مِن باب این حرفا در مورد فیلمهای مارول چند روز پیش نشستم بعد 1 سال از دانلود مراسم اُسکار ِ پارسال یا پیارسال و خاک خوردنش تو هارد بالاخره دیدمش .
هوست جیمی کیمل بود ، بعد اپنینگ و حرفا و جوک ها که تموم شد تصویر رفت و یه نمایش از فیلم ها و بازیگرا و کلا نقاط مختلف سینما طی این 90 سالگی اُسکار پخش کرد ... خیلی عجیب بود ولی توی اون چند دقیقه ای که کلی فیلم مختلف با بازیگرای مختلف نشون میداد یه چیز توی ذهن من شکل گرفت و اونم کلمه " سینما " بود . خیلی جالب بود که اسکاری که خیلی وقت هست وضعش مشخصه میاد یه فیلم میسازه (!) از 90 سال فیلم های مختلف و درش بازیگرا رو میبینی ، عواطف و احساساتشون ، تغییر عضلات صورت موقع خشم و غم ، دیالوگ های عمیق و دیالوگ های ساده ای که جوری بازیگر ِ بیان میکنه که میدونی این داره زندگی میکنه با نقشش و مهم تر نمیدونم دقیق چطور توضیح بدم و فقط میتونم بگم این ویدو بشدت " حس زندگی " داشت .
قاعدتاً اول گفتم جو پخش فیلمای مختلف با هر ژانری بود و گذراست ولی .. ولی نبود !
این نمایش چند دقیقه ای انگار یادم انداخت که سینما چی بوده تو ذهنم و چند سالی ِ به چی تبدیل شده .
این رو منی میگم که با فیلمای سوپر هیرویی حال میکنم و همه رو دیدم .
سینما و معنی و مفهومش که از خنده و لذت بردن و پاپ کرن هست گرفته تا عمق داشتن داستان و کرکتر های به یادموندی و دیالوگ های موندگار همه و همه کنار ِ هم بودن و از هر طعمی یذره میچشیدم و لذت میبردم .
و واقعاً ربطی به فانتزی نبودن و فلسفی و سنگین بود هم نداشته چرا که اگر بود واسه من و خیلی های دیگه 4 ـم ماه مِی هی به همدیگه گفتن ِ " May the 4th be with you " نبود .
اینکه درسته که چندین سال ِ فیلم های سوپر هیرویی شدن بولد خبری اخبار و جوانب سینما یه حقیقته . فقط فکر میکنم قرار بود ازشون مثل بقیه لذت ببریم و مثل همیشه ما از سینما که یه وسیه اس واسه سرگرمی استفاده کنیم .
الان ولی احساس میکنم جایگاه ها برعکس شده .
هوست جیمی کیمل بود ، بعد اپنینگ و حرفا و جوک ها که تموم شد تصویر رفت و یه نمایش از فیلم ها و بازیگرا و کلا نقاط مختلف سینما طی این 90 سالگی اُسکار پخش کرد ... خیلی عجیب بود ولی توی اون چند دقیقه ای که کلی فیلم مختلف با بازیگرای مختلف نشون میداد یه چیز توی ذهن من شکل گرفت و اونم کلمه " سینما " بود . خیلی جالب بود که اسکاری که خیلی وقت هست وضعش مشخصه میاد یه فیلم میسازه (!) از 90 سال فیلم های مختلف و درش بازیگرا رو میبینی ، عواطف و احساساتشون ، تغییر عضلات صورت موقع خشم و غم ، دیالوگ های عمیق و دیالوگ های ساده ای که جوری بازیگر ِ بیان میکنه که میدونی این داره زندگی میکنه با نقشش و مهم تر نمیدونم دقیق چطور توضیح بدم و فقط میتونم بگم این ویدو بشدت " حس زندگی " داشت .
قاعدتاً اول گفتم جو پخش فیلمای مختلف با هر ژانری بود و گذراست ولی .. ولی نبود !
این نمایش چند دقیقه ای انگار یادم انداخت که سینما چی بوده تو ذهنم و چند سالی ِ به چی تبدیل شده .
این رو منی میگم که با فیلمای سوپر هیرویی حال میکنم و همه رو دیدم .
سینما و معنی و مفهومش که از خنده و لذت بردن و پاپ کرن هست گرفته تا عمق داشتن داستان و کرکتر های به یادموندی و دیالوگ های موندگار همه و همه کنار ِ هم بودن و از هر طعمی یذره میچشیدم و لذت میبردم .
و واقعاً ربطی به فانتزی نبودن و فلسفی و سنگین بود هم نداشته چرا که اگر بود واسه من و خیلی های دیگه 4 ـم ماه مِی هی به همدیگه گفتن ِ " May the 4th be with you " نبود .
اینکه درسته که چندین سال ِ فیلم های سوپر هیرویی شدن بولد خبری اخبار و جوانب سینما یه حقیقته . فقط فکر میکنم قرار بود ازشون مثل بقیه لذت ببریم و مثل همیشه ما از سینما که یه وسیه اس واسه سرگرمی استفاده کنیم .
الان ولی احساس میکنم جایگاه ها برعکس شده .
و تعداد ارسال نامه ها یهویی بالا نره 
Google