Multi Platform Black Myth: Wukong

AM!R · یکشنبه at 9:04 AM

نوشته شده توسط SΛDrA-HhH:
كلا دو تا بازى بودن كه درست موقعى كه فك ميكنى خب بازى دستم اومده شمارو با يه رياليتى چك خيلى سفت روبرو ميكنن
يكى nioh يكميم سكيرو.
حالا سكيرو دو تا مينى باس يكم زود ميذاره جلوت و اونو ميزنى ميگى اوكى راه افتادم بعد جلو تر با گنيچيرو ميفهمى كه چاييدى و برميگردى با دوست فنا ناپذيرمون دفلكت كردنو يه بار واسه هميشه ياد ميگيرى تا بتونى از باس اول بگذرى.
اما nioh خيلى ناجوانمردانه تر تا باس اصلى سوم خيلى اذيتت نميكنه و با يه اعتماد به نفس خوبى ميرى جلو و يهو همه چى رو ميكوبه تو صورتت كه اونقدم سيكيم خيارى قرار نيس پيش برى

البته ووكانگ هم با اون اولين مينى باس راهب كله سنگى (!) يكم تكونتون ميده.

من اولین باسی که اذیتم کرد این دوستمون بود

دو روز روزی ۳ ۴ ساعت درگیرش بودم تا تونستم بزنمش ، سر همین باس فرمول اصلی بازی رو فهمیدم و تا آخر لذت بردم از باس فایت ها!
شاید توی برهه هایی منم‌ نظرم‌ با این عزیزی که از سختی بازی گله داشت هم‌ نظر بود ولی بعدش فهمیدم واقعا اینجوری بودن این بازی نیازه!

RedShift · یکشنبه at 9:32 AM

من فکر کنم انقدر دارک سولز و بلادبورن و الدن رینگ بازی کردم سختی بازیش اصلا به چشمم نمیاد

shayan7 · دوشنبه at 2:15 PM

نوشته شده توسط ardalthebest:
بازیه خیلی قشنگیه و از محیطش بگیر تا داستانش و حتی کاراکتراش همه چی به دل میشینه و خوبه.
به خصوص اونی که کله نداره و گیتار میزنه.
من همه چیز بازیو دوس دارم به جز یه چیز!!!!

دقیقا بازی باید از اون جایی که نقطه ی خاص بازی هست برای من ضعیف میشه. و اون perfect dodge هست.
من یه مشکل اساسی با parry کردن و dodge دارم تو بازیا و اونم اینه که بیش از حد داره بازیا به این سمت میرن و یه جوری تمرکز صد در صدیشون این مسئله شده. یعنی شما بخای یه باس رو بزنی باید باید باید perfect dodge یا parry رو یاد بگیری تو بازی!
خب من اومدم بازی کنم! واقعا حال ندارم هشت ساعت در طول روز کار کنم، بیام سر بازی سر یه سری داج مسخره به باس فایتا ببازم!
یه چیزی حدود پنج ساعت اون باس فایت tiger طول کشید ولی دیگه واقعا حوصلم نمیشه با چیزایی که میخونم و با دیدن باس yellow sage که به مراتب اسون تر از اون tiger هست به نظرم.
بازی سازها، بازیاشونو برای یه گیمری میسازن که صبح تا شب تو خونه نشسته و هیچ دغدغه ای نداره و دو راه داره یا صبح تا شب بره فارم کنه لول اپ کنه و ایزی بازیو ببره یا انقدرررر باس رو ازش ببازه تا بتونه بفهمه چجوری بزندش!
این دیگه باب میل من که یه casual gamer هستم نیست. واقعا حوصله ندارم بخام در حد نانو ثانیه داج بدم اونم حرکات باس ها که هر حرکتشون صد تا ادا داره که تو اشتباه کنی موقع داج!

به نظرم سازندگان گیم باید به این موضوع توجه کنند و ای کاش یه درجه سختی برای این داج ها میذاشتن که نباشه و یا اسونتر شه واقعا لذت بازی گرفته میشه.
اومدیم بازی کنیم دیگه نیومدیم معادلات اتمی حل کنیم که اینقدر باید دقیق داج بدیم.

