Chronicles Of Alan Wake (به پست اول مراجعه کنید)
- Thread starter MANIX
- تاریخ آغاز
دوستان قسمت پنجم و پاياني اين سري داستانها.
قسمت پنجم: پس از بيداري
زندگي بر دو فلسفه پايبنده. روشنايي و تاريكي. گاهي روشنايي حتي منفور تر از تاريكي مي شود. روزهايي بوده كه دوست نداشتيد كسي شما را ببيند و مي خواستيد با خود خلوت كنيد و اينجا بوده كه به تاريكي پناه ميبرديد.
گاهي آنقدر تنها و افسرده هستيد كه به روشنايي آمده و سعي مي كنيد درخششي داشته باشيد. در اتاق تاريكي بنشينيد و لايه در را باز بگذاريد. برق فضاي بيرون را روشن كنيد. حال نور از لاي در به اتاق تاريك شما مي تابد. مرز تاريكي و روشنايي را ببينيد ، تنها يك خط باريك است كه اگر به آن خيره شويد غرق در دنيايي ديگر خواهيد شد.
سريع بالاي سر جاشوا رفتم و و سرش را بالا گرفتم . همه جا را خون گرفته بود. دستم را روي نبضش گذاشتم . كند و بي جان ميزد. چشمانش را باز كرد و خس خس كنان سعي داشت چيزي را در گوش من بگويد... او گفت:" كمك... " به او گفتم:"تو جاشوا هستي؟ ديشب چه اتفاقي براي تو افتاده بود؟ چرا به من حمله كردي؟ اون آدمها كي بودند ؟ آيا همه ي اين اتفاقات واقعي است ؟" جاشوا با صدايي خسته جواب داد:" الن بيدار.... الن بيدا..." . صورتش سفيد شد و بدنش سرد. او تمام كرده بود و من نتوانستم بفهمم قصد داشت چه چيزي به من بگويد.
داشتم به سخنان آخرش فكر مي كردم... (الن بيدار ... الن) . تويه همين فكر بودم كه صداي آليس را شنيدم كه مي گفت : " الن .. بيدار شو... الن". بازهم در تخت پيش آليس بودم. بازهم پس از كابوسي ترسناك صورت زيباي آليس رو به رويم بود. سعي كردم رفتاري عادي داشته باشم تا او را نگران نكنم. لبخندي زدم و گفتم:" هميشه صبح ها زيبا تر از هرچيزي هستي كه ميبينم." او لبخندي زد و مرا بوسيد و گفت:" بازهم كابوس ميديدي؟" . بي تفاوت گفتم:" نه... داشتم خواب يك صبحانه ي داغ و خوشمزه ميديدم كه همراه با تو مشغول خوردن بوديم".
پس از اين كه صبحانه خورديم دوش گرفتم ، حالم خوب نبود ولي سعي مي كردم خودم را جلوي آليس سر حال نشان دهم. آن روز همراه با او به پياده روي رفتيم و من با اين بحانه نزديك به بيمارستاني كه شب گذشته در آن بودم شدم. وارد بيمارستان شديم و من اول به سمت پيشخوان رفتم تا ببينم دختري كه شب گذشته ديده بودم آنجا هست يا نه. با طالاعاتي كه به دست آوردم رنگم پريد. شب گذشته پنج نفر در بيمارستان با ضرب گلوله كشته شده بودند و جاشوا ميليكان هم در اتاق جراحي مرده بود. صبح جسدها را برده بودند و پليس به دنبال قاتل مي گشت.
ترسيده بودم حتي بيش از شب گذشته . دست آليس را گرفتم و او را دوان دوان به بيرون بيمارستان كشيدم كه ناگهان شخصي از پشت مرا صدا كرد: " الن ويك؟" . برگشتم و پليسي را ديدم كه رو به من است. نفسهايم تند شد و سعي كردم بي توجه جلوه كنم . جواب دادم "بله ؟ مشكلي پيش آمده؟". افسر خنده اي كرد و گفت: " نه ف فقط مي خواستم بگويم همسر من يكي از طرفدارهاي شما است و خوشحال مي شود اگر برايش يك امضا بدهيد" من كه انگار از سرزمين مرده ها بازگشته بودم گفتم: " حتما... راستي خبري از قاتل ديشب نداريد؟". افسر پليس گفت:" نه ، هر كسي بوده از فرصت استفاده كرده و در تاريكي 3 نفر از مسئولين بيمارستان و 2 نفر ملاقات كننده را كشته. يكي از مريض ها هم به طرز بدي مرده".
