشود تکراری؛ این میشود شیردوشی و این میشود به سرنوشت «مقصد نهایی»!![]()
![]()