ناراحتیم از بازی بابت اینه که اینقدر خوبه حیفم میاد دراپ کنم و از طرفی سیستم مسخره ی داج که حوصلشو ندارم واقعا

یادمه چند سال پیش سکیرو هم همینطوری بود ولی به مرااااااتب اسونتر بود

با اینکه می دونم خیلی طرفدار داره بین گیمر ها ولی من بعضی اوقات لعن و نفرین می فرستم به کسی که بنیان گذار سولزبورن بود

تو خیلی از گیم های دیگه هم تأثیر گذاشته و اصلاً منطق بازی کردن گیمی که عصبانی و مغرت خسته می کنه و وسواس فکری بهت میده رو نمی فهمم، اگر بحث به چالش کشیدن خودت هم باشه همینجوریش زندگی ترتیبمون میده چرا باید تایم آزادت بذاری برای آزار بیشتر خودت

به نظر من چالش باید منطقی و به اندازه باشه تو گیم ولی به هر حال هر کس ذهنیت و علایق خودش داره
در مورد ووکانگ به نظر من اتفاقاً بهترین قسمت های بازی همین باس فایت هاش بود ولی چیزی که باعث شد من اوایل چپتر 4 دراپش کنم حوصله سربر بودن لوتینگ و فارمینگ بازی با وجود انمی های رو مغز داخل مپ های گیج کننده و تو در تو بود

SΛDrA-HhH · دوشنبه at 2:26 PM

نوشته شده توسط RedShift:
من فکر کنم انقدر دارک سولز و بلادبورن و الدن رینگ بازی کردم سختی بازیش اصلا به چشمم نمیاد

من ديشب gow3 رو دوباره دانلود كردم و از اول روى تايتان مود شروع كردم و اصلا برام سخت نيست و دقيقا به خاطر همين بازياى سولز لايك هست

ardalthebest · دوشنبه at 8:46 PM

به نظرم مشکل اصلیه اونایی که با بازی ارتباط نمیگیرن (مثل من)، دقیقا سیستم داج بازی هست.
من قبول دارم که بخای لذت ببری باید این سیستم داج رو یاد بگیری و توش شکی نیست، ولی موضوع اینه که ماها بازی رو دوس داریم ، یک به خاطر استوری، یکی به خاطر گرافیک، یکی به خاطر گیم پلی و هرکی به هر دلیلی
ولی اصرار بازیهای این چنینی (مثل سکیرو، ووکانگ و بدتر ازاون وولانگ که فک کنم دیگه فاجعه تر از اینا بود)، روی داج و پَری یا همون دفلکت رو نمیفهمم!

خیلی از گیمرا (شاید بالای 60 درصد) واقعا اومدن فضاشون عوض شه و بازی کنن و عشق کنن. اینکه باید من پرفکت داج بدم رو واقعا نمیفهمم. حالا سیستم بازیه، یا ذاته میمونه! یا ذاته داستانه یا هرچی واقعا بازی رو سخت میکنه.

من دوس داشتم بازیای این چنینی، یه دیفیکالت ستینگ برای این دیفلکت و... میذاشت و اصلا میذاشت یه سری Off کنن.

چطوریه که بعضی بازیا این منطق رو قبول دارن شما شروع بازی با راکت لانچر استارت بزنی! ولی همچین چیزیو اجازه نمیدن.

شخصا هم با بازیایی که خیلی سعی میکنن مثل زندگی واقعی باشن مشکل دارم، مثلا رد دد2 همه چیزش مثل زندگی واقعیه، ریش و پشم در میاری، اسبت تو زمستون فلانش میچسبه بالا و تابستون تاب میخوره! واقعا اینا رو تا واقعیت داریم دیگه چرا باید بازیش کنم؟! ( الانه که هزاران هیت بگیرم

)

جستجو

Multi Platform Black Myth: Wukong

گزینه‌های بیشتر

AM!R

RedShift

shayan7

SΛDrA-HhH

ardalthebest

کاربرانی که این گفتگو را مشاهده می‌کنند

تبلیغات متنی