پس از اين كه از بيمارستان خارج شديم آليس گفت: " الن چه اتفاقي افتاده؟ چرا آمدي تويه اين بيمارستان؟". جواب دادم:" هيچي فقط تو اخبار ديدم اينجا قتلي اتفاق افتاده و گفتم حالا كه از اينجا ميگزريم يك نگاهي بينازيم." آليس جواب داد:" واقعا عجيبه... مردم دنباله مكانهاي زيبا براي سفر هستند و تو دست من رو گرفتي و سر يك صحنه جنايت آوردي؟". لبخندي زدم و گفتم:" قول ميدم وقتي اين رمان آخري رو تمام كنم با هم بريم اون شهري كه چند روز پيش صحبتش رو مي كردي... اسمش چي بود؟". آليس گفت:" Brightfalls".
يك هفته از وقايع بيمارستان گذشت و من اصلا نمي توانستم داستانم را بنويسم. كابوسهاي بي ربطي ميديدم و اوضاع آشفته اي داشتم. آخر سر كلافه از اين حالت به آليس گفتم كه حاظرم كه امروز برويم Brightfalls و چند وقت در آنجا بمانيم. در مجلات عكس هايي از اين شهر ديده بودم ، آبشارها و جنگلهاي زيبايي دارد و خانه هاي كلبه اي در طبيعت مكان خوبي براي رهايي از دست اين كابوسها بود. بايد به آنجا مي رفتيم ، حدا اقل براي دوري از پليس بايد اين كار را مي كردم. دير يا زود ممكن بود آنها پي ببرند كه من قاتل آن مردم هستم.
در راه رفتن به Brightfalls به گذشته خود فكر كردم ، به تمام اتفاقاتي كه چند وقت گذشته برايم افتاده بود. اطمينان داشتم كه روزهاي آرامي را در Brightfalls خواهيم داشت. اما سخت در اشتباه بودم زيرا كابوس اصلي من تازه شروع شده بود و من بازهم در ميان تاريكي و كابوس گرفتار شدم.
پايان.
خب دوستان اين سري داستانها به پايان رسيد و مي توانيد ادامه داستان رو وقتي بازي زيباي Alan Wake عرضه شد مشاهده كنيد.
همه خواهيم ديد چه بر سر اين نويسنده ي ما خواهد آمد. آيا پليس او را خواهد گرفت؟ آيا الن تسليم نيروهاي تاريكي خواهد شد؟ آليس در Brightfalls گم خواهد شد و آيا Alan عشقش را پيدا خواهد كرد؟ و.... . اينها سوالاتي است كه فقط Remedy و Sam Lake مي توانند به آنها پاسخ دهند.
ممنون از حمايت شما.
قسمت پنجم: پس از بيداري
زندگي بر دو فلسفه پايبنده. روشنايي و تاريكي. گاهي روشنايي حتي منفور تر از تاريكي مي شود. روزهايي بوده كه دوست نداشتيد كسي شما را ببيند و مي خواستيد با خود خلوت كنيد و اينجا بوده كه به تاريكي پناه ميبرديد.
گاهي آنقدر تنها و افسرده هستيد كه به روشنايي آمده و سعي مي كنيد درخششي داشته باشيد. در اتاق تاريكي بنشينيد و لايه در را باز بگذاريد. برق فضاي بيرون را روشن كنيد. حال نور از لاي در به اتاق تاريك شما مي تابد. مرز تاريكي و روشنايي را ببينيد ، تنها يك خط باريك است كه اگر به آن خيره شويد غرق در دنيايي ديگر خواهيد شد.
سريع بالاي سر جاشوا رفتم و و سرش را بالا گرفتم . همه جا را خون گرفته بود. دستم را روي نبضش گذاشتم . كند و بي جان ميزد. چشمانش را باز كرد و خس خس كنان سعي داشت چيزي را در گوش من بگويد... او گفت:" كمك... " به او گفتم:"تو جاشوا هستي؟ ديشب چه اتفاقي براي تو افتاده بود؟ چرا به من حمله كردي؟ اون آدمها كي بودند ؟ آيا همه ي اين اتفاقات واقعي است ؟" جاشوا با صدايي خسته جواب داد:" الن بيدار.... الن بيدا..." . صورتش سفيد شد و بدنش سرد. او تمام كرده بود و من نتوانستم بفهمم قصد داشت چه چيزي به من بگويد.
داشتم به سخنان آخرش فكر مي كردم... (الن بيدار ... الن) . تويه همين فكر بودم كه صداي آليس را شنيدم كه مي گفت : " الن .. بيدار شو... الن". بازهم در تخت پيش آليس بودم. بازهم پس از كابوسي ترسناك صورت زيباي آليس رو به رويم بود. سعي كردم رفتاري عادي داشته باشم تا او را نگران نكنم. لبخندي زدم و گفتم:" هميشه صبح ها زيبا تر از هرچيزي هستي كه ميبينم." او لبخندي زد و مرا بوسيد و گفت:" بازهم كابوس ميديدي؟" . بي تفاوت گفتم:" نه... داشتم خواب يك صبحانه ي داغ و خوشمزه ميديدم كه همراه با تو مشغول خوردن بوديم".
