بین فیلمهایی که تا الان توی فجر دیدم، اینا برام جالبتر بودن:
شبی که ماه کامل شد: بهترین فیلم جشنواره برای من تا امروز. فیلمی که هم بخشهای اکشن محشری داره و هم روابط بین شخصیتها و تغییراتی که پیدا میکنن رو عالی نشون میده. فیلم به شدت قشنگ و تاثیرگذاری هست و بازیها و گریمها هم عالی.
مسخرهباز: از اون دست فیلمهایی هست که خیلیها بعد از دیدنشون میگن خب که چی؟
پیامش چی بود؟ ولی من به طرز فجیعی ازش لذت بردم و حسرت میخورم که نمونههای مشابه این زیاد ساخته نمیشن. یه فیلم دیوانهوار و مسخره (از نوع خوبش) که از تکتک ثانیههاش لذت بردم.
متری شیش و نیم: فیلم خیلی خوشساختی هست با کارگردانی عالی، بازیهای درجه یک (بهترین بازی پیمان معادی در نقش یک مامور متفاوت)، داستان جالب و یکی از بهترین استفادهها از سیاهی لشکر توی فیلمهای غیر تاریخی ایرانی. ولی در مجموع "ابد و یک روز" چیز دیگهای بود برام.
ناگهان درخت: فاصله زیادی با "در دنیای تو ساعت چند است؟" داشت، ولی باز هم برام فیلم لذتبخش و دلپذیری بود. بزرگترین مشکل فیلم کشدار بودن بیش از حدش بود و بعضی جاها قشنگ میزد تو فاز قرص خوابآور، ولی باز هم لحظههایی داشت که عاشقشون شدم و پایان عجیبش رو هم خیلی دوست داشتم.
طلا و قصر شیرین هم بد نبودن، ولی عالی هم نبودن.
هنوز اینا رو ندیدم: تختی، ماجرای نیمروز ۲، سرخپوست، آشفتهگی، درخونگاه و چند تای دیگه.