پس از اين كه صبحانه خورديم دوش گرفتم ، حالم خوب نبود ولي سعي مي كردم خودم را جلوي آليس سر حال نشان دهم. آن روز همراه با او به پياده روي رفتيم و من با اين بحانه نزديك به بيمارستاني كه شب گذشته در آن بودم شدم. وارد بيمارستان شديم و من اول به سمت پيشخوان رفتم تا ببينم دختري كه شب گذشته ديده بودم آنجا هست يا نه. با طالاعاتي كه به دست آوردم رنگم پريد. شب گذشته پنج نفر در بيمارستان با ضرب گلوله كشته شده بودند و جاشوا ميليكان هم در اتاق جراحي مرده بود. صبح جسدها را برده بودند و پليس به دنبال قاتل مي گشت.
ترسيده بودم حتي بيش از شب گذشته . دست آليس را گرفتم و او را دوان دوان به بيرون بيمارستان كشيدم كه ناگهان شخصي از پشت مرا صدا كرد: " الن ويك؟" . برگشتم و پليسي را ديدم كه رو به من است. نفسهايم تند شد و سعي كردم بي توجه جلوه كنم . جواب دادم "بله ؟ مشكلي پيش آمده؟". افسر خنده اي كرد و گفت: " نه ف فقط مي خواستم بگويم همسر من يكي از طرفدارهاي شما است و خوشحال مي شود اگر برايش يك امضا بدهيد" من كه انگار از سرزمين مرده ها بازگشته بودم گفتم: " حتما... راستي خبري از قاتل ديشب نداريد؟". افسر پليس گفت:" نه ، هر كسي بوده از فرصت استفاده كرده و در تاريكي 3 نفر از مسئولين بيمارستان و 2 نفر ملاقات كننده را كشته. يكي از مريض ها هم به طرز بدي مرده".
پس از اين كه از بيمارستان خارج شديم آليس گفت: " الن چه اتفاقي افتاده؟ چرا آمدي تويه اين بيمارستان؟". جواب دادم:" هيچي فقط تو اخبار ديدم اينجا قتلي اتفاق افتاده و گفتم حالا كه از اينجا ميگزريم يك نگاهي بينازيم." آليس جواب داد:" واقعا عجيبه... مردم دنباله مكانهاي زيبا براي سفر هستند و تو دست من رو گرفتي و سر يك صحنه جنايت آوردي؟". لبخندي زدم و گفتم:" قول ميدم وقتي اين رمان آخري رو تمام كنم با هم بريم اون شهري كه چند روز پيش صحبتش رو مي كردي... اسمش چي بود؟". آليس گفت:" Brightfalls".
يك هفته از وقايع بيمارستان گذشت و من اصلا نمي توانستم داستانم را بنويسم. كابوسهاي بي ربطي ميديدم و اوضاع آشفته اي داشتم. آخر سر كلافه از اين حالت به آليس گفتم كه حاظرم كه امروز برويم Brightfalls و چند وقت در آنجا بمانيم. در مجلات عكس هايي از اين شهر ديده بودم ، آبشارها و جنگلهاي زيبايي دارد و خانه هاي كلبه اي در طبيعت مكان خوبي براي رهايي از دست اين كابوسها بود. بايد به آنجا مي رفتيم ، حدا اقل براي دوري از پليس بايد اين كار را مي كردم. دير يا زود ممكن بود آنها پي ببرند كه من قاتل آن مردم هستم.
در راه رفتن به Brightfalls به گذشته خود فكر كردم ، به تمام اتفاقاتي كه چند وقت گذشته برايم افتاده بود. اطمينان داشتم كه روزهاي آرامي را در Brightfalls خواهيم داشت. اما سخت در اشتباه بودم زيرا كابوس اصلي من تازه شروع شده بود و من بازهم در ميان تاريكي و كابوس گرفتار شدم.
پايان.
خب دوستان اين سري داستانها به پايان رسيد و مي توانيد ادامه داستان رو وقتي بازي زيباي Alan Wake عرضه شد مشاهده كنيد.
همه خواهيم ديد چه بر سر اين نويسنده ي ما خواهد آمد. آيا پليس او را خواهد گرفت؟ آيا الن تسليم نيروهاي تاريكي خواهد شد؟ آليس در Brightfalls گم خواهد شد و آيا Alan عشقش را پيدا خواهد كرد؟ و.... . اينها سوالاتي است كه فقط Remedy و Sam Lake مي توانند به آنها پاسخ دهند.
ممنون از حمايت شما.
Silent Death
کاربر سایت
والله قسم اگه ادامه ی داستان رو میدونستی حاضر بودم هر جوری شده از زیر زبونت بکشم!همه خواهيم ديد چه بر سر اين نويسنده ي ما خواهد آمد. آيا پليس او را خواهد گرفت؟ آيا الن تسليم نيروهاي تاريكي خواهد شد؟ آليس در Brightfalls گم خواهد شد و آيا Alan عشقش را پيدا خواهد كرد؟ و.... . اينها سوالاتي است كه فقط Remedy و Sam Lake مي توانند به آنها پاسخ دهند.
ممنون از حمايت شما.
خیلی خوب داستان مینویسی! گور پدر بازی! وقتی هم که بیاد زبونش انگلیسی هست و آدم بعضی جاها رو نمیفهمه! ای کاش ادامه اش رو یه جوری به صورت داستانی گیرم میومد! 
پ.ن: حمید خان این بازی که بیاد حتما برای حمایت از سم جون هم که شده به صورت اوریج میخوریش دیگه نه؟!
آخه ظاهرا هیچ بازی ای توی عمرت رو اینقدر دوست نداشتی و فنش نبودی! 
virtual30t
کاربر سایت
قسمت 5 ام با این وجود که کوتاه بودش ولی خیلی خوب بودش...و خیلی روان به داستان فعلی بازی مربوط شد
امیدوارم که همه از بازی لذت ببریم و من تا اون موقعه XBOX 360 گرفته باشم
امیدوارم که همه از بازی لذت ببریم و من تا اون موقعه XBOX 360 گرفته باشم
LiviNG D3AD
کاربر سایت
کارت قشنگه ! البته با دو تا قسمت اول ( بیشتر قسمت اول ) خیلی حال نکردم چون احساس کردم داستان رو یک جوری داری توضیح میدی که انگار بازی رو توصیف میکنی !! ولی قسمتهای 3-5 واقعاً عالی شده و حس خیلی خوبی از خوندنشون بهم دست داد ! چیزی شبیه به تریلرهایی که از بازی دیدم و از جنس بازی ! طوری که واقعاً مکمل بازی هستن در حالی که محتویاتشون رو هم خیلی وامدار بازی نیستن ! منظورم اینه که دنیای الن ویک رو خیلی خوب در قسمتهای 3-5 درآوردی در حالی که به چارچوبهای اصلیش هم وفادار موندی !
خسته نباشی !:smile:
خسته نباشی !:smile:
خيلي ممنون از دوستان و نظرات خوبتون.
نظرات و انتقادهاي شما خيلي برام ارزش داره.
نظرات و انتقادهاي شما خيلي برام ارزش داره.
AW دومين بازي من هست. Heavy Rain چيز سنگين تريه.:biggrin1:
snakeVssam
کاربر سایت
ممنون از داستان حمید جان خیلی زحمت کشیدی. در ضمن هروقت این Heavy Rain رو خواستی بنویسی حتما به ما خبر بده :cheesygriچون ما بی صبرانه منتظریم . بازم ممنون
Silent Death
کاربر سایت
جالبه! از این لحاظ همنظریم!
ولی یه تفاوت هست که تو بدون فن بازی HR رو بیشتر میپسندی من با احساسات فنی! راستی برای Heavy Rain هم مینویسی داستان؟! اصلا چیزی از داستانش درست و حسابی لو رفته که بشه مثل AW براش Prequel نوشت؟!
:confused:
ممنون از زحمت دوست خوبم فردين جان بابت ترجمه كه كاري كرد اين داستانها جهاني بشه.:biggrin1:
Heavy Rain شاهكاري هست كه شهامت دست بردن بهش رو ندارم.
Noirique
کاربر سایت
واقعا ممنون حمید
خیلی خوب تونستی وقایع قبل از بازی رو در چارچوب خود بازی بیان کنی .
واقعا ممنون
خیلی خوب تونستی وقایع قبل از بازی رو در چارچوب خود بازی بیان کنی .
واقعا ممنون
خداوکیلی حال می کنم که با Heavy Rain حال می کنی .
من هم باید برم چند تا تریلر از AW ببینم شاید از بازی خوشم اومد ، البته در عالی بودن شکی نیست ولی نمیدونم چرا منو جذب نمی کنه ، HR که بدجور جذبم کرد
من هم باید برم چند تا تریلر از AW ببینم شاید از بازی خوشم اومد ، البته در عالی بودن شکی نیست ولی نمیدونم چرا منو جذب نمی کنه ، HR که بدجور جذبم کرد
آخرین ویرایش:
کاربرانی که این گفتگو را مشاهده می‌کنند
Google